Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009
OI KINΔΥΝΟΙ ΤΟΥ FACE ΒΟΟΚ
του Νίκου Πιτσιακίδη
«Βάζουν» χωρίς δεύτερη σκέψη τη φωτογραφία τους και τον αριθμό του κινητού τους τηλεφώνου στο Facebook. «Ανεβάζουν» στο διαδίκτυο με ευκολία τα προσωπικά τους δεδομένα, τη διεύθυνσή τους, ακόμη και τις πιο μύχιες σκέψεις τους, κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή να βγουν τα... άπλυτά τους στη φόρα. Τα τελευταία χρόνια το Facebook είναι η δημοφιλέστερη ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης. Χιλιάδες νέοι και νέες «σερφάρουν» καθημερινά σε αυτό, επικοινωνούν με φίλους και μαθαίνουν νέα μέσω του συγκεκριμένου ιστότοπου. Το... τίμημα του σύγχρονου, άμεσου τρόπου επικοινωνίας είναι ότι τα προσωπικά στοιχεία του χρήστη περνούν στην ιστοσελίδα Facebook.
«Με την αποδοχή των όρων χρήσης της ιστοσελίδας, τα προσωπικά στοιχεία του χρήστη είναι στη διάθεση της εταιρείας που τη διαχειρίζεται. Μπορεί να τα κάνει ό,τι θέλει, να τα χρησιμοποιήσει όπως εκείνη νομίζει», τονίζει σε ανακοίνωσή της η Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Νέοι Ευρωπαίοι Οργανωμένοι Ικανοί» (ΝΕΟΙ). «Οι περισσότεροι νέοι δείχνουν τυφλή εμπιστοσύνη στην κοινότητα χρηστών του Facebook, χρησιμοποιώντας για παράδειγμα το πραγματικό τους όνομα, διεύθυνση ή φωτογραφία, χωρίς προηγουμένως να έχουν διαβάσει τα “μικρά γράμματα”, τους όρους χρήσης δηλαδή», προειδοποιεί μιλώντας στην «Espresso» η δικηγόρος Αννα Ευθυμίου, πρόεδρος της ΜΚΟ που αναλαμβάνει δράσεις και πρωτοβουλίες σε πολλούς τομείς, ανάμεσά τους και σ’ εκείνο των νέων τεχνολογιών. «Δεχτήκαμε το τελευταίο διάστημα πολλές ερωτήσεις από προβληματισμένους νέους για τη διαφύλαξη των προσωπικών τους δεδομένων. Με την εγγραφή στο Facebook οι χρήστες αυτομάτως συμφωνούν με τους όρους χρήσης. Οι όροι αυτοί μπορούν να αλλάξουν
οποτεδήποτε χωρίς προειδοποίηση, κάτι που είναι τυποποιημένο για έναν ιστοχώρο. Στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα, όμως, η δήλωση αυτή εμφανίζεται στις πρώτες-πρώτες σειρές, που σημαίνει ότι ο χρήστης αυτομάτως συμφωνεί και με όλες τις αλλαγές που μπορεί να γίνουν χωρίς προηγούμενη ενημέρωση. Οι χρήστες του Facebook που χρησιμοποιούν εφαρμογές οι οποίες προέρχονται από τρίτους, όπως παιχνίδια, πρέπει να γνωρίζουν ότι αν οι προσωπικές τους πληροφορίες διαρρεύσουν μέσα από τα πρωτόκολλα ασφάλειας του Facebook, η εταιρεία δεν φέρει καμία ευθύνη», εξηγεί η κ. Ευθυμίου.
Η εκπρόσωπος της ΜΚΟ επισημαίνει, ακόμη, ότι το σημαντικότερο όλων είναι πως «ταχυδρομώντας» οποιοδήποτε περιεχόμενο, δίνουμε στο Facebook την άδεια να το χρησιμοποιήσει με όποιον τρόπο θέλει. Δηλαδή, οι χρήστες δεν ελέγχουν πλέον τα πνευματικά δικαιώματα του υλικού που «ρίχνουν» στο Facebook». Τι σημαίνει αυτό; Οι προσωπικές σκέψεις ενός χρήστη της ιστοσελίδας ενδέχεται να καταλήξουν, εν αγνοία του, βιβλίο χωρίς ο «συγγραφέας» του να γνωρίζει τίποτα ή να έχει δικαιώματα στις πωλήσεις.
Οπως εξηγεί η κ. Ευθυμίου: «Αν, για παράδειγμα, “φορτώσετε” μια φωτογραφία σας, πρέπει να γνωρίζετε -με βάση όσα αναγράφονται στους όρους- ότι το Facebook μπορεί να δημιουργήσει αντίγραφά της και να τα πουλήσει έναντι πληρωμής ή μη σε τρίτους χωρίς την άδειά σας. Αν κρατάτε κάποια προσωπικά στοιχεία στο Facebook ή προσωπικές σκέψεις, το Facebook μπορεί να τις μετατρέψει σε βιβλίο, να δημιουργήσει αντίγραφα και να τα προωθήσει στην αγορά». Στην αστυνομία, πάντως, έχουν φτάσει καταγγελίες για προσωπικά στοιχεία ατόμων και φωτογραφίες που οι ίδιοι οι κάτοχοί τους είχαν καταχωρήσει σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, αλλά διαπίστωσαν ότι στη συνέχεια αναρτήθηκαν και σε άλλες ιστοσελίδες, με συκοφαντικά σχόλια ή άλλα ερωτικού περιεχομένου.
Η κύρια συμβουλή είναι ότι οι χρήστες θα πρέπει να μάθουν να διαβάζουν πρώτα τους όρους εγγραφής και να είναι πιο προσεκτικοί όσον αφορά τις πληροφορίες και το περιεχόμενο που «ανεβάζουν» στο Διαδίκτυο, αφού είναι άγνωστος ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να γίνει η διακίνησή τους.
«Βάζουν» χωρίς δεύτερη σκέψη τη φωτογραφία τους και τον αριθμό του κινητού τους τηλεφώνου στο Facebook. «Ανεβάζουν» στο διαδίκτυο με ευκολία τα προσωπικά τους δεδομένα, τη διεύθυνσή τους, ακόμη και τις πιο μύχιες σκέψεις τους, κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή να βγουν τα... άπλυτά τους στη φόρα. Τα τελευταία χρόνια το Facebook είναι η δημοφιλέστερη ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης. Χιλιάδες νέοι και νέες «σερφάρουν» καθημερινά σε αυτό, επικοινωνούν με φίλους και μαθαίνουν νέα μέσω του συγκεκριμένου ιστότοπου. Το... τίμημα του σύγχρονου, άμεσου τρόπου επικοινωνίας είναι ότι τα προσωπικά στοιχεία του χρήστη περνούν στην ιστοσελίδα Facebook.
«Με την αποδοχή των όρων χρήσης της ιστοσελίδας, τα προσωπικά στοιχεία του χρήστη είναι στη διάθεση της εταιρείας που τη διαχειρίζεται. Μπορεί να τα κάνει ό,τι θέλει, να τα χρησιμοποιήσει όπως εκείνη νομίζει», τονίζει σε ανακοίνωσή της η Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Νέοι Ευρωπαίοι Οργανωμένοι Ικανοί» (ΝΕΟΙ). «Οι περισσότεροι νέοι δείχνουν τυφλή εμπιστοσύνη στην κοινότητα χρηστών του Facebook, χρησιμοποιώντας για παράδειγμα το πραγματικό τους όνομα, διεύθυνση ή φωτογραφία, χωρίς προηγουμένως να έχουν διαβάσει τα “μικρά γράμματα”, τους όρους χρήσης δηλαδή», προειδοποιεί μιλώντας στην «Espresso» η δικηγόρος Αννα Ευθυμίου, πρόεδρος της ΜΚΟ που αναλαμβάνει δράσεις και πρωτοβουλίες σε πολλούς τομείς, ανάμεσά τους και σ’ εκείνο των νέων τεχνολογιών. «Δεχτήκαμε το τελευταίο διάστημα πολλές ερωτήσεις από προβληματισμένους νέους για τη διαφύλαξη των προσωπικών τους δεδομένων. Με την εγγραφή στο Facebook οι χρήστες αυτομάτως συμφωνούν με τους όρους χρήσης. Οι όροι αυτοί μπορούν να αλλάξουν
οποτεδήποτε χωρίς προειδοποίηση, κάτι που είναι τυποποιημένο για έναν ιστοχώρο. Στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα, όμως, η δήλωση αυτή εμφανίζεται στις πρώτες-πρώτες σειρές, που σημαίνει ότι ο χρήστης αυτομάτως συμφωνεί και με όλες τις αλλαγές που μπορεί να γίνουν χωρίς προηγούμενη ενημέρωση. Οι χρήστες του Facebook που χρησιμοποιούν εφαρμογές οι οποίες προέρχονται από τρίτους, όπως παιχνίδια, πρέπει να γνωρίζουν ότι αν οι προσωπικές τους πληροφορίες διαρρεύσουν μέσα από τα πρωτόκολλα ασφάλειας του Facebook, η εταιρεία δεν φέρει καμία ευθύνη», εξηγεί η κ. Ευθυμίου.
Η εκπρόσωπος της ΜΚΟ επισημαίνει, ακόμη, ότι το σημαντικότερο όλων είναι πως «ταχυδρομώντας» οποιοδήποτε περιεχόμενο, δίνουμε στο Facebook την άδεια να το χρησιμοποιήσει με όποιον τρόπο θέλει. Δηλαδή, οι χρήστες δεν ελέγχουν πλέον τα πνευματικά δικαιώματα του υλικού που «ρίχνουν» στο Facebook». Τι σημαίνει αυτό; Οι προσωπικές σκέψεις ενός χρήστη της ιστοσελίδας ενδέχεται να καταλήξουν, εν αγνοία του, βιβλίο χωρίς ο «συγγραφέας» του να γνωρίζει τίποτα ή να έχει δικαιώματα στις πωλήσεις.
Οπως εξηγεί η κ. Ευθυμίου: «Αν, για παράδειγμα, “φορτώσετε” μια φωτογραφία σας, πρέπει να γνωρίζετε -με βάση όσα αναγράφονται στους όρους- ότι το Facebook μπορεί να δημιουργήσει αντίγραφά της και να τα πουλήσει έναντι πληρωμής ή μη σε τρίτους χωρίς την άδειά σας. Αν κρατάτε κάποια προσωπικά στοιχεία στο Facebook ή προσωπικές σκέψεις, το Facebook μπορεί να τις μετατρέψει σε βιβλίο, να δημιουργήσει αντίγραφα και να τα προωθήσει στην αγορά». Στην αστυνομία, πάντως, έχουν φτάσει καταγγελίες για προσωπικά στοιχεία ατόμων και φωτογραφίες που οι ίδιοι οι κάτοχοί τους είχαν καταχωρήσει σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, αλλά διαπίστωσαν ότι στη συνέχεια αναρτήθηκαν και σε άλλες ιστοσελίδες, με συκοφαντικά σχόλια ή άλλα ερωτικού περιεχομένου.
