Δικαστήριο η ανθρώπινη ζωή
Ατιμώρητοι οι δολοφόνοι
και με τις ευχές της "δικαιοσύνης"
Προσβολή στη μνήμη των νεκρών!!!
Kαταδικαστική για την Τουρκία ήταν η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΕΔΑΔ για τις δολοφονίες του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού, τον Αύγουστο 1996.
Το ΕΔΑΔ έκρινε την Τουρκία ένοχη για παραβίαση του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που αφορά το δικαίωμα στη ζωή καθώς και για παραβίαση του άρθρου 2 σε ό,τι αφορά τη μη διεξαγωγή αποτελεσματικής έρευνας για τις συνθήκες θανάτου των Ισαάκ και Σολωμού.
Το Δικαστήριο επεδίκασε 80.000 ευρώ ως αποζημίωση στη χήρα του Ισαάκ, άλλες 35.000 ευρώ στη χήρα του Ισαάκ, τους γονείς του Ισαάκ και στον πατέρα του Σολωμού, ενώ η Αγκυρα θα πρέπει να καταβάλει επίσης το ποσό των 15.000 ευρώ σε κάθε ένα από τα αδέλφια των Ισαάκ και του Σολωμού. Επιπλέον η Τουρκία θα πληρώσει 12.000 ευρώ δικαστικά έξοδα.
Οι προσφυγές κατατέθηκαν από τις οικογένειες των δολοφονηθέντων Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού εναντίον Τουρκίας.
Το ΕΔΑΔ, με προηγούμενη απόφασή του, έκανε αποδεκτή την προσφυγή που καταχωρήθηκε από την οικογένεια του Τάσου Ισαάκ το 1998. Ο Ισαάκ δολοφονήθηκε το 1996 στη νεκρή ζώνη στην περιοχή της Δερύνειας κατά τη διάρκεια αντικατοχικής εκδήλωσης μοτοσικλετιστών.
Το 1999, το ΕΔΑΔ, αποδέχτηκε την προσφυγή της οικογένειας του Σολωμού Σολωμού, ο οποίος δολοφονήθηκε μετά την κηδεία του Τάσου Ισαάκ, όταν άοπλος, προσπάθησε να σκαρφαλώσει στον ιστό της τουρκικής σημαίας στο φυλάκιο των στρατευμάτων κατοχής της Δερύνειας για να την κατεβάσει.
Η προσφυγή των δύο οικογενειών στηρίχθηκε στα άρθρα 2 (δικαίωμα στη ζωή), 8 (δικαίωμα στο σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) και 14 (απαγόρευση στη διάκριση), της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Οι οικογένειες καταγγέλλουν την παράνομη δολοφονία των συγγενών τους από πράκτορες της τουρκικής Κυβέρνησης και την αδυναμία των τουρκικών Αρχών να διεξάγουν έρευνα για τις δολοφονίες.
Η υπόθεση του Σολωμού στηρίχθηκε επίσης στο άρθρο 1 (υποχρέωση στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) και 3 (απαγόρευση απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης).
Το γεγονός πάντως, πως η ζωή ενός ανθρώπου που παλεύει για την ελευθερία και το δίκαιο, αποτιμήθηκε από το Ερωπαϊκό Δικαστήριο στο ύψος των 80.000 και 35.000 € μάλλον δεν τιμά τόσο το Δικαστήριο που την επεδίκασε, όσο και την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία κατά τα άλλα κόπτεται υπέρ των δικαιωμάτων του ανθρώπου και της ανθρώπινης ζωής.
Ουσιαστικά, στην συγκεκριμένη καταδίκη μόνο ηθικό περιεχόμενο μπορεί να προσδώσει κανείς, γιατί πέρα από αυτό, αποτελεί ΚΑΘΑΡΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ απέναντι στους πολίτες της Ευρώπης για τους οποίους από τούδε και στο εξής θα ισχύει το δεδικασμένο: δηλαδή, η δολοφονία πληρώνεται από τον δολοφόνο με ένα ευτελές ποσό, χωρίς να καταδικασθεί ο ίδιος ο δολοφόνος σε οτιδήποτε πέρα από αυτή την χρηματική καταβολή.
Ένα εύγε στους ευρωπαίους δικαστές, των οποίων η ζωή φαντάζομαι αξίζει το ίδιο όσο και των δύο παλικαριών που δολοφονήθηκαν επειδή πίστευαν στη σημαία τους, στην πατρίδα τους, αλλά και αγαπούσαν τον συνάνθρωπό τους.
Η "καταδίκη" της Τουρκίας, αυτόματα μετατρέπεται σε καθαρή καταδίκη των ιδανικών που πρεσβεύει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο το οποίο πέρα από την μνήμη των νεκρών προσβάλει και την απλή λογική για την αξία της ανθρώπινης ζωής...
