Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008
Κινήσεις σαν του Μπρους- Λι έκανε ο δήμαρχος Τιθορέας και αφόπλισε ληστές
"Δύο αλβανικής καταγωγής νεαροί επεχείρησαν στις 13:30 το μεσημέρι της Παρασκευής να ληστέψουν το υποκατάστημα της Αγροτικής Τράπεζας στην Τιθορέα. Στάθηκαν όμως "άτυχοι" καθώς παρότι η ληστεία ολοκληρώθηκε με επιτυχία δεν είχαν υπολογίσει ότι μεταξύ των πελατών που βρίσκονταν εκείνη της στιγμή στην τράπεζα ήταν ο δήμαρχος Τιθορέας κ. Καράφλας και ο αστυνομικός τους Τμήματος Ασφαλείας Λιβαδειάς κ. Καρανικόλας... Οι δύο άνδρες, ο δήμαρχος και ο "μπάτσος", συνεννοήθηκαν αστραπιαία με τα μάτια και όχι απλώς κατεδίωξαν τους δύο ληστές αλλά τους ακινητοποίησαν και τους παρέδωσαν στην σπεύσασα δύναμη από το τοπικό αστυνομικό τμήμα. Βρέθηκαν και τα χρήματα που ένας από οτυςε δύο επίδοξους ληστές είχε πετάξει σε χαντάκι κατά την καταδίωξη."
viotia.blogspot.com
viotia.blogspot.com
Περί απαλλαγής απο το μάθημα των Θρησκευτικών
Προ ημερών το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (ΥΠΕΠΘ) εξέδωσε και απέστειλε την υπ’ αριθμ. Πρωτ. 91109/Γ2 – 10/7/2008 Εγκύκλιο προς τις διάφορες εκπαιδευτικές
Διευθύνσεις, όπου μεταξύ άλλων περιελάμβανε τα εξής: «Ύστερα από την υποβολή ερωτημάτων σχετικά με το θέμα της απαλλαγής των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, σας κάνουμε γνωστό ότι για την απαλλαγή αυτή απαιτείται υπεύθυνη δήλωση του κηδεμόνα του μαθητή αν είναι ανήλικος η του ίδιου αν είναι ενήλικος, στην οποία θα αναφέρεται η επιθυμία απαλλαγής, χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής».
Α. Εν πρώτοις πρέπει να διευκρινισθεί ότι το μάθημα των Θρησκευτικών σε μεγάλο βαθμό σήμερα, εφ’ όσον έχει επικρατήσει ο νηπιοβαπτισμός, αντικαθιστά και τους γονείς και τους αναδόχους στην υποχρέωσή τους να διδάξουν και να μεταδώσουν τις χριστιανικές αλήθειες στα νέα μέλη της Εκκλησίας, τα παιδιά τους η βαφτιστήρια τους. Και τούτο γίνεται επειδή οι χριστιανοί αυτοί γονείς και ανάδοχοι δεν είναι σε θέση η δεν έχουν τον απαιτούμενο καιρό να εκπληρώσουν το καθήκον τους αυτό.
Επομένως και για το λόγο αυτό γνώμη και δικαίωμα στην οποιαδήποτε διαδικασία και μεταβολή ως προς τη διδασκαλία των χριστιανικών αυτών γνώσεων ασφαλώς έχουν και τα μέλη αυτά της Εκκλησίας, οι γονείς και οι ανάδοχοι, οι οποίοι έχουν αναδεχθεί και αναλάβει την υποχρέωση αυτή της διδασκαλίας των χριστιανικών αληθειών. Συνεπώς δεν είναι αρκετή η δήλωση του ενός κηδεμόνα η μόνο του πατέρα η μόνο του ενήλικου μαθητή, αλλά, απαιτείται η γραπτή συγκατάθεση και των δύο γονέων.
Επιπλέον είναι απαραίτητη και η σύμφωνη γνώμη και του αναδόχου (νονού), ο οποίος κατά τη βάπτιση ανέλαβε τη σημαντική αυτή υποχρέωση και ευθύνη. Γιατί αλλιώς και εάν εγνώριζε τη δυσμενή αυτή εξέλιξη των πραγμάτων ενδεχομένως δεν θα ανελάμβανε την υποχρέωση αυτή, και δεν θα επανεπαύετο στην εκπλήρωση αυτής από την Πολιτεία.
Εκτός αυτών λέμε ότι έχουν λόγο και οι γονείς - ανάδοχοι, επειδή αυτοί και φορολογούνται και για την υποχρέωση και προσφορά αυτή της Πολιτείας. Ότι η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη και δεσμευμένη να εκπληρώσει την υποχρέωσή της αυτή, υποδεικνύεται και από το Σύνταγμα της Ελληνικής Πολιτείας του 1975/1986/2001 (άρθρο 16, παρ. 2), όπου ορίζεται: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και της διάπλασής τους σε ελεύθερους πολίτες».
Με το άρθρο αυτό διακηρύσσεται πλέον η σαφώς η υποχρέωση, την οποία έχει και αναλαμβάνει το κράτος για την υποστήριξη και την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως των ελληνοπαίδων και των Ελλήνων γενικώς. Επίσης εδώ πρέπει να επισημανθεί ότι λόγος γίνεται περί αναπτύξεως της θρησκευτικής συνειδήσεως και όχι της αθρήσκου - αθέου η της θρησκειολογικής συνειδήσεως, χωρίς βεβαίως να αποκλείεται και η δια της συγκριτικής θρησκειολογίας ανάπτυξη της θρησκευτικής αυτής συνειδήσεως.
Ακόλουθος έρχεται και ο σχετικός νόμος 1566/1985, ο οποίος διασαφηνίζει και διαφωτίζει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Αυτός λέει, ότι το σχολείο οφείλει να «υποβοηθεί τους μαθητές» να γίνονται ελεύθεροι, υπεύθυνοι και δημοκρατικοί πολίτες «και να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης» (άρθρο 1 παρ. 1α).
Έτσι και ο νόμος αυτός α) προβλέπει και υπαγορεύει την υποχρέωση του κράτους και του σχολείου «να υποβοηθεί τους μαθητές... να διακατέχονται από πίστη προς... τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης», β) εξειδικεύει και διευκρινίζει, τι εννοεί ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης, και γ) υποδεικνύει ότι αυτή επιτυγχάνεται με την πίστη στα γνήσια και αυθεντικά στοιχεία «της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης».
Ακόμη έχουμε τις διατάξεις του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος έχει ψηφισθεί από την Ελληνική Βουλή και έχει καταστεί και αυτός νόμος (Ν. 590/1977) του Κράτους. Στο 2ο άρθρο του ορίζεται: «Η Εκκλησία της Ελλάδος συνεργάζεται μετά της Πολιτείας, προκειμένου περί θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος, ως τα της χριστιανικής αγωγής της νεότητος». Υπογραμμίζουμε την έκφραση «τα της χριστιανικής αγωγής της νεότητος».