Η κύρια συμβουλή είναι ότι οι χρήστες θα πρέπει να μάθουν να διαβάζουν πρώτα τους όρους εγγραφής και να είναι πιο προσεκτικοί όσον αφορά τις πληροφορίες και το περιεχόμενο που «ανεβάζουν» στο Διαδίκτυο, αφού είναι άγνωστος ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να γίνει η διακίνησή τους.
GKROUP STO FACEBOOK
αγαπητοί μου φίλοι όσοι είσθε μέλη στην κοινότητα του facebook θα μπορούσατε να ενισχυσετε την σελιδα μας στο facebook http://www.facebook.com/pages/-/202681575516?ref=nf
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΕΛΦΙΚΟΥ ϶ϵ
Πυθαγόρειο σύστημα αριθμοσοφίας και προσέγγιση (Ε=5)
Το Γράμμα ΈψιλονΤο γράμμα Ε σαν σύμβολο σχετίζεται άμεσα με την Δελφική Ηλιακή μυσταγωγία, την μύηση του ανθρώπου στο ΦΩΣ.
Η τοποθέτησης του στο αέτωμα του Δελφικού Ναού του ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ (θεού του Φωτός - Ηλιακή λατρεία) δηλώνει την αέναη σχέση του με το Φως, την τελείωση και ως εκ τούτου σαν Έψιλον υποδηλώνεται ο Φωτεινός.
Το γράμμα Ε είναι σαν σχήμα η έκφανση της τριαδικότητος εξ ου και η τρείς φορές τοποθέτηση του εις το αέτωμα του Απολλώνιου ναού μια σε ξύλο, δεύτερη σε χαλκό και Τρίτη σε χρυσό, η σύνδεσης του με τον Απόλλωνα (ως τρισυπόστατο -> Δήλος (Τρινάκια, τρία άκρα), Τριποδίλαλος Απόλλων, Τρίμορφος, Τριόπιος και Τρίποδας ως απολλώνιο σύμβολο).
Μια άλλη παράσταση για τον τρίποδα ήταν για τους μύστες το Δέλτα το Μυστικόν που είναι ουσιαστικά ένα τρίγωνο, το Τρίγωνο καθόδου των θείων (κοσμικών) ενεργειών.
Η μοναδική κορυφή του υποδηλώνει την μονάς, το τέλειο και αδιαίρετο, το θεϊκό όλο (σύνολο κοσμικής ενέργειας που ελκύει την ψυχική και όχι κάποιος Έξωθεν φανταστικός δημιουργός).
Αυτή η κάθοδος από την μία κορυφή διαχέεται σε όλο το υπόλοιπο εμβαδόν και άκρα του τριγώνου που κατά πολλούς υποδηλώνει ολόκληρη την αυτό-δημιουργία, το Συν-Παν και όχι μόνο τον άνθρωπο.
Οι τρεις υπό-κορυφές του δείχνουν τις τρεις υποστάσεις - το μορφικό πρότυπο της τριαδικότητας που αργότερα υιοθέτησαν και οι χριστιανοί ως πατήρ-ψυχή (δίδει την ψυχή), Υιός (σώμα- λαμβάνουσιν ταύτην) και Άγιο Πνεύμα (Νους).
Ομοίως κατά την δελφική λατρεία παρατηρεί στον Ηνίοχο - το σύμβολο της ψυχικής κυριαρχίας και εξέλιξης στα ανώτερα επίπεδα (ο ήρεμα τιθασσεύων τα άγρια άλογα / πάθη), φέρει ταινία με μαίανδρο που συμβολίζει το άπειρον, ενώ ο χιτώνας του φέρει 22 πτυχές Το 3Χ7=21 δηλώνει τα τρία βασικά στάδια αναπτύξεως (όπως είδαμε και πιο πάνω-το ψυχικό, πνευματικό και το φυσικό), τα τρία άκρα του Ε, ενώ το 1 που λείπει για να αθροίσουμε 22 (η μοναδική κορυφή του Ε, κατάληξη των 3), δηλώνει την τελείωση-εναρμόνιση με την κοσμική θεία ενέργεια.
Η καθαρή σύνδεση των τριών υποστάσεων παράγουν Ε-νέργεια - τελείωση και οδηγούν στην κορυφή της εξελικτικής πυραμίδας, όπου βάση της είναι τα ζωώδη ένστικτα, κέντρο της ο άνθρωπος και κορυφή της το 1-μια κορυφή, η τελείωση και ενσωμάτωση στο θείο όλον, το αίνιγμα της σφίγγας.
Ισορροπία και μέτρο είναι οδηγοί των τριών για να παράγουν το μέγιστο. Νους υγιής και καθαρός, σώμα υγιές και καθαρό με ψυχή καθαρή αθροίζουν την Ε-νέργεια και συντονίζονται με το θείο κανάλι που περνάει από τα νοητικά αμιγώς επίπεδα (αστρικά - αιτιατά - μη αιτιατά) και συντονίζεται με τα ανώτερα ψυχικά πλέγματα.
Το γράμμα Ε ως αριθμός συμβολίζεται με τον αριθμό 5. Το 5 δηλώνει το αριθμητικό σχήμα της πεμπάδος. Τα 4 κοσμογενικά στοιχεία της Γής, του Αέρα, του Νερού και του Πυρ με την πεμπτουσία του Ουράνιου - Αιθέρα. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν τον Άνθρωπο. ΈΨΙΛΟΝ ΕΣΤΙ = Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ=1380. Ομοίως γνωρίζουμε ότι το ιερό πεντάγραμμο (πεντάλφα) συμβολίζει τον άνθρωπο και παράλληλα τα 5 στοιχεία που τον αποτελούν κατά τους Πυθαγόρειους μύστες όπου το είχαν σαν ιερό σύμβολο.
Επίσης την σχέση μεταξύ της πεμπάδος πεντάλφας των κοσμογονικών στοιχείων και της τριαδικότητας την ανακαλύπτουμε στον ορισμό που έδιναν οι Πυθαγόρειοι για το πεντάκτινο αστέρι ως, «το τριπλούν δ'άλλήλων τρίγωνον» τα τρία στάδια εξελίξεως του ανθρώπου, Η Τριάς, αιώνια καθότι το περίκλειαν σε κύκλο, σύμβολο του Αέναου.
Έψιλον είναι ο ένθεος, ισόθεος άνθρωπος 5 -> οπού επιτυγχάνοντας εναρμόνιση των 3 υποστάσεων του συντονίζεται με το 1 την τελείωση-επαφή με το θείο μέσα του, ένας κώδικας, σύμβολο εξέλιξης και εναρμονισμού με την καθαρή ενέργεια - ΦΩΣ - ΑΠΟΛΛΩΝ.
Τρείς φορές τοποθετήθηκε ένα Ε (ΕΨΙΛΟΝ) στήν κορυφή τού Αετώματος τού Ναού τού Απόλλωνος στούς Δελφούς, κατάντικρυ σέ όποιον πλησίαζε τήν κεντρική, ανατολική Πύλη του, πάντοτε συνοδευόμενο από τό ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ στήν κάτω αριστερή γωνία καί τό ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ στήν κάτω δεξιά τού ιδίου Αετώματος. Ήταν γνωστά σάν ''Δελφικά παραγγέλματα'', τό δε Ε τό ''προεδρεύον'' αυτών. Τό παλαιότερο από αυτά (τά Ε) ήταν ξύλινο κι αναφέρεται σάν ''Ε τών Σοφών '', γιατί αφιερώθηκε από τόν Σόλωνα κατά μία εκδοχή, κατά δε άλλη από όλους μαζί τούς τότε αναγνωρισμένους Σοφούς. Όταν αυτό εφθάρη, οι Αθηναίοι ανέθεσαν στό Ναό τό δεύτερο, τό οποίο ήταν χάλκινο. Σέ αντικατάσταση καί αυτού, η Λιβία Δρουσέλλα, σύζυγος τού Αυγούστου, αφιέρωσε τό τρίτο καί τελευταίο, από καθαρό χρυσό. Η μοναδική πληροφορία γιά τό Ε τών Δελφών προέρχεται από τόν Πλούταρχο (46-127 μ.Χ.), ο οποίος ως Ιερεύς διά βίου τού Απόλλωνος, πρέπει νά ήταν κοινωνός καί γνώστης των Μυστηρίων. Τό ότι λοιπόν ένα γράμμα τού Αλφαβήτου, είναι τό αποκλειστικό αντικείμενο μιάς ολόκληρης διατριβής του, δείχνει, όπως καί τά γραφόμενα, τήν μεγάλη σημασία πού ένας συγγραφέας τής ολκής του, απέδιδε σ' αυτό. Τό ότι κανείς άλλος δέν έγραψε γι' αυτό, αλλά κι ο τρόπος (σέ μορφή διαλόγου) πού ο ίδιος ο Πλούταρχος τό παρουσιάζει, συνηγορούν ότι πρόκειται γιά κλείδα τών Δελφικών Μυστηρίων, γιατί ως γνωστόν η αποκάλυψη στοιχείων τους στούς αμύητους, αποτελούσε ηθικό καί ποινικό αδίκημα. Στόν διάλογο αυτόν, προβάλλονται διάφορες ερμηνείες από τούς διαλεγόμενους, σάν προσωπικές τους απόψεις, μερικές αδύναμα τεκμηριωμένες, άλλες ισχυρά, πολλές αλληλοαναιρούσες. Σέ κάποιες επεμβαίνει ο ίδιος ο Πλούταρχος, μέ πληθώρα αναλύσεων, μή παίρνοντας ρητή θέση, αλλ' ωστόσο καθοδηγώντας διακριτικά τόν αναγνώστη.
Δέν μπορεί έτσι νά κατηγορηθή ότι αποκαλύπτει τά τών Μυστηρίων, αλλά προτρέπει σέ συλλογισμούς προσέγγισής τους, τηρώντας τό ρηθέν από τόν Ηράκλειτο ότι : "Ο ΑΝΑΞ Ο ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ, ΟΥΤΕ ΛΕΓΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΡΥΠΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ".
Τά δε σημαίνοντα διαφέρουν ως πρός τήν προσέγγισή τους, ανάλογα μέ τήν πνευματική, τήν ποιοτική καί τήν μυητική διαβάθμιση των πιστών. Γιατί κι ο ίδιος ο Θεός έχει ανάλογα ονόματα πρός αυτούς: είναι ΛΟΞΙΑΣ γιά τούς μή νοούντας, ΠΥΘΙΟΣ γιά εκείνους που αρχίζουν νά μαθαίνουν, νά ερωτούν, νά ενημερώνονται καί ΔΗΛΙΟΣ καί ΦΑΝΑΙΟΣ σέ όσους φανερώνεται καί διαφαίνεται κάποια Αλήθεια. Είναι ΙΣΜΗΝΙΟΣ σ' αυτούς που γνωρίζουν τήν αλήθεια καί ΛΕΣΧΗΤΟΡΙΟΣ σ' εκείνους που μεταχειρίζονται αυτήν τήν Αλήθεια, φιλοσοφώντας.
Η πρώτη άποψη στό διάλογο, δηλωμένη από τόν αδελφό τού Πλουτάρχου Λαμπρία, είναι πώς οι πέντε από τούς επτά Σοφούς - οι Χίλων, Θαλής, Σόλων, Βίας καί Πιττακός θέλοντας νά διαχωρισθούν από τούς άλλους δύο, τόν Κλεόβουλο τόν Λίνδιο καί τόν Περίανδρο τόν Κορίνθιο, οι οποίοι μέ πλάγια μέσα εξεπόρθησαν τή φήμη τού Σοφού - αφιέρωσαν τό Ε (δηλαδή τόν αριθμό 5) στόν Θεό, δηλώνοντας έτσι τό πραγματικό πλήθος τους.
Άλλος είπε πως τό Ε, όντας τό δεύτερο τών γραμμάτων, τών εχόντων Φωνήν (φωνηέντων), δηλώνει τόν Απόλλωνα, τόν δεύτερο τή ταξει, μετά τόν Δία, Θεόν.
Η τρίτη άποψη τού Ιερέος Νικάνδρου είναι ότι, επειδή τό Ε γράφεται καί ΕΙ (βλ. Δειπνοσοφιστού βιβλ. β'.5: '' πάντες οι Αρχαίοι τώ ΟΥ αντί τού Ο μακρού στοιχείου προσεχρώντο, παραπλησίως καί τώ ΕΙ αντί τού Ε μακρού. Ωσπερ ορώμεν καν τή Ιλιάδι τό πέμπτον βιβλίον σημειούμενον διά τού ΕΙ.), είναι χαρακτηριστικό τών πρός χρησμοδότησιν ερωτημάτων (εάν), αλλά καί μόριο ευχής ή παράκλησης (ΕΙ-θε).
Η άποψη τού Θέοντος, πού ακολουθεί, είναι πως ο Θεός ευνοώντας τήν Διαλεκτική, παραδέχεται αυτό τό μόριο (ΕΙ) τού συλλογισμού καί χρησιμοποιώντας το συχνά στούς Χρησμούς του, προτείνει τή χρήση του στούς Φιλοσόφους. Γιατί Φιλοσοφία είναι η έρευνα τής Αλήθειας καί φώς τής Αλήθειας η απόδειξη καί τής απόδειξης αρχή ο συναπτόμενος συλλογισμός. Καί κανένα πράγμα δέν υπάρχει χωρίς αιτία καί κανένας συλλογισμός δίχως λογική προϋπόθεση.
Ο Έυστροφος ο Αθηναίος υποστηρίζει πως τό Ε δηλώνει τήν έννοια τών αριθμών ως Πεμπάς, αφού οι Σοφοί τό αριθμείν ονομάζουν ''πεμπάζειν''. Εκφράζει έτσι τήν Πυθαγόρεια θέση ότι ο αριθμός είναι πρώτη καί απόλυτη αιτία τών πάντων κι ότι ο Θεός αεί γεωμετρεί.
Τήν άποψη αυτή συμπληρώνει ο ίδιος ο Πλούταρχος, λέγοντας ότι οι αριθμοί διαιρούνται σέ άρτιους καί περιττούς καί η Μονάδα είναι κοινή κατά τη δύναμη καί στά δύο είδη, αφού προστιθέμενη, κάνει τόν άρτιο περιττό καί τόν περιττό άρτιο. Τό δύο είναι ο πρώτος άρτιος καί τό τρία ο πρώτος περιττός. Τό άθροισμα αυτών τών δύο δίνει αριθμό εξαιρετικής τιμής, γιατί πρώτος αυτός αποτελείται από πρώτους καί έχει ονομασθή από τούς Πυθαγόρειους Γάμος, λόγω τής ομοιότητάς του μέ τήν ενωτική σχέση τού άρτιου πρός τό θήλυ καί τού περιττού πρός τό άρρεν. Γιατί από καμιά ανάμιξη τους δέν γεννιέται άρτιος, μα πάντα περιττός καί ποτέ άρτιος όταν προστεθή σέ άρτιο δέν γεννά περιττό, ούτε βγαίνει από τή φύση του, από αυτήν ακριβώς τήν αδυναμία του νά γεννήση άλλον. Αντίθετα, περιττοί όταν προστεθούν σέ περιττούς, γεννούν πολλούς άρτιους, γιατί πάντα αποτελούν τό γόνιμο στοιχείο. Τό πέντε (Ε) λέγεται καί φύσις γιατί μέ τόν πολλαπλασιασμό επί τόν εαυτό του τελειώνει πάντα στόν εαυτό του. Γιατί καί η φύση - πού από τό σπόρο μετά από διάφορες μεταμορφώσεις, αποδίδει πάλι σπόρο - πάντα τελειώνει στόν εαυτό της. Κι όταν αυτό (τό Ε) προστίθεται στόν εαυτό του, γεννά εκ περιτροπής ή τόν εαυτό του ή τήν δεκάδα, κι αυτό γίνεται επ' άπειρον. Η ένωση λοιπόν τής Πεμπάδος (Ε) μέ τόν εαυτό της δέν γεννά τίποτε ατελές ή αλλιώτικο, αλλ' έχει καθορισμένες μεταβολές. Γεννά ή τόν αριθμό τού είδους της ή τόν τέλειο αριθμό. Εδώ ακριβώς βρίσκεται τό κοινόν μέ τόν Απόλλωνα, γιατί ο Θεός υμνείται ως αιώνιος καί άφθαρτος από τήν ίδια του τήν φύση, καί άλλοτε ως πύρ τά πάντα εξομοιώνει πρός τά πάντα (ΠΥΡΟΣ Τ' ΑΝΤΑΜΕΙΒΕΣΘΑΙ ΠΑΝΤΑ), άλλοτε δε καταφεύγει σέ μεταμορφώσεις τού εαυτού του ως πρός τή μορφή, τή διάθεση καί τή δύναμη, όπως ακριβώς κι ο Κόσμος.
Αλλά καί στή Μουσική πού τόσο αρέσει στόν Θεό, η Πεμπάς έχει τήν σημασία της. Γιατί πέντε είναι οι ορθές συμφωνίες καί άν καί υπάρχουν πολλά διαστήματα μεταξύ τών τόνων, η Μελωδία, πέντε μόνο χρησιμοποιεί: τή Δίεση, τό Ημιτόνιο, τόν Τόνο, τό Τριημιτόνιο καί τό Δίτονο.
Μα καί κατά τόν Πλάτωνα, άν υπάρχουν περισσότεροι από έναν κόσμοι, τότε αυτοί είναι πέντε. Αλλά κι άν υπάρχει μόνο ένας, όπως λέγει ο Αριστοτέλης, αυτός αποτελείται από πέντε: τόν κόσμο τής Γής, τόν κόσμο τού Ύδατος, αυτόν τού Πυρός, τόν τέταρτο τού Αέρος καί τόν πέμπτο που άλλοι ονομάζουν Ουρανό, άλλοι Φώς, άλλοι Αιθέρα καί άλλοι Πέμπτη Ουσία ή Πεμπτουσία. Αρκετοί Φιλόσοφοι συσχετίζουν μ΄ αυτούς τούς πέντε κόσμους, τίς πέντε αισθήσεις, γιατί θεωρούν ότι η αφή είναι σκληρή καί γεώδης, η γεύση από τήν υγρότητά της αποκτά αντίληψη γιά τίς ποιότητες γευστών. Η όσφρηση επειδή είναι αναθυμίασις καί άρα γεννάται από τήν θερμότητα, έχει τή φύση τού πυρός. Ο αέρας όταν προσκρούει στό αυτί γίνεται φωνή καί ήχος. Καί τέλος η όρασις διαλάμπει από τό φώς καί τόν Αιθέρα.
Ο διάλογος κλείνει μέ τήν άποψη τού Αμμωνίου που υποστηρίζει ότι ούτε αριθμό, ούτε τάξη, ούτε σύνδεσμο, ούτε κάποιο άλλο ελλίπον μόριο λέξεως, δηλώνει τό Ε. Αλλά ότι είναι αυτοτελής τού Θεού προσαγόρευσις καί προσφώνησις. Ο Θεός όταν πλησιάζει κάποιος στό Ναό, τόν χαιρετά καί τόν προσαγορεύει μέ τό ''Γνώθι σαυτόν'', κι αυτός ανταπαντά '' ΕΙ '' (είσαι), αναγνωρίζοντας καί ομολογώντας ότι πραγματικά Αυτός υπάρχει. Καί ''ΕΙ ΕΝ'', γιατί είναι Ένας (ΕΝ ΔΕ ΑΠΟΛΛΩΝ) - γι' αυτό λέγεται Α-πολλών - αρνούμενος τά πολλά καί τό πλήθος. Λέγεται καί Ιήϊος γιατί είναι Ένας καί μόνος, καί Φοίβος γιατί οι Αρχαίοι έτσι ονόμαζαν κάθε καθαρό κι αγνό.
Ο Πλούταρχος τελειώνει εδώ τόν διάλογο, μέ τήν τελευταία άποψη νά αναιρεί όλες τίς προηγούμενες, χωρίς κάποιο συμπερασματικό επίλογο ή σχόλιο, μη κλείνοντας ουσιαστικά τό θέμα κι αφήνοντας νά εννοηθή ότι υπάρχουν πιθανώς καί άλλες πτυχές τής Αλήθειας. Τηρεί έτσι ως Μύστης καί Ιερεύς, τίς Μυστηριακές επιταγές, κάνοντας συγχρόνως ένα άνοιγμα πρός τούς έξω καί αμύητους. Άνοιγμα που έχει από μιά μεριά σκοπιμότητα - σέ μιά εποχή παρακμής τού Μαντείου καί ανταγωνισμού του από άλλες θρησκείες καί Θεούς που εισήγαγαν οι Ρωμαίοι από τά πέρατα τής Αυτοκρατορίας - αλλά καί ανάγκη τής προβολής καί δικαίωσης τού Κοσμικού καί Νοητικού χαρακτήρα τής Απολλώνιας Θεοσέβειας.
Από τούς νεότερους συγγραφείς μόνο δύο - απ' ότι γνωρίζω - έχουν γράψει γιά τό Ε τών Δελφών. Ο Στέφ. Καραθεοδωρής, Ιατρός (Κωνσταντι-νούπολις 1847) καί ο Γ. Λευκο-φρύδης, Δικηγόρος (Αθήναι 1977), οι οποίοι αφού αναφέρονται στά τού Πλουτάρχου, διατυπώνουν ο καθένας κι από μιά δική του άποψη. Ο μεν πρώτος επισημαίνοντας ότι το Ε συμβολίζει τόν Θεό, τό συνδέει μέ τό γράμμα (συλλαβή) '' '' τού Εβραϊκού αλφαβήτου, που επίσης συμβολίζει τό Θείον, υποστη-ρίζοντας ότι είναι μετάφρασή του καί συνεπώς αποτέλεσμα μαθητείας κι αποδοχής τής Εβραϊκής Θρησκείας. Άποψη κατά τή γνώμη μου λανθασμένη, αφού δέν υπάρχει καμιά μαρτυρία γιά αυτής τής κατεύθυνσης (υπάρχουν πολλές γι' αντίστροφη) επίδραση, τού Εβραϊκού Πολιτισμού (άν υπήρξε αυτογεννής τέτοιος) στόν Ελληνικό, ούτε κι από αυτόν ακόμα τόν συνήθως φίλια διακείμενο πρός τά τών Φοινίκων καί Γεφυραίων, Ηρόδοτο. Αφ' ενός γατί όλα τά Πολιτιστικά καί Θεογονικά στοιχεία τους (πλήν τού δόγματος τού κυρίαρχου καί εκλεκτού λαού) τά πήραν από τούς γύρω λαούς καί ιδιαίτερα από τούς Αιγυπτίους (π.χ παραβλ. Υμνον πρός ΑΤΤΟΝ - 1450 π.Χ. μέ 103ο Ψαλμό Δαυίδ - 1000 π.Χ), όπου ο θεμελιωτής τού Έθνους καί τών Νόμων τους, Μωυσής (1200 π.Χ) υπήρξε αξιωματούχος καί μυημένος Ιερών γνώσεων. Γνώσεις όμως που καί οι Αιγύπτιοι εδιδάχθησαν από τόν Έλληνα Ερμή (9000 π.Χ) καί τόν επίσης Έλληνα Ορφέα όταν μεταβάς εις Αίγυπτον ''εξελόχευσεν Ιερόν Λόγον''. Καί αφ' ετέρου γιατί τά στοιχεία χρονολόγησης (παρ' ολη τήν κοπτοραπτική τους συρρίκνωση από εκούσιους καί ακούσιους καλοθελητές) τών εξελικτικών φάσεων τού Ελληνικού Πολιτισμού δέν αφήνουν αμφιβολίες γιά τήν Πατρότητα καί τίς κατευθύνσεις εξάπλωσής του. Ο δε δεύτερος, Λευκοφρύδης, συνδέοντας τό Δελφικό Ε μέ τήν κατά τήν άποψή του αποκωδικοποίηση τού έργου τού Αριστοτέλη '' Οργάνων Όργανον'', υποστηρίζει ότι πρόκειται γιά διακριτικό σύμβολο ενός Πλανητικού συστήματος στόν αστερισμό τού Λαγού καί τού συνωνύμου του Κοσμοσκάφους. Αν καί η λογική τής αποκωδικοποίησης τού έργου είναι ισχυρή, εναπόκειται στήν κρίση τού κάθε ερευνητή νά καταλήξη γιά τό ακραίο ή όχι τής θέσης αυτής.
Η δική μου άποψη γιά τό γράμμα αυτό τού Ελληνικού Αλφαβήτου, είναι ότι αποτελεί σέ Κοσμικό επίπεδο, καθαρό συμβολισμό τού Ενούντος Θείου. Στή Σαμοθράκη έχουν βρεθή κεραμικά πιάτα που χρησιμοποιούνταν σέ τελετές τών Καβειρίων Μυστηρίων. Τά μισά από αυτά είχαν χαραγμένο ένα Ο (Θήτα) καί τά υπόλοιπα ένα Ε. Καί τά δύο συμβολίζουν τό Θείον. Τό πρώτο σάν Κέντρο τού Σύμπαντος Όλου, τό δεύτερο σάν Ενωτικό των Πάντων στοιχείο. Η Ελληνική γλώσσα δέν είναι απλά μιά γλώσσα επικοινωνίας. Είναι τό παράγωγο μιάς Κοσμικής, Συμπαντικής γεωμετρικής Μήτρας κωδικοποιημένων Εννοιολογήσεων. Ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι: '' Παλαμήδης εύρε τά γράμματα ουχ υπέρ τού γράφειν μόνον, αλλά καί υπέρ τού γιγνώσκειν ά δεί μή γράφειν''. Κατά τόν Λουκιανό, ο Παλαμήδης - υιός τού Ναυπλίου, Ομηρικός ήρως καί εφευρέτης τού Αλφαβήτου- ''... πρώτος ημίν τούς νόμους τούτους διατυπώσας, ου τή ταξει μόνον καθ' ήν προεδρίαν βεβαιούνται, διώρισεν τί πρώτον έσται ή δεύτερον, αλλά καί ποιότητας άς έκαστον έχει καί δυνάμεις συνείδον''. Χαρακτηριστικά δηλαδή τού Αλφαβήτου εκτός από τή σειρά τών γραμμάτων είναι καί οι ποιότητες αυτών, αλλά καί οι δυνάμεις. Τί σημαίνει όμως, τά γράμματα έχουν ποιότητες καί δυνάμεις; Δυνάμεις νά κάνουν τί, ή δυνάμεις τίνων; Η Ελληνική γλώσσα είναι Λόγος, καί ο Λόγος είναι πρώτιστα αναλογία. Κι εκφράζεται πολυσήμαντα καί κατ' αναλογίαν σέ άπειρα διαβαθμιστικά επίπεδα. Από τά πλέον Γήϊνα σάν επικοινωνία, εως τά πλέον Κοσμικά σάν Κοσμικές, Συμπαντικές έννοιες. Έτσι τό Ν είναι Νόησις. Τό Λ είναι Λόγος. Ο Λόγος όταν αποκτά βάση (-), γίνεται -Δ- Διαστημοποιείται, αποκτά Διαστάσεις. Τό Ο είναι μιά Ολότητα, ένα Πάν. Τό Όλον μέ τό Κέντρο του, ο Δημιουργός καί η Δημιουργία, αδιαίρετα μαζί, είναι τό Ο (Θήτα) τό Θείον, τό Σύν-Πάν. Τό Ε είναι τά τρία στοιχεία (οι τρείς παράλληλες γραμμές) τού Τρισυπόστατου Θείου, ενούμενα. Εξ ού καί Ένωσις= ώσις πρό τό ΕΝ = ώθηση πρός τή Θεία Νόηση. Αντίθετα τό είναι τά ίδια στοιχεία διαχωριζόμενα, τό Ξένον, τό μή ίδιον. Η έννοια τού Τρισυπόστατου Θείου δέν είναι ούτε πρωτιά, ούτε αποκλειστικότητα τής Χριστιανικής Θρησκείας. Προϋπήρχε σέ όλες σχεδόν τίς Θρησκείες, σάν Θεϊκή Τριάς που αποτελείται από τό Άρρεν, Ανορίζον στοιχείο τού Δημιουργού κι επικαλύπτοντος, τό θήλυ στοιχείο τού Συντηρητού, τού ορίζοντος καί Μητρο-παραγωγού, καί τό Άρρεν, δυναμικό στοιχείο τού Καταστροφέα καί Αναγεννητού, τού Δομοποιού καί Ζωοποιού καί Φωτοδότη. Στίς Ινδίες είναι ο Μπράχμα, ο Βισνού κι ο Σίβα. Στήν Αίγυπτο ο Όσιρις, η Ίσις ή η Αθώρ κι ο Ώρος. Στήν Ελλάδα ο Ζεύς, η Δή-μητρα ή κάποια άλλη Θεά, σύμβολο θήλειας Μήτρας-Ενέργειας κι ο Απόλλων. Στόν Χριστιανισμό, ο Πατήρ, τό Άγον (Άγιον) καί ορίζον Πνεύμα κι ο Υιός.
Κατά τήν γνώμη μου λοιπόν, τό Ε δηλώνει, τόν Ενωτικό χαρακτήρα τού Τρισυπόστατου Θείου καί γι' αυτό αφιερώθηκε, μαζί μέ τά ''Γνώθι σαυτόν'' καί ''Μηδέν Άγαν'', που είναι επίσης Ενωτικά παραγγέλματα - αφού δέν νοείται Ένωσις χωρίς τήν βαθιά, Νοητική γνώση τού Εγώ, αλλ' ούτε καί προσέγγισίς της μέ παραθλαστικές λειτουργίες υπερβολής- στόν Θεό τού Φωτός καί τής Αρμονίας. Αυτό τό στοιχείο τής Ένωσης συνηγορεί πρός τήν ονομασία ''Γάμος'', που έδωσαν στό Ε, οι Πυθαγόρειοι. Αλλ' όχι μόνον γιατί όντας σάν στοιχείο Λόγου, πολυσήμαντο, ισχύει ταυτόχρονα καί σέ όλες τίς άλλες απόψεις-επίπεδα που αναφέρει στό διάλογό του ο Πλούταρχος, κι ίσως σέ αρκετές ακόμα που καί άλλοι θά νοήσουν.
