Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008
Ian Stuart Memorial Meetings 2008
Σε πολλές χώρες θα πραγματοποιηθούν για άλλη μια χρονιά συναυλίες και γενικότερα εκδηλώσεις προς τιμήν του Ian Stuart Donaldson, μιας σημαντικής προσωπικότητας που ενέπνευσε με την παρουσία και τη δράση του τη λευκή μουσική αντίσταση. Ενδεικτικά, από τις πρώτες συναυλίες που ανακοινώθηκαν είναι αυτή στην Ιταλία, το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου, με τη συμμετοχή μερικών εκ των κορυφαίων ιταλικών oi! συγκροτημάτων, όπως και των Γερμανών Faustrecht, σε ένα live που διοργανώνει το Veneto Fronte Skinheads. Στην Ουγγαρία, τα μέτρα ασφαλείας των Συναγωνιστών πρόκειται να είναι πολύ αυστηρά ώστε να αποφευχθούν λάθη του παρελθόντος, με φωτογραφίες που πέρασαν στις αρχές ασφαλείας της Γερμανίας και αφορούσαν συγκροτήματα που είχαν παλαιότερα λάβει μέρος σε παρόμοια festival. Έτσι, τα ονόματα των συγκροτημάτων από τη Γερμανία δεν αναφέρονται σκόπιμα, εξ' αιτίας και γενικότερα της σκληρής νομοθεσίας που υπάρχει στη χώρα τους, όσον αφορά το περιεχόμενο των στίχων, τα σύμβολα που χρησιμοποιούν κλπ. Στην Πολωνία, το ISD Memorial διοργανώνεται από το C18, με headliners τους Potop, ενώ στην Αυστραλία, εκεί όπου με συνέπεια το Blood and Honour διοργανώνει πολύ αξιόλογες εκδηλώσεις, το φετινό festival θα φιλοξενήσει τους πολύ καλούς Ravenous και Blood Red Eagle.
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
ΙΩΝ ΔΡΑΣΓΟΥΜΗΣ-ΤΟ ΕΘΝΟΣ,.ΜΕΡΟΣ 1
Είναι παιδί τοϋ έθνους, καρπός του, γέννημα του, καί γι' αυτό του έχει κάποια σημαντική υποχρέωση - νά τό φυλάγη. Καί, επειδή δλα τά μέρη τοϋ έθνους συνεργάστηκαν καί αγωνίστηκαν γιά νά πλάσουν αυτό τό κράτος πού έχομε, τό κράτος εχει από μέρος του χρέος νά φυλάγη ολόκληρο τό έ'θνος, πού τό έπλασε. Είναι στενώτερο τό κράτος άπό τό έθνος, μικρότερο τό παιδί άπό τό γονιό του, μά δέν έπαψε μέ τούτο νά ζή καί τό έθνος, ό μεγάλος γονιός, πού θέλει νά τόν φυλάγουν.
Αν ήταν νά κάμωμε κράτος σάν τούς πολιτειακούς οργανισμούς της νότιας Αμερικής ή της Αυστραλίας, δέν ήταν ανάγκη νά τό κουνήσωμε άπό κει πού ήμαστε πρω-τίτερα. Δέν έγινε γιά τά μαύρα της τά μάτια ή Ελλάδα, καί δέν έχουν μυαλό οί πολιτικοί της, άν δέν νοιώθουν τίποτε άλλο άπό τό κράτος, πού τούς έφτειασε μιά μέρα τό έ'θνος καί τούς τό 'δωσε στά χέρια του. Κοντά στ' άλλα δέ νοιώθουν ούτε τό συμφέρο τους, τοϋ κράτους τό συμφέρο, άν παραγνωρίζουν τή δύναμη, πού τούς δίνει ή ύπαρξη τοϋ έθνους γύρω. Πολλά σημάδια δείχνουν πώς ίσαμε τώρα ακόμα έχουν γιά χαμένο δ,τι δέ χωρεί στό καλούπι τοϋ κράτους καί δέν εννοούν νά χάνουν τόν καιρό τους γι αύτο.
Ετσι, δποιο κομμάτι τοϋ έθνους δέν μπορεί νά κόλληση στό κράτος, τό θεωροΰν περιττό. «Ή σπονδυλική στήλη τοϋ κράτους δέν βαστά τή Θράκη», έδογμάτισε τίς προάλλες ένας πρωθυπουργός, λοιπόν ή Θράκη είναι γιά πέταμα καί άς γίνη βουλγάρικη ή δ,τι άλλο θέλει. "Ομοια καί ή Τραπεζούντα πρέπει νά γίνη ρούσικη, γιατί βρίσκεται μακριά άπό τό ελλαδικό βασίλειο. "Αλλη λύση δέν υπάρχει, άλλη τύχη δέν κάνει νά λάβη ή ελληνική αυτή χώρα. Λογιών λογιών αύτονομίες καί αύτοδιοίκησες δέν υπάρχουν. Ή εθνική αυθυπαρξία οποίων Ελλήνων, μέ οποιοδήποτε τύπο ή πολιτειακή μορφή, δέν κάνει νά φυλαχτή, δέ χρησιμεύει σέ τίποτε, αφού δέν ταιριάζεται μέ την κρατική αντίληψη. Η Κρήτη δέν ήταν χρόνια αυτόνομη, ουτε ή Σάμος. Τό έθνος δέν έζησε αιώνες καί στόν Τούρκο ακόμα σκλαβωμένο. Ή Κύπρος δέν είναι ελληνική μέ τόν "Αγγλο κυρίαρχο.
Βέβαια, ένα έθνος άξιο θά πασκίζη πάντα νά περιμα-ζωχτή σ' ένα κράτος δικό του γιά νά ζήση καί νά κυριάρχηση, όπως κάθε ζωντανός οργανισμός τό θέλει, μά, δταν δέν τό μπορή ή δέν τό καταφέρνη ολοκληρωτικά, θά κοιτάζη νά φυλάγεται τουλάχιστο δπως δπως άπό τό χαμό του ίδιου εαυτού του. Καί τότε δέ θά τρέμη ούτε τίς ξένες κυριαρχίες, παρά δποιο μέρος τού έθνους δέν κατορθώση νά έλευτερωθή πολιτικά, θά παλαίβη μέ τόν κυρίαρχο, ως πού νά γλυτώση μέ κάποιο συμβιβασμό τό κεφάλι του καί τήν ψυχή του, ίσαμε πού νά 'ρθη ό καιρός νά καλλιτερέψη καί αυτό τήν τύχη του, νά φτειάση τήν πολιτική μορφή, πού νά τού ταιριάζη δσο γίνεται αρμονικότερα. Μπορεί μάλιστα ένα έθνος, άν δέν καταφέρνη νά κάμη τό ταιρια-ζούμενο κράτος αμέσως, νά δημιουργήση προσώρας κράτη περισσότερα, παράδειγμα ή Ιταλία καί ή Γερμανία. Θά έρθη μιά μέρα, πού τά εθνικά τούτα κράτη θά χυθούν σ' ένα καλούπι μεγάλου εθνικού κράτους. Τά εθνικά κράτη πηγαίνουν πάντα κατά τήν ένωση τους.
Μά αυτά δέν τά φαντάστηκαν, φαίνεται, οί ανιστόρητοι ελλαδικοί πολιτικοί. Τό νά λέν πώς κάποιο τμήμα του έθνους είναι άχρηστο καί επιτρέπεται νά ξεχαστή καί νά χαθή, γιατί δέν καταφέρνει εύκολα ή σύντομα νά κόλληση στό γνωστό τους κράτος, τό δικό τους, πού περιλαβαίνει άλλο τμήμα του έθνους, είναι τό ίδιο σά νά λέη ένας άνθρωπος: «Κόβω τό πόδι μου, γιατί δέν έχω ροϋχο νά φορέσω αρκετά μακρύ γιά νά τό σκεπάση καί αυτό καί νά τό προφύλαξη άπό τό κρύο». Τό κράτος είναι τό ποκάμισο πού μπορεί νά φορέση ένα έθνος, άξιο γιά πολιτική αυθυπαρξία καί πού κάποτε δέν τό σκεπάζει ολάκερο. Περισσεύουν συχνά άπό τό ποκάμισο μέρη άσκέπαστα. Μήπως οί πολιτικοί τοϋ κράτους θέλουν νά τά κόψουν; Μπορεί δμως καί νά μή φορή τό ποκάμισο αυτό καί πάλι νά ζή τό έθνος καί νά πορεύεται οπως δπως. Καί γίνεται ακόμη τά έθνη νά αλλάζουν πολλά ποκάμισα δικά τους ή ξένα στή χιλιόχρονη ζωή τους.
Γιατί τό κράτος δέν είναι ή ζωή. Τό κράτος -κέντρο πολιτικό του έθνους- γίνηκε δχι γιά νά ζήση αυτό τό ίδιο, παρά γιά νά φυλάξη του έθνους τή ζωή. "Οσο γιά τό έθνος, αυτό πρέπει, είναι ανάγκη, νά ζήση μέ οποιαδήποτε πολιτική μορφή ή μέ πολλές μορφές καί ξένες ίσως, καί κομματιαστά ακόμη, άν δέ γίνεται αλλιώς, γιά νά δημιουργή-ση κάτι. Γιατί τό έθνος είναι ή ζωή καί θέλει νά δημιουρ-γήση. Μονάχα τό έθνος μπορεί καί δημιουργεί, αυτό έχει τή χάρη τούτη, απόδειξη πώς δημιουργεί καί τούς πολιτικούς οργανισμούς, πού λέγονται κράτη. Μά θέλει καί άλλα νά δημιουργήση. Ή πολιτική αποκατάσταση του έθνους, δηλαδή τό κράτος, είναι ό ενδιάμεσος σκοπός του γιά νά καταφέρη έπειτα τόν τελικό του σκοπό. Καί είναι τό κράτος τίποτα, στείρος, ξερός ρυθμιστής της πολιτικής του έθνους, ρολόγι της κοινωνικής ζωής, φύλακας τών πολιτών, πού ευκολύνει κιόλα τίς συναλλαγές τους, καί κατεργάζεται στρατούς καί στόλους γιά τήν αυθυπαρξία, τήν κυριαρχία καί τό μεγαλείο τοϋ έθνους καί οχι βέβαια γιά τήν υπεράσπιση τοϋ ξεροϋ έαυτοΰ του. Τά κράτη χάνονται, τά έθνη πολύ σπάνια. Κάποτε τά κράτη είναι αδύνατα, ο,τι καί νά τούς κάμης, ενώ τά έθνη τά αντίστοιχα είναι ζουμερά, γερά καί δυνατά.