Αλλά και αν υποθέσουμε, ότι τα εν λόγω μέλη της Εκκλησίας, γονείς και ανάδοχοι αδιαφορήσουν η και συμφωνήσουν στην απαλλαγή ενός παιδιού τους από τη διδασκαλία των χριστιανικών αληθειών, είναι υποχρεωμένη να έλθει και να έχει λόγο η ποιμαίνουσα και διακονούσα Εκκλησία.
Η Εκκλησία της Ελλάδος υιοθέτησε και καθιέρωσε το νηπιοβαπτισμό, επειδή είχε υπ’ όψη της την εν λόγω υποχρεωτική διαδικασία και διδασκαλία. Εάν όμως η εν λόγω διαδικασία και τακτική καταργηθεί και κανείς δεν διδάξει τα νέα μέλη της τις χριστιανικές αλήθειες είναι υποχρεωμένη η να αντιδράσει και να ανατρέψει τη δυσάρεστη αυτή εξέλιξη η να διδάξει αυτές τις χριστιανικές αλήθειες εκ των υστέρων, μετά το νηπιοβαπτισμό. Δηλ. είναι υποχρεωμένη να δημιουργήσει κατηχητικές σχολές, όπως στους χρόνους της πρώτης Εκκλησίας η να ενισχύσει τα υπάρχοντα κατηχητικά της σχολεία, στα οποία θα είναι υποχρεωμένα τα νέα μέλη της, τα οποία θα έχουν βαπτισθεί χωρίς να κατηχηθούν, να φοιτήσουν σ’ αυτά, προκειμένου να απολαμβάνουν τα προνόμια ενός μέλους της Εκκλησίας..
Αυτό συνεπάγεται ότι δεν θα μπορούν τα μέλη της, τα οποία δεν θα έχουν διδαχθεί το μάθημα των θρησκευτικών επαρκώς στο σχολείο η δεν θα έχουν φοιτήσει και αποφοιτήσει επιτυχώς (κατόπιν εξετάσεως) από τα κατηχητικά σχολεία να συμμετέχουν ενεργώς στη ζωή της Εκκλησίας. Π.χ. δεν μπορούν (και να απαιτούν) να γίνονται ανάδοχοι, να βαπτίζουν παιδιά, εφ’ όσον και οι ίδιοι δεν θα γνωρίζουν επαρκώς τα της χριστιανικής πίστεως. Επίσης δεν θα μπορούν να υπανδρεύονται – νυμφεύονται εκκλησιαστικώς με το μυστήριο του γάμου, εφ’ όσον προηγουμένως δεν θα είναι ενημερωμένοι και κατηχημένοι σχετικώς και επαρκώς με τα τελούμενα στο μέγα αυτό μυστήριο (Εφεσ . 5, 22εξ.).
Βεβαίως εκτός των δύο αυτών περιπτώσεων μπορεί κάποιος να αναφέρει και άλλες ανάλογες.
Αλλιώς: Το αποτέλεσμα θα είναι να έχουμε δύο τάξεις μέσα στην Εκκλησία: Μία των κατηχηθέντων πιστών και μία των μη κατηχηθέντων... με άνιση αντιμετώπιση και μεταχείριση.
Β. Αλλ’ εκτός από τη διαφορετικότητα - ανισότητα αυτή μεταξύ των μελών της Εκκλησίας και κατ’ επέκταση της Ελληνικής κοινωνίας και Πολιτείας, με την παράδοξη και ελλειμματική και ατελή αυτή διάταξη, δημιουργείται και μία άλλη ανισότητα μεταξύ των πολιτών – μαθητών: Όταν κάποιοι μαθητές παρακολουθούν ένα μάθημα λιγότερο από τους άλλους συμμαθητές τους και παρ’ όλα ταύτα αποκτούν τον ίδιο τίτλο σπουδών (ενδεικτικό - απολυτήριο) αυτό σημαίνει ότι έχουν προνομιακή μεταχείριση. Αυτό γίνεται κατανοητό περισσότερο, εάν λάβουμε υπ’ όψη ότι τις ώρες που παρακολουθούν οι άλλοι ένα μάθημα του Γυμνασίου – Λυκείου αυτοί θα έχουν μερικές ώρες ελεύθερες η για να καταρτισθούν σε κάποια άλλα μαθήματα, τα οποία θα τους χρειασθούν, για να εισαχθούν σε ανώτατα ιδρύματα η ακόμη και για να ξεκουρασθούν από το φόρτο των άλλων μαθημάτων.
Φυσικά θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι η ανισότητα αυτή μπορεί να θεραπευθεί με την εισαγωγή ενός άλλου μαθήματος υποχρεωτικού για τους απέχοντας από το μάθημα των θρησκευτικών. Αυτός όμως ο ισχυρισμός, μήπως υποκρύπτει και υποδηλώνει διάθεση η τάση υποβαθμίσεως και καταργήσεως του μαθήματος των θρησκευτικών και άρα καταστρατηγήσεως και του Συντάγματος και των Νόμων, τους οποίους αναφέραμε προηγουμένως;
Βεβαίως υπάρχει και μία άλλη λύση, για να θεραπευθεί η εν λόγω ανισότητα: Να μπορούν οι μαθητές, οι οποίοι θα συμμετέχουν και θα διδάσκονται το μάθημα των θρησκευτικών, να ζητούν την απαλλαγή τους κατά την προτίμησή τους από ένα άλλο μάθημα π.χ. μαθηματικά η ξένη γλώσσα, και μάλιστα «χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής» τους. Και τούτο γιατί ίσως έχουν κάποια αδυναμία στα μαθηματικά η κάποια απέχθεια προς τη συγκεκριμένη γλώσσα, πράγματα που ανήκουν στα προσωπικά δεδομένα και μάλιστα τα αυστηρώς, όπως και κάθε αδυναμία η ασθένεια.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Και για πολλά άλλα κρίνεται η εν λόγω Εγκύκλιος κατ’ αρχάς ως πρόχειρη, εσπευσμένη και βεβιασμένη εν μέσω θερινών διακοπών και εν τέλει αδόκιμη, επιζήμια και αντισυνταγματική.
Β. Οι «κατά συρροήν» εγκύκλιοι του Υπουργείου Παιδείας για το μάθημα των Θρησκευτικών
Μετά την υπ’ αριθμ. Πρωτ. 91109/Γ2- 10/7/2008 Εγκύκλιο, η οποία μεταξύ άλλων περιελάμβανε τα εξής: «Ύστερα από την υποβολή ερωτημάτων σχετικά με το θέμα της απαλλαγής των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, σας κάνουμε γνωστό ότι για την απαλλαγή αυτή απαιτείται υπεύθυνη δήλωση του κηδεμόνα του μαθητή αν είναι ανήλικος η του ίδιου αν είναι ενήλικος, στην οποία θα αναφέρεται η επιθυμία απαλλαγής, χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής», το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων εξαπέστειλε την υπ’ αριθμ. 104071/Γ2 – 4/8/2008 εγκύκλιο.