ΕΠΑΜ. ΠΑΝΤΕΛΕΜΙΔΗΣ
Βιβλιογραφία:
Πλουτάρχου : Περί του Ε του εν Δελφοίς
Μαυρουδή Χρ. : Δελφικά Μυστήρια
Σιέττου Γ. : Καβείρια Μυστήρια
Εlliot W.S. : Ατλαντίδα
Καραθεοδωρή Στ. : Περί του εν Δελφοίς ΕΙ
Λευκφρύδη Γ. : Σταγειρο-Εψιλον
Δάκογλου Ιππ. : Η πατρότης του Φθογγικού Αλφαβήτου (Δαυλός 150)
Το Γράμμα ΈψιλονΤο γράμμα Ε σαν σύμβολο σχετίζεται άμεσα με την Δελφική Ηλιακή μυσταγωγία, την μύηση του ανθρώπου στο ΦΩΣ.
Η τοποθέτησης του στο αέτωμα του Δελφικού Ναού του ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ (θεού του Φωτός - Ηλιακή λατρεία) δηλώνει την αέναη σχέση του με το Φως, την τελείωση και ως εκ τούτου σαν Έψιλον υποδηλώνεται ο Φωτεινός.
Το γράμμα Ε είναι σαν σχήμα η έκφανση της τριαδικότητος εξ ου και η τρείς φορές τοποθέτηση του εις το αέτωμα του Απολλώνιου ναού μια σε ξύλο, δεύτερη σε χαλκό και Τρίτη σε χρυσό, η σύνδεσης του με τον Απόλλωνα (ως τρισυπόστατο -> Δήλος (Τρινάκια, τρία άκρα), Τριποδίλαλος Απόλλων, Τρίμορφος, Τριόπιος και Τρίποδας ως απολλώνιο σύμβολο).
Μια άλλη παράσταση για τον τρίποδα ήταν για τους μύστες το Δέλτα το Μυστικόν που είναι ουσιαστικά ένα τρίγωνο, το Τρίγωνο καθόδου των θείων (κοσμικών) ενεργειών.
Η μοναδική κορυφή του υποδηλώνει την μονάς, το τέλειο και αδιαίρετο, το θεϊκό όλο (σύνολο κοσμικής ενέργειας που ελκύει την ψυχική και όχι κάποιος Έξωθεν φανταστικός δημιουργός).
Αυτή η κάθοδος από την μία κορυφή διαχέεται σε όλο το υπόλοιπο εμβαδόν και άκρα του τριγώνου που κατά πολλούς υποδηλώνει ολόκληρη την αυτό-δημιουργία, το Συν-Παν και όχι μόνο τον άνθρωπο.
Οι τρεις υπό-κορυφές του δείχνουν τις τρεις υποστάσεις - το μορφικό πρότυπο της τριαδικότητας που αργότερα υιοθέτησαν και οι χριστιανοί ως πατήρ-ψυχή (δίδει την ψυχή), Υιός (σώμα- λαμβάνουσιν ταύτην) και Άγιο Πνεύμα (Νους).
Ομοίως κατά την δελφική λατρεία παρατηρεί στον Ηνίοχο - το σύμβολο της ψυχικής κυριαρχίας και εξέλιξης στα ανώτερα επίπεδα (ο ήρεμα τιθασσεύων τα άγρια άλογα / πάθη), φέρει ταινία με μαίανδρο που συμβολίζει το άπειρον, ενώ ο χιτώνας του φέρει 22 πτυχές Το 3Χ7=21 δηλώνει τα τρία βασικά στάδια αναπτύξεως (όπως είδαμε και πιο πάνω-το ψυχικό, πνευματικό και το φυσικό), τα τρία άκρα του Ε, ενώ το 1 που λείπει για να αθροίσουμε 22 (η μοναδική κορυφή του Ε, κατάληξη των 3), δηλώνει την τελείωση-εναρμόνιση με την κοσμική θεία ενέργεια.
Η καθαρή σύνδεση των τριών υποστάσεων παράγουν Ε-νέργεια - τελείωση και οδηγούν στην κορυφή της εξελικτικής πυραμίδας, όπου βάση της είναι τα ζωώδη ένστικτα, κέντρο της ο άνθρωπος και κορυφή της το 1-μια κορυφή, η τελείωση και ενσωμάτωση στο θείο όλον, το αίνιγμα της σφίγγας.
Ισορροπία και μέτρο είναι οδηγοί των τριών για να παράγουν το μέγιστο. Νους υγιής και καθαρός, σώμα υγιές και καθαρό με ψυχή καθαρή αθροίζουν την Ε-νέργεια και συντονίζονται με το θείο κανάλι που περνάει από τα νοητικά αμιγώς επίπεδα (αστρικά - αιτιατά - μη αιτιατά) και συντονίζεται με τα ανώτερα ψυχικά πλέγματα.
Το γράμμα Ε ως αριθμός συμβολίζεται με τον αριθμό 5. Το 5 δηλώνει το αριθμητικό σχήμα της πεμπάδος. Τα 4 κοσμογενικά στοιχεία της Γής, του Αέρα, του Νερού και του Πυρ με την πεμπτουσία του Ουράνιου - Αιθέρα. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν τον Άνθρωπο. ΈΨΙΛΟΝ ΕΣΤΙ = Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ=1380. Ομοίως γνωρίζουμε ότι το ιερό πεντάγραμμο (πεντάλφα) συμβολίζει τον άνθρωπο και παράλληλα τα 5 στοιχεία που τον αποτελούν κατά τους Πυθαγόρειους μύστες όπου το είχαν σαν ιερό σύμβολο.
Επίσης την σχέση μεταξύ της πεμπάδος πεντάλφας των κοσμογονικών στοιχείων και της τριαδικότητας την ανακαλύπτουμε στον ορισμό που έδιναν οι Πυθαγόρειοι για το πεντάκτινο αστέρι ως, «το τριπλούν δ'άλλήλων τρίγωνον» τα τρία στάδια εξελίξεως του ανθρώπου, Η Τριάς, αιώνια καθότι το περίκλειαν σε κύκλο, σύμβολο του Αέναου.
Έψιλον είναι ο ένθεος, ισόθεος άνθρωπος 5 -> οπού επιτυγχάνοντας εναρμόνιση των 3 υποστάσεων του συντονίζεται με το 1 την τελείωση-επαφή με το θείο μέσα του, ένας κώδικας, σύμβολο εξέλιξης και εναρμονισμού με την καθαρή ενέργεια - ΦΩΣ - ΑΠΟΛΛΩΝ.
Τρείς φορές τοποθετήθηκε ένα Ε (ΕΨΙΛΟΝ) στήν κορυφή τού Αετώματος τού Ναού τού Απόλλωνος στούς Δελφούς, κατάντικρυ σέ όποιον πλησίαζε τήν κεντρική, ανατολική Πύλη του, πάντοτε συνοδευόμενο από τό ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ στήν κάτω αριστερή γωνία καί τό ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ στήν κάτω δεξιά τού ιδίου Αετώματος. Ήταν γνωστά σάν ''Δελφικά παραγγέλματα'', τό δε Ε τό ''προεδρεύον'' αυτών. Τό παλαιότερο από αυτά (τά Ε) ήταν ξύλινο κι αναφέρεται σάν ''Ε τών Σοφών '', γιατί αφιερώθηκε από τόν Σόλωνα κατά μία εκδοχή, κατά δε άλλη από όλους μαζί τούς τότε αναγνωρισμένους Σοφούς. Όταν αυτό εφθάρη, οι Αθηναίοι ανέθεσαν στό Ναό τό δεύτερο, τό οποίο ήταν χάλκινο. Σέ αντικατάσταση καί αυτού, η Λιβία Δρουσέλλα, σύζυγος τού Αυγούστου, αφιέρωσε τό τρίτο καί τελευταίο, από καθαρό χρυσό. Η μοναδική πληροφορία γιά τό Ε τών Δελφών προέρχεται από τόν Πλούταρχο (46-127 μ.Χ.), ο οποίος ως Ιερεύς διά βίου τού Απόλλωνος, πρέπει νά ήταν κοινωνός καί γνώστης των Μυστηρίων. Τό ότι λοιπόν ένα γράμμα τού Αλφαβήτου, είναι τό αποκλειστικό αντικείμενο μιάς ολόκληρης διατριβής του, δείχνει, όπως καί τά γραφόμενα, τήν μεγάλη σημασία πού ένας συγγραφέας τής ολκής του, απέδιδε σ' αυτό. Τό ότι κανείς άλλος δέν έγραψε γι' αυτό, αλλά κι ο τρόπος (σέ μορφή διαλόγου) πού ο ίδιος ο Πλούταρχος τό παρουσιάζει, συνηγορούν ότι πρόκειται γιά κλείδα τών Δελφικών Μυστηρίων, γιατί ως γνωστόν η αποκάλυψη στοιχείων τους στούς αμύητους, αποτελούσε ηθικό καί ποινικό αδίκημα. Στόν διάλογο αυτόν, προβάλλονται διάφορες ερμηνείες από τούς διαλεγόμενους, σάν προσωπικές τους απόψεις, μερικές αδύναμα τεκμηριωμένες, άλλες ισχυρά, πολλές αλληλοαναιρούσες. Σέ κάποιες επεμβαίνει ο ίδιος ο Πλούταρχος, μέ πληθώρα αναλύσεων, μή παίρνοντας ρητή θέση, αλλ' ωστόσο καθοδηγώντας διακριτικά τόν αναγνώστη.
Δέν μπορεί έτσι νά κατηγορηθή ότι αποκαλύπτει τά τών Μυστηρίων, αλλά προτρέπει σέ συλλογισμούς προσέγγισής τους, τηρώντας τό ρηθέν από τόν Ηράκλειτο ότι : "Ο ΑΝΑΞ Ο ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ, ΟΥΤΕ ΛΕΓΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΡΥΠΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ".
Τά δε σημαίνοντα διαφέρουν ως πρός τήν προσέγγισή τους, ανάλογα μέ τήν πνευματική, τήν ποιοτική καί τήν μυητική διαβάθμιση των πιστών. Γιατί κι ο ίδιος ο Θεός έχει ανάλογα ονόματα πρός αυτούς: είναι ΛΟΞΙΑΣ γιά τούς μή νοούντας, ΠΥΘΙΟΣ γιά εκείνους που αρχίζουν νά μαθαίνουν, νά ερωτούν, νά ενημερώνονται καί ΔΗΛΙΟΣ καί ΦΑΝΑΙΟΣ σέ όσους φανερώνεται καί διαφαίνεται κάποια Αλήθεια. Είναι ΙΣΜΗΝΙΟΣ σ' αυτούς που γνωρίζουν τήν αλήθεια καί ΛΕΣΧΗΤΟΡΙΟΣ σ' εκείνους που μεταχειρίζονται αυτήν τήν Αλήθεια, φιλοσοφώντας.