Ωστόσο τί είναι εκείνο, εξόν άπό τό κράτος του, πού έχει νά δημιουργήση τό έθνος, ό μόνος δημιουργός; Ποιος είναι τών εθνών ό σκοπός ό τελικός, πές τον προορισμό, πές τον αποστολή, πές τον ανάγκη; Ό πολιτισμός!
Νά, έργο άξιο γιά τά έθνη, έργο ανθρωπιστικό, έργο αληθινά ανθρώπινο. Νά, ή δικαιολογία τών εθνών. Νά, πώς τά έθνη είναι χρήσιμα στήν ανθρωπότητα. Νά, πώς ξεπερνούν τά σύνορα τους, ξεχειλίζουν, πλαταίνουν, υψώνονται, γεμίζουν καί καταχτούν τόν κόσμο. Νά, πώς είναι όμορφα τά έθνη καί νά, ποΰ έσφαλε ό Κάρολος Μαρξ πολεμώντας τά έθνη. Τοϋ έθνους τό άνθισμα καί ό καρπός ό ωραίος είναι ό πολιτισμός. Δέν είναι σωστά σωστά σκοπός του τό άνθισμα, παρά ανάγκη. "Ετσι καί ή γυναίκα γεννάει καί τό φυτό άνθοβολεΐ καί καρποφορεί. Λες καί νά πόθησαν τά κρόδια τήν ίδια τή γέννηση τους, λές καί νά ανάγκασαν μέ τόν καϋμό τους τά δέντρα νά ύψωθοϋν ώς στήν άνθιση τους καί τήν καρποφορία.
Πολιτισμούς γεννούν τά έθνη καί αυτά μονάχα. Καί αυτή είναι ή αξιοσύνη τους ή μεγάλη. "Οσα δείχνονται άξια νά γεννούν πολιτισμούς είναι σημαντικά στόν κόσμο, αξίζουν νά ζουν καί νά προκόβουν. Τά άλλα χρησιμεύουν μονάχα γιά δούλοι, γιά δργανα, γιά πάτημα, είναι οί σκλάβοι τών πολιτισμένων, τό υποπόδιο τών ποδιών τους γιά να ανεβούν αυτά.
Δέ φτάνει όμως νά είναι ένα έθνος πολιτισμένο, πρέπει κιόλα νά είναι πολιτισμένο άπό δικό του πολιτισμό. Βέβαια, κάθε πολιτισμός, όσο πρωτότυπος καί άν φαίνεται, βρίσκεται στ' αλήθεια, επηρεασμένος είτε άπό ξένους πολιτισμούς είτε άπό παλιότερους, γεννημένους καί αυτούς άπό τό ίδιο έθνος ή καί άπό τά δυό μαζί. "Αλλο δμως επηρεασμένος άπό ξένους, καί άλλο ξένος πολιτισμός μεταφυτευμένος σ' ένα έθνος. Είναι έθνη πού δέν μπορούν νά δημιουργήσουν πολιτισμούς, παρά μόνο δέχονται ξενο-φερμένους καί τούς διαστρέφουν κατά τό φυσικό τους. Είναι καί άλλα πού μήτε αυτό δύνανται νά καταφέρουν, δέ χωνεύουν κάν τούς πολιτισμούς. Μά βρίσκονται καί τέτοια έθνη, πού όλοι οί ξένοι καί παλιότεροι πολιτισμοί αφομοιώνονται μέσα τους καί γίνονται αφορμή γιά νά προχωρέσουν πάρα πέρα, στυλοβάτης γιά νά υψωθούν, σπορά γιά νά καρπίσουν αυτά καί νά γεννοβολήσουν τόν δικό τους, τόν γνήσιο πολιτισμό τους. Γι' αυτά τά έθνη ό πολιτισμός δέν πάρθηκε άπ' άλλου, παρά είναι καρπός εντόπιος, δέν είναι πολιτισμός άπ' έξω, άλλά άπό μέσα, όχι μπασμένος άπό ξένους τόπους καί έθνη, παρά άπό τά τρίσβαθα τών σωθικών τους βγαλμένος.
ΑΚΡΙΤΑΣ
ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ
Αν ήταν νά κάμωμε κράτος σάν τούς πολιτειακούς οργανισμούς της νότιας Αμερικής ή της Αυστραλίας, δέν ήταν ανάγκη νά τό κουνήσωμε άπό κει πού ήμαστε πρω-τίτερα. Δέν έγινε γιά τά μαύρα της τά μάτια ή Ελλάδα, καί δέν έχουν μυαλό οί πολιτικοί της, άν δέν νοιώθουν τίποτε άλλο άπό τό κράτος, πού τούς έφτειασε μιά μέρα τό έ'θνος καί τούς τό 'δωσε στά χέρια του. Κοντά στ' άλλα δέ νοιώθουν ούτε τό συμφέρο τους, τοϋ κράτους τό συμφέρο, άν παραγνωρίζουν τή δύναμη, πού τούς δίνει ή ύπαρξη τοϋ έθνους γύρω. Πολλά σημάδια δείχνουν πώς ίσαμε τώρα ακόμα έχουν γιά χαμένο δ,τι δέ χωρεί στό καλούπι τοϋ κράτους καί δέν εννοούν νά χάνουν τόν καιρό τους γι αύτο.