Αυτή διαλαμβάνει τα εξής:
«Σε συνέχεια της υπ’ αριθμ. 91109/Γ2-10/7/2008 εγκυκλίου μας και προκειμένου να αποσαφηνισθούν τυχόν παρερμηνείες που δημιουργήθηκαν με αφορμή τη διαδικασία απαλλαγής κάποιων μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, διευκρινίζονται τα εξής:.. β) Για τους γονείς των ανήλικων μαθητών η τους ίδιους τους μαθητές, εάν είναι ενήλικοι, που για λόγους συνείδησης δεν επιθυμούν να παρακολουθήσουν το μάθημα των Θρησκευτικών, δεν είναι αναγκαία η αιτιολόγηση της άρνησης στην υπεύθυνη δήλωση που απαιτείται. Διαδικασία άλλωστε που ακολουθείται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση για πάρα πολλά χρόνια».
Δεν αρκέστηκε όμως το ΥΠΕΠΘ σ’ αυτές τις δύο Εγκυκλίους. Αλλά ακολούθως και μετά προφανώς από σχετικές αντιδράσεις εκκλησιαστικών, θεολογικών και άλλων παραγόντων εξέδωσε και τρίτη σχετική εγκύκλιο: Την υπ’ αριθμ. Πρωτ. Φ12/977/109744/Γ1 – 26/8/2008. Αυτή μας λέει τα εξής:
«Σας ενημερώνουμε ότι οι μη Ορθόδοξοι μαθητές δηλ. οι αλλόθρησκοι η ετερόδοξοι, οι οποίοι σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 104071/Γ2/4.8.2008 εγκύκλιο του ΥΠΕΠΘ απαλλάσσονται από το μάθημα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης, κατά την ώρα διδασκαλίας του συγκεκριμένου μαθήματος παρακολουθούν υποχρεωτικά τη διδασκαλία διαφορετικού διδακτικού αντικειμένου σε άλλο τμήμα της ίδιας τάξης.
Στην περίπτωση, που η συγκεκριμένη τάξη λειτουργεί μόνο με ένα τμήμα, οι μαθητές αυτοί παρακολουθούν εκπαιδευτικό πρόγραμμα που καθορίζεται για το σκοπό αυτό από το Σύλλογο Διδασκόντων του Σχολείου. Για μεν τους αλλοδαπούς το πρόγραμμα αφορά στο μάθημα της ελληνικής γλώσσας, για δε τους υπόλοιπους μάθημα ανάλογο με τις μαθησιακές τους ανάγκες».
Εν πρώτοις θα είχαμε να παρατηρήσουμε ότι όπως «Εν τη πολυλογία ουκ εκφεύξει αμαρτίαν (=σφάλμα)» έτσι και «στην παλλιλογία δεν θα αποφύγεις τις αντιφάσεις η έστω ασάφειες».
Ειδικότερα θα είχαμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
Η 1η και η 2η Εγκύκλιος δεν κάνουν διάκριση μεταξύ Ορθοδόξων και αλλοθρήσκων ετεροδόξων. Άρα είναι γενικές. Αναφέρονται προφανώς σε όλους τους μαθητές.
Η 3η Εγκύκλιος κάνει διάκριση. Αναφέρεται μόνο στους αλλό-θρησκους - ετερόδοξους. Αφήνει όμως έξω τους Ορθοδόξους. Δεν κάνει λόγο γι’ αυτούς. Άρα είναι ειδικότερη.
Η 3η Εγκύκλιος, λοιπόν, λέει ότι οι αλλόθρησκοι - ετερόδοξοι θα πάρουν και θα παρακολουθήσουν υποχρεωτικά άλλο μάθημα αντί των θρησκευτικών. Για τους Ορθοδόξους δεν κάνει λόγο. Τι θα γίνεται μ’ αυτούς;
Θα έλεγε κανείς ότι με την 3η Εγκύκλιο θέλει να διευκρινίσει, ότι και στην 1η και στη 2η Εγκύκλιο κάνει λόγο για τους αλλόθρησκους - ετερόδοξους. Οι Ορθόδοξοι, υπονοεί ίσως, δεν μπορούν να μην παρακολουθούν θρησκευτικά.
Όμως όταν στη 2η Εγκύκλιο μιλάει αορίστως περί απαλλαγής κάποιων μαθητών και όχι συγκεκριμένως ποιών (π.χ. αλλόθρησκων - ετερόδοξων) από το μάθημα των θρησκευτικών, τα πράγματα αντί να διευκρινίζονται, συγχέονται. Μπορεί εύκολα να ισχυρισθεί ένας άλλος ότι μέσα στο «κάποιοι» υπάγονται και Ορθόδοξοι μαθητές.
Ο ισχυρισμός αυτός ενισχύεται και από το γεγονός ότι η 3η Εγκύκλιος αναφέρεται μόνο στη 2η Εγκύκλιο και όχι στην 1η, πράγμα που μπορεί να σημαίνει ότι δεν θέλει να θίξει την 1η που αναφέρεται γενικά χωρίς προσδιορισμό σ’ όλους τους μαθητές (ορθόδοξους - ετερόδοξους).
Η εντύπωση αυτή περί γενικώτερης και για Ορθοδόξους μαθητές ισχύος της διαδικασίας απαλλαγής κατά την 1η Εγκύκλιο ενισχύεται και από το ότι στη 2η Εγύκλιο, θέλοντας να ενισχύση τη θέση της 1ης γράφεται:«Η ανωτέρω Εγκύκλιος (η 1η) μας εναρμονίζει με τις αποφάσεις (ποιές;) του ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ανεξαρτήτων αρχών της χώρας μας».
Εν πάση περιπτώσει εάν με την 2η και 3η Εγκύκλιο θέλει να διευκρινίσει ότι (και στην 1η) αναφέρεται μόνο στους αλλόθρησκους - ετερόδοξους, τότε θα πρέπει το ΥΠΕΠΘ να γνωρίζει ότι αυτό γινόταν και με τις παλαιότερες Εγκυκλίους του (π.χ. επί Μ. Γιαννάκου). Τι χρειαζόταν η Εγκύκλιος της 10-7-2008;
Ούτως εχόντων των πραγμάτων χρειάζεται δυστυχώς και άλλη Εγκύκλιος του ΥΠΕΠΘ διευκρινιστική.