Η πρώτη άποψη στό διάλογο, δηλωμένη από τόν αδελφό τού Πλουτάρχου Λαμπρία, είναι πώς οι πέντε από τούς επτά Σοφούς - οι Χίλων, Θαλής, Σόλων, Βίας καί Πιττακός θέλοντας νά διαχωρισθούν από τούς άλλους δύο, τόν Κλεόβουλο τόν Λίνδιο καί τόν Περίανδρο τόν Κορίνθιο, οι οποίοι μέ πλάγια μέσα εξεπόρθησαν τή φήμη τού Σοφού - αφιέρωσαν τό Ε (δηλαδή τόν αριθμό 5) στόν Θεό, δηλώνοντας έτσι τό πραγματικό πλήθος τους.
Άλλος είπε πως τό Ε, όντας τό δεύτερο τών γραμμάτων, τών εχόντων Φωνήν (φωνηέντων), δηλώνει τόν Απόλλωνα, τόν δεύτερο τή ταξει, μετά τόν Δία, Θεόν.
Η τρίτη άποψη τού Ιερέος Νικάνδρου είναι ότι, επειδή τό Ε γράφεται καί ΕΙ (βλ. Δειπνοσοφιστού βιβλ. β'.5: '' πάντες οι Αρχαίοι τώ ΟΥ αντί τού Ο μακρού στοιχείου προσεχρώντο, παραπλησίως καί τώ ΕΙ αντί τού Ε μακρού. Ωσπερ ορώμεν καν τή Ιλιάδι τό πέμπτον βιβλίον σημειούμενον διά τού ΕΙ.), είναι χαρακτηριστικό τών πρός χρησμοδότησιν ερωτημάτων (εάν), αλλά καί μόριο ευχής ή παράκλησης (ΕΙ-θε).
Η άποψη τού Θέοντος, πού ακολουθεί, είναι πως ο Θεός ευνοώντας τήν Διαλεκτική, παραδέχεται αυτό τό μόριο (ΕΙ) τού συλλογισμού καί χρησιμοποιώντας το συχνά στούς Χρησμούς του, προτείνει τή χρήση του στούς Φιλοσόφους. Γιατί Φιλοσοφία είναι η έρευνα τής Αλήθειας καί φώς τής Αλήθειας η απόδειξη καί τής απόδειξης αρχή ο συναπτόμενος συλλογισμός. Καί κανένα πράγμα δέν υπάρχει χωρίς αιτία καί κανένας συλλογισμός δίχως λογική προϋπόθεση.
Ο Έυστροφος ο Αθηναίος υποστηρίζει πως τό Ε δηλώνει τήν έννοια τών αριθμών ως Πεμπάς, αφού οι Σοφοί τό αριθμείν ονομάζουν ''πεμπάζειν''. Εκφράζει έτσι τήν Πυθαγόρεια θέση ότι ο αριθμός είναι πρώτη καί απόλυτη αιτία τών πάντων κι ότι ο Θεός αεί γεωμετρεί.
Τήν άποψη αυτή συμπληρώνει ο ίδιος ο Πλούταρχος, λέγοντας ότι οι αριθμοί διαιρούνται σέ άρτιους καί περιττούς καί η Μονάδα είναι κοινή κατά τη δύναμη καί στά δύο είδη, αφού προστιθέμενη, κάνει τόν άρτιο περιττό καί τόν περιττό άρτιο. Τό δύο είναι ο πρώτος άρτιος καί τό τρία ο πρώτος περιττός. Τό άθροισμα αυτών τών δύο δίνει αριθμό εξαιρετικής τιμής, γιατί πρώτος αυτός αποτελείται από πρώτους καί έχει ονομασθή από τούς Πυθαγόρειους Γάμος, λόγω τής ομοιότητάς του μέ τήν ενωτική σχέση τού άρτιου πρός τό θήλυ καί τού περιττού πρός τό άρρεν. Γιατί από καμιά ανάμιξη τους δέν γεννιέται άρτιος, μα πάντα περιττός καί ποτέ άρτιος όταν προστεθή σέ άρτιο δέν γεννά περιττό, ούτε βγαίνει από τή φύση του, από αυτήν ακριβώς τήν αδυναμία του νά γεννήση άλλον. Αντίθετα, περιττοί όταν προστεθούν σέ περιττούς, γεννούν πολλούς άρτιους, γιατί πάντα αποτελούν τό γόνιμο στοιχείο. Τό πέντε (Ε) λέγεται καί φύσις γιατί μέ τόν πολλαπλασιασμό επί τόν εαυτό του τελειώνει πάντα στόν εαυτό του. Γιατί καί η φύση - πού από τό σπόρο μετά από διάφορες μεταμορφώσεις, αποδίδει πάλι σπόρο - πάντα τελειώνει στόν εαυτό της. Κι όταν αυτό (τό Ε) προστίθεται στόν εαυτό του, γεννά εκ περιτροπής ή τόν εαυτό του ή τήν δεκάδα, κι αυτό γίνεται επ' άπειρον. Η ένωση λοιπόν τής Πεμπάδος (Ε) μέ τόν εαυτό της δέν γεννά τίποτε ατελές ή αλλιώτικο, αλλ' έχει καθορισμένες μεταβολές. Γεννά ή τόν αριθμό τού είδους της ή τόν τέλειο αριθμό. Εδώ ακριβώς βρίσκεται τό κοινόν μέ τόν Απόλλωνα, γιατί ο Θεός υμνείται ως αιώνιος καί άφθαρτος από τήν ίδια του τήν φύση, καί άλλοτε ως πύρ τά πάντα εξομοιώνει πρός τά πάντα (ΠΥΡΟΣ Τ' ΑΝΤΑΜΕΙΒΕΣΘΑΙ ΠΑΝΤΑ), άλλοτε δε καταφεύγει σέ μεταμορφώσεις τού εαυτού του ως πρός τή μορφή, τή διάθεση καί τή δύναμη, όπως ακριβώς κι ο Κόσμος.
Αλλά καί στή Μουσική πού τόσο αρέσει στόν Θεό, η Πεμπάς έχει τήν σημασία της. Γιατί πέντε είναι οι ορθές συμφωνίες καί άν καί υπάρχουν πολλά διαστήματα μεταξύ τών τόνων, η Μελωδία, πέντε μόνο χρησιμοποιεί: τή Δίεση, τό Ημιτόνιο, τόν Τόνο, τό Τριημιτόνιο καί τό Δίτονο.
Μα καί κατά τόν Πλάτωνα, άν υπάρχουν περισσότεροι από έναν κόσμοι, τότε αυτοί είναι πέντε. Αλλά κι άν υπάρχει μόνο ένας, όπως λέγει ο Αριστοτέλης, αυτός αποτελείται από πέντε: τόν κόσμο τής Γής, τόν κόσμο τού Ύδατος, αυτόν τού Πυρός, τόν τέταρτο τού Αέρος καί τόν πέμπτο που άλλοι ονομάζουν Ουρανό, άλλοι Φώς, άλλοι Αιθέρα καί άλλοι Πέμπτη Ουσία ή Πεμπτουσία. Αρκετοί Φιλόσοφοι συσχετίζουν μ΄ αυτούς τούς πέντε κόσμους, τίς πέντε αισθήσεις, γιατί θεωρούν ότι η αφή είναι σκληρή καί γεώδης, η γεύση από τήν υγρότητά της αποκτά αντίληψη γιά τίς ποιότητες γευστών. Η όσφρηση επειδή είναι αναθυμίασις καί άρα γεννάται από τήν θερμότητα, έχει τή φύση τού πυρός. Ο αέρας όταν προσκρούει στό αυτί γίνεται φωνή καί ήχος. Καί τέλος η όρασις διαλάμπει από τό φώς καί τόν Αιθέρα.
Ο διάλογος κλείνει μέ τήν άποψη τού Αμμωνίου που υποστηρίζει ότι ούτε αριθμό, ούτε τάξη, ούτε σύνδεσμο, ούτε κάποιο άλλο ελλίπον μόριο λέξεως, δηλώνει τό Ε. Αλλά ότι είναι αυτοτελής τού Θεού προσαγόρευσις καί προσφώνησις. Ο Θεός όταν πλησιάζει κάποιος στό Ναό, τόν χαιρετά καί τόν προσαγορεύει μέ τό ''Γνώθι σαυτόν'', κι αυτός ανταπαντά '' ΕΙ '' (είσαι), αναγνωρίζοντας καί ομολογώντας ότι πραγματικά Αυτός υπάρχει. Καί ''ΕΙ ΕΝ'', γιατί είναι Ένας (ΕΝ ΔΕ ΑΠΟΛΛΩΝ) - γι' αυτό λέγεται Α-πολλών - αρνούμενος τά πολλά καί τό πλήθος. Λέγεται καί Ιήϊος γιατί είναι Ένας καί μόνος, καί Φοίβος γιατί οι Αρχαίοι έτσι ονόμαζαν κάθε καθαρό κι αγνό.
Ο Πλούταρχος τελειώνει εδώ τόν διάλογο, μέ τήν τελευταία άποψη νά αναιρεί όλες τίς προηγούμενες, χωρίς κάποιο συμπερασματικό επίλογο ή σχόλιο, μη κλείνοντας ουσιαστικά τό θέμα κι αφήνοντας νά εννοηθή ότι υπάρχουν πιθανώς καί άλλες πτυχές τής Αλήθειας. Τηρεί έτσι ως Μύστης καί Ιερεύς, τίς Μυστηριακές επιταγές, κάνοντας συγχρόνως ένα άνοιγμα πρός τούς έξω καί αμύητους. Άνοιγμα που έχει από μιά μεριά σκοπιμότητα - σέ μιά εποχή παρακμής τού Μαντείου καί ανταγωνισμού του από άλλες θρησκείες καί Θεούς που εισήγαγαν οι Ρωμαίοι από τά πέρατα τής Αυτοκρατορίας - αλλά καί ανάγκη τής προβολής καί δικαίωσης τού Κοσμικού καί Νοητικού χαρακτήρα τής Απολλώνιας Θεοσέβειας.