Ετσι, δποιο κομμάτι τοϋ έθνους δέν μπορεί νά κόλληση στό κράτος, τό θεωροΰν περιττό. «Ή σπονδυλική στήλη τοϋ κράτους δέν βαστά τή Θράκη», έδογμάτισε τίς προάλλες ένας πρωθυπουργός, λοιπόν ή Θράκη είναι γιά πέταμα καί άς γίνη βουλγάρικη ή δ,τι άλλο θέλει. "Ομοια καί ή Τραπεζούντα πρέπει νά γίνη ρούσικη, γιατί βρίσκεται μακριά άπό τό ελλαδικό βασίλειο. "Αλλη λύση δέν υπάρχει, άλλη τύχη δέν κάνει νά λάβη ή ελληνική αυτή χώρα. Λογιών λογιών αύτονομίες καί αύτοδιοίκησες δέν υπάρχουν. Ή εθνική αυθυπαρξία οποίων Ελλήνων, μέ οποιοδήποτε τύπο ή πολιτειακή μορφή, δέν κάνει νά φυλαχτή, δέ χρησιμεύει σέ τίποτε, αφού δέν ταιριάζεται μέ την κρατική αντίληψη. Η Κρήτη δέν ήταν χρόνια αυτόνομη, ουτε ή Σάμος. Τό έθνος δέν έζησε αιώνες καί στόν Τούρκο ακόμα σκλαβωμένο. Ή Κύπρος δέν είναι ελληνική μέ τόν "Αγγλο κυρίαρχο.
Βέβαια, ένα έθνος άξιο θά πασκίζη πάντα νά περιμα-ζωχτή σ' ένα κράτος δικό του γιά νά ζήση καί νά κυριάρχηση, όπως κάθε ζωντανός οργανισμός τό θέλει, μά, δταν δέν τό μπορή ή δέν τό καταφέρνη ολοκληρωτικά, θά κοιτάζη νά φυλάγεται τουλάχιστο δπως δπως άπό τό χαμό του ίδιου εαυτού του. Καί τότε δέ θά τρέμη ούτε τίς ξένες κυριαρχίες, παρά δποιο μέρος τού έθνους δέν κατορθώση νά έλευτερωθή πολιτικά, θά παλαίβη μέ τόν κυρίαρχο, ως πού νά γλυτώση μέ κάποιο συμβιβασμό τό κεφάλι του καί τήν ψυχή του, ίσαμε πού νά 'ρθη ό καιρός νά καλλιτερέψη καί αυτό τήν τύχη του, νά φτειάση τήν πολιτική μορφή, πού νά τού ταιριάζη δσο γίνεται αρμονικότερα. Μπορεί μάλιστα ένα έθνος, άν δέν καταφέρνη νά κάμη τό ταιρια-ζούμενο κράτος αμέσως, νά δημιουργήση προσώρας κράτη περισσότερα, παράδειγμα ή Ιταλία καί ή Γερμανία. Θά έρθη μιά μέρα, πού τά εθνικά τούτα κράτη θά χυθούν σ' ένα καλούπι μεγάλου εθνικού κράτους. Τά εθνικά κράτη πηγαίνουν πάντα κατά τήν ένωση τους.
Μά αυτά δέν τά φαντάστηκαν, φαίνεται, οί ανιστόρητοι ελλαδικοί πολιτικοί. Τό νά λέν πώς κάποιο τμήμα του έθνους είναι άχρηστο καί επιτρέπεται νά ξεχαστή καί νά χαθή, γιατί δέν καταφέρνει εύκολα ή σύντομα νά κόλληση στό γνωστό τους κράτος, τό δικό τους, πού περιλαβαίνει άλλο τμήμα του έθνους, είναι τό ίδιο σά νά λέη ένας άνθρωπος: «Κόβω τό πόδι μου, γιατί δέν έχω ροϋχο νά φορέσω αρκετά μακρύ γιά νά τό σκεπάση καί αυτό καί νά τό προφύλαξη άπό τό κρύο». Τό κράτος είναι τό ποκάμισο πού μπορεί νά φορέση ένα έθνος, άξιο γιά πολιτική αυθυπαρξία καί πού κάποτε δέν τό σκεπάζει ολάκερο. Περισσεύουν συχνά άπό τό ποκάμισο μέρη άσκέπαστα. Μήπως οί πολιτικοί τοϋ κράτους θέλουν νά τά κόψουν; Μπορεί δμως καί νά μή φορή τό ποκάμισο αυτό καί πάλι νά ζή τό έθνος καί νά πορεύεται οπως δπως. Καί γίνεται ακόμη τά έθνη νά αλλάζουν πολλά ποκάμισα δικά τους ή ξένα στή χιλιόχρονη ζωή τους.
Γιατί τό κράτος δέν είναι ή ζωή. Τό κράτος -κέντρο πολιτικό του έθνους- γίνηκε δχι γιά νά ζήση αυτό τό ίδιο, παρά γιά νά φυλάξη του έθνους τή ζωή. "Οσο γιά τό έθνος, αυτό πρέπει, είναι ανάγκη, νά ζήση μέ οποιαδήποτε πολιτική μορφή ή μέ πολλές μορφές καί ξένες ίσως, καί κομματιαστά ακόμη, άν δέ γίνεται αλλιώς, γιά νά δημιουργή-ση κάτι. Γιατί τό έθνος είναι ή ζωή καί θέλει νά δημιουρ-γήση. Μονάχα τό έθνος μπορεί καί δημιουργεί, αυτό έχει τή χάρη τούτη, απόδειξη πώς δημιουργεί καί τούς πολιτικούς οργανισμούς, πού λέγονται κράτη. Μά θέλει καί άλλα νά δημιουργήση. Ή πολιτική αποκατάσταση του έθνους, δηλαδή τό κράτος, είναι ό ενδιάμεσος σκοπός του γιά νά καταφέρη έπειτα τόν τελικό του σκοπό. Καί είναι τό κράτος τίποτα, στείρος, ξερός ρυθμιστής της πολιτικής του έθνους, ρολόγι της κοινωνικής ζωής, φύλακας τών πολιτών, πού ευκολύνει κιόλα τίς συναλλαγές τους, καί κατεργάζεται στρατούς καί στόλους γιά τήν αυθυπαρξία, τήν κυριαρχία καί τό μεγαλείο τοϋ έθνους καί οχι βέβαια γιά τήν υπεράσπιση τοϋ ξεροϋ έαυτοΰ του. Τά κράτη χάνονται, τά έθνη πολύ σπάνια. Κάποτε τά κράτη είναι αδύνατα, ο,τι καί νά τούς κάμης, ενώ τά έθνη τά αντίστοιχα είναι ζουμερά, γερά καί δυνατά.
Ωστόσο τί είναι εκείνο, εξόν άπό τό κράτος του, πού έχει νά δημιουργήση τό έθνος, ό μόνος δημιουργός; Ποιος είναι τών εθνών ό σκοπός ό τελικός, πές τον προορισμό, πές τον αποστολή, πές τον ανάγκη; Ό πολιτισμός!
Νά, έργο άξιο γιά τά έθνη, έργο ανθρωπιστικό, έργο αληθινά ανθρώπινο. Νά, ή δικαιολογία τών εθνών. Νά, πώς τά έθνη είναι χρήσιμα στήν ανθρωπότητα. Νά, πώς ξεπερνούν τά σύνορα τους, ξεχειλίζουν, πλαταίνουν, υψώνονται, γεμίζουν καί καταχτούν τόν κόσμο. Νά, πώς είναι όμορφα τά έθνη καί νά, ποΰ έσφαλε ό Κάρολος Μαρξ πολεμώντας τά έθνη. Τοϋ έθνους τό άνθισμα καί ό καρπός ό ωραίος είναι ό πολιτισμός. Δέν είναι σωστά σωστά σκοπός του τό άνθισμα, παρά ανάγκη. "Ετσι καί ή γυναίκα γεννάει καί τό φυτό άνθοβολεΐ καί καρποφορεί. Λες καί νά πόθησαν τά κρόδια τήν ίδια τή γέννηση τους, λές καί νά ανάγκασαν μέ τόν καϋμό τους τά δέντρα νά ύψωθοϋν ώς στήν άνθιση τους καί τήν καρποφορία.
Πολιτισμούς γεννούν τά έθνη καί αυτά μονάχα. Καί αυτή είναι ή αξιοσύνη τους ή μεγάλη. "Οσα δείχνονται άξια νά γεννούν πολιτισμούς είναι σημαντικά στόν κόσμο, αξίζουν νά ζουν καί νά προκόβουν. Τά άλλα χρησιμεύουν μονάχα γιά δούλοι, γιά δργανα, γιά πάτημα, είναι οί σκλάβοι τών πολιτισμένων, τό υποπόδιο τών ποδιών τους γιά να ανεβούν αυτά.
Δέ φτάνει όμως νά είναι ένα έθνος πολιτισμένο, πρέπει κιόλα νά είναι πολιτισμένο άπό δικό του πολιτισμό. Βέβαια, κάθε πολιτισμός, όσο πρωτότυπος καί άν φαίνεται, βρίσκεται στ' αλήθεια, επηρεασμένος είτε άπό ξένους πολιτισμούς είτε άπό παλιότερους, γεννημένους καί αυτούς άπό τό ίδιο έθνος ή καί άπό τά δυό μαζί. "Αλλο δμως επηρεασμένος άπό ξένους, καί άλλο ξένος πολιτισμός μεταφυτευμένος σ' ένα έθνος. Είναι έθνη πού δέν μπορούν νά δημιουργήσουν πολιτισμούς, παρά μόνο δέχονται ξενο-φερμένους καί τούς διαστρέφουν κατά τό φυσικό τους. Είναι καί άλλα πού μήτε αυτό δύνανται νά καταφέρουν, δέ χωνεύουν κάν τούς πολιτισμούς. Μά βρίσκονται καί τέτοια έθνη, πού όλοι οί ξένοι καί παλιότεροι πολιτισμοί αφομοιώνονται μέσα τους καί γίνονται αφορμή γιά νά προχωρέσουν πάρα πέρα, στυλοβάτης γιά νά υψωθούν, σπορά γιά νά καρπίσουν αυτά καί νά γεννοβολήσουν τόν δικό τους, τόν γνήσιο πολιτισμό τους. Γι' αυτά τά έθνη ό πολιτισμός δέν πάρθηκε άπ' άλλου, παρά είναι καρπός εντόπιος, δέν είναι πολιτισμός άπ' έξω, άλλά άπό μέσα, όχι μπασμένος άπό ξένους τόπους καί έθνη, παρά άπό τά τρίσβαθα τών σωθικών τους βγαλμένος.
ΑΚΡΙΤΑΣ
ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ
Η διαχρονική καταπίεση του Κυπριακού Ελληνισμού.
Η μακραίωνη ιστορία της Κύπρου έχει να επιδείξει ότι η Ελληνικότητα αυτού του τόπου, παρά τις επίμονες και βίαιες προσπάθειες αλλοτρίωσης του παραμένει ένα ακριτικό αλλά αυθεντικό κομμάτι του Ελληνισμού! Οι Έλληνες της Κύπρου δεν έπαυσαν ποτέ να ζουν και να εμπνέονται από τις επιτυχίες και τις θλίψεις της Ελλάδας. Αδιάψευστή μαρτυρία η χαρά που ένοιωσαν και επέδειξαν οι Έλληνες της Κύπρου από την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ποδοσφαίρου το 2004 από της κυρίως Ελλάδα .Καθώς και μεταξύ άλλων η αλληλεγγύη που επέδειξε η Κύπρος στο δράμα της πυρόπληκτης Ελλάδας. Μετά την επανάσταση του 1821 και την δημιουργία του νεοελληνικού κράτους, οι Έλληνες της Κύπρου ευελπιστούσαν κι αυτοί να ελευθερωθούν και να ενωθούν με την Ελλάδα(όπως η Κρήτη, η Μακεδονία, τα Επτάνησα κλπ) Η θέληση τους αυτή δεν ήταν μόνο θεωρητική αλλά έμπρακτη! Οι Έλληνες της Κύπρου αγωνίζονταν στην Κύπρο και σε κάθε μέτωπο ( Στερεά Ελλάδα, Μακεδονία, Ήπειρο, Μ. Ασία) για μια μεγάλη Ελλάδα, απελευθερωμένη από τα δεσμά της μακρόχρονης σκλαβιάς. Το 1878 η Κύπρος περνά στα χέρια της Αγγλίας και οι Κύπριοι πιστεύουν ότι πλησιάζει και για αυτούς η ώρα της λύτρωσης. Μάταια όμως, η Κύπρος συνεχίζει το Γολγοθά της, νέα δεινά ετοιμάζουν οι αποικιοκράτες και κατά τα άλλα «σύμμαχοι» της Ελλάδας Άγγλοι στο Κυπριακό Ελληνισμό. Μέσα από την παιδεία προσπαθούν να αφελληνίσουν τους Κύπριους, κι από την άλλη να τουρκοποιήσουν την μουσουλμανική μειονότητα.
Στη βίαιη, στυγνή και απάνθρωπη μεταχείριση των Βρετανών, οι Έλληνες αντιδρούν με ειρηνικό τρόπο(μέσω του Αρχιεπισκόπου) και με τα Οκτωβριανά του 1931. Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα τάσσεται στο πλευρό των συμμάχων μαζί και οι Κύπριοι. Οι Άγγλοι δεν δέχονται την εγκατάσταση της κυβέρνησης της Ελλάδος στην Κύπρο (μετά την κατάκτηση της Ελλάδας από τους ναζί ) για ευνόητους λόγους και έτσι την στέλνουν στην Αίγυπτο. Μετά το τέλος και τη νίκη των συμμάχων, η Ελλάδα ριγμένη από τους Άγγλους στον εμφύλιο δεν καταφέρνει να διεκδικήσει τα οφέλη της από την νίκη(μεταξύ των οποίων και την Κύπρο). Τα ανθρώπινα δικαιώματα που διακηρύχθηκαν το 1948, ως αποτέλεσμα της θυσίας των λαών για ελευθερία, αυτοδιάθεση, ισότητα κ.α. δεν εφαρμόστηκαν στην Κύπρο ούτε τότε, ούτε τώρα! Το 1950 με πρωτοβουλία της Εκκλησίας διεξάγεται παγκύπριο δημοψήφισμα για την αυτοδιάθεση και ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, το οποίο παρόλο που δήλωνε την καθολική θέληση των Κυπρίων (95,7% υπέρ την ενώσεως) για ένωση δεν γίνεται δεκτό από τους Άγγλους. Οι Κύπριοι μη έχοντας άλλη οδό για την ελευθερία καταφεύγουν το 1955-59 στον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. Η επιτυχία και η θυσία των παλικαριών της, δεν αξιοποιούνται σωστά από την πολιτική ηγεσία του Ελληνισμού. Έτσι φθάνουμε στην «ανεξαρτησία» της Κυπριακής Δημοκρατίας, που έδινε υπέρμετρα δικαιώματα στην μουσουλμανική μειονότητα και δεν δικαίωνε τους αγώνες των Ελλήνων. Από τότε και διαμέσου των γνωστών ιστορικών γεγονότων και μειοδοτικών πολιτικών, φθάσαμε στο σημείο να μιλάμε για επώδυνους συμβιβασμούς, ομοσπονδία, παραμονή εποίκων κ.α., δίνοντας έτσι κάθε δικαίωμα στην Τουρκία να χαμογελά για την μελλοντική ολοκληρωτική προσάρτηση της Κύπρου στην Τουρκία! Κι αυτό δεν είναι υπερβολή, σκέψου το γίνεται!
Στη βίαιη, στυγνή και απάνθρωπη μεταχείριση των Βρετανών, οι Έλληνες αντιδρούν με ειρηνικό τρόπο(μέσω του Αρχιεπισκόπου) και με τα Οκτωβριανά του 1931. Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα τάσσεται στο πλευρό των συμμάχων μαζί και οι Κύπριοι. Οι Άγγλοι δεν δέχονται την εγκατάσταση της κυβέρνησης της Ελλάδος στην Κύπρο (μετά την κατάκτηση της Ελλάδας από τους ναζί ) για ευνόητους λόγους και έτσι την στέλνουν στην Αίγυπτο. Μετά το τέλος και τη νίκη των συμμάχων, η Ελλάδα ριγμένη από τους Άγγλους στον εμφύλιο δεν καταφέρνει να διεκδικήσει τα οφέλη της από την νίκη(μεταξύ των οποίων και την Κύπρο). Τα ανθρώπινα δικαιώματα που διακηρύχθηκαν το 1948, ως αποτέλεσμα της θυσίας των λαών για ελευθερία, αυτοδιάθεση, ισότητα κ.α. δεν εφαρμόστηκαν στην Κύπρο ούτε τότε, ούτε τώρα! Το 1950 με πρωτοβουλία της Εκκλησίας διεξάγεται παγκύπριο δημοψήφισμα για την αυτοδιάθεση και ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, το οποίο παρόλο που δήλωνε την καθολική θέληση των Κυπρίων (95,7% υπέρ την ενώσεως) για ένωση δεν γίνεται δεκτό από τους Άγγλους. Οι Κύπριοι μη έχοντας άλλη οδό για την ελευθερία καταφεύγουν το 1955-59 στον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. Η επιτυχία και η θυσία των παλικαριών της, δεν αξιοποιούνται σωστά από την πολιτική ηγεσία του Ελληνισμού. Έτσι φθάνουμε στην «ανεξαρτησία» της Κυπριακής Δημοκρατίας, που έδινε υπέρμετρα δικαιώματα στην μουσουλμανική μειονότητα και δεν δικαίωνε τους αγώνες των Ελλήνων. Από τότε και διαμέσου των γνωστών ιστορικών γεγονότων και μειοδοτικών πολιτικών, φθάσαμε στο σημείο να μιλάμε για επώδυνους συμβιβασμούς, ομοσπονδία, παραμονή εποίκων κ.α., δίνοντας έτσι κάθε δικαίωμα στην Τουρκία να χαμογελά για την μελλοντική ολοκληρωτική προσάρτηση της Κύπρου στην Τουρκία! Κι αυτό δεν είναι υπερβολή, σκέψου το γίνεται!
Ρωσία: Οι ΗΠΑ γνώριζαν για την επίθεση της Γεωργίας στη Ν. Οσετία
Υψηλόβαθμοι Αμερικανοί στρατιωτικοί ανέβαλαν προγραμματισμένη - από τις 10 έως τις 14 Αυγούστου - επίσκεψη στη Γεωργία, σύμφωνα με Ρώσο αξιωματούχο
Υψηλά ιστάμενος στην ιεραρχία των μυστικών υπηρεσιών της Ρωσίας - που όμως ζήτησε να μην κατονομαστεί - με σημερινές δηλώσεις του στο πρακτορείο Ria Novosti, επεσήμανε ότι η αμερικανική κυβέρνηση γνώριζε τα σχέδια που είχε η Τιφλίδα για να εξαπολύσει επίθεση κατά της αυτονομημένης Νότιας Οσετίας, την παραμονή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων, δηλαδή την 7η Αυγούστου.
«Οι Αμερικανοί γνώριζαν την ημερομηνία και την ώρα έναρξης των επιχειρήσεων στη Νότια Οσετία» υπογράμμισε ο εν λόγω αξιωματούχος των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, επικαλούμενος συγκεκριμένα την - αναγγελθείσα στα ΜΜΕ - αναβολή επίσκεψης της Γεωργίας από μια αμερικανική αντιπροσωπεία περίπου στο ίδιο χρονικό διάστημα..
Η επίσκεψη αυτή ήταν προγραμματισμένη να γίνει από τις 10η έως την 14η Αυγούστου, σημειώνεται, και θα γινόταν από υψηλόβαθμους Αμερικανούς στρατιωτικούς. Εκ μέρους τους ανακοινώθηκε, μόνον, ότι «αναβάλλουμε την επίσκεψή μας» χωρίς να προβληθεί δικαιολογία, είπε ο Ρώσος αξιωματούχος, κρίνοντας ότι αυτό αποτελεί στοιχείο ότι «οι Αμερικανοί γνώριζαν όλα τα περί Νότιας Οσετίας.
Παράλληλα, ο υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, υποστράτηγος Ανατόλι Νογκοβίτσιν, ήγειρε θέμα για το ρόλο που διαδραμάτισε ο ΟΑΣΕ (Οργανισμός Ασφάλειας Συνεργασίας στην Ευρώπη) τις πρώτες ώρες των γεγονότων στη Γεωργία, προφανώς ενημερωμένος από την Τιφλίδα για το τι ακριβώς θα συνέβαινε. «Εξαιτίας αυτού θα πρέπει, φρονώ, να αναγκαστούμε να αναθεωρήσουμε τις σχέσεις μας με τον ΟΑΣΕ», υπογράμμισε ο υποστράτηγος Νογκοβίτσιν.
Υψηλά ιστάμενος στην ιεραρχία των μυστικών υπηρεσιών της Ρωσίας - που όμως ζήτησε να μην κατονομαστεί - με σημερινές δηλώσεις του στο πρακτορείο Ria Novosti, επεσήμανε ότι η αμερικανική κυβέρνηση γνώριζε τα σχέδια που είχε η Τιφλίδα για να εξαπολύσει επίθεση κατά της αυτονομημένης Νότιας Οσετίας, την παραμονή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων, δηλαδή την 7η Αυγούστου.
«Οι Αμερικανοί γνώριζαν την ημερομηνία και την ώρα έναρξης των επιχειρήσεων στη Νότια Οσετία» υπογράμμισε ο εν λόγω αξιωματούχος των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, επικαλούμενος συγκεκριμένα την - αναγγελθείσα στα ΜΜΕ - αναβολή επίσκεψης της Γεωργίας από μια αμερικανική αντιπροσωπεία περίπου στο ίδιο χρονικό διάστημα..
Η επίσκεψη αυτή ήταν προγραμματισμένη να γίνει από τις 10η έως την 14η Αυγούστου, σημειώνεται, και θα γινόταν από υψηλόβαθμους Αμερικανούς στρατιωτικούς. Εκ μέρους τους ανακοινώθηκε, μόνον, ότι «αναβάλλουμε την επίσκεψή μας» χωρίς να προβληθεί δικαιολογία, είπε ο Ρώσος αξιωματούχος, κρίνοντας ότι αυτό αποτελεί στοιχείο ότι «οι Αμερικανοί γνώριζαν όλα τα περί Νότιας Οσετίας.
Παράλληλα, ο υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, υποστράτηγος Ανατόλι Νογκοβίτσιν, ήγειρε θέμα για το ρόλο που διαδραμάτισε ο ΟΑΣΕ (Οργανισμός Ασφάλειας Συνεργασίας στην Ευρώπη) τις πρώτες ώρες των γεγονότων στη Γεωργία, προφανώς ενημερωμένος από την Τιφλίδα για το τι ακριβώς θα συνέβαινε. «Εξαιτίας αυτού θα πρέπει, φρονώ, να αναγκαστούμε να αναθεωρήσουμε τις σχέσεις μας με τον ΟΑΣΕ», υπογράμμισε ο υποστράτηγος Νογκοβίτσιν.
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΠΛΟΙΑ ΜΕ "ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ" ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ
Σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες το αμερικανικό πλοίο που με την άδεια της Τουρκίας πέρασε από τα Στενά του Βοσπόρου την Πέμπτη, 21 Αυγούστου 2008, είναι το αμερικανικό αντιτορπιλικό USS McFaul. Έφυγε από τη βάση της Σούδας στην Κρήτη και πέρασε τα στενά του Βοσπόρου κατευθυνόμενο προς τη Γεωργία. Εδώ να σχολιάσουμε ότι φέρει πυραύλους επιφανείας αέρος καθέτου εκτόξευσης (VLS), καθώς και πυραύλους επιφανείας επιφανείας. Προστατεύεται από το σύστημα Αιγίς και να θυμίσουμε ότι ένα ολόιδιο χτυπήθηκε από Ιρακινό εξοσέτ στον πόλεμο του Κόλπου (USS Cole).
Την Παρασκευή, αναμένεται επίσης να ξεκινήσει από τη Σούδα το πλοίο Dallas της αμερικανικής ακτοφυλακής. Και εμείς αναρωτιόμαστε αν οι ακτές της Σούδας αποτελούν αμερικανικές ακτές και έχουν εκεί πλοία της αμερικανικής ακτοφυλακής.Πάντως η ελληνική κυβέρνηση δεν αναμένεται να τους απαγορεύσει να γυρίσουν λέγοντας τις ίδιες ανοησίες με την ουκρανική.
Την Παρασκευή επίσης το πλοίο USS Mount Whitney θα αποπλεύσει από την Gaeta της Ιταλίας και μέσω των Στενών του Βοσπόρου θα κατευθυνθεί προς τη Γεωργία. Εδώ να σημειώσουμε ότι είναι πλοίο τηλεπικοινωνιών, διοίκησης, ηλεκτρονικού πολέμου και επιτήρησης (κατασκοπευτικό).
Σύμφωνα με ανακοίνωση των Αμερικάνων τα πλοία μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια, όπως χάρτινα πιάτα μιας χρήσεως, χαρτί υγείας, πάνες για μωρά και κουβέρτες. Αν δεν πείθουν εμάς, άραγε πώς περιμένουν να πείσουν τον Πούτιν;
Όπως πάνε οι Αμερικάνοι, οι Ρώσοι δεν θα φύγουν ποτέ από τη Γεωργία...
ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Την Παρασκευή, αναμένεται επίσης να ξεκινήσει από τη Σούδα το πλοίο Dallas της αμερικανικής ακτοφυλακής. Και εμείς αναρωτιόμαστε αν οι ακτές της Σούδας αποτελούν αμερικανικές ακτές και έχουν εκεί πλοία της αμερικανικής ακτοφυλακής.Πάντως η ελληνική κυβέρνηση δεν αναμένεται να τους απαγορεύσει να γυρίσουν λέγοντας τις ίδιες ανοησίες με την ουκρανική.
Την Παρασκευή επίσης το πλοίο USS Mount Whitney θα αποπλεύσει από την Gaeta της Ιταλίας και μέσω των Στενών του Βοσπόρου θα κατευθυνθεί προς τη Γεωργία. Εδώ να σημειώσουμε ότι είναι πλοίο τηλεπικοινωνιών, διοίκησης, ηλεκτρονικού πολέμου και επιτήρησης (κατασκοπευτικό).
Σύμφωνα με ανακοίνωση των Αμερικάνων τα πλοία μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια, όπως χάρτινα πιάτα μιας χρήσεως, χαρτί υγείας, πάνες για μωρά και κουβέρτες. Αν δεν πείθουν εμάς, άραγε πώς περιμένουν να πείσουν τον Πούτιν;
Όπως πάνε οι Αμερικάνοι, οι Ρώσοι δεν θα φύγουν ποτέ από τη Γεωργία...
ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)