Συναφώς θα πρέπει να γνωρίζει ο αρμόδιος του εν λόγω Υπουργείου Παιδείας ότι «σοφόν το σαφές». Βεβαίως τα παραπάνω φαινόμενα οφείλονται και στο βεβιασμένο και εσπευσμένο εντός του καλοκαιριού της εκδόσεως των εν λόγω εγκυκλίων. «Όποιος βιάζεται σκοντάφτει».
Μέχρι, λοιπόν, της εκδόσεως της επόμενης, αναγκαίας και επείγουσας, Εγκυκλίου ισχύουν όσα σημειώσαμε στην προηγούμενη γνωμοδότηση.
Διευθύνσεις, όπου μεταξύ άλλων περιελάμβανε τα εξής: «Ύστερα από την υποβολή ερωτημάτων σχετικά με το θέμα της απαλλαγής των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, σας κάνουμε γνωστό ότι για την απαλλαγή αυτή απαιτείται υπεύθυνη δήλωση του κηδεμόνα του μαθητή αν είναι ανήλικος η του ίδιου αν είναι ενήλικος, στην οποία θα αναφέρεται η επιθυμία απαλλαγής, χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής».
Α. Εν πρώτοις πρέπει να διευκρινισθεί ότι το μάθημα των Θρησκευτικών σε μεγάλο βαθμό σήμερα, εφ’ όσον έχει επικρατήσει ο νηπιοβαπτισμός, αντικαθιστά και τους γονείς και τους αναδόχους στην υποχρέωσή τους να διδάξουν και να μεταδώσουν τις χριστιανικές αλήθειες στα νέα μέλη της Εκκλησίας, τα παιδιά τους η βαφτιστήρια τους. Και τούτο γίνεται επειδή οι χριστιανοί αυτοί γονείς και ανάδοχοι δεν είναι σε θέση η δεν έχουν τον απαιτούμενο καιρό να εκπληρώσουν το καθήκον τους αυτό.
Επομένως και για το λόγο αυτό γνώμη και δικαίωμα στην οποιαδήποτε διαδικασία και μεταβολή ως προς τη διδασκαλία των χριστιανικών αυτών γνώσεων ασφαλώς έχουν και τα μέλη αυτά της Εκκλησίας, οι γονείς και οι ανάδοχοι, οι οποίοι έχουν αναδεχθεί και αναλάβει την υποχρέωση αυτή της διδασκαλίας των χριστιανικών αληθειών. Συνεπώς δεν είναι αρκετή η δήλωση του ενός κηδεμόνα η μόνο του πατέρα η μόνο του ενήλικου μαθητή, αλλά, απαιτείται η γραπτή συγκατάθεση και των δύο γονέων.
Επιπλέον είναι απαραίτητη και η σύμφωνη γνώμη και του αναδόχου (νονού), ο οποίος κατά τη βάπτιση ανέλαβε τη σημαντική αυτή υποχρέωση και ευθύνη. Γιατί αλλιώς και εάν εγνώριζε τη δυσμενή αυτή εξέλιξη των πραγμάτων ενδεχομένως δεν θα ανελάμβανε την υποχρέωση αυτή, και δεν θα επανεπαύετο στην εκπλήρωση αυτής από την Πολιτεία.
Εκτός αυτών λέμε ότι έχουν λόγο και οι γονείς - ανάδοχοι, επειδή αυτοί και φορολογούνται και για την υποχρέωση και προσφορά αυτή της Πολιτείας. Ότι η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη και δεσμευμένη να εκπληρώσει την υποχρέωσή της αυτή, υποδεικνύεται και από το Σύνταγμα της Ελληνικής Πολιτείας του 1975/1986/2001 (άρθρο 16, παρ. 2), όπου ορίζεται: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και της διάπλασής τους σε ελεύθερους πολίτες».
Με το άρθρο αυτό διακηρύσσεται πλέον η σαφώς η υποχρέωση, την οποία έχει και αναλαμβάνει το κράτος για την υποστήριξη και την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως των ελληνοπαίδων και των Ελλήνων γενικώς. Επίσης εδώ πρέπει να επισημανθεί ότι λόγος γίνεται περί αναπτύξεως της θρησκευτικής συνειδήσεως και όχι της αθρήσκου - αθέου η της θρησκειολογικής συνειδήσεως, χωρίς βεβαίως να αποκλείεται και η δια της συγκριτικής θρησκειολογίας ανάπτυξη της θρησκευτικής αυτής συνειδήσεως.
Ακόλουθος έρχεται και ο σχετικός νόμος 1566/1985, ο οποίος διασαφηνίζει και διαφωτίζει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Αυτός λέει, ότι το σχολείο οφείλει να «υποβοηθεί τους μαθητές» να γίνονται ελεύθεροι, υπεύθυνοι και δημοκρατικοί πολίτες «και να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης» (άρθρο 1 παρ. 1α).
Έτσι και ο νόμος αυτός α) προβλέπει και υπαγορεύει την υποχρέωση του κράτους και του σχολείου «να υποβοηθεί τους μαθητές... να διακατέχονται από πίστη προς... τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης», β) εξειδικεύει και διευκρινίζει, τι εννοεί ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης, και γ) υποδεικνύει ότι αυτή επιτυγχάνεται με την πίστη στα γνήσια και αυθεντικά στοιχεία «της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης».
Ακόμη έχουμε τις διατάξεις του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος έχει ψηφισθεί από την Ελληνική Βουλή και έχει καταστεί και αυτός νόμος (Ν. 590/1977) του Κράτους. Στο 2ο άρθρο του ορίζεται: «Η Εκκλησία της Ελλάδος συνεργάζεται μετά της Πολιτείας, προκειμένου περί θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος, ως τα της χριστιανικής αγωγής της νεότητος». Υπογραμμίζουμε την έκφραση «τα της χριστιανικής αγωγής της νεότητος».
Αλλά και αν υποθέσουμε, ότι τα εν λόγω μέλη της Εκκλησίας, γονείς και ανάδοχοι αδιαφορήσουν η και συμφωνήσουν στην απαλλαγή ενός παιδιού τους από τη διδασκαλία των χριστιανικών αληθειών, είναι υποχρεωμένη να έλθει και να έχει λόγο η ποιμαίνουσα και διακονούσα Εκκλησία.
Η Εκκλησία της Ελλάδος υιοθέτησε και καθιέρωσε το νηπιοβαπτισμό, επειδή είχε υπ’ όψη της την εν λόγω υποχρεωτική διαδικασία και διδασκαλία. Εάν όμως η εν λόγω διαδικασία και τακτική καταργηθεί και κανείς δεν διδάξει τα νέα μέλη της τις χριστιανικές αλήθειες είναι υποχρεωμένη η να αντιδράσει και να ανατρέψει τη δυσάρεστη αυτή εξέλιξη η να διδάξει αυτές τις χριστιανικές αλήθειες εκ των υστέρων, μετά το νηπιοβαπτισμό. Δηλ. είναι υποχρεωμένη να δημιουργήσει κατηχητικές σχολές, όπως στους χρόνους της πρώτης Εκκλησίας η να ενισχύσει τα υπάρχοντα κατηχητικά της σχολεία, στα οποία θα είναι υποχρεωμένα τα νέα μέλη της, τα οποία θα έχουν βαπτισθεί χωρίς να κατηχηθούν, να φοιτήσουν σ’ αυτά, προκειμένου να απολαμβάνουν τα προνόμια ενός μέλους της Εκκλησίας..
Αυτό συνεπάγεται ότι δεν θα μπορούν τα μέλη της, τα οποία δεν θα έχουν διδαχθεί το μάθημα των θρησκευτικών επαρκώς στο σχολείο η δεν θα έχουν φοιτήσει και αποφοιτήσει επιτυχώς (κατόπιν εξετάσεως) από τα κατηχητικά σχολεία να συμμετέχουν ενεργώς στη ζωή της Εκκλησίας. Π.χ. δεν μπορούν (και να απαιτούν) να γίνονται ανάδοχοι, να βαπτίζουν παιδιά, εφ’ όσον και οι ίδιοι δεν θα γνωρίζουν επαρκώς τα της χριστιανικής πίστεως. Επίσης δεν θα μπορούν να υπανδρεύονται – νυμφεύονται εκκλησιαστικώς με το μυστήριο του γάμου, εφ’ όσον προηγουμένως δεν θα είναι ενημερωμένοι και κατηχημένοι σχετικώς και επαρκώς με τα τελούμενα στο μέγα αυτό μυστήριο (Εφεσ . 5, 22εξ.).
Βεβαίως εκτός των δύο αυτών περιπτώσεων μπορεί κάποιος να αναφέρει και άλλες ανάλογες.
Αλλιώς: Το αποτέλεσμα θα είναι να έχουμε δύο τάξεις μέσα στην Εκκλησία: Μία των κατηχηθέντων πιστών και μία των μη κατηχηθέντων... με άνιση αντιμετώπιση και μεταχείριση.
Β. Αλλ’ εκτός από τη διαφορετικότητα - ανισότητα αυτή μεταξύ των μελών της Εκκλησίας και κατ’ επέκταση της Ελληνικής κοινωνίας και Πολιτείας, με την παράδοξη και ελλειμματική και ατελή αυτή διάταξη, δημιουργείται και μία άλλη ανισότητα μεταξύ των πολιτών – μαθητών: Όταν κάποιοι μαθητές παρακολουθούν ένα μάθημα λιγότερο από τους άλλους συμμαθητές τους και παρ’ όλα ταύτα αποκτούν τον ίδιο τίτλο σπουδών (ενδεικτικό - απολυτήριο) αυτό σημαίνει ότι έχουν προνομιακή μεταχείριση. Αυτό γίνεται κατανοητό περισσότερο, εάν λάβουμε υπ’ όψη ότι τις ώρες που παρακολουθούν οι άλλοι ένα μάθημα του Γυμνασίου – Λυκείου αυτοί θα έχουν μερικές ώρες ελεύθερες η για να καταρτισθούν σε κάποια άλλα μαθήματα, τα οποία θα τους χρειασθούν, για να εισαχθούν σε ανώτατα ιδρύματα η ακόμη και για να ξεκουρασθούν από το φόρτο των άλλων μαθημάτων.
Φυσικά θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι η ανισότητα αυτή μπορεί να θεραπευθεί με την εισαγωγή ενός άλλου μαθήματος υποχρεωτικού για τους απέχοντας από το μάθημα των θρησκευτικών. Αυτός όμως ο ισχυρισμός, μήπως υποκρύπτει και υποδηλώνει διάθεση η τάση υποβαθμίσεως και καταργήσεως του μαθήματος των θρησκευτικών και άρα καταστρατηγήσεως και του Συντάγματος και των Νόμων, τους οποίους αναφέραμε προηγουμένως;
Βεβαίως υπάρχει και μία άλλη λύση, για να θεραπευθεί η εν λόγω ανισότητα: Να μπορούν οι μαθητές, οι οποίοι θα συμμετέχουν και θα διδάσκονται το μάθημα των θρησκευτικών, να ζητούν την απαλλαγή τους κατά την προτίμησή τους από ένα άλλο μάθημα π.χ. μαθηματικά η ξένη γλώσσα, και μάλιστα «χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής» τους. Και τούτο γιατί ίσως έχουν κάποια αδυναμία στα μαθηματικά η κάποια απέχθεια προς τη συγκεκριμένη γλώσσα, πράγματα που ανήκουν στα προσωπικά δεδομένα και μάλιστα τα αυστηρώς, όπως και κάθε αδυναμία η ασθένεια.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Και για πολλά άλλα κρίνεται η εν λόγω Εγκύκλιος κατ’ αρχάς ως πρόχειρη, εσπευσμένη και βεβιασμένη εν μέσω θερινών διακοπών και εν τέλει αδόκιμη, επιζήμια και αντισυνταγματική.
Β. Οι «κατά συρροήν» εγκύκλιοι του Υπουργείου Παιδείας για το μάθημα των Θρησκευτικών
Μετά την υπ’ αριθμ. Πρωτ. 91109/Γ2- 10/7/2008 Εγκύκλιο, η οποία μεταξύ άλλων περιελάμβανε τα εξής: «Ύστερα από την υποβολή ερωτημάτων σχετικά με το θέμα της απαλλαγής των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, σας κάνουμε γνωστό ότι για την απαλλαγή αυτή απαιτείται υπεύθυνη δήλωση του κηδεμόνα του μαθητή αν είναι ανήλικος η του ίδιου αν είναι ενήλικος, στην οποία θα αναφέρεται η επιθυμία απαλλαγής, χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής», το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων εξαπέστειλε την υπ’ αριθμ. 104071/Γ2 – 4/8/2008 εγκύκλιο.
Αυτή διαλαμβάνει τα εξής:
«Σε συνέχεια της υπ’ αριθμ. 91109/Γ2-10/7/2008 εγκυκλίου μας και προκειμένου να αποσαφηνισθούν τυχόν παρερμηνείες που δημιουργήθηκαν με αφορμή τη διαδικασία απαλλαγής κάποιων μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, διευκρινίζονται τα εξής:.. β) Για τους γονείς των ανήλικων μαθητών η τους ίδιους τους μαθητές, εάν είναι ενήλικοι, που για λόγους συνείδησης δεν επιθυμούν να παρακολουθήσουν το μάθημα των Θρησκευτικών, δεν είναι αναγκαία η αιτιολόγηση της άρνησης στην υπεύθυνη δήλωση που απαιτείται. Διαδικασία άλλωστε που ακολουθείται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση για πάρα πολλά χρόνια».
Δεν αρκέστηκε όμως το ΥΠΕΠΘ σ’ αυτές τις δύο Εγκυκλίους. Αλλά ακολούθως και μετά προφανώς από σχετικές αντιδράσεις εκκλησιαστικών, θεολογικών και άλλων παραγόντων εξέδωσε και τρίτη σχετική εγκύκλιο: Την υπ’ αριθμ. Πρωτ. Φ12/977/109744/Γ1 – 26/8/2008. Αυτή μας λέει τα εξής:
«Σας ενημερώνουμε ότι οι μη Ορθόδοξοι μαθητές δηλ. οι αλλόθρησκοι η ετερόδοξοι, οι οποίοι σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 104071/Γ2/4.8.2008 εγκύκλιο του ΥΠΕΠΘ απαλλάσσονται από το μάθημα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης, κατά την ώρα διδασκαλίας του συγκεκριμένου μαθήματος παρακολουθούν υποχρεωτικά τη διδασκαλία διαφορετικού διδακτικού αντικειμένου σε άλλο τμήμα της ίδιας τάξης.
Στην περίπτωση, που η συγκεκριμένη τάξη λειτουργεί μόνο με ένα τμήμα, οι μαθητές αυτοί παρακολουθούν εκπαιδευτικό πρόγραμμα που καθορίζεται για το σκοπό αυτό από το Σύλλογο Διδασκόντων του Σχολείου. Για μεν τους αλλοδαπούς το πρόγραμμα αφορά στο μάθημα της ελληνικής γλώσσας, για δε τους υπόλοιπους μάθημα ανάλογο με τις μαθησιακές τους ανάγκες».
Εν πρώτοις θα είχαμε να παρατηρήσουμε ότι όπως «Εν τη πολυλογία ουκ εκφεύξει αμαρτίαν (=σφάλμα)» έτσι και «στην παλλιλογία δεν θα αποφύγεις τις αντιφάσεις η έστω ασάφειες».
Ειδικότερα θα είχαμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
Η 1η και η 2η Εγκύκλιος δεν κάνουν διάκριση μεταξύ Ορθοδόξων και αλλοθρήσκων ετεροδόξων. Άρα είναι γενικές. Αναφέρονται προφανώς σε όλους τους μαθητές.
Η 3η Εγκύκλιος κάνει διάκριση. Αναφέρεται μόνο στους αλλό-θρησκους - ετερόδοξους. Αφήνει όμως έξω τους Ορθοδόξους. Δεν κάνει λόγο γι’ αυτούς. Άρα είναι ειδικότερη.
Η 3η Εγκύκλιος, λοιπόν, λέει ότι οι αλλόθρησκοι - ετερόδοξοι θα πάρουν και θα παρακολουθήσουν υποχρεωτικά άλλο μάθημα αντί των θρησκευτικών. Για τους Ορθοδόξους δεν κάνει λόγο. Τι θα γίνεται μ’ αυτούς;
Θα έλεγε κανείς ότι με την 3η Εγκύκλιο θέλει να διευκρινίσει, ότι και στην 1η και στη 2η Εγκύκλιο κάνει λόγο για τους αλλόθρησκους - ετερόδοξους. Οι Ορθόδοξοι, υπονοεί ίσως, δεν μπορούν να μην παρακολουθούν θρησκευτικά.
Όμως όταν στη 2η Εγκύκλιο μιλάει αορίστως περί απαλλαγής κάποιων μαθητών και όχι συγκεκριμένως ποιών (π.χ. αλλόθρησκων - ετερόδοξων) από το μάθημα των θρησκευτικών, τα πράγματα αντί να διευκρινίζονται, συγχέονται. Μπορεί εύκολα να ισχυρισθεί ένας άλλος ότι μέσα στο «κάποιοι» υπάγονται και Ορθόδοξοι μαθητές.
Ο ισχυρισμός αυτός ενισχύεται και από το γεγονός ότι η 3η Εγκύκλιος αναφέρεται μόνο στη 2η Εγκύκλιο και όχι στην 1η, πράγμα που μπορεί να σημαίνει ότι δεν θέλει να θίξει την 1η που αναφέρεται γενικά χωρίς προσδιορισμό σ’ όλους τους μαθητές (ορθόδοξους - ετερόδοξους).
Η εντύπωση αυτή περί γενικώτερης και για Ορθοδόξους μαθητές ισχύος της διαδικασίας απαλλαγής κατά την 1η Εγκύκλιο ενισχύεται και από το ότι στη 2η Εγύκλιο, θέλοντας να ενισχύση τη θέση της 1ης γράφεται:«Η ανωτέρω Εγκύκλιος (η 1η) μας εναρμονίζει με τις αποφάσεις (ποιές;) του ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ανεξαρτήτων αρχών της χώρας μας».
Εν πάση περιπτώσει εάν με την 2η και 3η Εγκύκλιο θέλει να διευκρινίσει ότι (και στην 1η) αναφέρεται μόνο στους αλλόθρησκους - ετερόδοξους, τότε θα πρέπει το ΥΠΕΠΘ να γνωρίζει ότι αυτό γινόταν και με τις παλαιότερες Εγκυκλίους του (π.χ. επί Μ. Γιαννάκου). Τι χρειαζόταν η Εγκύκλιος της 10-7-2008;
Ούτως εχόντων των πραγμάτων χρειάζεται δυστυχώς και άλλη Εγκύκλιος του ΥΠΕΠΘ διευκρινιστική.
Συναφώς θα πρέπει να γνωρίζει ο αρμόδιος του εν λόγω Υπουργείου Παιδείας ότι «σοφόν το σαφές». Βεβαίως τα παραπάνω φαινόμενα οφείλονται και στο βεβιασμένο και εσπευσμένο εντός του καλοκαιριού της εκδόσεως των εν λόγω εγκυκλίων. «Όποιος βιάζεται σκοντάφτει».
Μέχρι, λοιπόν, της εκδόσεως της επόμενης, αναγκαίας και επείγουσας, Εγκυκλίου ισχύουν όσα σημειώσαμε στην προηγούμενη γνωμοδότηση.
Παράλληλοι Κόσμοι: Τα Κόμματα διχάζουν, το Αίμα μας ενώνει
Πολιτικοί και κρατικοί αξιωματούχοι. Δημόσιοι και ιδιωτικοί Υπάλληλοι. Εμποροβιοτέχνες. Οικοκυρές. Γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Δεξιοί. Πασοκικοί. Αριστεροί. Ολυμπιακοί, Παναθηναϊκοί, Αεκτζήδες και Αριανοί.
Κόσμοι παράλληλοι, νυχτοβάτες που συναντώνται στις εκλογικές αναμετρήσεις και από τον συγκερασμό των ατομικών τους συμφερόντων προέρχεται η κυβέρνηση της χώρας. Πώς να συνταιριαστούν τόσα διαφορετικά συμφέροντα; Δήμαρχοι και βουλευτές παλεύουν για την ικανοποίηση της τοπικής πελατείας τους, την επανεκλογή τους και την τσέπη τους. Εκλεγμένοι και εκλέκτορες για τα δικά τους συμφέροντα. Δεν είναι λοιπόν αξιοπερίεργο που η χώρα αυτή βρίσκεται σε μια διαρκή ομηρία, μια διελκυστίνδα συμφερόντων όπου ο καθένας προσπαθεί να αρπάξει ό,τι βρει, όπου και όπως το βρει. Η κατάτμηση των λαών σε κοινωνικές τάξεις, έργο των κομμουνιστών, αποτελεί τη θηλιά στο λαιμό της εθνικής συνοχής η οποία περνά αυτομάτως σε δεύτερη μοίρα εμπρός στο κήρυγμα περί προλεταρίων και αφεντικών. Αυτό εξηγεί και τη μη αντίδραση των εργατών στην παρουσία των ξένων εργατών. Μπορεί να τους παίρνουν τις δουλειές , αλλά φταίχτες είναι αποκλειστικά τα αφεντικά κι όχι οι ίδιοι και τα συνδικάτα τους.Αλλά και η ομογενοποίηση των ανώτερων οικονομικά τάξεων, ενθαρρύνει την υπερπήδηση της εθνικής ταυτότητος. Οι ελίτ και οι φιλοδοξούντες να εισέλθουν στην ελίτ, συμπεριφέρονται κατά τον ίδιο τρόπο. Γνωρίζονται μεταξύ τους από τα ίδια καταναλωτικά προϊόντα, από τις ίδιες επίκτητες συνήθειες.
Η μοναδική αδιαμφισβήτητη μαρτυρία για την εθνική ταυτότητα, η ταυτότητα του αίματος, βάλλεται συστηματικά, διακωμωδείται και ρίχνεται στην πυρά ως οπισθοδρομική ή ακόμη και εγκληματική αντίληψη. Οι άρχοντες της διαστροφής κινούν και πάλι τα νήματα όπως έκαναν με τον κομμουνισμό και τον καπιταλισμό.
Αν λοιπόν υπάρχει μια ελπίδα για την πατρίδα μας, αυτή είναι η προστασία της φυλετικής μας ταυτότητας. Η πρώτη και σημαντικότερη προτεραιότητά μας, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Αυτός ας είναι ο στόχος μας καθώς θα προσεγγίζουμε τους μαθητές και φοιτητές τη νέα χρονιά.
Η προστασία του αίματος είναι η καλύτερη προσευχή προς το Θεό. Κόμματα, κοινωνικές τάξεις και διαχωρισμοί διχάζουν. Το Αίμα μας ενώνει.
Κόσμοι παράλληλοι, νυχτοβάτες που συναντώνται στις εκλογικές αναμετρήσεις και από τον συγκερασμό των ατομικών τους συμφερόντων προέρχεται η κυβέρνηση της χώρας. Πώς να συνταιριαστούν τόσα διαφορετικά συμφέροντα; Δήμαρχοι και βουλευτές παλεύουν για την ικανοποίηση της τοπικής πελατείας τους, την επανεκλογή τους και την τσέπη τους. Εκλεγμένοι και εκλέκτορες για τα δικά τους συμφέροντα. Δεν είναι λοιπόν αξιοπερίεργο που η χώρα αυτή βρίσκεται σε μια διαρκή ομηρία, μια διελκυστίνδα συμφερόντων όπου ο καθένας προσπαθεί να αρπάξει ό,τι βρει, όπου και όπως το βρει. Η κατάτμηση των λαών σε κοινωνικές τάξεις, έργο των κομμουνιστών, αποτελεί τη θηλιά στο λαιμό της εθνικής συνοχής η οποία περνά αυτομάτως σε δεύτερη μοίρα εμπρός στο κήρυγμα περί προλεταρίων και αφεντικών. Αυτό εξηγεί και τη μη αντίδραση των εργατών στην παρουσία των ξένων εργατών. Μπορεί να τους παίρνουν τις δουλειές , αλλά φταίχτες είναι αποκλειστικά τα αφεντικά κι όχι οι ίδιοι και τα συνδικάτα τους.Αλλά και η ομογενοποίηση των ανώτερων οικονομικά τάξεων, ενθαρρύνει την υπερπήδηση της εθνικής ταυτότητος. Οι ελίτ και οι φιλοδοξούντες να εισέλθουν στην ελίτ, συμπεριφέρονται κατά τον ίδιο τρόπο. Γνωρίζονται μεταξύ τους από τα ίδια καταναλωτικά προϊόντα, από τις ίδιες επίκτητες συνήθειες.
Η μοναδική αδιαμφισβήτητη μαρτυρία για την εθνική ταυτότητα, η ταυτότητα του αίματος, βάλλεται συστηματικά, διακωμωδείται και ρίχνεται στην πυρά ως οπισθοδρομική ή ακόμη και εγκληματική αντίληψη. Οι άρχοντες της διαστροφής κινούν και πάλι τα νήματα όπως έκαναν με τον κομμουνισμό και τον καπιταλισμό.
Αν λοιπόν υπάρχει μια ελπίδα για την πατρίδα μας, αυτή είναι η προστασία της φυλετικής μας ταυτότητας. Η πρώτη και σημαντικότερη προτεραιότητά μας, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Αυτός ας είναι ο στόχος μας καθώς θα προσεγγίζουμε τους μαθητές και φοιτητές τη νέα χρονιά.
Η προστασία του αίματος είναι η καλύτερη προσευχή προς το Θεό. Κόμματα, κοινωνικές τάξεις και διαχωρισμοί διχάζουν. Το Αίμα μας ενώνει.
Ο Γ.Καρατζαφέρης θα καταγγείλει τον Άρη Σπηλιωτόπουλο για διπλή ψήφο και νοθεία!
To όνομα που θα καταγγείλει σε λίγη ώρα ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης είναι ο Άρης Σπηλιωτόπουλος. Αυτή είναι η πληροφορία που έχουμε. Ο υπουργός που ψήφισε δύο φορές στην αναθεώρηση του συντάγματος και σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ την δεύτερη φορά μπήκε από άλλη πόρτα. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ ενημέρωσε ήδη τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Γ.Παπανδρέου και σε λίγο...θα τα πει όλα σε συνέντευξη τύπου με τον Θ.Πλεύρη. Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος θα απαντήσει όπως είναι λογικό εκτός πια και αν τον φωτογραφήσει και δεν πει όνομα. Πάντως αυτό που μάθαμε είναι ότι το όνομα που θα ειπωθεί στον αέρα είναι αυτό του Άρη Σπηλιωτόπουλου.
ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΡΩΣΙΑ ΟΙ ΕΞΙ ΧΩΡΕΣ – ΜΕΛΗ ΤΟΥ CSTO
Έξι κράτη – μέλη του CSTO (Οργανισμός του Συμφώνου για τη Συλλογική Ασφάλεια), ενός οργανισμού που δημιουργήθηκε το 1990 με πρωτοβουλία της Ρωσίας, σε συνεδρίαση που έγινε στην Μόσχα την Πέμπτη, 4 Σεπτεμβρίου 2008, ανακοίνωσαν ότι στηρίζουν την Ρωσία στο θέμα της Ν. Οσσετίας και της Αμπχαζίας και καταδίκασαν τις πράξεις της Γεωργίας. Πρόκειται για την Αρμενία, τη Λευκορωσία, το Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν. Θα συζητηθεί επίσης τις επόμενες μέρες η δημιουργία ενός κοινού σχεδίου στην εξωτερική πολιτική, την ασφάλεια και την άμυνα ανάμεσα στη Ρωσία και αυτά τα έξι κράτη.
Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΗΝ ΑΡΜΕΝΙΑ
Ο πρόεδρος της Τουρκίας κ. Γκιούλ το Σάββατο, 6 Σεπτεμβρίου 2008, θα βρεθεί στην πρωτεύουσα της Αρμενίας για να παρακολουθήσει ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στις εθνικές ομάδες των δύο χωρών. Πρόκειται για ένα ιστορικό ταξίδι, αφού τα τελευταία χρόνια οι διπλωματικές σχέσεις των δύο χωρών ήταν σχεδόν ανύπαρκτες, μετά την απαίτηση της Αρμενίας να αναγνωριστεί διεθνώς η γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους. Το τελευταίο χρονικό διάστημα όμως η Τουρκία έκανε αρκετές κινήσεις να πλησιάσει την Αρμενία, στα πλαίσια των κινήσεων που κάνει για τη δημιουργία της ένωσης του Καυκάσου.Ο κ. Γκιούλ πριν τον ποδοσφαιρικό αγώνα θα έχει συνάντηση με τον πρόεδρο της Αρμενίας κ. Σαργκσιάν.
Θυμηθείτε την προφητεία του γερόντος Παϊσίου.Οι Κουρδοι και οι αρμένιοι θα αποκτησουν δικό τους κράτος.
Θυμηθείτε την προφητεία του γερόντος Παϊσίου.Οι Κουρδοι και οι αρμένιοι θα αποκτησουν δικό τους κράτος.
Η ΤΣΕΧΙΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΚΟΝΔΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΡΑΝΤΑΡ
Μέχρι το τέλος του μήνα η Τσεχία αναμένεται να πάρει τα πρώτα αμερικανικά κονδύλια για την κατασκευή του αμερικανικού ραντάρ, το οποίο θα αποτελεί μέρος της αμερικανικής αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ευρώπη, αφού θα συνδέεται με τους πυραύλους που θα τοποθετηθούν στην Πολωνία.Ο λαός της Τσεχίας όμως δεν συμφωνεί στην πλειοψηφία του με τις αποφάσεις της κυβέρνησης και δεν θέλει να γίνει το αμερικανικό ραντάρ στα εδάφη της Τσεχίας, αφού το βλέπουν ως μια νέα εισβολή ξένης δύναμης στη χώρα τους.
Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ ΑΣΚΗΣΗ ΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΥΡΑ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ
Σύμφωνα με πληροφορίες, που προέρχονται από το ουκρανικό ναυτικό, η Ουκρανία σχεδιάζει να πραγματοποιήσει τέλος Σεπτεμβρίου άσκηση με αληθινά πυρά στην Κριμαία.Η άσκηση θα περιλαμβάνει περίπου 350 συστήματα αεράμυνας, όπως S-300, Buk-M1, Osa και Tunguska και θα πάρουν μέρος και περίπου 30 μαχητικά αεροσκάφη. Η άσκηση επίσης θα περιλαμβάνει στρατεύματα που κάνουν απόβαση, επιχειρήσεις επίθεσης από αέρα και αληθινά πυρά για την υποστήριξη αεροσκαφών από ξηρά και θάλασσα.
ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΔΗΛΩΣΕ ΟΤΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΣΤΕΛΝΕΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΣΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ
Μετά από καταγγελία του ρωσικού υπουργείου άμυνας ότι το Ισραήλ πούλησε μη επανδρωμένα κατασκοπευτικά αεροπλάνα και ηλεκτρονικά στρατιωτικά συστήματα στη Γεωργία και ότι σχεδιάζει επίσης να δώσει και στρατιωτικά οχήματα και όπλα, η πρέσβης του Ισραήλ στη Ρωσία δήλωσε την Πέμπτη, 4 Σεπτεμβρίου 2008, ότι το Ισραήλ έχει επιβάλει στη Γεωργία εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων μια εβδομάδα πριν την επίθεση σε βάρος της Ν. Οσσετίας. Και συμπλήρωσε ότι έχουν πωλήσει στη Γεωργία μόνο μη-επιθετικό οπλισμό. Για παράδειγμα, είπε η Ισραηλινή πρέσβης, η Γεωργία ζήτησε να αγοράσει 300 άρματα Merkava, αλλά το Ισραήλ αρνήθηκε να τα δώσει.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Στηρίζει την ένταξη της Σερβίας στην Ε.Ε.
Η Γερμανία πρόκειται να στηρίξει την ενταξιακή πορεία της Σερβίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), συμπεριλαμβανομένων και των προσπαθειών για «ξεπάγωμα» της Ενδιάμεσης Συμφωνίας μεταξύ του Βελιγραδίου και των Βρυξελλών, δήλωσε ο επικεφαλής της σερβικής διπλωματίας Βουκ Γέρεμιτς, μετά τη συνάντηση που είχε, χθες, στο Βερολίνο, με τον Γερμανό ομόλογό του, Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγερ.
«Το μέλλον της Σερβίας είναι στην Ευρώπη» είπε από την πλευρά του ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών και εξέφρασε την ελπίδα ότι η Σερβία θα κάνει σύντομα ακόμη περισσότερα βήματα προόδου προς την "ευρωπαϊκή οικογένεια".
ΘΕΜΑ
«Το μέλλον της Σερβίας είναι στην Ευρώπη» είπε από την πλευρά του ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών και εξέφρασε την ελπίδα ότι η Σερβία θα κάνει σύντομα ακόμη περισσότερα βήματα προόδου προς την "ευρωπαϊκή οικογένεια".
ΘΕΜΑ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)