Super Ανέκδοτο- Τι είναι πολιτική;

Διαβάστε το και ξεκαρδιστείτε τα στα γέλια.

Ένα δωδεκάχρονο παιδάκι βλέποντας τις ειδήσεις ρωτάει τον μπαμπά του:
- Μπαμπά, τι είναι πολιτική;
Ο πατέρας, που είναι φανερά ικανοποιημένος που ο γιος του δείχνει σημάδια ωριμότητας, του απαντάει με ένα παράδειγμα:
- Κοίταξε παιδί μου... Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια. Πάρε για παράδειγμα τη δική μας.
Η μαμά, είναι σαν την κυβέρνηση, κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι. Εγώ, ο πατέρας, είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο, στηρίζω την οικονομία του σπιτιού.
Η υπηρέτρια, είναι σαν την εργατική τάξη, κάνει όλες τις εργασίες που πρέπει να γίνουν.
Εσύ, είσαι η κοινή γνώμη που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν γύρω της. Τέλος, το μωρό που έχουμε σπίτι συμβολίζει το μέλλoν της χώρας.
Σκέψου τα όλα αυτά το βράδυ, και αύριο θα συζητήσουμε για τα συμπεράσματα που έβγαλες, εντάξει;
- Εντάξει μπαμπά, απαντάει ο μικρός, και σκεφτικός πηγαίνει στο κρεβάτι του.
Στη διάρκεια της νύχτας και ενώ σκεφτόταν τα σοφά λόγια του πατέρα, ακούει κλάματα από την κούνια του μωρού. Σηκώνεται πάνω, πλησιάζει την κούνια και βλέπει ότι το μωρό έχει λερωθεί...
Πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα να το πει στην μητέρα του, ανοίγει την πόρτα και βλέπει μόνο τη μητέρα του στο κρεβάτι να κοιμάται.
Ο πατέρας άφαντος! Τον πιάνει πανικός!
Από την μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου υπηρεσίας, ακούει ύποπτους θορύβους... Πλησιάζει, κοιτάει και βλέπει τον πατέρα του με την υπηρέτρια στα τέσσερα! Κάγκελο ο πιτσιρίκος!!!
"Τι να κάνω;", σκέφτεται, "να ξυπνήσω την μαμά; Θα δει τον μπαμπά με την υπηρέτρια. Να διακόψω τον μπαμπά; Ντρέπομαι, και ποιος θα αλλάξει το μωρό;;; Εγώ δεν ξέρω να το κάνω..."
Αποφασίζει, λοιπόν να κάνει την πάπια και πάει για ύπνο. Το επόμενο μεσημέρι, μετά το φαγητό, λέει ο πατέρας στον γιο:
- Λοιπόν; Σκέφτηκες αυτά που σου είπα εχθές;
- Ναι πατέρα, τα σκέφτηκα.
- Και τι συμπέρασμα έβγαλες;
- Όταν η κυβέρνηση κοιμάται, το μεγάλο κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη , η κοινή γνώμη αδιαφορεί, και το μέλλον της χώρας είναι βυθισμένο στα σκατά !!

Παρατηρήσεις για τα σημερινά γεγονότα

Πολύς ντόρος έγινε σήμερα για τα δυο γεγονότα που συνέβησαν στη θεσσαλονίκη, αφ΄ ενός την επίθεση των φορτηγατζήδων εναντίον του κυρίου Μίχαλου αφ' ετέρου τον εκσφενδονισμό του παπουτσιού από έναν αγανακτισμένο πολίτη στον πρωθυπουργό της χώρας.Εμείς ας σταθούμε στο δεύτερο.
Με πολύ ενδιαφέρον παρακολούθησα το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΛΤΕΡ όπου οι δημοσιογρλαφοι του σταθμού σχολίαζαν τα προαναφερθέντα γεγονότα. Τόσο ο κ. Χατζηνικολάου όσο και η κυρία Μακρή τόνιζαν επανειλημμένα ότι το παπούτσι πετάχτηκε απο μέλος ακροδεξιάς οργάνωσης που έχει στόχο την κατάργηση των δημοκρατικών θεσμών και απειλεί την ομαλή λειτουργία της κοινωνίας. Δεν δίστασαν μάλιστα να τον χαρακτηρίσουν περιθωριακό χωρίς όμως να γνωρίζουν  την οργάνωση από την οποία προέρχεται.Όποιον πολίτη όμως και να ρωτήσουν θα διαπίστωναν ότι κυριαρχεί η ίδια και μεγαλύτερη οργή απέναντι στους πολιτικούς
που μέσω του μνημονίου υπέγραψαν το θάνατο της Ελλάδας.
Ο συγκεκριμένος κύριος ,λοιπόν, ανήκει στο πατριωτικό μέτωπο, οργάνωση η οποία βασίζεται στα αγνά ιδανικά της φυλής μας. Δεν είναι περιθωριακή οργάνωση ούτε έχει σχέση με τη χρυσή αυγή ή άλλες ακροδεξιές ομάδες. Δυστυχώς όμως στην ελληνική κοινωνία δεν έχουμε καταλάβει την ουσιώδη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στον πατριωτισμό και στον ακραίο εθνικισμό. Για αυτό άλλωστε οδηγούμαστε σε τέτοιες συγχύσεις.
Ψάλλουμε τον εθνικό μας ύμνο και αμέσως μας πετούν τη ρετσινιά του φασίστα.Υποστηρίζουμε ότι πρέπει να υπάρχει έλεγχος στην εισροή μεταναστών στη χώρα μας και να τεθεί ποσόστωση ώστε να περιοριστούν τα προβλήματα που ταλανίζουν τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία και μας αποκαλούνε ακροδεξιούς. Μαθαίνουμε την ελληνική ιστορία και τη διδάσκουμε στις νέες γενιές και αμέσως πέφτουν βροχή οι χαρακτηρισμοί από τους αριστερίζοντες και τους δήθεν προοδευτικούς.Μιλούμε για τις αλύτρωτες πατρίδες και μας αποκαλούν ρομαντικούς.
Δεν έχουν καταλάβει όμως ότι εκτοξεύοντας προπηλακισμούς δεν πετυχαίνουν απολύτως τίποτα, ίσα-ίσα αποδεικνύουν πως δεν έχουν επιχειρήματα για να αντιμετωπίσουν τις απόψεις του αγνού πατριώτη.Και πέραν αυτού άθελά τους γίνονται όργανα της Νέα Εποχής που αποσκοπεί στην διάλυση των εθνικών κρατών και τη δημιουργία ενός παγκόσμιου κράτους που θα αποτελείται από πολίτες πιόνια στα χέρια των μεγάλων, χωρίς φωνές αντίδρασης, δίχως επαναστατικότητα αλλά με συμπεριφορά παθητική απέναντι στα  γεγονότα που θα συμβαίνουν γύρω τους.
Εμείς επομένως οφείλουμε να αψηφούμε καθένα που προσπαθεί με ειρωνεία να αντιμετωπίζει τις ιδέες μας και ακλόνητοι να προασπίζουμε τα ιδανικά της πατρίδας μας που έχει τόσο ένδοξη ιστορία την οποία καλούμαστε να συνεζίσουμε και στο μέλλον.