Από τούς νεότερους συγγραφείς μόνο δύο - απ' ότι γνωρίζω - έχουν γράψει γιά τό Ε τών Δελφών. Ο Στέφ. Καραθεοδωρής, Ιατρός (Κωνσταντι-νούπολις 1847) καί ο Γ. Λευκο-φρύδης, Δικηγόρος (Αθήναι 1977), οι οποίοι αφού αναφέρονται στά τού Πλουτάρχου, διατυπώνουν ο καθένας κι από μιά δική του άποψη. Ο μεν πρώτος επισημαίνοντας ότι το Ε συμβολίζει τόν Θεό, τό συνδέει μέ τό γράμμα (συλλαβή) '' '' τού Εβραϊκού αλφαβήτου, που επίσης συμβολίζει τό Θείον, υποστη-ρίζοντας ότι είναι μετάφρασή του καί συνεπώς αποτέλεσμα μαθητείας κι αποδοχής τής Εβραϊκής Θρησκείας. Άποψη κατά τή γνώμη μου λανθασμένη, αφού δέν υπάρχει καμιά μαρτυρία γιά αυτής τής κατεύθυνσης (υπάρχουν πολλές γι' αντίστροφη) επίδραση, τού Εβραϊκού Πολιτισμού (άν υπήρξε αυτογεννής τέτοιος) στόν Ελληνικό, ούτε κι από αυτόν ακόμα τόν συνήθως φίλια διακείμενο πρός τά τών Φοινίκων καί Γεφυραίων, Ηρόδοτο. Αφ' ενός γατί όλα τά Πολιτιστικά καί Θεογονικά στοιχεία τους (πλήν τού δόγματος τού κυρίαρχου καί εκλεκτού λαού) τά πήραν από τούς γύρω λαούς καί ιδιαίτερα από τούς Αιγυπτίους (π.χ παραβλ. Υμνον πρός ΑΤΤΟΝ - 1450 π.Χ. μέ 103ο Ψαλμό Δαυίδ - 1000 π.Χ), όπου ο θεμελιωτής τού Έθνους καί τών Νόμων τους, Μωυσής (1200 π.Χ) υπήρξε αξιωματούχος καί μυημένος Ιερών γνώσεων. Γνώσεις όμως που καί οι Αιγύπτιοι εδιδάχθησαν από τόν Έλληνα Ερμή (9000 π.Χ) καί τόν επίσης Έλληνα Ορφέα όταν μεταβάς εις Αίγυπτον ''εξελόχευσεν Ιερόν Λόγον''. Καί αφ' ετέρου γιατί τά στοιχεία χρονολόγησης (παρ' ολη τήν κοπτοραπτική τους συρρίκνωση από εκούσιους καί ακούσιους καλοθελητές) τών εξελικτικών φάσεων τού Ελληνικού Πολιτισμού δέν αφήνουν αμφιβολίες γιά τήν Πατρότητα καί τίς κατευθύνσεις εξάπλωσής του. Ο δε δεύτερος, Λευκοφρύδης, συνδέοντας τό Δελφικό Ε μέ τήν κατά τήν άποψή του αποκωδικοποίηση τού έργου τού Αριστοτέλη '' Οργάνων Όργανον'', υποστηρίζει ότι πρόκειται γιά διακριτικό σύμβολο ενός Πλανητικού συστήματος στόν αστερισμό τού Λαγού καί τού συνωνύμου του Κοσμοσκάφους. Αν καί η λογική τής αποκωδικοποίησης τού έργου είναι ισχυρή, εναπόκειται στήν κρίση τού κάθε ερευνητή νά καταλήξη γιά τό ακραίο ή όχι τής θέσης αυτής.
Η δική μου άποψη γιά τό γράμμα αυτό τού Ελληνικού Αλφαβήτου, είναι ότι αποτελεί σέ Κοσμικό επίπεδο, καθαρό συμβολισμό τού Ενούντος Θείου. Στή Σαμοθράκη έχουν βρεθή κεραμικά πιάτα που χρησιμοποιούνταν σέ τελετές τών Καβειρίων Μυστηρίων. Τά μισά από αυτά είχαν χαραγμένο ένα Ο (Θήτα) καί τά υπόλοιπα ένα Ε. Καί τά δύο συμβολίζουν τό Θείον. Τό πρώτο σάν Κέντρο τού Σύμπαντος Όλου, τό δεύτερο σάν Ενωτικό των Πάντων στοιχείο. Η Ελληνική γλώσσα δέν είναι απλά μιά γλώσσα επικοινωνίας. Είναι τό παράγωγο μιάς Κοσμικής, Συμπαντικής γεωμετρικής Μήτρας κωδικοποιημένων Εννοιολογήσεων. Ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι: '' Παλαμήδης εύρε τά γράμματα ουχ υπέρ τού γράφειν μόνον, αλλά καί υπέρ τού γιγνώσκειν ά δεί μή γράφειν''. Κατά τόν Λουκιανό, ο Παλαμήδης - υιός τού Ναυπλίου, Ομηρικός ήρως καί εφευρέτης τού Αλφαβήτου- ''... πρώτος ημίν τούς νόμους τούτους διατυπώσας, ου τή ταξει μόνον καθ' ήν προεδρίαν βεβαιούνται, διώρισεν τί πρώτον έσται ή δεύτερον, αλλά καί ποιότητας άς έκαστον έχει καί δυνάμεις συνείδον''. Χαρακτηριστικά δηλαδή τού Αλφαβήτου εκτός από τή σειρά τών γραμμάτων είναι καί οι ποιότητες αυτών, αλλά καί οι δυνάμεις. Τί σημαίνει όμως, τά γράμματα έχουν ποιότητες καί δυνάμεις; Δυνάμεις νά κάνουν τί, ή δυνάμεις τίνων; Η Ελληνική γλώσσα είναι Λόγος, καί ο Λόγος είναι πρώτιστα αναλογία. Κι εκφράζεται πολυσήμαντα καί κατ' αναλογίαν σέ άπειρα διαβαθμιστικά επίπεδα. Από τά πλέον Γήϊνα σάν επικοινωνία, εως τά πλέον Κοσμικά σάν Κοσμικές, Συμπαντικές έννοιες. Έτσι τό Ν είναι Νόησις. Τό Λ είναι Λόγος. Ο Λόγος όταν αποκτά βάση (-), γίνεται -Δ- Διαστημοποιείται, αποκτά Διαστάσεις. Τό Ο είναι μιά Ολότητα, ένα Πάν. Τό Όλον μέ τό Κέντρο του, ο Δημιουργός καί η Δημιουργία, αδιαίρετα μαζί, είναι τό Ο (Θήτα) τό Θείον, τό Σύν-Πάν. Τό Ε είναι τά τρία στοιχεία (οι τρείς παράλληλες γραμμές) τού Τρισυπόστατου Θείου, ενούμενα. Εξ ού καί Ένωσις= ώσις πρό τό ΕΝ = ώθηση πρός τή Θεία Νόηση. Αντίθετα τό είναι τά ίδια στοιχεία διαχωριζόμενα, τό Ξένον, τό μή ίδιον. Η έννοια τού Τρισυπόστατου Θείου δέν είναι ούτε πρωτιά, ούτε αποκλειστικότητα τής Χριστιανικής Θρησκείας. Προϋπήρχε σέ όλες σχεδόν τίς Θρησκείες, σάν Θεϊκή Τριάς που αποτελείται από τό Άρρεν, Ανορίζον στοιχείο τού Δημιουργού κι επικαλύπτοντος, τό θήλυ στοιχείο τού Συντηρητού, τού ορίζοντος καί Μητρο-παραγωγού, καί τό Άρρεν, δυναμικό στοιχείο τού Καταστροφέα καί Αναγεννητού, τού Δομοποιού καί Ζωοποιού καί Φωτοδότη. Στίς Ινδίες είναι ο Μπράχμα, ο Βισνού κι ο Σίβα. Στήν Αίγυπτο ο Όσιρις, η Ίσις ή η Αθώρ κι ο Ώρος. Στήν Ελλάδα ο Ζεύς, η Δή-μητρα ή κάποια άλλη Θεά, σύμβολο θήλειας Μήτρας-Ενέργειας κι ο Απόλλων. Στόν Χριστιανισμό, ο Πατήρ, τό Άγον (Άγιον) καί ορίζον Πνεύμα κι ο Υιός.
Κατά τήν γνώμη μου λοιπόν, τό Ε δηλώνει, τόν Ενωτικό χαρακτήρα τού Τρισυπόστατου Θείου καί γι' αυτό αφιερώθηκε, μαζί μέ τά ''Γνώθι σαυτόν'' καί ''Μηδέν Άγαν'', που είναι επίσης Ενωτικά παραγγέλματα - αφού δέν νοείται Ένωσις χωρίς τήν βαθιά, Νοητική γνώση τού Εγώ, αλλ' ούτε καί προσέγγισίς της μέ παραθλαστικές λειτουργίες υπερβολής- στόν Θεό τού Φωτός καί τής Αρμονίας. Αυτό τό στοιχείο τής Ένωσης συνηγορεί πρός τήν ονομασία ''Γάμος'', που έδωσαν στό Ε, οι Πυθαγόρειοι. Αλλ' όχι μόνον γιατί όντας σάν στοιχείο Λόγου, πολυσήμαντο, ισχύει ταυτόχρονα καί σέ όλες τίς άλλες απόψεις-επίπεδα που αναφέρει στό διάλογό του ο Πλούταρχος, κι ίσως σέ αρκετές ακόμα που καί άλλοι θά νοήσουν.
ΕΠΑΜ. ΠΑΝΤΕΛΕΜΙΔΗΣ
Βιβλιογραφία:
Πλουτάρχου : Περί του Ε του εν Δελφοίς
Μαυρουδή Χρ. : Δελφικά Μυστήρια
Σιέττου Γ. : Καβείρια Μυστήρια
Εlliot W.S. : Ατλαντίδα
Καραθεοδωρή Στ. : Περί του εν Δελφοίς ΕΙ
Λευκφρύδη Γ. : Σταγειρο-Εψιλον
Δάκογλου Ιππ. : Η πατρότης του Φθογγικού Αλφαβήτου (Δαυλός 150)
ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Τα δεκάλεπτα: 22-16, 45-39, 64-61, 90-85
Οι παίκτες του Κώστα Μίσσα με εξαίρεση το πρώτο δεκάλεπτο και κάποιο "νεκρό" διάστημα στο τρίτο δεκάλεπτο που απειλήθηκαν από τους Γάλλους στη συνέχεια επέβαλαν το ρυθμό τους στηριζόμενοι στην εκπληκτική ευστοχία τους στα περιφερειακά σουτ από μέση και μακρινή απόσταση και άρχιζαν να «χτίζουν» μια διαφορά, ενώ από την απέναντι πλευρά οι Γάλλοι τα περίμεναν όλα από τον Τζάκσον που φυσικά μόνος του δεν θα μπορούσε να ανακόψει με τίποτα την …φρενήρη πορεία των Νέων μας προς την κορυφή της Ευρώπης!
Είναι χαρακτηριστικό ότι επτά παίκτες της εθνική μας είχαν διψήφιο αριθμό πόντων, δείγμα του επιθετικού πλουραλισμού των Νέων μας που ουσιαστικά έγειρε την πλάστιγγα προς την μεριά της Ελλάδας. Οι παίκτες της εθνικής μας αποφασισμένοι να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, έκαναν ίσως την καλύτερη εμφάνισή τους στο τουρνουά και πήραν πανάξια το τρόπαιο του Πρωταθλητή Ευρώπης.
Παπανικολάου στο πρώτο ημίχρονο (4/5) και Γιαννόπουλος (4/5) στο δεύτερο πήραν μέρος σε έναν άτυπο διαγωνισμό τριπόντων και βοήθησαν τα μέγιστα την προσπάθεια της εθνικής μας ομάδας, ακόμη κι όταν οι Γάλλοι με άμυνα ζώνης και αρκετά κλεψίματα διατηρούνταν κοντά στο σκορ.
Δεν ήταν και το ιδανικότερο ξεκίνημα το α΄δεκάλεπτο για την εθνική μας ομάδα που βρέθηκε πίσω 12-7 στο 6΄όμως η είσοδος του Παππά έδωσε πολλές οργανωτικές λύσεις που επέτρεψαν στην εθνική μας να ανασυνταχθεί γρήγορα και να βρει διαδρόμους στο αντίπαλο καλάθι. Ο επιθετικός οίστρος του Παπανικολάου βοήθησε την Ελλάδα να «απαντήσει» με ένα 15-4 και να πάρει προβάδισμα στο σκορ με 22-16.
Στο 2ο δεκάλεπτο χάρη στις επιθετικές εξάρσεις των διεθνών μας "εκτοξεύτηκε" ακόμη και στους 12 πόντους η διαφορά (28-16, 31-19). Ενα γρήγορο όμως 18-8 των Γάλλων με αιχ΄μη του βέλους τον Τζάκσον κράτησε σε χαμηλά επίπεδα τη διαφορά (45-39).
Στο τρίτο δεκάλεπτο οι Γάλλοι πέτυχαν όχι απλά να «ψαλιδίσουν» την διαφορά αλλά και να πάρουν προβάδισμα στο σκορ (47-45 στο 23΄), που έφτασε ακόμη και στους εννέα πόντους (59-50 στο 27΄) εκμεταλλευόμενοι την προσωρινή αδράνεια των Νέων μας σε συνδυασμό με την …εκνευριστική ευστοχία του Τζάκσον (32 πόντοι με 6 τρίποντα). Η άμυνα ζώνης των Γάλλων φαινόταν ότι έφερνε αποτελέσματα για τους «τρικολόρ», μέχρι που οι διεθνείς μας άρχιζαν να περνούν όλο και πιο συχνά την μπάλα μέσα στην αντίπαλη ρακέτα, όπου οι ψηλοί μας έδωσαν κρίσιμους πόντους, συνεπικουρούμενοι από τους περιφερειακούς.
Στο 28' ο Μπόγρης με «Hook» έφερε την ισοφάριση (59-59), ενώ το τρίποντο του Γιαννόπουλου έγραψε το 62-59 για να κλείσει το δεκάλεπτο ο ίδιος με δίποντο (64-61).
Στο τελευταίο δεκάλεπτο η εθνική μας ομάδα πήρε σχετικά μια εύκολη νίκη με τους περιφερειακούς μας να «πυροβολούν» το αντίπαλο καλάθι στέλνοντας στα «ουράνια» το ελληνικό μπάσκετ που αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι δεν έχει μόνο ένδοξο παρελθόν και δυναμικό παρόν, αλλά και λαμπρό μέλλον.
Οι συνθέσεις:
ΕΛΛΑΔΑ (Μίσσας): Μάντζαρης 2, Μούρτος, Τσακαρέλης, Παππάς 10 (2), Γιαννόπουλος 14 (4), Σακελλαρίου, Παπανικολάου 15 (4), Σλούκας 14 (1), Γιάνκοβιτς 10 (1), Μπόγρης 14, Κασελάκης 11 (2), Σαρικόπουλος.
ΓΑΛΛΙΑ (Ζαν Αϊμί Τουπάν): Ονά-Εμπό 3 (1), Ορτέλ 11 (1), Ντιό 21 (3), Σαμπέ 2, Ραποσό 4, Τζάκσον 32 (6), Καμαρά 2, Σεραφέν 8, Ντα Σιλβέιρα 2.
Βασιλακόπουλος: «Το ελληνικό μπάσκετ είναι καλά θεμελιωμένο»
Μετά τον θρίαμβο της εθνική ομάδας Νέων ο πρόεδρος της FIBA Europe δήλωσε: «Αυτή η μεγάλη γιορτή, αυτό το μεγάλο αποτέλεσμα, αυτοί οι μεγάλοι παίκτες τα λένε όλα. Νομίζω ότι πλέον θα γίνει κατανοητό απ’ όλους ότι αυτά τα παιδιά αξίζουν μεγαλύτερη προσοχή. Το ελληνικό μπάσκετ πιστεύει στις δυνατότητες αυτού του λαού, στο παρόν και στο μέλλον. Το ελληνικό μπάσκετ είναι καλά θεμελιωμένο και για πολλά ακόμα χρόνια θα είναι στην κορυφή. Η ελληνική σημαία πρέπει να βρίσκεται στο ψηλό σκαλοπάτι και γι’ αυτό προσπαθούμε όλοι».
Ο «αρχιτέκτονας» του χρυσού μεταλλίου, ο προπονητής της εθνικής μας ομάδας των Νέων Κώστας Μίσσας παραδέχθηκε ότι η επιτυχία στηρίχθηκε στο ταλέντο των παικτών του: «Το να παίρνεις έναν ευρωπαϊκό τίτλο, είναι μεγάλη υπόθεση. Παιχνίδι με το παιχνίδι γινόμασταν καλύτεροι. Το ταλέντο των παιδιών και η προσαρμοστικότητά τους μέτρησαν πάρα πολύ, όπως επίσης και η συμβολή όλου του τιμ του Δικαιουλάκου, του Μαύρου, όπως επίσης του Ζαμπάρα και του Βουλγαρόπουλου του ιατρικού επιτελείου για τη δουλειά που έκαναν πάνω στο Σαρικόπουλο, βοηθώντας τον να παίξει και να βοηθήσει με τη σειρά του την ομάδα στους αγώνες και στα δύσκολα τελευταία ματς. Αν μπορούμε να μιλήσουμε για μυστικό, αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι η ομάδα είχε υπομονή στα δύσκολα, είτε αυτό ήταν άμυνα, είτε επίθεση. Τα παιδιά κακά τα ψέματα ήταν κουρασμένα. Το 75% αυτής της ομάδας είχε ήδη δώσει το «παρών» στο Παγκόσμιο των Εφήβων στη Νέα Ζηλανδία, οπότε λογικό ήταν να έχουμε μεταπτώσεις. Τα παιδιά ήταν κουρασμένα. Είναι φυσιολογικό να υπάρχουν κενά, αλλά με σωστή διαχείριση και τακτική καταφέραμε να βγούμε νικητές. Φυσικά να μην ξεχάσουμε και τον κόσμο που ήταν εκπληκτικός και βοήθησε πολύ στην προσπάθεια της ομάδας».
Κώστας Παπανικολάου (MVP και μέλος της καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης): «Ευχαριστώ όλα αυτά τα παιδιά και τον εξαιρετικό προπονητή που μέσα σε μια μέρα κατάφερε να μας κάνει ομάδα. Όταν υπάρχει φιλία και θέληση για κάτι καλό, τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει. Όλα υπάρχουν στην καρδιά και στο μυαλό. Αν πεις στο μυαλό σου ότι δεν είσαι κουρασμένος, τότε δεν είσαι. Τώρα πρέπει να προσπαθήσω δυο φορές παραπάνω για να δείξω ότι δεν ήταν τυχαίο αυτό το βραβείο».
Χάρης Γιαννόπουλος (αρχηγός της Εθνικής Νέων Ανδρών): «Ήταν τρομερό συναίσθημα. Είναι μοναδικές στιγμές αυτές που ζούμε. Όλοι μαζί, τα παιδιά, ο κόουτς, ο κόσμος. Από τις μικρές εθνικές προσπαθούσα πάντα να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Αυτό έκανα και σήμερα, μπαίνοντας στο γήπεδο. Δεν είχαμε προβλήματα στην αρχή. Όταν αυτά ήρθαν, έπρεπε να κάνω κάτι και το έκανα! Δεν φοβήθηκα ποτέ ότι υπήρχε περίπτωση να το χάσουμε. Παίζουμε για να κερδίσουμε και αυτός είναι ο στόχος μας. Πήρα κάτι συμβουλές από το Νίκο Παππά, που το είχε ξανακάνει».
Εντυπωσιακό βυζαντινό ψηφιδωτό στην Αγία Σοφία
|
Το ψηφιδωτό ενός εξαπτέρυγου αγγέλου σε έναν από τους τρούλους του Ναού της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη έφεραν στο φως οι συντηρητές. Το ψηφιδωτό ήταν επί αιώνες καλυμμένο από σοβά, από την εποχή που η Αγία Σοφία μετατράπηκε από τους Οθωμανούς σε τζαμί. Σύμφωνα με Τούρκους αξιωματούχους, υπάρχει και δεύτερος εξαπτέρυγος άγγελος που έχει καλυφθεί στο παρελθόν, ο οποίος επίσης θα αποκαλυφθεί.
Στα μέσα του 19ου αιώνα, δύο Ελβετοί συντηρητές είχαν ανακαλύψει το ψηφιδωτό κάτω από το σοβά, αλλά ο Σουλτάνος τους έδωσε εντολή να το καλύψουν πάλι.
Οι συντηρητές της Αγίας Σοφίας δήλωσαν ότι η απεικόνιση του σεραφείμ έχει διατηρηθεί πάρα πολύ καλά, χωρίς να υποστεί ιδιαίτερη ζημιά από την κάλυψή του.
Αυτά τα μωσαϊκά βρέθηκαν και καλύφθηκαν από τον συντηρητή Φοσάτι.
Οι ειδικοί θα εργαστούν τώρα για να φέρουν στο φως και τον δεύτερο άγγελο από τα σεραφείμ, που επίσης παρέμεινε καλυμμένος επί αιώνες.
Προς το παρόν, οι επισκέπτες της Αγίας Σοφίας δεν μπορούν να δουν τον άγγελο.
Πηγή: ΝΕΤ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)