Σκέφτομαι τον τελευταίο σπαρακτικό λόγο του Αρχιεπισκόπου ΚύπρουΚυπριανού, του νεομάρτυρος, που επιχειρεί, διπλωματικώς, να διασώσει, διάτων «στοχαστικών προσαρμογών», για να θυμηθούμε και τον Καβάφη, τον τόπο του,τον Ελληνισμό της Κύπρου από τη σφαγή, τη διαρπαγή και το θάνατο. Έτσι, στις 16Μαΐου, γράφει στους Έλληνες χριστιανούς του καντηλικίου Κυθρέας, τουδιοικητικού αυτού διαμερίσματος επί τουρκοκρατίας, ένα κείμενο απόγνωσης καιαπελπισίας και πόνου. Ένα κείμενο συμβιβασμού με την ιστορική πραγματικότητα.Και τούτο, προκειμένου να σώσει τον Ελληνισμό από την ορατή, πλέον, καιεπερχόμενη καταστροφή. Τη σφαγή. Το διωγμό. Τον κατατρεγμό. Το θάνατο. Είναιένα κείμενο πικρό. Σπαρακτικό. Θλιβερό. Που αναδίδει αγωνία και πόνο. Και τηνεν τω κόσμω απελπισία. Γιατί η ελπίδα έχει αφεθεί, πλέον, στο Θεό. «Προσέχετεδιά τον Θεόν τέκνα, να μη υποπέσητε εις το παραμικρόν ελάττωμα, μήτε με λόγονμήτε με έργον, διότι όποιος εις τοιούτους καιρούς είναι απρόσεκτος, εις τουςλόγους του ή εις τα έργα του παιδεύεται με κεφαλικήν τιμωρίαν. προσέτι τέκνα ταφορέματά σας να είναι σεμνά και ραγιάτικα, τα σαρίκια σας, τα ζωνάρια σας, ταγεμενιά σας μαύρα. Διότι τοιαύτη είναι η προσταγή του αγά εφένδη μας, καιόποιος ευρεθή με εξωτερικόν φόρεμα θέλει παιδευθή σκληρώς».
Στέκομαι, όλως ιδιαιτέρως, σ' εκείνο το «προσέτι», αλλά και το επίθετο«ραγιάτικα». «Προσέτι τέκνα τα φορέματά σας να είναι σεμνά και ραγιάτικα,τα σαρίκια σας, τα ζωνάρια σας, τα γεμενιά σας μαύρα». Έτσι, λοιπόν, ταφορέματα πρέπει να προσομοιάζουν με ραγιάδες. Το χρώμα να 'ναι μαύρο. Δηλωτικότης υποταγής και υπακοής στην εξουσία. Δηλωτικό της αφέσεως και της παραδόσεως.Κι όμως η σφαγή δεν απεφεύχθη. Όσα ακολούθησαν τα περιγράφει σπαρακτικώς οΓεώργιος Κηπιάδης, αλλά και άλλες δεκάδες χρονογράφων, που παραπέμπουν σ'αυτήν, ακριβώς, τη σφαγή, το θάνατο, την ερήμωση, καθώς και αυτή «η Παναγιάστην Κύπρο ντύθηκε εκείνα τα χρόνια στα μαύρα», σύμφωνα με Σουηδό περιηγητή.Έτσι ήταν που ακολούθησαν οι προγραφές και ο βίαιος εξισλαμισμός: «Οι δε δι'αδυναμίαν χαρακτήρος εξομόσαντες περί τους τεσσαράκοντα τον αριθμόν, οιπλείστοι, παρελθόντος του τρομερού και καταστρεπτικού κλύδωνος, προσήλθον καιαπέθανον μετ' αφοσιώσεως εις το πάτριον θρήσκευμα, οι μεν εν τη αλλοδαπήμεταναστεύσαντες, οι δε εν τη ιδία πατρίδι διαμένοντες», γράφει ο Γεώργιος Ι.Κηπιάδης. Αυτοί είναι οι νεομάρτυρες του Ελληνισμού. Σ' αυτούς τους μαρτυρικούςΈλληνες υποκλινόμαστε ταπεινά. Και με σεβασμό. Και με δέος. Και αγάπη.
Είναι καλό ναθυμόμαστε, πώς μας παρεδόθη αυτός ο τόπος ελληνικός. Μέσα από ποιεςδοκιμασίες και δυσκολίες και θυσίες και βάσανα και στερήσεις και σφαγές. Καιβία. Και θάνατο. Και όλα αυτά είναι καλό να τα θυμόμαστε χωρίς μνησικακία.Χωρίς πάθος. Χωρίς μίσος για κανέναν. Χωρίς εμπάθεια. Χωρίς φανατισμό καιρατσιστικές διαστροφές. Γιατί δίπλα μας ενοικούν, ίσως, οι αδελφοί μας. Γιατίπρέπει να γνωρίζουμε, ακόμα, στους χαλεπούς τούτους καιρούς, πως η Κύπροςδιήλθε και από χαλεπότερους και δυσκολότερους και αγριότερους χρόνους. Πως ό,τιμας απομένει είναι η κατανόηση της ιστορίας. Κι η αξιοπρέπεια κι η περηφάνιακι η τιμή. Γι' αυτό στώμεν καλώς.
- Ο Νίκος Ορφανίδης είναι Μέλος της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, τέως Διευθυντής του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
'Δεν ξεχνούμε-Διεκδικούμε, για το Έθνος και την Κοινωνία, μια καλύτερηπορεία! Ελεύθερη Φωνή Αγωνιζομένων Ελλήνων(Κύπρου) http://efae.livepage.gr '
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου