Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..........

 Η Ελληνική Επανάσταση συνδέθηκε με τον ευχάριστο γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στις 25 Μαρτίου. Σαν σήμερα, το 1821 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης το οποίο σήμανε και την εναρξή της. Βέβαια, είχαν προηγηθεί και άλλα σημαντικά γεγονότα πιο μπροστά όπως η συγκρότηση του Ιερού Λόχου στο ποταμό Προύθο από τoν Υψηλάντη,η απελευθέρωση της Καλαμάτας 2 μέρες πιο μπροστά κ.α..Έπειτα, ακολούθησαν να ξεσηκώνονται και άλλες Ελληνικές Πόλεις όπως Υδρα,Τριπολη κτλ. Με άλλα λόγια, η ελληνική επανάσταση ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου 1821 και συνεχίζοταν, συνεχίζεται και θα συνεχίζεται. Όπως βλέπεται χρησιμοποιώ χρόνους διαρκείας.Γιατί η Ελληνική επανάσταση είναι ένας διαρκής αγώνας για εθνική ανεξαρτησία. Η Ελληνική επανάσταση θα ολοκληρωθεί όταν επανακτήσουμε όλα τα χαμένα μας εδάφη. Β. Ηπειρος, Βαρδάσκα, Κων/Λη, Μ.Ασία κτλ.

Όμως η Ελλάδα αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα σήμερα.. Και μπορεί να αναρωτηθει κάλλιστα κάποιος πως γίνεται να συνεχιζεται ακόμα η Ελληνική επανάσταση με τέτοιους πολιτικούς και με τόσα βαρβαρικά ηθη και έθιμα τα οποία τα υπηρετούμε. Σας διαβεβαίω όμως πως η Ελλάδα πάντα αντιμετώπιζε τετοιου είδους προβλήματα και πολύ χειρότερα. Θυμηθείτε τα υποτιθέμενα δάνεια-γιατί στην ουσία μόνο σε εμάς δεν εφτασαν τα λεφτά- που πήραμε από τους Άγγλους το 1826( τα οποία τα ξεχρεώσαμε πριν λίγα χρόνια) ή την προδοσία που έπαιξε η Ατάντ στη Μικρασιατική Καταστροφή. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και τώρα! Εμείς χρωστάμε στους ξένους ή αυτοί σε εμάς; Αργότερα , στις αρχές του 20ου αιώνα, η πατρίδα μας αντιμετώπιζε τα ίδια ακριβώς προβλήματα με τα σήμερινα. Για παράδειγμα τότε οι Έλληνες όπως και σήμερα δεν είχαν συναισθησα της καταγωγής τους και της βαρειάς πολιτιστική τους κληρονομιά. Επιπλέον, κάθε ξενόφερτη συνήθεια  αποτελούσε πρωτεύον ζητημα για τον κάθε Έλληνα. Αυτά και άλλα πολλά προβλήματα αντιμετώπιζε η Ελλάδα, τα οποία αντιμετωπίζουμε και σήμερα. Μην ξεχνάμε όμως και τα 2 κυριότερα κατά την αποψιν μου προβλήματα. Προδότες είχαμε τότε , το ίδιο και σημερα. Διχόνοιες είχαμε τότε, το ίδιο και σήμερα..Δυστυχώς, ο καλύτερος τρόπος για να μάθει ένας λαός την ιστορία του είναι να την ξαναβιώσει.

Παρόλαυτά υπήρχε μια σπίθα, μια φλόγα που έκαιγε και καίει πάντα στις καρδιες των Ελληνων, η οποία λίγο ήθελε και θέλει να ανάψει. Υπήρχαν κάποιοι Λεωνίδες που ξεσήκωναν τον κόσμο τότε. Ήταν ο Κολοκοτρώνης, ο Παπαφλέσσας και άλλοι πολύ ήρωες οι οποίοι άναψαν την φλόγα του Ελληνισμού.Το ίδιο και σήμερα, τουλάχιστον επιτρέψτε μου να έχω αυτη την άποψη. Υπάρχουν άτομα τα οποία διαφωτίζουν τον κόσμο. Ο μεγάλος ποιητής Κωστής Παλαμάς είχε πει: Ο πατριωτισμός είναι το ένσυκτο, ο εθνικισμός η συνείδηση, όταν ο απλός πολίτης συνειδητοποιεί γιατί ειναι πατριωτης τότε αυτομάτως μετουσιώνεται σε εθνικιστή. Αν λοιπόν σήμερα έμπαιναν οι Τουρκοι στον Έβρο, οι εβρίτες θα αντιδρούσαν και θα τους κυνηγούσαν τους Τουρκους μέχρι εκεί που δεν τους έπαιρνε. Άλλωστε αυτή ειναι και η πραγματική έννοια του εθνικισμού και όχι έτσι όπως μας την παρουσιάζουν οι νεοταξίτες αριστεροί. Και ναι μπορούμε να πούμε πως και τότε οι αγωνιστές μας ήταν εθνικιστές, οι οποίοι αγωνιστηκαν για μια ελεύθερη Ελλάδα. Το ίδιο κάνουμε και εμείς σήμερα. Ονειρευόμαστε και ποθούμε την Ελλάδα των 2 Ηπείρων και 5 Θαλασσών. Αυτή είναι και η μεγάλη ιδέα η οποία διαμορφώθηκε από τον Ιωάννη Κωλλέτη. Υπάρχουν Έλληνες οι οποίοι σκέφτονται όπως σκέφτονταν και οι προγόνοι τους. Αισθάνονται κάτι μέσα τους, που τους λέει " Εμπρός,λευτεριά σε κάθε Ελληνική Γη". Δεν σκέφτονται οπως σκέφτονται μερικοί νεοέλληνες " Εγώ θα σώσω την Ελλάδα;" αλλά λένε Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ.

Αυτούς τους Έλληνες θα τους καμάρωνε και ο Λεωνίδας και ο Καραισκάκης. Είναι καιρός λοιπόν συνέλληνες να στραφούμε ξανά προς το ένδοξο παρελθόν μας και να γραφτούμε και εμείς στις σελίδες της Ιστορίας ελευθερώνοντας την Ελλάδα από τους Βαρβάρους.Δεν περιμένουμε την βοήθεια ούτε από τους Ρώσσους ούτε από τους Αμερικάνους. Μόνοι μας θα  τα κάνουμε όλα. Εξ΄αλλου μην ξεχνάτε πως είμαστε απόγονοι αυτων που πολεμήσαν για την λευτεριά. Το DNA μας είναι ίδιο με εκείνων. Εμπρός Έλληνα Πατριώτη μη σκύβεις το κεφάλι.Δεν πρόκειται να σε βοηθήσει κανείς ξένος!
Ζητω το έθνος
Ζητω η Ελλάς

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΚΡΗΤΗ

Η επανάσταση του 1821 εξαπλώνεται αμέσως και στην Κρήτη, παρά τη στρατιωτική υπεροχή του τουρκικού στοιχείου, την παντελή έλλειψη όπλων και εφοδίων .
H περίπτωση της Kρήτης υπήρξε διαφορετική. H ισχυρή διοικητική και στρατιωτική παρουσία της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας, η ευάριθμη μουσουλμανική κοινότητα(γενίτσαροι) και η απουσία προπαρασκευών εκ μέρους της Φιλικής Eταιρείας δεν άφηναν πολλά περιθώρια για την επιτυχή εκδήλωση της επανάστασης. Παρόλα αυτά, από τα τέλη της άνοιξης άρχισε να διαμορφώνεται επαναστατικό κλίμα, ιδιαίτερα σε δυσπρόσιτες περιοχές των Xανίων του Pεθύμνου και του Ηρακλείου . Οι αγώνες της Κρήτης, που κινούνται στο ίδιο ιστορικό πλαίσιο με το ξεσήκωμα της άλλης Ελλάδας, διαρκούν 10 σχεδόν χρόνια και περνούν από φάσεις επιτυχίας, αλλά και οδυνηρών συνεπειών. Οι επαναστατικές εξεγέρσεις αρχίζουν από τα Σφακιά. Στις 7 Απριλίου 1821, πραγματοποιείται επαναστατική συνέλευση στη θέση Γλυκά Νερά.

Λίγο αργότερα, στις 15 Απριλίου, επαναλαμβάνεται η συνέλευση στην Παναγία τη Θυμιανή, που γίνεται η Αγία Λαύρα της Κρήτης. Στη συνέλευση παίρνουν μέρος 1500 επαναστάτες από όλη την Κρήτη και στις αρχές Ιουνίου αρχίζει επίσημα πια ο κρητικός αγώνας. Η πρώτη φάση των αγώνων διαρκεί ως το 1824, όταν οι Τούρκοι καλούν σε βοήθεια μεγάλες αιγυπτιακές δυνάμεις, που κατορθώνουν, σε φονικές μάχες, να καταπνίξουν τα επαναστατικά κινήματα, χαράσσοντας παράλληλα με τη φιλοπόλεμη τακτική τους φιλόδοξους μελλοντικούς στόχους. Η δεύτερη φάση αναζωπύρωσης της επανάστασης αρχίζει από τη Γραμβούσα το 1825. Απλώνεται σε όλο το νησί και διατηρείται με επιτυχία ως το 1830. Τότε υπογράφεται στο Λονδίνο το "Πρωτόκολλο", με το οποίο παρέχεται στην Ελλάδα η ανεξαρτησία της. Έξω όμως από τα όριά της μένει το πολύπαθο νησί, που εξακολουθεί να βρίσκεται στην απόλυτη δικαιοδοσία του Σουλτάνου. Παίρνει έτσι τέλος ένας αγώνας δέκα χρόνων, που σημαδεύεται από αιματηρές θυσίες, χωρίς να δικαιώνει τους πόθους του κρητικού λαού.

Το παραπάνω κείμενο μου το έστειλε φίλος από το youtube. Για πρώτη φορά αυτό το κείμενο εδημοσιευθη στην σελίδα "ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΟΦΗ". Κάνε κλικ εδώ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821- ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Α.Η επανάσταση στη Μολδοβλαχία.
Στις 22 Φεβρουαρίου 1821 ο Αλ. Υψηλάντης πέρασε τον Προύθο σημαίνοντας την έναρξη του αγώνα. Στο Ιάσιο ο Υψηλάντης κήρυξε επίσημα την επανάσταση και ο Γεωργάκης Ολύμπιος έσπευσε να ενωθεί μαζί του (26 Φεβρουαρίου). Στον έρανο που επακολούθησε συγκεντρώθηκε ποσό ενός εκατομμυρίου γροσίων, ενώ ο Καντακουζηνός ανέλαβε την αρχηγία του Ιερού Λόχου, που τον αποτέλεσαν 500 νέοι σπουδαστές. Στις 17 Μαρτίου ο Υψηλάντης ύψωσε την ελληνική σημαία στην πρωτεύουσα της Βλαχίας, το Βουκουρέστι· στο Γαλάτσι οι Έλληνες με επικεφαλής τον Καρπενησιώτη συγκρούστηκαν για πρώτη φορά με τους Τούρκους και κατόρθωσαν να διασπάσουν τις γραμμές τους. Στο Δραγατσάνι όμως ο Ιερός Λόχος συνετρίβη και στη μονή του Σέκου ο Γεωργάκης Ολύμπιος και οι συμπολεμιστές του ανατινάχτηκαν μαζί με την πυριτιδαποθήκη για να μην παραδοθούν. Σύντομη και άτυχη υπήρξε η πρώτη προσπάθεια των αγωνιστών στη Μολδοβλαχία. Διευκόλυνε όμως παρ' όλα αυτά και προετοίμασε την έκρηξη της επανάστασης στο Μοριά, στη Ρούμελη, στην Ήπειρο, στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία και στα νησιά.

Β. Η επανάσταση στην κυρίως Ελλάδα.
Μετά την αποτυχία του Υψηλάντη, πρώτη εξεγέρθηκε η Πελοπόννησος. Στις 22 Μαρτίου 1821 επιτεύχθηκε η άλωση της Καλαμάτας, ως επίσημη όμως έναρξη του αγώνα θεωρείται η 25η Μαρτίου, ημέρα κατά την οποία, σύμφωνα με την παράδοση, στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης, η οποία απλώθηκε σαν πυρκαγιά σε ολόκληρη την Ελλάδα. Στις 26 Μαρτίου επαναστάτησαν οι Σπέτσες, στις 27 τα Σάλωνα με τον Πανουργιά, στις 28 ο Δήμος Καλτσάς κατέλαβε το Λιδορίκι, στις 29 ο Διάκος ξεσήκωσε τη Λιβαδειά, στις 31 επαναστάτησε η Αταλάντη, την 1η Απριλίου η Θήβα, στις 8 η Λαμία. Οι Τούρκοι ανησύχησαν σοβαρά και θέλοντας να τρομοκρατήσουν τους επαναστατημένους Έλληνες απαγχόνισαν τον πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄ (10 Απριλίου). Την ίδια όμως ημέρα επαναστάτησαν τα Ψαρά και στις 15 οι Έλληνες νίκησαν τους Τούρκους στο Λεβίδι. Στην Ύδρα ο Α. Οικονόμου κήρυξε την επανάσταση (16 Απριλίου) και στις 24 μαρτύρησε ο Διάκος στη Λαμία, στις 25 καταλήφθηκε η Αθήνα και οι Τούρκοι κλείστηκαν στην Ακρόπολη, στις 7 Μαΐου ο Άνθιμος Γαζής κήρυξε την επανάσταση στη Μαγνησία και στις 8 ο Οδυσσέας Ανδρούτσος ανδραγάθησε στο Χάνι της Γραβιάς με εκατό μαχητές, που έκοψαν το δρόμο 8.000 στρατιωτών του Μεχμέτ και του Ομέρ Βρυώνη. Η επανάσταση εξαπλώθηκε στη Μακεδονία και στις 16 Μαΐου εξεγέρθηκε η Χαλκιδική και το Άγιο Όρος με αρχηγό τον Σερραίο Εμμανουήλ Παππά. Στις 20 Μαΐου επαναστάτησε το Μεσολόγγι, ενώ στην Πελοπόννησο άρχισε η πολιορκία της Τριπολιτσάς. Στις 23 Μαΐου οι Έλληνες είχαν την πρώτη "σε παράταξη" νίκη στο Βαλτέτσι με τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο, στις 26 οι πρόκριτοι του Μοριά συγκρότησαν την "Πελοποννησιακή Γερουσία", την πρώτη δηλ. αρχή της επαναστατημένης Ελλάδας, και στις 28 οι επαναστάτες μπήκαν στο Αγρίνιο. Συγχρόνως στο Αιγαίο οι στόλοι των νησιών άρχισαν πολεμική δράση, στην οποία πήραν μέρος η Κρήτη, η Σάμος, η Μύκονος, η Κάλυμνος, η Κάσος και άλλα νησιά και ανδραγάθησαν οι Παπανικολής, Μαντώ Μαυρογένους κ.ά. Τέλος, στις 23 Σεπτεμβρίου οι Έλληνες κατέλαβαν την Τριπολιτσά και έτσι εδραιώθηκε η επανάσταση, ενώ στις 30 Δεκεμβρίου συνήλθε στην Επίδαυρο η Α΄ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων υπό την προεδρία του Μαυροκορδάτου.



Γ. Το χρονικό του Αγώνα.
Κατά τα τρία πρώτα χρόνια της Επανάστασης σημειώθηκαν σημαντικές επιτυχίες, ο εμφύλιος πόλεμος όμως που ξεσπά μεταξύ των οπλαρχηγών και των κοτζαμπάσηδων για την ηγεσία του Αγώνα προκαλεί σοβαρότατα προβλήματα και φέρνει τον Αγώνα σε οριακό σημείο. Η απουσία μιας ηγετικής μορφής που θα κατάφερνε να συμφιλιώσει τις αντίθετες πλευρές είναι φανερή. Παρά την άφιξη του Δημήτριου Υψηλάντη στην Πελοπόννησο το 1821 ως ανώτατου πληρεξούσιου της Φιλικής Εταιρείας δημιουργούνται από τους κοτζαμπάσηδες με την υποστήριξη των Φαναριωτών Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου και Θεόδωρου Νέγρη τοπικές Γερουσίες (Πελοποννησιακή Γερουσία, Γερουσία της Δυτικής Στερεάς, Άρειος Πάγος), ενώ ο αρχιστράτηγος Κολοκοτρώνης πασχίζει να επιβληθεί στους άτακτους στρατιώτες, άμαθους σε κάθε μορφής οργάνωση και πειθαρχία, που διοικούνται από αρχηγούς με έντονο το αίσθημα του τοπικισμού και του εγωισμού. Παράλληλα η ευρωπαϊκή διπλωματία κρατά εχθρική στάση απέναντι στην Επανάσταση, καθώς η Ιερή Συμμαχία φοβάται την εξάπλωση των επαναστατικών ιδεών σε ολόκληρη την Ευρώπη.

1822. Στις 14 Ιανουαρίου κυριεύτηκε ο Ακροκόρινθος, στις 19 Φεβρουαρίου επαναστάτησε η Νάουσα με τον Καρατάσο, στις 20 ο ναύαρχος Ανδρέας Μιαούλης νίκησε τον τουρκικό στόλο στον κόλπο της Πάτρας, στις 18 Μαρτίου ο Λυκούργος Λογοθέτης με 2.000 Σαμίους κατέλαβε τη Χίο, αλλά η τουρκική αρμάδα αποβίβασε 30.000 άνδρες, οι οποίοι προέβησαν στην τρομερή σφαγή της Χίου. Ο Κανάρης εκδικήθηκε για τη σφαγή με την ανατίναξη της τουρκικής ναυαρχίδας (7 Ιουνίου). Ο Χουρσίτ πασάς πολιόρκησε τους Σουλιώτες, σε βοήθεια των οποίων σπεύδουν ο Μαυροκορδάτος και ο Κυρ. Μαυρομιχάλης. Στο Κομπότι οι Έλληνες και πολλοί φιλέλληνες νικούν, ακολουθεί όμως η μεγάλη καταστροφή του Πέτα.

Ο Μαχμούτ πασάς Δράμαλης εισβάλλει στην Πελοπόννησο, αλλά στις 26 Ιουλίου το στράτευμά του έπαθε μεγάλη καταστροφή από τον Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια, όπου ο Νικηταράς, για δεύτερη φορά, αναδείχτηκε τουρκοφάγος. Από τις 8-11 Σεπτεμβρίου ο ελληνικός στόλος συγκρούστηκε στο Ναύπλιο με τον τουρκικό, ο οποίος αναγκάστηκε να καταφύγει στη Σούδα. Στις 24 Σεπτεμβρίου οι Τούρκοι αποβιβάστηκαν στην Κρήτη, για να κάμψουν την αντίστασή της. Στις 25 Οκτωβρίου ο Κιουταχής και ο Βρυώνης στρατοπέδευσαν έξω από το Μεσολόγγι. Στις 27 ο Κανάρης πυρπόλησε στην Τένεδο την υποναυαρχίδα του τουρκικού στόλου, ο οποίος κατέφυγε στον Ελλήσποντο, και ο Στάικος Σταματόπουλος κυρίευσε το απόρθητο Παλαμήδι. Στις 31 Δεκεμβρίου οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία του Μεσολογγίου.

1823. Στις 15 Ιανουαρίου ο Καραϊσκάκης απώθησε τους Τούρκους από τα Άγραφα. Στις 29 Μαρτίου συνήλθε η Β΄ Εθνική Συνέλευση στο Άργος. Τον Μάιο νίκησαν τους Τούρκους ο Κριεζιώτης στην Κάρυστο, ο Μ. Μπότσαρης στη Βόνιτσα και ο Καρατάσος στο Τρίκερι. Στις 21 Αυγούστου ο Μάρκος Μπότσαρης με 350 Σουλιώτες νίκησε τον Μουσταή στο Καρπενήσι, αλλά σκοτώθηκε και ο ίδιος. Ο εμφύλιος πόλεμος όμως συνεχίζεται, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος διορίζεται πρόεδρος του Εκτελεστικού και αφαιρείται ο βαθμός του αρχιστράτηγου από τον Θ. Κολοκοτρώνη, οπότε σχηματίζονται δύο κυβερνήσεις από τον Γ. Κουντουριώτη και τον Θ. Κολοκοτρώνη. Παράλληλα η αλλαγή κυβέρνησης στην Αγγλία φέρνει στη θέση του Υπουργού Εξωτερικών τον φιλέλληνα Γ. Κάνινγκ (1822), ο οποίος αποφασίζει να υποστηρίξει την ελληνική επανάσταση, με σκοπό να εκμεταλλευτεί προς όφελος της Αγγλίας την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η αλλαγή στη στάση της αγγλικής πολιτικής παρακινεί τον τσάρο να αναλάβει πρωτοβουλίες και να υποβάλει στην Πύλη υπόμνημα με το οποίο προτείνεται η δημιουργία τριών αυτόνομων ελληνικών επαρχιών υπό την επικυριαρχία του σουλτάνου. Το σχέδιο αυτό όμως απορρίπτεται τόσο από την Πύλη και τους εμπόλεμους Έλληνες, όσο και από την Ιερή Συμμαχία.
1824. Στις 5 Ιανουαρίου 1824 η άφιξη του Λόρδου Μπάιρον στο Μεσολόγγι εμψυχώνει τους αγωνιστές και προκαλεί πανευρωπαϊκό ενδιαφέρον, στις 7 Απριλίου όμως ο Μπάιρον πέθανε στην ίδια πόλη. Στις 7 Ιουνίου οι Αιγύπτιοι, τους οποίους κάλεσαν για ενίσχυση οι Τούρκοι, κατέστρεψαν την Κάσο. Στις 9 Ιουνίου κυριεύτηκε το ηρωικό νησί των Ψαρών. Προς το τέλος του Ιουλίου οι Σαχτούρης, Κανάρης, Ματρόζος, Βατικιώτης και Ραφαλιάς σημείωσαν σημαντικές επιτυχίες στη θάλασσα και στις 29 Αυγούστου σημείω
σε νέα λαμπρή επιτυχία στον Γέροντα. Στις 22 Σεπτεμβρίου πυρπολήθηκαν δύο εχθρικά πολεμικά κοντά στη Χίο και την 1 Νοεμβρίου, ύστερα από σφοδρή σύγκρουση κοντά στο Ηράκλειο, αναγκάστηκε ο στόλος του Ιμπραήμ να υποχωρήσει.

1825. Στις 12 Φεβρουαρίου ο Ιμπραήμ αποβιβάστηκε στη Μεθώνη και στις 16 Απριλίου στο Σχοινόλακκα της Μεσσηνίας ο Καρατάσος με τους Μακεδόνες του αντιμετώπισε με επιτυχία τους Αιγύπτιους. Στη Σφακτηρία όμως νίκησαν οι Αιγύπτιοι και σκοτώθηκαν οι Τσαμαδός, Σαχίνης, Αναγνωσταράς και ο φιλέλληνας Σανταρόζα. Στις 23 Απριλίου άρχισε η Β΄ πολιορκία του Μεσολογγίου. Στις 20 Μαΐου σκοτώθηκε ηρωικά ο Παπαφλέσσας στο Μανιάκι. Πιεσμένη από τη λαϊκή κατακραυγή και πανικόβλητη από την προέλαση του Ιμπραήμ η κυβέρνηση πείθεται τελικά να απελευθερώσει τους αιχμάλωτους οπλαρχηγούς και αναθέτει ξανά στον Κολοκοτρώνη τη στρατιωτική αρχηγία του Αγώνα. Στους Μύλους στις 13 Μαΐου ο Μακρυγιάννης και ο Κ. Μαυρομιχάλης αναχαίτισαν τον Ιμπραήμ, που προχώρησε για το Ναύπλιο. Τον Δεκέμβριο ο Ιμπραήμ πήγε στο Μεσολόγγι για να πάρει μέρος στην πολιορκία.



1826. Στις 10 Απριλίου πραγματοποιείται η έξοδος του Μεσολογγίου. Οι πολιορκημένοι, αποκλεισμένοι για μήνες από στεριά και θάλασσα χωρίς δυνατότητα ανεφοδιασμού από τον ελληνικό στόλο και αποδεκατισμένοι από την πείνα και τις αρρώστιες, επιχειρούν έξοδο από το Μεσολόγγι. Το σχέδιο όμως των πολιορκημένων είχε προδοθεί στους Τούρκους και η ηρωική έξοδος κατέληξε σε σφαγή. Όσοι από τους Μεσολογγίτες καταφέρνουν να επιζήσουν καταφεύγουν στα νησιά του Ιονίου, ενώ ο ηρωισμός των "Ελεύθερων Πολιορκημένων" (κατά την έκφραση του Διονυσίου Σολωμού) προκαλεί για μια ακόμη φορά έξαρση του φιλελληνικού κινήματος στην Ευρώπη. Στις 22 και 24 Ιουνίου οι Μανιάτες αποκρούουν τους Οθωμανούς στη Βέργα. Στις 27 και 28 οι Αιγύπτιοι νικούνται στη Μανιάκοβα και το Πολυτσάραβο. Στις 3 Αυγούστου ο Κιουταχής κατέλαβε την Αθήνα και πολιόρκησε την Ακρόπολη. Οι Καραϊσκάκης και Φαβιέρος στρατοπέδευσαν στο Χαϊδάρι και στις 8 Αυγούστου συγκρούστηκαν με τους Τούρκους. Στις 3 Σεπτεμβρίου οι Έλληνες απέκτησαν το πρώτο πολεμικό ατμόπλοιο το "Καρτερία" και τον Δεκέμβριο τη φρεγάτα "Ελλάς". Στην Ακρόπολη σκοτώθηκε ο Γκούρας και διορίστηκε φρούραρχος ο Κριεζιώτης, που ανέβηκε στον Ιερό Βράχο με 500 πολεμιστές. Στην Αράχοβα ο Καραϊσκάκης συνέτριψε τους Οθωμανούς (18-23 Νοεμβρίου) και την 1 Δεκεμβρίου ο Φαβιέρος ανέβηκε στην Ακρόπολη με 500 άνδρες. Στο μεταξύ, μετά την Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, διαμορφώνονται στην Ελλάδα το ρωσικό, το αγγλικό και το γαλλικό κόμμα, οι οπαδοί των οποίων προσβλέπουν στη βοήθεια των αντίστοιχων ξένων δυνάμεων, ενώ η Δ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας εκλέγει ως κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια και διορίζει αρχιστράτηγο τον Άγγλο Τζορτζ και αρχιναύαρχο τον επίσης Άγγλο Κόχραν.

1827. Στις 18 Ιανουαρίου οι Σουλιώτες απέκρουσαν στο Δίστομο τον Κιουταχή και ελευθέρωσαν το φρούριο των Σαλώνων. Ύστερα απ' αυτό ο Κιουταχής στράφηκε στην Αττική και στις 30 Ιανουαρίου επιτέθηκε εναντίον του Γκόρντον στην Καστέλλα. Στο Κερατσίνι διεξήγαγε σφοδρούς αγώνες ο Καραϊσκάκης κατά του Κιουταχή, ενώ στο Φάληρο αποβιβάστηκε ο αρχιναύαρχος Κόχραν και ο αρχιστράτηγος Τσορτς. Από 8 μέχρι 13 Απριλίου διεξάγονταν καθημερινά μάχες και στις 23 τραυματίστηκε θανάσιμα ο Καραϊσκάκης. Επακολούθησε σειρά αποτυχιών και στις 27 Μαΐου η Ακρόπολη παραδόθηκε στον Κιουταχή. Στις 24 Ιουνίου οι υπερασπιστές του Μεγάλου Σπηλαίου (600) απέκρουσαν τους στρατιώτες του Ιμπραήμ (3.000) και τους υποχρέωσαν να υποχωρήσουν. Η εξέλιξη των πραγμάτων ανάγκασε επιτέλους τις ευρωπαϊκές δυνάμεις να ενδιαφερθούν για τη λήξη του πολέμου και την τύχη του Ελληνισμού. Η Επανάσταση βρίσκεται σε οριακό σημείο, καθώς ο στρατός του Ιμπραήμ θριαμβεύει σε ξηρά και θάλασσα, η επέμβαση των ξένων δυνάμεων όμως έσωσε την κατάσταση. Μετά από συνεννοήσεις των τριών Μεγάλων Δυνάμεων υπογράφεται το πρωτόκολλο του Λονδίνου (6 Ιουλίου 1827), το οποίο αναγνωρίζει την αυτονομία της Ελλάδας, ενώ οι μοίρες του συμμαχικού στόλου καταπλέουν στις ελληνικές θάλασσες. Η ναυμαχία του Ναυαρίνου στις 8 Οκτωβρίου έκρινε οριστικά την τύχη του Αγώνα, καθώς ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος υφίσταται πανωλεθρία από τον στόλο των Κόδριγκτον, Δεριγνύ και Χέυδεν.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας που έφτασε στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 1828 με τις διπλωματικές του ενέργειες επιτάχυνε τις εξελίξεις, καταφέρνοντας να κρατήσει ίσες αποστάσεις από τις τρεις Μεγάλες Δυνάμεις. Η Ρωσία προσπάθώντας να στρέψει την κατάσταση προς όφελός της και να κάμψει την τουρκική αδιαλ
λαξία, κηρύσσει τον πόλεμο στην Τουρκία, ενώ η Γαλλία φροντίζει να στείλει στην Πελοπόννησο ένα εκστρατευτικό σώμα αποτελούμενο από 14.000 άνδρες με επικεφαλής τον στρατηγό Μαιζόν για να απομακρύνει τα τελευταία στρατεύματα του Ιμπραήμ. Η Ιερά Συμμαχία δεν υπήρχε πια και η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία υπέγραψαν τη συμφωνία του Λονδίνου, με την οποία ρυθμίστηκε το ελληνικό ζήτημα.


HISTORY OF GREECE

25 ΜΑΡΤΙΟΥ- ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟ

Σας παραθέτω παρακάτω το μηνυμα, από τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, το οποίο μου άρεσε!            


                           Εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
και Ημέρα Εθνικής Ανεξαρτησίας

Προς τους Σεβασμιωτάτους και Θεοφιλεστάτους Αρχιερείς, τους Ευλαβεστάτους Ιερείς και Διακόνους, τους Μοναχούς και Μοναχές, τους Προέδρους και Μέλη των Κοινοτικών Συμβουλίων, τα Ημερήσια και Απογευματινά Σχολεία, τις Φιλοπτώχους Αδελφότητες, την Νεολαία, τις Ελληνορθόδοξες Οργανώσεις και ολόκληρο το Χριστεπώνυμον πλήρωμα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής.

Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

Εορτάζουμε την Εορτή του Ευαγγελισμού της Παναγίας μας, Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, ψάλλοντας «Σήμερον της σωτηρίας ημών το Κεφάλαιον και του απ’ αιώνος Μυστηρίου η φανέρωσις». Στην αναγγελία του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στην Θεοτόκο, ο Θεός προσέφερε το θεϊκό σχέδιό Του για τη σωτηρία μας. Στο ίδιο γεγονός αποκαλύπτεται η φύση και ο σκοπός του μηνύματος του Ευαγγελίου. Η χάρη του Θεού και τα μέσα της σωτηρίας αποκαλύφθησαν, το Ευαγγέλιο διακηρύχθηκε από τον αγγελιαφόρο Του, και Εκείνη που άκουσε και δέχθηκε τον Λόγον του Θεού ανταποκρίθηκε με πίστη.

Το γεγονός του Ευαγγελισμού ήταν θεμελιώδες για το Ευαγγέλιο, ήταν το μήνυμα της αγάπης του Θεού το οποίο θα διεδίδετο στα πέρατα του κόσμου. Το σχέδιο της σωτηρίας μας δια της Σαρκώσεως του Υιού του Θεού είχε καταστρωθεί προ πάντων των αιώνων. Η ώρα της αποκαλύψεως είχε φθάσει, και ο Θεός επέλεξε την αποδέκτρια αυτής της θεϊκής ευλογίας και απέστειλε τον ουράνιο αγγελιαφόρο σ’ εκείνη ούτως ώστε ολόκληρη η ανθρωπότητα να γνωρίση την χάρη Του. Αυτή η πράξη του Θεού για χάρη μας, για τη σωτηρία μας, καθορίζει το Ευαγγέλιο. Το Ευαγγέλιο είναι ο Ευαγγελισμός, η αναγγελία της «καλής ειδήσεως» της αγάπης του Θεού και η οδός της αποκαταστάσεως της ζωής και της αιωνίας κοινωνίας μαζί Του.

Το θέλημα του Θεού αναγγέλθηκε χαρμόσυνα από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ. Ο ρόλος του αγγελιαφόρου μας προσφέρει μία δεύτερη άποψη για το Ευαγγέλιο η οποία προβάλλεται στην Εορτή του Ευαγγελισμού. Κι’ αυτή είναι το γεγονός ότι το Ευαγγέλιο κηρύσσεται και πρέπει να κηρυχθή. Το Ευαγγέλιο συνδέεται με εκείνους οι οποίοι αποστέλλονται για να προσφέρουν σε όλους το λυτρωτικό μήνυμα του Θεού. Ο Ιησούς διεκήρυξε ότι ο ίδιος αποτελεί την εκπλήρωση του μηνύματος της σωτηρίας (Λουκ. 4:19). Οι Απόστολοι έλαβαν εντολή να πορευθούν εις πάντα τα έθνη, να κηρύξουν το Ευαγγέλιο και να διδάξουν όλα όσα ο Χριστός τους εδίδαξε (Ματθ. 28: 18-20). Όλοι όσοι λαμβάνουν το Άγιον Πνεύμα καλούνται να προσφέρουν την μαρτυρία του Χριστού στα πέρατα του κόσμου (Πράξεις 1:8). Για να δοθή το Ευαγγέλιο, πρέπει ν’ ακουσθή. Για ν’ ακουσθή, πρέπει να κηρυχθή. Για να κηρυχθή, πρέπει να είμεθα διατεθειμένοι να το διαδώσουμε με λόγια και με έργα.

Η Εορτή του Ευαγγελισμού αποτελεί σπουδαία ημέρα της πνευματικής κληρονομίας μας. Είναι, επίσης, και ημέρα κατά την οποία εορτάζουμε ένα σημαντικό γεγονός της πολιτισμικής κληρονομίας μας, την Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας με την οποία τιμούμε την Ελληνική Επανάσταση της 25ης Μαρτίου 1821. Όπως αμφότερες οι πνευματικές και πολιτισμικές κληρονομίες μας ενώνονται στην Ελληνική ταυτότητά μας, έτσι και η μεγάλη εορτή του Ευαγγελισμού και η ημέρα μνήμεως και εορτασμού της εθνικής ανεξαρτησίας συνδέονται με πολύ ιδιαίτερο τρόπο.

Το Ευαγγέλιο της σωτηρίας το οποίο αποκαλύφθηκε στη Θεοτόκο είναι το μήνυμα της πνευματικής ελευθερίας μας εν Χριστώ. Αυτή η απόλυτη ελευθερία από την αμαρτία και το θάνατο είναι σημαντική για την κατανόηση της ελευθερίας και αυτοδιαθέσεως η οποία τηρείται ευλαβικά ως όρος στη θεμελίωση των συγχρόνων δημοκρατιών. Πλασθήκαμε από τον Θεό για να είμεθα ελεύθεροι να ζούμε σε κοινωνία μαζί Του, ελεύθεροι από όλα όσα τραυματίζουν και καταστρέφουν τη ζωή. Πλασθήκαμε, επίσης, για να ζούμε συνδεδεμένοι ο ένας με τον άλλον, κάνοντας χρήση της ελευθερίας μας για να εδραιώσουμε κοινωνίες ελεύθερες από καταπίεση, εκμετάλλευση και τυραννία. Αυτοί ήταν οι στόχοι των πατέρων και μητέρων μας οι οποίοι το 1821 προσέφεραν τη ζωή και τα υλικά αγαθά τους έτσι ώστε οι Έλληνες να είναι ελεύθεροι, και αυτή είναι η ελευθερία την οποία μέχρι σήμερα έχουμε και απολαμβάνουμε.

Την ημέρα αυτή ας θυμηθούμε και ας είμεθα ευγνώμονες για την ελευθερία την οποία κληρονομήσαμε, στην Ελλάδα και στην Αμερική. Ας χρησιμοποιήσουμε αυτή την ελευθερία όχι για να ικανοποιήσουμε προσωπικές επιθυμίες, αλλά για την ευημερία όλων. Είθε να την χρησιμοποιήσουμε για να κηρύξουμε ένα Ευαγγέλιο σωτηρίας και ελευθερίας το οποίο θα μας καθοδηγήση όχι μόνο στο εφήμερο πέρασμά μας απ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά θα μας φέρη, επίσης, στην αιώνια ζωή και τη βασιλεία του Θεού.
Με πατρική εν Χριστώ αγάπη,

† ο  Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος