Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την Τουρκία για τον θάνατο των Σολωμού Σολωμού και Τάσου Ισαάκ και καταδικάστηκε από τους Ευρωπαίους πολίτες

Ευτελίστηκε από το Ευρωπαϊκό

Δικαστήριο η ανθρώπινη ζωή

Ατιμώρητοι οι δολοφόνοι
και με τις ευχές της "δικαιοσύνης"


Προσβολή στη μνήμη των νεκρών!!!

Kαταδικαστική για την Τουρκία ήταν η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΕΔΑΔ για τις δολοφονίες του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού, τον Αύγουστο 1996.
Το ΕΔΑΔ έκρινε την Τουρκία ένοχη για παραβίαση του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που αφορά το δικαίωμα στη ζωή καθώς και για παραβίαση του άρθρου 2 σε ό,τι αφορά τη μη διεξαγωγή αποτελεσματικής έρευνας για τις συνθήκες θανάτου των Ισαάκ και Σολωμού.
Το Δικαστήριο επεδίκασε 80.000 ευρώ ως αποζημίωση στη χήρα του Ισαάκ, άλλες 35.000 ευρώ στη χήρα του Ισαάκ, τους γονείς του Ισαάκ και στον πατέρα του Σολωμού, ενώ η Αγκυρα θα πρέπει να καταβάλει επίσης το ποσό των 15.000 ευρώ σε κάθε ένα από τα αδέλφια των Ισαάκ και του Σολωμού. Επιπλέον η Τουρκία θα πληρώσει 12.000 ευρώ δικαστικά έξοδα.
Οι προσφυγές κατατέθηκαν από τις οικογένειες των δολοφονηθέντων Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού εναντίον Τουρκίας.
Το ΕΔΑΔ, με προηγούμενη απόφασή του, έκανε αποδεκτή την προσφυγή που καταχωρήθηκε από την οικογένεια του Τάσου Ισαάκ το 1998. Ο Ισαάκ δολοφονήθηκε το 1996 στη νεκρή ζώνη στην περιοχή της Δερύνειας κατά τη διάρκεια αντικατοχικής εκδήλωσης μοτοσικλετιστών.
Το 1999, το ΕΔΑΔ, αποδέχτηκε την προσφυγή της οικογένειας του Σολωμού Σολωμού, ο οποίος δολοφονήθηκε μετά την κηδεία του Τάσου Ισαάκ, όταν άοπλος, προσπάθησε να σκαρφαλώσει στον ιστό της τουρκικής σημαίας στο φυλάκιο των στρατευμάτων κατοχής της Δερύνειας για να την κατεβάσει.
Η προσφυγή των δύο οικογενειών στηρίχθηκε στα άρθρα 2 (δικαίωμα στη ζωή), 8 (δικαίωμα στο σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) και 14 (απαγόρευση στη διάκριση), της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Οι οικογένειες καταγγέλλουν την παράνομη δολοφονία των συγγενών τους από πράκτορες της τουρκικής Κυβέρνησης και την αδυναμία των τουρκικών Αρχών να διεξάγουν έρευνα για τις δολοφονίες.
Η υπόθεση του Σολωμού στηρίχθηκε επίσης στο άρθρο 1 (υποχρέωση στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) και 3 (απαγόρευση απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης).
Το γεγονός πάντως, πως η ζωή ενός ανθρώπου που παλεύει για την ελευθερία και το δίκαιο, αποτιμήθηκε από το Ερωπαϊκό Δικαστήριο στο ύψος των 80.000 και 35.000 € μάλλον δεν τιμά τόσο το Δικαστήριο που την επεδίκασε, όσο και την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία κατά τα άλλα κόπτεται υπέρ των δικαιωμάτων του ανθρώπου και της ανθρώπινης ζωής.
Ουσιαστικά, στην συγκεκριμένη καταδίκη μόνο ηθικό περιεχόμενο μπορεί να προσδώσει κανείς, γιατί πέρα από αυτό, αποτελεί ΚΑΘΑΡΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ απέναντι στους πολίτες της Ευρώπης για τους οποίους από τούδε και στο εξής θα ισχύει το δεδικασμένο: δηλαδή, η δολοφονία πληρώνεται από τον δολοφόνο με ένα ευτελές ποσό, χωρίς να καταδικασθεί ο ίδιος ο δολοφόνος σε οτιδήποτε πέρα από αυτή την χρηματική καταβολή.
Ένα εύγε στους ευρωπαίους δικαστές, των οποίων η ζωή φαντάζομαι αξίζει το ίδιο όσο και των δύο παλικαριών που δολοφονήθηκαν επειδή πίστευαν στη σημαία τους, στην πατρίδα τους, αλλά και αγαπούσαν τον συνάνθρωπό τους.
Η "καταδίκη" της Τουρκίας, αυτόματα μετατρέπεται σε καθαρή καταδίκη των ιδανικών που πρεσβεύει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο το οποίο πέρα από την μνήμη των νεκρών προσβάλει και την απλή λογική για την αξία της ανθρώπινης ζωής...

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΛΕΞΙΟΛΟΓΙΟΥ

Ο πόλεμος του λεξιλόγιου προς τον απλό λαό είναι αυτος που πρέπει να κερδιθει πρώτα . ΟΙ "νεο φασίστες αναρχκομμουνιστές" και οι ανθελληνες προσπαθούνε να πούνε στον απλό λαό ότι όλα τα εθνικιστικά κινήματα επιδιώκουν την ξενοφοβία και ότι είναι ρατσιστές...ο πόλεμος των λέξεων που κάνουνε όλα αυτα τα άπλυτα σε βάρος του έλληνα πρέπει να διορθωθει απο εμάς και να επιδιώξουμε τον διωγμό όλων αυτών...
Να τους κάνουμε να καταλάβουνε ότι δεν έχουμε πρόβλημα ( μέσα στα όρια πάντα) την διαμονή στην χώρα μας ενός νόμιμου ξένου ... αλλά έχουμε πρόβλημα στον παράνομο ξένο και στην εγκληματία η οποία ξεκινάει απο αυτούς..
Βέβαια η εγκληματικότητα αν και στο μεγαλύτερο της μέρος αποτελείται από ξένους δεν είναι μόνο απο αυτούς , είναι και απο <<έλληνες>> ας πούμε...
Πρέπει να δώσουμε στον απλό λαό να καταλάβει ότι αυτοί όπου επιδιώκουν τον ανθελληνισμό είναι οι "νεο φασίστες (ανθέλληνες)" και οι ρατσιστές όπου προσπαθούν να δημιουργήσουνε ένα κλίμα ελληνοφοβίας προς τους ξένους και τον απλό λαό.
Ο απλός λαός πρέπει να καταλάβει ότι να αγαπάς την πατρίδα σου , τον λαό σου και την ιστορία του λαού σου δεν είναι "φασισμός" , η δίωξη των παράνομων ξένων , με συγκρατημένη έλευση από νόμιμους ξένους δεν είναι ξενοφοβία ή ρατσιμός όπως λένε.

Η ΧΩΡΑ όπου υπήρξε η γέννηση του δίκαιο και η δημοκρατία δεν έχει να κάνει με τους " νεο φασίστες ( αναρχοκουμμουνιστες)"

Ο πόλεμος με τις λέξεις πρέπει να αρχίσει και να μπεί ταμπέλα για τους ανθέλληνες ότι .. "ο ανθελληνισμός δεν βοηθάει ούτε κτίζει την ιστορία ενος λαού... αλλά καταστρέφει την χώρα και την ιστορία του λαού σιγά σιγά ..

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΛΕΞΙΟΛΟΓΙΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ "ΝΕΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΙΑ" ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΟΥΣ
ΤΑΔΕ ΛΕΓΗ Ο ΕΛΛΗΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΕΜ

Η ΟΛΜΕ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ 132 ΠΟΥ ΑΠΕΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΤΗΝ ΤΑΞΗ

Με μια απίστευτη νεοταξίτικη Αλβανόδουλη ανακοίνωση η ΟΛΜΕ, ξεπερνώντας πλέον κάθε όριο, στηρίζει την πρώην Διευθύντρια του 132ου Δημοτικού Σχολείου Γκράβας, η οποία όπως έχουμε γράψει σε προηγούμενα φύλλα της εφημερίδας μας, δίδασκε Αλβανικά σε αλλοδαπούς μαθητές, ερήμην του Υπουργείου Παιδείας, με διδακτικό υλικό, που της προμήθευε ΔΩΡΕΑΝ η Αλβανική πρεσβεία της Αθήνα και μάλιστα με ανθελληνικό περιεχόμενο. Αυτό όμως φαίνεται πως ουδόλως ενόχλησε την ΟΛΜΕ, η οποία αντί να ασχολείται με την ουσία της υπόθεσης, ξεπερνά πολύ εύκολα τα επίμαχα σημεία, και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να επιτεθεί κατά του καινούργιου Διευθυντή του Σχολείου, που ευτυχώς απεκατέστησε την τάξη. Αλλά αντί άλλου σχολείου ας δούμε το περιεχόμενο της ανακοίνωσης της ΟΛΜΕ: «Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ διαμαρτύρεται για την απαράδεκτη αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών και της διευθύντριας του 132ου Δημοτικού Σχολείου της Γκράβας, ενός Σχολείου που σε μια δύσκολη περιοχή της Αθήνας αναδείχτηκε σε σχολείο- πρότυπο και αντιμετώπισε για αυτόν τον λόγο την εχθρική και μισαλλόδοξη στάση διάκρισης. Το έργο του συλλόγου διδασκούντων και της διευθύντριας του συγκεκριμένου σχολείου Στέλλας Πρωτονοταρίου και κατά την διάρκεια των τελευταίων χρόνων υπήρξε εντυπωσιακό. Δυστυχώς η εμπνευσμένη Διευθύντρια του Σχολείου απομακρύνθηκε από το σχολείο της κατά τις τελευταίες κρίσεις των στελεχών, για να βρεθεί μόλις στο διπλανό σχολείο υπολειπόμενη κατά ελάχιστα δέκατα του μορίου. Τα μέλη του συλλόγου διδασκόντων του σχολείου αντιμετώπισαν σοβαρά εμπόδια στην προσπάθεια τους να συνεχίσουν το έργο τους. Ο νέος διευθυντής έσπευσε να αποδομήσει ότι με τόσο κόπο είχε δημιουργηθεί. «παράνομα» κρίθηκαν τα μαθήματα Ελληνικής γλώσσας στους γονείς των μεταναστών, που εθελοντικά ποσέφεραν οι δασκάλοι του σχολείου. «παράνομη» θεωρήθηκε και η απλή και καλοσυνάτη πρωινή προσευχή των παιδιών με τους στοίχους του Γιάννη Ρίτσου. «παράνομες» και οι πλούσιες εκδηλώσεις του σχολείου»….
Μπά; Στεναχωρηθήκατε κύριοι της ΟΛΜΕ; Και τι θέλατε δηλαδή, να… «νομιμοποιήσουμε» την Αλβανική προπαγάνδα που εκπορεύονταν από τα Αλβανικά βιβλία Ιστορίας που διδάσκατε στους μικρούς Αλβανούς μαθητές και έλεγαν για Τσαμουριά και για διεκδικήσεις εκ μέρους των Αλβανών κατά της Ελλάδος; Ή μήπως επιθυμούσατε να συνεχίζεται το αίσχος την κατάργησης πρωινής Ορθοδόξου Χριστιανικής Προσευχής; Εάν δεν το ξέρεται κύριοι της ΟΛΜΕ ο τόπος αυτός λέγεται Ελλάδα και θα ανήκει πάντα, αποκλειστικά και μόνο στους Έλληνες! Εάν εσάς αυτό δεν σας αρέσει, κανείς δεν σας εμποδίζει να φύγεται και να πάτε στην Αλβανία και εκεί να διδάσκεται όσο θέλετε τα Αλβανόπουλα τα παραμύθια σας, για τους «αδικημένους» συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών. Τους γνωστούς Τσάμηδες! Έγκλημα κύριοι της ΟΛΜΕ δεν ήταν η κατάργηση όλων των ανθελληνικών σχεδίων της πρώην διευθύντριας, αλλά η απαγόρευση εκ μέρους της, της πρωινής Ορθοδόξου Χριστιανικής προσευχής και την αντικατάσταση της με το διεθνιστικό πολυπολιτισμικό ποιηματάκι του Ρίτσου! Ντροπή σας! Κατόπιν τούτου, ειλικρινά το λέμε, χωρίς κανένα ενδοιασμό, πιστεύουμε ως δεν είστε πλέον άξιοι να μπείτε σε τάξη Ελληνικού σχολείου. Προτείνουμε δε, στο Υπουργείο Παιδείας, να βρει τα μέλη του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ και να τους αφαιρέσει άμεσα την καθηγητική ιδιότητα, χρησιμοποιώντας τους, για άλλες ανάγκες του Υπουργείου (αφού δεν μπορεί δυστυχώς να τους απολύσει). Ας τους βάλει σε κάποια γραμματεία, σε ένα πρωτόκολλο ίσως, να «σαλιώνουν» όλη την ημέρα γραμματόσημα….

ΠΗΓΗ :ΣΤΟΧΟΣ

ΠΟΤΕ ΚΑΤΑΛΥΕΤΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;

Μετά τα επεισόδια που σημειώθηκαν προ ημερών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, το σύνολο των ΜΜΕ απεφάνθησαν: «Πεδίο μάχης τα Πανεπιστήμια». «Καταλύθηκε η δημοκρατία στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα». Για τους γνωρίζοντες το όσα συμβαίνουν στο χώρο των ελληνικών πανεπιστημίων, οι συγκεκριμένες «διαπιστώσεις» μόνο απορία μπορούσαν να προκαλέσουν.
Γιατί άραγε τόσο καιρό, όταν σε τακτικότατη βάση συνέβαιναν έκτροπα από ομάδες κουκουλοφόρων και ακροαριστερών, οι σχετικές ειδήσεις περνούσαν στα ψιλά; Καθημερινά διαβάζαμε για ξυλοδαρμούς καθηγητών, κλοπές εξοπλισμού, καταστροφή της πανεπιστημιακής περιουσίας, βανδαλισμούς αιθουσών και βιαιοπραγίες κατά άλλων φοιτητών. Και όμως, παρά τη συχνότητα και τη σφοδρότητα των κρουσμάτων αυτών, οι ειδήσεις πέρναγαν στα ψιλά. Με μικρότερα γράμματα, ακόμα και από τα διανυκτερεύοντα φαρμακεία!

Το όμως άλλαξε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και ανάγκασαν τα ΜΜΕ να μιλήσουν για «έκτροπα» και «πρωτοφανείς καταστάσεις»; Η απάντηση είναι μάλλον απλή: (παραδόξως) επήλθε μια ανατροπή του κατεστημένου βίας. Δηλαδή, η «ειρήνη» στα πανεπιστήμια, δε βασιζόταν στο διάλογο ή στη συνεννόηση μεταξύ των φοιτητικών παρατάξεων, αλλά στην «ισορροπία του δυνατού». Δηλαδή, οι ακροαριστερές παρατάξεις, με φανατισμένα μέλη, με υποδειγματική οργάνωση, με παραστρατιωτική δομή και με «πλάτες» από άλλους φορείς (συγκεκριμένα κόμματα, ομάδες κουκουλοφόρων κ.α.) είχαν καταφέρει να επιβληθούν απόλυτα στις υπόλοιπες παρατάξεις, παρότι οι ίδιοι αποτελούσαν μια μειοψηφία που ουδέποτε υπερέβη το 5%.
Συνεπώς, με τις υπόλοιπες κομματικές νεολαίες ανήμπορες να αμυνθούν ή να αντιδράσουν, ο «ισχυρός της υπόθεσης» (δηλαδή οι ακροαριστερές παρατάξεις) είχαν επιβάλει μια «ηρεμία» που εδραζόταν αποκλειστικά στο φόβο. Η δε νεολαία του κυβερνόντος κόμματος (Δ.Α.Π.) αν και σημείωνε εντυπωσιακά αποτελέσματα στις φοιτητικές εκλογές, στην πράξη αποτελούσε μια πολυπληθή ομάδα καρπαζοεισπρακτόρων, που ανά τακτικά χρονικά διαστήματα, έβλεπε τις οργανώσεις της άκρας αριστεράς, να σπάνε τα γραφεία τους, να διαλύουν τις εκδηλώσεις τους, να τους επιβάλλονται ποικιλοτρόπως και ενίοτε να τους ρίχνουν και ένα χέρι ξύλο (έτσι για υπενθύμιση του ποιος κάνει κουμάντο).

Όμως παραδόξως, έστω και για μία μόνο μέρα, οι νεολαίοι της ΔΑΠ είπαν να απαντήσουν με το ίδιο νόμισμα. Αποφάσισαν να υπερασπίσουν σθεναρά την πολιτική τους γραμμή, αντιγράφοντας απόλυτα τις μεθοδεύσεις και τις πρακτικές των αντιπάλων τους. Έτσι είδαμε τους φοιτητές νεολαίους της Νέας Δημοκρατίας, να οργανώνουν ομάδες περιφρούρησης, με κράνη και καδρόνια. Είδαμε να φέρνουν «εξωσχολικούς» και γενικώς να υιοθετείται ένα οργανωμένο και αποτελεσματικότατο πλαίσιο δράσεως που έφερε τα ποθητά (για αυτούς) αποτελέσματα. Για μια και μοναδική μέρα, οι φοιτητές της άκρας αριστεράς (και οι δικοί τους «εξωσχολικοί») βίωσαν πως είναι το να «εισπράττεις βία» ενώ τόσα χρόνια οι ίδιοι απλώς «μοίραζαν βία».
«Δίκαιη αντίδραση» θα σκεφτόταν κάποιος για τη νεολαία της ΔΑΠ. Τόσα χρόνια τρώγανε ξύλο, όντας δειλοί και ανοργάνωτοι. Η ΔΑΠ «έσκιζε» στη διοργάνωση πάρτυ, αλλά σε όλα τα άλλα, το ξύλο το τρώγανε βροχηδόν. Ε, ας αλλάξουν και μια φορά ρόλους!
Όμως να που αυτή η αντίδραση, «κατέλυσε τη δημοκρατία και την τάξη, στα Πανεπιστήμια». Ή τουλάχιστον αυτό θέλησαν να μας περάσουν ως κεντρικό νόημα, οι διάφορες αριστερολάγνες εφημερίδες και κανάλια. Όσο η βία ήταν μονομερής, όλα πηγαίνανε ρολόι. Τώρα που τα χτεσινά θύματα μετεβλήθησαν σε θύτες, «πάει το σύστημα, ταρακουνήθηκε»!
Γελοιωδέστεροι όλων, ήσαν ασφαλώς οι ΣΥΝασπιστές. Που ξαφνικά ανακάλυψαν «Ροπαλοφόρους, κρανοφόρους, και μη-πανεπιστημιακά στοιχεία». Όταν βέβαια τα προαναφερόμενα αποτελούσαν αποκλειστικό «προνόμιο» των «δικών τους παιδιών», τότε η δημοκρατία «κυλούσε μια χαρά» στα πανεπιστήμια. Όταν οι «δεξιοί» νεολαίοι αντέδρασαν, τότε τους έλουσε κρύος ιδρώτας. Φοβούμενοι μη χάσουν τη (βασιζόμενη στη βία) πρωτοκαθεδρία στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, επιτέθηκαν με σθένος καταδικάζοντας… τις πρακτικές που οι ομοϊδεάτες τους χρησιμοποιούσαν εδώ και χρόνια. Η ειρωνεία, σε όλο της το μεγαλείο!

Να θυμίσουμε ότι ανάλογο σκηνικό είχα συμβεί και προ αρκετών μηνών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Την εποχή εκείνη, οι πράξεις βίας και καταστροφής από «νεαρούς» ήταν καθημερινό φαινόμενο στο Πάντειο, αλλά ουδείς το θεωρούσε αξιομνημόνευτο θέμα. Εν μέσω της γενικευμένης ακροαριστερής τρομοκρατίας, συνέβη και το εξής: ομάδα «νεαρών», συνέλαβε εθνικιστή φοιτητή. Στη συνέχεια οι «νεαροί», ανέλαβαν ρόλο ανταρτών Ταλιμπάν και αφού πήραν όμηρο τον εθνικιστή φοιτητή, τον «ανέκριναν», τον φωτογράφισαν και του απέσπασαν προσωπικά αντικείμενα. Έλα όμως που ο συγκεκριμένος νεολαίος, δεν ήταν κανένας φλώρος από τους ανήκοντες εις τα «κυβερνώντα κόμματα». Έτσι, όταν αντιλήφθηκαν το συμβάν, μέλη της εθνικιστικής οργάνωσης στην οποία άνηκε ο νεαρός φοιτητής, έσπευσαν στο Πάντειο για να τον απελευθερώσουν. Τελικά οι «άγριοι» ακροαριστεροί και αναρχικοί νεολαίοι, αφού εισέπραξαν κάποιες «ψιλές» έγιναν λαγοί και ο νεαρός εθνικιστής απελευθερώθηκε. Πάλι τότε, την επόμενη μέρα τα ΜΜΕ «έσκουζαν»: «Έκτροπα στα πανεπιστήμια»! «Χάος από βίαιες ομάδες»! «Καταλύθηκε η δημοκρατία»! Βλέπετε για άλλη μια φορά, οι «νταήδες» της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και των Εξαρχείων, δοκίμασαν μια γεύση από το «φάρμακό τους» και η «ηρεμία» (δηλαδή η ακροαριστερή τρομοκρατία), ταρακουνήθηκε!

Και καλά να «σηκώνουν κεφάλι» οι εθνικιστές. Αυτοί είναι και «άγριοι». Επίσης, μέσω της προπαγάνδας, τους πολεμάει άνετα το σύστημα, αν το θελήσει. Αλλά να «σηκώσουν κεφάλι» και οι «κυριλέδες» της ΝΔ; Αυτό πάει πολύ για τους αριστερούς! «Αυτοί είναι και πολλοί» θα σκέφτηκαν έντρομοι οι αναρχοαριστεροί. «Έχουν και κυβερνητική κάλυψη και δεν μπορούμε να τους σέρνουμε σε δίκες, όπως κάνουμε με τους εθνικιστές». «Άσε που αν γίνει συνήθεια η αντίδραση, θα γκρεμιστεί το καθεστώς τρόμου που χτίσαμε με τόσο κόπο τα τελευταία χρόνια»!
Χώρια ότι (όπως οι ίδιοι οι αναρχοαριστεροί αναφέρουν σε ανακοινώσεις τους), οι «δεξιοί» νεολαίοι, φώναζαν συγκεκριμένα εθνικιστικά συνθήματα! Εκεί πρέπει να έλουσε κρύος ιδρώτας τους αριστεριστές. Θα σκέφτηκαν μια οργάνωση με πλειοψηφία, εθνικιστική σκέψη και δράση και κομματική υποστήριξη και θα ένοιωσαν την «καρέκλα τους να τρίζει»!

Βεβαίως εμείς οι δεδηλωμένοι πατριώτες και εθνικιστές, σε καμία περίπτωση δεν ταυτιζόμαστε με νεολαίες κομματικών μαντριών. Όμως ταυτόχρονα, δε μπορούμε να κάνουμε ότι δε βλέπουμε και κάποια οφθαλμοφανή γεγονότα. Ότι δηλαδή, παρά την όποια «αδράνεια» και το «φόβο» τους, ένα συντριπτικό ποσοστό των νεολαίων του κυβερνόντος κομματικού μαντριού ασπάζεται σε μεγάλο βαθμό τις ιδέες μας. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε «μπλε νεολαίους» να μας «δικαιολογούνται» λέγοντας ότι «πιστεύουν τα ίδια με εμάς, αλλά ανήκουν σε κομματικό μαντρί καθαρά για λόγους συμφέροντος και επαγγελματικής αποκατάστασης».
Αλλά και ασχέτως ιδεολογικών πεποιθήσεων, η θέση μας έναντι οποιωνδήποτε φοιτητών αποφασίζουν να πατάξουν την αναρχοαριστερή τρομοκρατία στα Πανεπιστήμια δε μπορεί παρά να είναι αυτή, και μόνο αυτή:
ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΠΑΙΔΙΑ! ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΩΤΕΡΑ!


K.K.
ΠΗΓΗ:ΣΤΟΧΟΣ

ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ποιο είναι το μυστικό της ευτυχίας; Η ελευθερία. Και ποιο είναι το μυστικό της ελευθερίας; Η ανδρεία. Περικλής

Η ελευθερία είναι μία από τις σημαντικότερες αξίες του ανθρώπου. Είναι συνυφασμένη με την ίδια την ζωή, για την ακρίβεια νοηματοδοτεί την ύπαρξή της, δίνει περιεχόμενο και αξία. Η ελευθερία στον νεότερο Ελληνισμό συνδέθηκε με την Εθνεγερσία του 1821. Την κερδίσαμε, δεν μας την χάρισαν. Και την κερδίσαμε με αίμα και δάκρυα, στα πεδία των μαχών, με αρετή και τόλμη.

Ποιο ήταν το πρόταγμα για τους Έλληνες του 1821; Ήταν η διάσωση της θρησκείας τους ή μήπως συνέτρεχαν διάφοροι οικονομικοί λόγοι και για αυτό ξεσηκώθηκαν; Τίποτα από τα δύο. Διότι οι Τούρκοι είχαν συμβιβασθεί - μετά από αιώνες καταπιέσεως - με την διατήρηση της Ορθοδόξου χριστιανικής μας πίστεως, ήμασταν το «μιλιέτ των Ορθοδόξων Ελλήνων». Στην δε οικονομία υπήρχε η φορολόγηση της δεκάτης, καμία σχέση με την σημερινή φορολογική επιδρομή που υφίστανται οι Έλληνες εργαζόμενοι!

Τότε γιατί ξεσηκωθήκαμε; Για την Ελευθερία. Για να μπορούν οι Έλληνες να αποφασίζουν για το μέλλον τους ελεύθερα, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν δυνάστη. Για να αποφασίζουν και να εκλέγουν τους εκπροσώπους τους ελεύθερα. Για να κυβερνούν Έλληνες τους Έλληνες. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εντός του Έθνους εσωτερικές συγκρούσεις και ανταγωνισμοί, φιλονικίες και προσωπικές φιλοδοξίες, έριδες και λάθη. Αλλά, ακόμη και τότε, αυτά τα λάθη είναι δικά μας, εμείς τα διαπράξαμε και εμείς θα τα διορθώσουμε. Με την δική μας βούληση και δράση. Ελεύθερα.

Ποιος ήταν ο μηχανισμός εκείνος και το θεσμικό πλαίσιο που εξασφάλιζε την ελευθερία; Ήταν - και είναι - το εθνικό κράτος, παιδί της Γαλλικής επαναστάσεως. Το εθνικό κράτος εγγυήθηκε την συλλογική εθνική ελευθερία μέσω της δημιουργίας τακτικού στρατού και παράλληλα προστάτευε τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών μέσω της συμμετοχικής δημοκρατίας. Πριν την ύπαρξη του εθνικού κράτους τα έθνη και οι πολίτες ήταν υπόδουλοι σε πολυεθνικά αυτοκρατορικά μορφώματα.

Κατ’ αυτό τον τρόπο ο πατριωτισμός, η αφυπνισμένη εθνική συνείδηση και ταυτότητα, ο εθνικισμός, συνδέθηκαν με την ελευθερία. Ταυτίστηκαν ως αξίες, με διαχρονική ισχύ και καθολικότητα. Αν ένα κράτος ή ένας δυνάστης ήθελε να καταργήσει την ελευθερία ενός λαού έπρεπε να κατακτήσει το εθνικό κράτος που προστάτευε το έθνος και τους πολίτες του.

Παλαιότερα, η κατάλυση της ελευθερίας γινόταν μέσω του πολέμου. Σήμερα που είμαστε «πολιτισμένοι» γίνεται μέσω διαφόρων «συμμαχιών» στις οποίες υπάρχουν υποτελή έθνη, τα οποία απλώς νομιμοποιούν τις ανεξέλεγκτες αποφάσεις των ισχυρών. Σήμερα δεν χρειάζεται να περάσουν οι στρατοί τα σύνορα. Υπάρχει σε πολιτικό επίπεδο το Ευρωσύνταγμα και η εκχώρηση των αρμοδιοτήτων του εθνικού κοινοβουλίου στους μη-εκλεγμένους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, καθώς και η κερκόπορτα του «πολιτιστικού ιμπεριαλισμού»: η υπονόμευση της γλώσσας και του θρησκευτικού αισθήματος, η διαστρέβλωση της ιστορίας, η αμερικανοποίηση του πολιτισμού και η φολκλοροποίηση της παραδόσεως.

Για να υπάρξει όμως πραγματική ελευθερία πρέπει να υπάρχουν επιλογές. Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα διαφορετικής επιλογής τότε ουσιαστικά δεν υφίσταται ελευθερία. Σήμερα η παγκοσμιοποίηση θέλει άτομα-καταναλωτές χωρίς ρίζες, ανέστιους, δίχως παραδόσεις και βιώματα. Θέλει άτομα χωρίς διαχρονικούς δεσμούς με το περιβάλλον τους. Η ποικιλομορφία, που αποτελεί τον πλούτο της ανθρωπότητος, είναι εχθρός για την παγκοσμιοποίηση. Για αυτό και η παγκοσμιοποίηση μάχεται τα εθνικά κράτη, τις εθνικές ταυτότητες, τις παραδόσεις και τους πολιτισμούς. Μάχεται την ίδια την ελευθερία.

Και ελευθερία είναι να είσαι ο εαυτός σου. Να μην έχεις αλλοτριωθεί. Σημαίνει ότι έχεις αίσθηση της ιστορίας σου, της καταγωγής σου, έχεις συλλογικά βιώματα και αντιστάσεις, έχεις νόημα ζωής. Έχεις ακόμη και άλλη αντίληψη του χρόνου, διότι αποτελείς μέρος μίας αδιάσπαστης αλυσίδος που χάνεται στην ιστορία. Δεν ζεις στο εφήμερο σήμερα, αλλά ατενίζεις την ζωή και το ιστορικό γίγνεσθαι μέσα από τις γενεές που πέρασαν και αυτές που θα έρθουν.

Επειδή ακριβώς το σημερινό διεθνιστικό πολιτικό σύστημα αντιλαμβάνεται την δύναμη και την αξία της ελευθερίας προσπαθεί να την διαστρεβλώσει. Προσπαθεί να της δώσει μία καταναλωτική σημασία, να την αποσυνδέσει από τις ιστορικές και νοηματικές της διαδρομές, να την κάνει ακίνδυνη για την παγκοσμιοποίηση και την Νέα Τάξη.

Εδώ έγκειται η δική μας ιστορική αποστολή. Να νοηματοδήσουμε ξανά την έννοια και την αξία της ελευθερίας. Να την επανασυνδέσουμε με το Έθνος, την κοινωνία και τους πολίτες. Να την κάνουμε ασπίδα προστασίας του πολιτισμού μας.

Τα μυθεύματα της παγκοσμιοποιήσεως καταρρέουν. Δεν υπάρχουν «πολίτες του κόσμου» και «παγκόσμια δημοκρατία», διότι ότι είναι παντού είναι και πουθενά. Η ελευθερία και η δημοκρατία έχουν εθνικά σύνορα. Συνδέονται με πατρίδες και πολιτισμούς. Δεν μπορεί να ισχυρίζεται κάποιος ότι υπερασπίζεται την ελευθερία και παράλληλα να λοιδορεί την εθνική ταυτότητα, να υπονομεύει τις εξουσίες του εθνικού κράτους και τις νομοθετικές αρμοδιότητες του εθνικού κοινοβουλίου.

Η σύζευξη του Πατριωτισμού και της Ελευθερίας είναι η ιστορική πρόκληση της εποχής μας. Το πατριωτικό κίνημα σήμερα είναι ο τελευταίος υπερασπιστής της ελευθερίας των Ελλήνων. Και για αυτό ο πατριωτισμός δεν είναι απομεινάρι του χθες αλλά προπομπός του αύριο.

Στην ιστορία ενός έθνους, αλλά και στην δημοκρατία, δεν υπάρχουν μονόδρομοι και αναπόδραστες πολιτικές. Διότι τότε φαλκιδεύεται η βούληση του λαού και του έθνους και εκχωρείται η διακυβέρνηση της χώρας σε ξένα κέντρα αποφάσεων και σε μία αποεθνικοποιημένη ελίτ, αυτό που ο Καστοριάδης ονόμαζε ως «κοινοβουλευτική ολιγαρχία».

Ο Πατριωτισμός λοιπόν είναι οργανικά συνδεδεμένος με την Ελευθερία και την Δημοκρατία. Το Σύνταγμα των Ελλήνων, στο τελευταίο άρθρο του, εναποθέτει την υπεράσπισή του στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Ας αναλογισθούμε όλοι τις ευθύνες μας έναντι του Έθνους και της Ιστορίας. Η ιστορία δεν θα μας χαρισθεί αν φανούμε ανάξιοι των περιστάσεων. Και ο μόνος δρόμος για να υπερασπισθούμε την ελευθερία είναι να αγωνιζόμαστε για την εθνική ανεξαρτησία. Για κάποιους αυτό ήταν απλώς ένα σύνθημα. Για εμάς όμως είναι κοσμοθεωρία και τρόπος ζωής.

ΓΙΑΤΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ;

Από τα γήπεδα μέχρι τα πεδία των μαχών ο Έλληνας ξεχνά τους Κουναλάκηδες και τους Μπίστηδες και αφήνει την ψυχή του να μιλήσει...

Χρόνια τώρα ήθελα να γράψω μια απάντηση στο ερώτημα «Γιατί είμαι εθνικιστής», όμως έκρινα υπερβολικό να αφιερώσω ένα ολόκληρο άρθρο αναφερόμενος στον εαυτό μου – πόσο μάλλον όταν τα κείμενά μου φιλοξενούνται. Ωστόσο, θα ήθελα να γράψω δυο λόγια, έστω κι αν αυτές οι αράδες αποκτήσουν έναν λίγο πιο εγωκεντρικό χαρακτήρα.

Μανιφέστο;

Οι περισσότεροι συναγωνιστές μου θα έκαναν μία οι περισσότερες παραπομπές στα κείμενα του Ίωνος Δραγούμη και του Περικλή Γιαννόπουλου. Κάποιοι, ακόμη πιο «ψαγμένοι» ίσως έκαναν αναφορές και στον Αλαίν Ντε Μπενουά ή και στον Κώστα Πλεύρη, τον Δημήτρη Δημόπουλο, τον Γεωργαλά και τον Δενδρινό, πρόσωπα εν ζωή, που σίγουρα έχουν στιγματίσει το πέρασμα πολλών από εμάς από την πολιτική και τα μετερίζια του εθνικισμού στην Ελλάδα. Εκείνο όμως που ίσως δεν σάς πουν είναι ότι κανένας ή σχεδόν κανένας από αυτούς δεν βρέθηκε να αγωνίζεται, απλά επειδή κάποια στιγμή έπεσε στα χέρια του ένα βιβλίο του Ίωνος Δραγούμη ή κάποιου άλλου από τους προαναφερθέντες.

Η εξήγηση είναι απλή. Ο εθνικισμός δεν είναι απλά μία ιδεολογία. Δεν βασίζεται σε κανένα μανιφέστο και δεν έχει ουσιαστικά λογίους πατέρες και φιλοσοφικούς ινστρούκτορες. Ο εθνικισμός είναι το προϊόν ενός ανθρώπινου χαρακτηριστικού, ενός συναισθήματος, εφάμιλλου του έρωτα, της αγάπης, του πόνου και του μίσους. Δεν είναι άλλο από τον πατριωτισμό, την αγάπη για το χώμα που πατάς και γι’ αυτούς που έζησαν, ζουν και θα ζήσουν πάνω σ’ αυτό, ως συνέχεια μίας αιώνιας πορείας στην ιστορία, της οποίας κομμάτι είναι κάθε Έλληνας. Είναι η ανάπτυξη του στοιχειώδους και πηγαίου αισθήματος αγάπης που έχει ο άνθρωπος για τους γονείς και την οικογένειά του, κάτι που και στην πιο εκφυλισμένη του μορφή δεν μπορεί ποτέ να καταπνιγεί από φθηνά κίνητρα και διαφορές. Είναι το δάκρυ – αν θέλετε – ενός «ασώτου υιού» για τον θάνατο του πατέρα που μίσησε όσο τίποτε άλλο στη ζωή του. Είναι το αίμα που δεν γίνεται νερό.

Αυτό το στίγμα, μπορεί κανείς να το διακρίνει στην ψυχή κάθε ανθρώπου που έχει την τύχη να είναι Έλληνας. Και δεν χάνεται ποτέ, διότι ακόμη κι αν η φλόγα σβήσει μέσα του, θα αναγεννηθεί στις ψυχές των παιδιών του. Μοιραία, λοιπόν, πνευματικοί πατέρες του εθνικισμού, της έμπρακτης εφαρμογής του ανθρώπινου αισθήματος – ή ενστίκτου αν θέλετε – του πατριωτισμού, είναι οι ήρωες της ελληνικής ιστορίας και το μανιφέστο τους είναι γραμμένο με το αίμα που κύλισε από τα σπλάχνα τους για να μπορούμε σήμερα να λέμε με υπερηφάνεια την εθνικότητά μας, για να μπορούμε να μιλάμε την γλώσσα μας και, το πιο σημαντικό, να νιώθουμε ότι ξεχωρίζουμε από τους άλλους λαούς. Είναι ο Λεωνίδας, ο Μεγαλέξανδρος, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο Κολοκοτρώνης, ο Μελάς, ο Διάκος, ο Παλλικαρίδης, ο Σολωμού, ο Γιαλοψός και τόσοι άλλοι, κάποιοι μάλιστα ακόμη εν ζωή! Αυτοί είναι οι «θεωρητικοί» του εθνικισμού. Δεν χρειάζεται καν να ξέρεις γράμματα για να τους μάθεις. Πολλοί εξ’ αυτών μάλιστα ήσαν αγράμματοι!

Πόσο πατριώτης;

Κι εδώ τίθεται το ερώτημα: Μα τότε δεν είναι όλοι οι Έλληνες εθνικιστές; Η απάντηση είναι απλή. ΟΧΙ! Διότι δεν αρκεί να αγαπάς την πατρίδα σου αλλά πρέπει να το δείχνεις κιόλας. Αυτό – ξέρετε – είναι ένα ερώτημα που συχνά μου τίθεται, τόσο εμένα όσο και σε άλλους συναγωνιστές μου που μπαίνουν στην διαδικασία κάποιου διαλόγου, δημοσίου ή μη. Μέχρι και ο κ. Κουναλάκης είχε θέσει το ερώτημα στον Μάκη Βορίδη, σε τηλεοπτική συζήτηση. Σαστίζω, λοιπόν, όταν κάποιος μού το θέτει και την ίδια στιγμή μπορώ να του απαριθμήσω χίλιους δυο λόγους που αποδεικνύουν το αντίθετο.

• Πόσο πατριώτης είναι, αλήθεια, κάποιος, που ψηφίζει ένα κόμμα, το οποίο υπέστειλε την ελληνική σημαία από ελληνικό έδαφος, στέλνοντας μάλιστα στον τάφο τρεις Έλληνες αξιωματικούς;
• Πόσο πατριώτης είναι κάποιος που εκλέγει ένα κόμμα, το οποίο χαριεντίζεται μ’ έναν αμετανόητο εχθρό, που με τη σειρά του έχει κοστίσει πολυάριθμους νεκρούς μέχρι και στην τελευταία ελληνική οικογένεια;
• Πόσο πατριώτης είναι κάποιος που επικροτεί την εκχώρηση της εθνικής οικονομίας σ’ ένα ξένο κέντρο, χωρίς να αντιληφθεί ότι αυτό αποτελεί ουσιαστικά παραχώρηση κυριαρχικού δικαιώματος της πατρίδος του;
• Πόσο πατριώτης είναι κάποιος που υποστηρίζει πολιτικούς, οι οποίοι αποστρέφονται οτιδήποτε προδίδει αγάπη για την πατρίδα και έχουν απαλείψει την λέξη «έθνος» και τα παράγωγά της από το λεξιλόγιό τους.
• Πόσο πατριώτης είναι αυτός που ταυτίζεται με ιδεολογίες, οι οποίες θεωρητικά, αλλά και έμπρακτα καλλιεργούν την μισαλλοδοξία και το κοινωνικό μίσος, καταργούν εθνικά σύνορα, αμφισβητούν τις ανθρώπινες ελευθερίες και στο πρόσφατο παρελθόν έχουν αιματοκυλίσει όλη την Ελλάδα;
• Πόσο πατριώτης είναι αυτός που δεν πάει στρατό ή που δεν είναι διατεθημένος να αφιερώσει λίγους μήνες από την ζωή του μακριά από την μαμά του και τον μικρόκοσμό του για την ιδέα της πατρίδος που τόσα της χρωστάει;
• Πόσο πατριώτης είναι αυτός που επιδιώκει τον πολιτιστικό αφανισμό της Ελλάδος, θέλοντας να την μετατρέψει σε μία βαβέλ ανθρώπων, θρησκειών και παραδόσεων, εξαλείφοντας εντελώς αυτό που δήθεν προασπίζεται, την διαφορετικότητα;
• Πόσο πατριώτης είναι αυτός που καταχράται το δημόσιο χρήμα και κλέβει τους συμπολίτες και συμπατριώτες του; Πόσο πατριώτης είναι αυτός που τον καλύπτει τον κλέφτη και τον ανέχεται;
• Πόσο πατριώτης είναι αυτός που ψηφίζει με βάση το ρουσφέτι και την εξυπηρέτηση των προσωπικών του μικροσυμφερόντων;
• Πόσο πατριώτης είναι αυτός που εκλέγεται εξυπηρετώντας τέτοια μικροσυμφέροντα;
• Πόσο πατριώτης είναι αυτός προσβάλλει τα εθνικά σύμβολα ή ανέχεται την προσβολή τους;
• Πόσο πατριώτης είναι αυτός που καλλιεργεί την εθνική αμνησία και τον μαρασμό του εθνικού φρονήματος για να γίνει αρεστός σ’ έναν γείτονα που τον μισεί θανάσιμα;
• Πόσο πατριώτης είναι αυτός που μετατρέπει ένα έθνος πολεμιστών, εμπόρων και ναυτικών, σε τσούρμο δημοσίων υπαλλήλων, σερβιτόρων και τεμπέληδων;

Και τελικά, αν όχι πατριώτες, τι άνθρωποι είναι όλοι αυτοί;

Σε λάθος δρόμο

Αυτά τα ερωτήματα κανείς δεν θέλει να τα απαντήσει. 95% όσων Ελλήνων ψηφίζουν – πόσο πατριώτης και πόσο δημοκράτης είναι αλήθεια κάποιος που δεν ψηφίζει; – είναι ή έχουν πρότυπα σαν τα παραπάνω. Δεν είναι πατριώτες; Κατά την ταπεινή μου άποψη, αν κάποιοι από αυτούς είναι, τότε βρίσκονται σε λάθος δρόμο. Το χειρότερο είναι ότι πολλοί εξ’ αυτών αποτελούν θύματα μίας θλιβερής και εντελώς αθλίας προπαγάνδας, η οποία δαιμονοποιεί την έμπρακτη αγάπη για το έθνος και την πατρίδα, τον εθνικισμό. Έχουν ταυτίσει τον εθνικισμό με καθεστώτα, με ξενόφερτες ιδέες και πρακτικές, οι οποίες καμμία σχέση δεν έχουν με αυτόν.

Ο εθνικισμός, όμως, δεν είναι κάτι κακό, διότι τον έχουμε όλοι μέσα μας και αργά ή γρήγορα, έστω και για λίγο, τον αποκαλύπτουμε. Από τα γήπεδα μέχρι τα πεδία των μαχών ο Έλληνας ξεχνά τους Κουναλάκηδες και τους Μπίστηδες και αφήνει την ψυχή του να μιλήσει. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, κάτι εντελώς ανθρώπινο και ενστικτώδες να θεωρείται κακό;

Το ζητούμενο είναι την ενέργεια αυτή που κρύβουμε μέσα μας να την δαμάσουμε και να την κάνουμε οδηγό μας, με νηφαλιότητα και προπάντων με ανιδιοτέλεια, αυταπάρνηση και διάρκεια, οργανωμένα και συντεταγμένα, ώστε αυτό ακριβώς που αγαπάμε, η πατρίδα μας, να φτάσει ανεμπόδιστα στη θέση που της αξίζει. Τότε και εμείς ως απλοί άνθρωποι και Έλληνες θα δικαιωθούμε. Αυτή ακριβώς η απλή αναζήτηση με οδήγησε στον εθνικισμό και δεν μπορεί κανείς να αντιτάξει μία καλύτερη συνταγή.

ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ Η ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ:2 ΕΝΝΟΙΕΣ ΤΑΥΤΟΣΗΜΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ

Πολύς λόγος γίνεται και πολλά απίστευτα και τραγελαφικά ακούγονται τα τελευταία χρόνια περί Πατριωτισμού και Εθνικισμού, αν είμαστε πατριώτες, αν δεν πρέπει να είμαστε εθνικιστές, ότι ο πατριωτισμός είναι ... καλός, ενώ ο εθνικισμός είναι ... κακός, ότι ο πατριωτισμός είναι να αγαπάς την πατρίδα σου, ενώ ο εθνικισμός είναι να ... μισείς τους άλλους, και διάφορα τέτοια που απλά δείχνουν το επίπεδο της πολιτικής παιδείας που διέπει ανθρώπους που υποτίθεται επιθυμούν να υπηρετήσουν την πολιτική και την κοινωνία μας.

Και καλά οι μέντορες και τα τσιράκια της παγκοσμιοποίησης -πρώην διεθνισμού, κοσμοπολίτικου και προλεταριακού- αυτοί είναι λογικό να πολεμούν την έννοια του Έθνους και του Εθνικισμού αφού είναι και ήταν πάντα τα ιδεολογικά εμπόδια στα σχέδια των ισοπεδωτικών θεωριών με όποια μορφή και αν αυτές εμφανίζονται. Συμπάθεια και κατανόηση επίσης πρέπει να δείξει κανείς σε όσους ανιδιοτελείς και καλοπροαίρετους ανακάλυψαν και ανακαλύπτουν καθημερινά τα χαμένα και πεταμένα χρόνια πού σπατάλησαν κουβαλώντας νερό στο μύλο του προλεταριακού διεθνισμού στα κάθε λογής κομμουνιστικά κόμματα όπου η έννοια Έθνος και Εθνικισμός ήταν απαγορευμένες και δηλητηριώδεις ουσίες ταυτόσημες με ... φασισμούς, χούντες, δικτατορίες κ.λπ. στην προσπάθειά τους να κακοποιήσουν την διαχρονική αλήθεια του έθνους και της αγωνιστικής συνειδητότητας για αγώνα και ανιδιοτελή προσφορά στο Έθνος, όσων ξεχωρίζουν από το ... κοπάδι της αδράνειας και του φιλοτομαρισμού και ανυψώνονται σε αγωνιστές με αδιάκοπη καθημερινή προσφορά στο έθνος τους, κατακτώντας το υπέρτατο αξίωμα που ο αγώνας και μόνον αυτός, τους απονέμει, το αξίωμα δηλαδή του Εθνικιστή, του Επαναστάτη, του Ανατροπέα!

Εμ και κάποιοι που θέλουν να ξεχωρίσουν από το σύστημα και να υπηρετήσουν εθνικές και πατριωτικές αξίες; Άνοιξαν ποτέ να διαβάσουν Περικλή Γιαννόπουλο, Ίωνα Δραγούμη, Δημ. Βεζανή, Ιωάννη Συκουτρή κ.α., ώστε να ξεδιαλύνουν μέσα στα θολωμένα από την προπαγάνδα των παλαιοκομματικών φορέων που υπηρέτησαν κάποιες δεκαετίες, μυαλά τους, έννοιες που αποτελούν αξίωμα αγωνιστών αλλά και επιστημονικής αλήθειας αφού ο Εθνικισμός είναι όχι μόνο κοσμοθεωρία, αλλά στάση ζωής Ηρωικών ανθρώπων, που μπορεί να γεννιούνται από τα σπλάχνα της μάνας τους, το DNA τους όμως, τους προορίζει να ανήκουν στο Έθνος τους και μέσα από συνεχή αγώνα να υπηρετούν αδιάκοπα εθνικές αλλά και πανανθρώπινες διαχρονικές αξίες!

«Ο Πατριωτισμός είναι έμφυτος, και εγώ είμαι εθνικιστής!» έλεγε ο Εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς σε διάλογό του με επώνυμο τότε διεθνιστή, θέλοντας ακριβώς να καταδείξει την διαφορά ανάμεσα στον πατριωτισμό και τον πατριώτη που μπορεί να είναι βίωμα, μπορεί να είναι και παθητικός προσδιορισμός κ.ο.κ., αντίθετα εθνικιστής είναι μαχητικός προσδιορισμός, είναι στάση και τρόπος ζωής που καταξιώνει τον άνθρωπο μέσα από την συνειδητότητα της αποστολής του και απαραίτητα μέσα από τον καθημερινό, επίπονο και σπεισματικό αγώνα, αγώνα μέσα στον οποίο, άλλωστε, κρύβεται όλο το μεγαλείο του Εθνικισμού και του εθνικιστή! Και αλλού ο Κωστής Παλαμάς γράφει: «χρωστάμε σ' όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ’ρθούνε, θα περάσουν, κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί!»

Πόσοι αλήθεια συνειδητοποιούν αυτή την πραγματικότητα της διαχρονικότητας αφ’ ενός και της ευθύνης απέναντι στην διαχρονικότητα του Έθνους; Εκατομμύρια απλών ανθρώπων καθήμενοι μπροστά στους δέκτες της τηλεόρασης καλοί προφανώς πατριώτες, περιμένουν κάποιους να τους ... σώσουν για να μην χαθεί ... το Έθνος, αυτοί όμως που βγαίνουν από το «καβούκι» τους καί δίνουν καθημερινά μάχες για την εθνική τους υπόσταση καί συνέχεια, αρνούμενοι τα υλικά πρότυπα του συστήματος, αρνούμενοι να γίνουν βούτυρο στο ψωμί των επικυρίαρχων της παγκοσμιοποίησης, ε λοιπόν, αυτοί είναι οι άγριες φύτρες που ξεχωρίζουν όχι σαν επαναστατημένοι, αλλά σαν Επαναστάτες και συνεπώς Εθνικιστές!

Ας κάνουμε όμως και μερικές παραπομπές σε βιβλιογραφία επωνύμων Ελλήνων και με αριστερές και φιλελεύθερες αντιλήψεις και να δούμε τι γράφουν για τον Εθνικισμό, αναφέροντας εδώ μόνο λίγες λέξεις τελείως ενδεικτικά:

Αλεξ. Παπαναστασίου, πρωθυπουργού, «Ο Εθνικισμός» εκδ. Χαρίσης, σελ. 31: «Από ότι εξετέθη έως τώρα είναι φανερόν ότι ο Εθνικισμός είναι μία μορφή εκδηλώσεως του εθνικού αισθήματος. Αυτό πάλιν έχει την ρίζαν του εις το κοινωνιολογικόν ένστικτον, αποτελεί μίαν ανωτέραν εκδήλωσιν αυτού».

Ίωνος Δραγούμη, «Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες»: «Για να ζήσω περισσότερο πρέπει να συνδεθώ με το Έθνος μου. Συνδέομαι με το Έθνος μου όταν προσπαθώ να το δυναμώσω, διοχετεύοντας όλες τις δυνάμεις μου εκεί, δηλαδή σ’ αυτόν το σκοπό».

Δημητρίου Ευαγγελίδη, «Πολιτική Ορολογία» εκδ. Λάβρυς 1980 σελ. 39: «Εθνικισμός: όρος συνώνυμος του Πατριωτισμού, της Φιλοπατρίας. Αντίθετος του Διεθνισμού. Υποδηλώνει αφ’ενός μεν την στάσιν ενός ατόμου με ανεπτυγνένην εθνική συνείδησιν, το οποίον αγωνίζεται αδιακόπως δια την προκοπήν του Έθνους του, αφ’ ετέρου δε την κοσμοθεωρίαν εκείνην της οποίας θεμελιώδης αρχή είναι η άποψις ότι το συμφέρον του έθνους προέχει κάθε άλλου συμφέροντος ή επιδιώξεως ατομικής ή ομαδικής. Ο Εθνικισμός διαφέρει τόσον του Σωβινισμού όσον και του Ιμπεριαλισμού προς τους οποίους δεν πρέπει να συγχέεται».

Οι αναφορές σε αντίστοιχα παραδείγματα θα μπορούσαν να αποτελέσουν αφορμή για ολόκληρο βιβλίο, αξίζει όμως τελειώνοντας να αναφερθώ στο πολιτικό περιοδικό «Ρεσάλτο» του μηνός Ιανουαρίου 2007 το οποίο εκδίδεται και συντάσσεται κατ’ εξοχήν από πρώην ή και νυν αριστερούς στο οποίο στην σελ. 56 με τίτλο «Ο τεχνητός μπαμπούλας του Εθνικισμού», ο αρθρογράφος του κ. Ιάσων Αναγνώστου προς το τέλος του δισέλιδου δημοσιεύματος αναφέρει μεταξύ άλλων: «Είναι ξεκάθαρο πλέον, ότι στην εποχή της κατάργησης των εθνικών συνόρων, ο Εθνικισμός προβάλλει υπό την φυσιολογική του μορφή ως η μοναδική μορφή Αντίστασης στο κοσμοπολιτισμό της παγκοσμιοποίησης γι’ αυτό και σήμερα βρίσκεται στο στόχαστρο των υποτακτικών της. Εκείνο, ωστόσο, που είναι άδικο, είναι να «χρεώνουμε» στον Εθνικισμό τις συνέπειες των πράξεων του καπιταλιστικού Ιμπεριαλισμού (που στην ουσία και στις διακηρύξεις του είναι αντεθνικός). Όλα τα δεινά της ιστορίας προέρχονται, όχι από τον Εθνικισμό, αλλά από την προσβολή του. Όταν υπάρχει σεβασμός στην εθνική ιδιαιτερότητα και στην γη κάθε λαού, τότε ο Εθνικισμός γίνεται πηγή πνευματικών αξιών. Όσο δεν υπάρχει Ιμπεριαλισμός, ο Εθνικισμός δεν υποχρεώνεται σε αναμέτρηση. Κι όσο δεν υπάρχει εθνική αλλοτρίωση από εισροές ξένων, ο Εθνικισμός δεν αμύνεται».

Εμείς που βγήκαμε, γαλουχηθήκαμε και γαλουχήσαμε μέσα στο κίνημα του Ελληνικού Εθνικισμού τι άλλο να προσθέσουμε; Ίσως μόνον μία υπενθύμιση, ότι, η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια, καιρός λοιπόν κάποιοι να ανοίξουν κάποια βιβλιογραφία βοηθώντας το Πατριωτικό Κίνημα να κερδίσει τις ιδεολογικές μάχες που έρχονται και αυτές θα είναι πιο σκληρές από τις πολιτικές. Ο νοών νοείτο!

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Έθνος, Πολιτισμός και Ελευθερία: οι βασικοί άξονες της ιδεολογικής σκέψης του Ίωνος Δραγούμη.

Οι Έλληνες πατριώτες τίμησαν στις 23 Ιουλίου για 25η χρονιά την μνήμη ενός μεγάλου Έλληνα πολιτικού: του Ίωνος Δραγούμη. Στο πρόσωπό του τιμήσαμε τον πρωτεργάτη του Μακεδονικού Αγώνος (γαμβρός του Παύλου Μελά), τον πατριώτη πολιτικό (υιός του πρωθυπουργού Στέφανου Δραγούμη), μα πάνω απ’ όλα τιμήσαμε τον άνθρωπο που νοηματοδότησε τις αρχές και τις αξίες του Ελληνικού εθνικισμού.

Ο Δραγούμης αντιλαμβανόταν τον εθνικισμό σε συσχέτιση με την ελευθερία των Ελλήνων. Ο ίδιος έλεγε χαρακτηριστικά: «Ακουμπώντας στο έθνος μου να γίνω πιο άνθρωπος. Δεν μπορεί κανείς να είναι άνθρωπος ξεχνώντας την καταγωγή του. Να θυμάται κανείς από πού βγήκε, που μεγάλωσε, ποιο έθνος τον ανέθρεψε. Μου αρέσει να βλέπει κανείς τους δεσμούς του. Αυτό θα πει ελευθερία». Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Δραγούμης εκφράζει έναν «ουμανιστικό εθνικισμό», πολύ πριν αναπτυχθούν οι ψευδο-ανθρωπιστικές ουτοπίες της Αριστεράς.

Παράλληλα, ο Δραγούμης ένοιωθε την βαθύτερη σύνδεση μεταξύ του έθνους και του πολιτισμού. «Ποιος είναι ο τελικός των εθνών, πες τον προορισμό, πες τον αποστολή; Ο πολιτισμός! Να ένα έργο άξιο για τα έθνη, έργο αληθινά ανθρώπινο. Να η δικαιολογία των εθνών. Να πως τα έθνη είναι χρήσιμα στην ανθρωπότητα και να που έσφαλε ο Μαρξ πολεμώντας τα έθνη. Πολιτισμούς γεννούν τα έθνη και αυτά μονάχα. Οι πολιτισμοί γεννιούνται ο καθένας σε κάποια πατρίδα, σε κάποια εποχή και σε κάποιο έθνος. Έξω από αυτά δεν μπορεί να σταθεί πολιτισμός».

Η ζωή και το έργο του Ίωνος Δραγούμη είναι άγνωστα στον πολύ κόσμο. Τα βιβλία του, τα οποία αναβλύζουν ένα απέραντο πάθος για τον Ελληνισμό και καταφάσκουν σε μία ενεργητική στάση ζωής, είναι επίσης άγνωστα. Αυτό οφείλεται αφενός στην ιδεολογική δικτατορία της Αριστεράς στον τόπο μας και αφετέρου στην ανυπαρξία οποιασδήποτε «δεξιάς εναλλακτικής». Να λοιπόν ένας στόχος για όλους τους πατριώτες. Να διαδώσουμε το έργο του, αλλά κυρίως, εστιάζοντας σε αυτές τις ιδεολογικές παραμέτρους, να δώσουμε τις σημερινές προεκτάσεις του.

Η μεγάλη πολιτική σημασία της σκέψεως και των θέσεων του Δραγούμη είναι ότι εκφράζει έναν έλλογο και λειτουργικό εθνικισμό. Έναν εθνικισμό με σεβασμό στο ανθρώπινο πρόσωπο, προσηλωμένο στις αρχές της άμεσης δημοκρατίας (Κοινοτισμός), έναν εθνικισμό ο οποίος απορρέει από τον Ελληνικό πολιτισμό και υπερασπίζεται τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των Ελλήνων. Αυτά αποτελούν την μεγάλη ιστορική παρακαταθήκη του Δραγούμη προς τον διαχρονικό Ελληνισμό. Για αυτό τον εθνικισμό πρέπει να είμαστε υπερήφανοι εμείς οι εθνικιστές.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην φετινή εκδήλωση ήταν παρόντα όλα τα στελέχη του Πατριωτικού Κινήματος, άνθρωποι που έχουν πρωτοστατήσει στους αγώνες του εθνικιστικού χώρου, χωρίς ποτέ να φοβηθούν τις ιδεολογικές και πολιτικές μάχες. Ας πορευθούμε με βάση τις ιδέες του και την προσωπική στάση ζωής που κράτησε, ακόμη και μπροστά στον θάνατο. Δεν ξέρω αν τελικώς νικήσουμε. Ξέρω όμως ότι θα είμαστε υπερήφανοι για την ζωή που ζήσαμε και τις αξίες για τις οποίες πολεμήσαμε. ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ.

---

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 2ας Αυγούστου 2007 της εβδομαδιαίας εφημερίδος Στόχος.

ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Όπως είναι γνωστό η φύση είναι αυτή που πρέπει να μας δίνει τις απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα.Εκεί θα βρούμε τα πρωτότυπα των όντων και μη όντων.Μελετώντας τους φυσικούς νόμους φτάνουμε όλο και πιο ΄κοντά στη αλήθεια.Στη φύση όποιο ον δεχτεί επίθεση,αμέσως ενεργοποιεί μηχανισμούς άμυνας.Έτσι η άμυνα είναι μια φυσική και λογική αντίδραση για να επιβιώνουυμε.Δεν εξαρτάται από εμάς αν μας επιτεθεί ένα άλλο έθνος.Οφείλουμε όμως να είμαστε πάντα προετοιμασμένοι.Οι εθνικιστές φυσικά και δεν επιθυμούν επεκτατικούς πολέμους.Φυσικά και θέλουμε ειρήνη για να αναπτυχθούμε και να σημειώσουμε πρόοδο.Ο εθνικισμός δεν είναι η αιτία που υπάρχουν βίαιες συγκρούσεις.Αντίθετα αν μας απειλήσουν και μας επιτεθούν,μόνο τότε θα εκδηλωθούν βίαιες συμπεριφορές γιατί σκοπός μας είναι να προστατεύσουμε το έθνος μας.Να υπερασπιστούμε την Πατρίδα,δηλαδή τα εδάφη.Σε καμία άλλη περίπτωση ο εθνικισμός δεν είναι συνυφασμένος με τη βία,παρά μόνο όταν απειλείται το Έθνος.Ο ιμπεριαλισμός είναι καταδικαστέα συμπεριφορά και δεν έχει καμία σχέση με τον εθνικισμό,για τον απλούστατο λόγο ότι οι εθνικιστές δεν επιθυμούν ξένους μέσα στη Πατρίδα.Συνεπώς η ειρήνη είναι μία ουτοποία,καθώς δεν εξαρτάται από τους λαούς πότε θα έχουν πόλεμο,αλλά από τον διεφθαρμένο κατακτητή.Ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ είχε πει ότι πατέρας των πάντων είναι ο πόλεμος.!!!Δεν είναι η ειρήνη το απόλυτο αγαθό,αλλά η Εθνική ελευθερία,το δικαίωμα να υπάρχουμε.
ΠΗΓΗ :ΟΕΝ

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΝΙΚΗ! H «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙA» ΑΠΑΓΟΡΕΥΣE ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ. ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ «ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ» ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟ «ΚΡΑΤΟΣ»

Οι ρουφιάνοι «αντιεξουσιαστές» γνώριζαν την ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ της πορείας μας από τις αρχές μία ολόκληρη ώρα πριν!

Την ίδια ημέρα που παρακρατικοί αλήτες έκαιγαν ένα ακόμη Πατριωτικό βιβλιοπωλείο (τη Νέα Θέση) μέσα στο κέντρο της Αθήνας και σε απόσταση αναπνοής από τις αστυνομικές δυνάμεις, η αστυνομία λειτουργώντας με εντολές ανωτέρων παραβίαζε, για μια ακόμη φορά, το Σύνταγμα εις βάρος των Εθνικιστών. Η θέληση και η δύναμη των Εθνικιστών όμως ήταν ο τελικός νικητής, αφού δεν κατόρθωσαν οι αναρχοκομμουνιστές αλήτες και οι αντιφασίστες συνάδελφοί τους των κρατικών υπηρεσιών (ενός κράτους γεμάτου κλέφτες που βρωμάει κυριολεκτικά από σκάνδαλα) να επιτύχουν το σκοπό τους: την ματαίωση της εκδήλωσης της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στη Θεσσαλονίκη.

Η συγκέντρωση των εκατοντάδων Εθνικιστών στην πλατεία Ευόσμου ήταν μια ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΙΚΗ, που δεν μπόρεσαν τελικά να εμποδίσουν ούτε οι παρακρατικοί αναρχοκομμουνιστές, ούτε οι κρατικοί υπάλληλοι, που αποπειράθηκαν να δημιουργήσουν κλίμα τρομοκρατίας στην περιοχή, καλώντας τους καταστηματάρχες να κλείσουν τα μαγαζιά τους, λέγοντας ότι θα γινόταν επεισόδια.

Γιατί μπορεί μεν ο Σημίτης ν’ αποκαθηλώθηκε από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, αλλά οι εκλεκτοί του στις υπηρεσίες κυβερνούν ακόμη… Έτσι, με εντολή «άνωθεν» κράτος και παρακράτος χέρι-χέρι συνεργάστηκαν άψογα κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Άλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά… Και όταν οι «αντιεξουσιαστές» μέρα μεσημέρι είχαν καταστρέψει τα γραφεία μας στην Θεσσαλονίκη πήγαν εκεί με αστυνομική συνοδεία, που μετά την καταστροφή τους συνόδευσε μέχρι το περίφημο άσυλο. Έτσι και σήμερα η ΕΛΑΣ οδήγησε χεράκι, χεράκι τους «αναρχικούς» στον χώρο της παράνομης αντισυγκέντρωσής τους, αφού όπως φαίνεται είχε προηγηθεί συνεννόηση… Όταν δε είδαν στη συνέχεια ότι η συγκέντρωσή μας ήταν απόλυτα επιτυχημένη, τους έβαλαν να κάνουν φασαρίες (χωρίς την παραμικρή σύλληψη φυσικά) για να εμποδίσουν την πραγματοποίηση της πορείας μας, απαγορεύοντάς μια ΝΟΜΙΜΗ ΠΟΡΕΙΑ παράνομα και αντισυνταγματικά.

Για να δείτε δε πόσο ρουφιάνοι είναι οι λεγόμενοι «αντιεξουσιαστές» η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ της πορείας μας έγινε στις εννέα το βράδυ. Αυτοί όμως την γνώριζαν μία ολόκληρη ώρα πριν. Διαβάστε εάν δεν μας πιστεύετε:

«INDYMEDIA: ΤΟΝ ΗΠΙΑΝΕ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ - ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΟΚ ! 8:08μμ, Σάββατο 21 Ιουνίου 2008: ΟΙ 100 ΝΟΜΑΤΑΙΟΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΤΑΝΟΥΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΧΕ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΗΔΗ… ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ !

Ό,τι και να κάνουν όμως οι αντεθνικοί μηχανισμοί και οι ρουφιάνοι τους «αντιεξουσιαστές» και ΜΜΕέδες τα γεγονότα δεν αλλάζουν. Παρ’ όλη την τρομοκρατία κράτους και παρακράτους, η συγκέντρωση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ έγινε(ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΠΕΙ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΓΡΑΨΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΤΗΝ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΝ!) και θα γινόταν και πορεία, την οποία αφού δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν οι «αντιεξουσιαστές» ανέλαβαν να εμποδίσουν οι εξουσιαστές συνάδελφοί τους, με προσωπική εντολή ανωτάτου κρατικού παράγοντος σοσιαλιστικής-σημιτικής προέλευσης.

Όσο για τα τηλεοπτικά κανάλια, για ακόμη μια φορά, έκαναν το καθήκον τους. Είπαν ψέμματα σε σημείο που προκαλούσε γέλια, πολλαπλασιάζοντας τους «αντιδιαδηλωτές»(που είπαν ότι ήταν… 400(!), αλλά δεν έδειξαν ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΠΛΑΝΟ(!) και μειώνοντας τους Εθνικιστές, δείχνοντας πλάνα της ομάδος περιφρούρησης 3 ώρες πριν την συγκέντρωση, σαν πλάνα της… συγκέντρωσης και μιλώντας για συγκέντρωση 30-40 ατόμων!

Τελικά αυτοί οι «αντιεξουσιαστές» έχουν μαζί τους όλους όσους δηλώνουν ότι μάχονται: και τις λεγόμενες αρχές ασφαλείας του συστήματος και τα κανάλια που υπηρετούν τους εξουσιαστές.

21 Ιουνίου 20.00 Με μεγάλη επιτυχία έγινε η Εθνικιστική συγκέντρωση στην Θεσσαλονίκη! Εκατοντάδες Χρυσαυγίτες και Χρυσαυγίτισσες στην Πλατεία Ευόσμου!

Δεν πέρασε το σχέδιο τρομοκρατίας και οι απειλές των αναρχοκομμουνιστών

Ο Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή είχε αναγγείλει εδώ και 15 ημέρες, τηρώντας απόλυτα τα προβλεπόμενα από τον νόμο, συγκέντρωση κατά της ακρίβειας, της κοινωνικής σαπίλας και της διαφθοράς στην πλατεία Ευόσμου στην Θεσσαλονίκη. Την συγκέντρωση αυτή προσπάθησαν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν αναρχοκομμουνιστές, οι οποίοι οργάνωσαν παράνομη αντισυγκέντρωση σε κοντινή απόσταση από την συγκέντρωσή μας, πράγμα που απαγορεύεται από τον νόμο… Παρ’ όλα αυτά και παρ’ όλες τις πράξεις τρομοκρατίας όπως ανακοινώσεις για τοποθετήσεις βομβών σε σπίτια Εθνικιστών και ανοικτές απειλές από το διαδίκτυο την Κυριακή στην πλατεία Ευόσμου οι Χρυσαυγίτες ήταν εκεί.

Μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού και έχοντας φροντίσει από νωρίς να περιφρουρήσουν την πλατεία οι Εθνικιστές περιόρισαν τις ομάδες των λεγόμενων αντιεξουσιαστών στην περιοχή γύρω από το Στάδιο του Αγροτικού Αστέρα. Επρόκειτο κυριολεκτικά για έναν πόλεμο νεύρων από τον οποίο βγήκαμε νικητές. Αυτή τη στιγμή εκατοντάδες Εθνικιστές βρίσκονται στην πλατεία Ευόσμου κρατώντας τιμημένες Γαλανόλευκες και Εθνικιστικά λάβαρα και ετοιμάζονται να πραγματοποιήσουν πορεία. Θα ακολουθήσει αργότερα νεώτερη ενημέρωση.

ΠΗΓΗ:ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

ΤΑ ΟΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

καταπέλτες

Οι καταπέλτες ήταν μηχανές που μπορούσαν να πετάνε πέτρες, φλεγόμενα υλικά, αλλά και ακόντια και σιδερένιες μπάλες με σκοπό συνήθως την εξ' αποστάσεως καταστροφή τειχών ή και εχθρών. Λειτουργούσαν σχεδόν σαν τεράστια τόξα με μοχλικό σύστημα.

Οι βαλλίστρες είχαν παρόμοια κατασκευή με τους καταπέλτες αλλά χρησιμοποιούντο για να πετυχαίνουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τον στόχο με ένα ή και περισσότερα ακόντια. Κατασκευαζόταν και σε φορητή μορφή σαν τόξα μεγαλύτερης ακρίβειας.

Έναν άλλο ενδιαφέρον τύπο καταπέλτη συναντάμε πρώτη φορά στην πολιορκία της Τύρου απ' τον Μέγα Αλέξανδρο. Λεγόταν στροφαλοκαταπέλτης και μπορούσε να ρίχνει μεγάλα βέλη σε απόσταση μεγαλύτερη των 180 μέτρων.

Σοβαρή εξέλιξη στους καταπέλτες και στις βαλλίστρες προσέφερε και ο Αρχιμήδης προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να προφυλάξει την πόλη που ζούσε (Συρακούσες) απ' τους πολιορκητές. Τελικά σκοτώθηκε στην άλωση της πόλης.

πολιορκητικοί κριοί

Οι πολιορκητικοί κριοί ήταν μηχανές σχεδιασμένες να καταστρέφουν τείχη αλλά κυρίως να σπάνε κλειστές πύλες. Υπήρχαν από την απλούστατη μορφή του κορμού δένδρού που το μετέφερε και χειριζόταν μια ομάδα στρατιωτών, μέχρι και περίπλοκα τροχήλατα οχήματα που μετέφεραν με την δύναμη ζώων μηχανισμό και στρατό μέχρι τον στόχο.

"χελώνες"

"Χελώνες" ονομαζόταν ειδικά οχήματα που μετέφεραν οπλίτες ή και μηχανικούς κοντά στα πολιορκούμενα τείχη. Εκεί ανελάμβαναν συνήθως διάφορες δολιοφθορές όπως να υποσκάψουν τα τείχη δημιουργώντας υπόγεια σήραγγα. Χρειαζόταν φυσικά ιδιαίτερα καλή αντοχή στις βολές των πολιορκούμενων, όπως και επικάλυψη με δέρματα ώστε να γίνονται όσο το δυνατόν πιο άκαυστα.

πολιορκητικοί πύργοι

Πρόκειται για ξύλινους πύργους που μεταφερόταν ή και κατασκευαζόταν δίπλα στα εχθρικά τείχη ώστε να ξεπεράσουν το πρόβλημα ύψους και να προσεγγίσουν το επίπεδο των αμυνομένων, μάλλον όχι για συνομιλίες... Ήταν συνήθως επενδυμένοι με δέρματα ώστε να είναι όσο το δυνατόν άκαυστοι και είχαν ανοίγματα ειδικά για τοξότες, για εφόδους και για χρήση καταπελτών. Το ύψος τους στις κατασκευές που χρησιμοποιούσε ο μέγας Αλέξανδρος έφτανε και τα 50 μέτρα!

γερανοί

Μηχανισμοί γερανών χρησιμοποιούταν πολλές φορές από τους εισβολείς για να προσεγγίσουν το ύψος των τειχών με στρατό. Εντυπωσιακότερη χρήση έκανε ο Αρχιμήδης που κατάφερνε να πιάνει τα καράβια που πολιορκούσαν την πόλη του και είτε να τα ανυψώνει ανατρέποντάς τα, είτε να τα αφήνει να ξαναπέσουν από ύψος στην θάλασσα προκαλώντας τους σοβαρές ζημιές.

πολεμικά άρματα

Στις μάχες χρειαζόταν οχήματα με διαφορετικά χαρακτηριστικά απ' ότι για καθημερινή χρήση και το αποτέλεσμα ήταν μονοθέσια, διθέσια αλλά και τριθέσια πολεμικά άρματα που σερνόταν από ένα ή και περισσότερα άλογα. Συνήθως ο αρχηγός έπρεπε να μπορεί να μετακινείται με την μέγιστη ταχύτητα όταν κάτι δεν πήγαινε καλά στην μάχη... ;-)

Χρησιμοποιήθηκαν επίσης και "οχήματα μεταφοράς προσωπικού" που προσέφεραν κάλυψη στους επιτιθέμενους μέχρι να φτάσουν σε επιθυμητή για την μάχη απόσταση αποφεύγοντας τις βολές των εχθρών.

Γνωστά έμειναν στην ιστορία και τα δρεπανηφόρα άρματα, περσικά κυρίως, που είχαν στερεωμένα στις ρόδες τους μακριά σίδερα κοφτερά σαν σπαθιά, ώστε όχι μόνο να είναι απρόσιτα απ' τους εχθρούς αλλά και καταστροφικά για τους παρακείμενους.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν κάποια αιγυπτιακά άρματα που ήταν εφοδιασμένα με μεταλλικά ελατήρια στην ανάρτηση των τροχών τους, αλλά και με ειδικό τρόπο στερέωσης του άξονά τους στο αμάξωμα με δερμάτινα λουριά, για να πετυχαίνουν την καλύτερη δυνατή ευστάθεια σε μεγάλη ταχύτητα. Σε ένα τάφο στις Θήβες βρέθηκε μάλιστα και σε τοιχογραφία αναπαράσταση γραμμής παραγωγής τέτοιων αρμάτων από εξειδικευμένους τεχνίτες!

πολεμικά πλοία

Ειδικά ναυπηγημένα πλοία εξυπηρετούσαν ανάγκες μάχης. Τα περισσότερα κινούταν με την δύναμη κωπηλατών και χρησιμοποιούσαν τα πανιά για εκτός μάχης βοηθητικές μετακινήσεις. Η τριήρης π.χ. είχε στο πρόσθιο μέρος μεταλλικό έμβολο με το οποίο έπληττε τα εχθρικά πλοία. Εκτός από τις τριήρεις που ήταν σχεδιασμένες για να εμβολίζουν τα αντίπαλα πλοία υπήρχαν και άλλα πλοία σχεδιασμένα για μάχες. Το πρώτο ''βομβαρδιστικό'' θα μπορούσαμε να πούμε πλοίο ήταν εξοπλισμένο με ανάλογα διασκευασμένους καταπέλτες. Ο στόλος των Συρακουσών είχε εξοπλισθεί με ειδικά διασκευασμένους καταπέλτες μιας και ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος ο πρεσβύτερος, παράγγειλε την βελτίωση των καταπελτών που ήταν διαθέσιμοι μέχρι τότε και εξόπλισε μ' αυτούς τα πλοία του. Αυτό του έδωσε σημαντική ναυτική υπεροχή στην Μεσόγειο για μεγάλο χρονικό διάστημα. 'Αλλα πλοία είχαν διασκευαστεί σε πλωτούς πολιορκητικούς πύργους για πολιορκία παραθαλάσσιων τειχών.

πλωτές γέφυρες

Ο στρατός χρειαζόταν συχνά γρήγορο τρόπο διάβασης ποταμών. Ο μέγας Αλέξανδρος αναφέρεται ότι είχε κατάλληλο τεχνικό προσωπικό ώστε μπορούσε εύκολα να κατασκευάσει πλωτές "λεμβόζευκτες" γέφυρες, όπως έκανε για παράδειγμα στον Ινδό ποταμό στην περιοχή του σημερινού Οχίντ το 326 π.Χ.

κανόνια

Πρώτος ο Αρχιμήδης, βασιζόμενος στην δύναμη συμπίεσης του ατμού, κατασκεύασε εκτός από βαρούλκο κι ένα κανόνι. Απελευθερώνοντας απότομα τον συμπιεσμένο ατμό μέσα σε μια κατάλληλα διαμορφωμένη σωλήνα κατάφερνε να ρίχνει με αυτή μεταλλικά βλήματα σε αρκετά μεγάλες αποστάσεις περίπου 400 μέτρων. Οι διαστάσεις του ατμο-κανονιού ήταν αρκετά μικρές και για φορητή χρήση. Εντύπωση προκαλεί πώς και δεν εξαπλώθηκε απ' τον στρατό μια τέτοια χρήση...

Πολύ αργότερα (νομίζω το 1453 κατά την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης) τα κανόνια ξαναεμφανίζονται, με πυρίτιδα πια, ακόμα πιο καταστροφικά.

φλογοβόλα

Τα πλέον γνωστά δούλευαν με το περίφημο "υγρό πύρ" που αν και έγινε γνωστό απ' τους βυζαντινούς πιθανό να ήταν πολύ παλαιότερο. Υπήρχαν διάφορες παραλλαγές στα μεγέθη που χρησιμοποιήθηκαν. Υπήρχαν μικρά φορητά ατομικά μοντέλα αλλά και μεγάλα με διπλή αντλία που χειριζόταν ομάδα στρατιωτών. Η συνταγή για το "υγρό πύρ" λέγεται ότι κρατήθηκε τόσο καλά κρυμμένη σαν στρατιωτικό απόρρητο που τελικά χάθηκε. Προφανώς περιείχε αρκετά εύφλεκτα υλικά και ίσως σε μεταγενέστερη μορφή και πετρελαιοειδή. (Το πετρέλαιο δεν είναι σύγχρονη ανακάλυψη, οι αρχαίοι αλχημιστές το ανέφεραν σαν "λάδι της πέτρας" και υπάρχουν και άλλες αναφορές. Το ίδιο ισχύει φυσικά για το θειάφι που εξάγεται εύκολα από θειούχα ορυκτά και το νίτρο που μπορεί να εξαχθεί σε μια πρωτόγονη ακάθαρτη μορφή από στάχτες.)

Σε ανάγλυφες παραστάσεις βωμού στην Πέργαμο απεικονίζεται η Εκάτη και η Φοίβη να κρατούν όπλο σαν σωλήνα με φλόγα στο μπροστινό του μέρος και να βάλουν εναντίων Γίγαντα. Κάτι σαν το σύγχρονο "μπαζούκα"! Τα ανάγλυφα αυτά βρίσκονται στο αρχαιολογικό μουσείο του Βερολίνου.

Παρόμοια συσκευή που λειτουργούσε σαν φλογοβόλο ξανασυναντάμε αρκετά αργότερα κοντά στο 1600 μ.Χ. στην Αραβική χερσόνησο. Ήταν κατασκευασμένο από δύο παράλληλους σωλήνες, ο ένας περιείχε το εύφλεκτο υγρό και ο δεύτερος λειτουργούσε σαν αντλία. Αντλούσε υγρό από τον κάτω σωλήνα και το εκτόξευε διαμέσω της αναμμένης φλόγας στο μπροστινό στόμιο. Υπολογίζεται ότι το όπλο είχε εμβέλεια 10 μέτρων τουλάχιστον αλλά και αυτονομία περίπου 10 βολών. Παρόμοια όπλα λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκαν αρκετά παλιότερα και από τους βυζαντινούς με το υγρό πυρ.

Μία από τις τελευταίες αναφορές χρήσεως για το υγρό πυρ, είναι όταν το 1016 ο Βασίλειος Βουλγαροκτόνος έβαλε "εκρηκτικά" στα θεμέλια του κάστρου της Χρυσής έξω από την Έδεσσα για να εξαναγκάσει τους πολιορκούμενους Βούλγαρους να παραδοθούν.

συγκεντρωτικά κάτοπτρα

Τα γνωστά κάτοπτρα πρωτο-χρησιμοποιήθηκαν από τον Αρχιμήδη για την πυρπόληση εξ' αποστάσεως του εχθρικού στόλου με συγκεντρωμένη από πολλά κάτοπτρα ηλιακή ενέργεια, αλλά τα συναντάμε και σε αντίστοιχη απόκρουση ναυτικής πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης στην Βυζαντινή περίοδο.

πυρίτιδα

Η γνώση της πυρίτιδας είναι αρκετά παλιά. Σχεδόν στο 1200 μ.Χ. οι Κινέζοι είχαν αρχίσει να την χρησιμοποιούν τόσο σε πυροτεχνήματα και ρουκέτες όσο και σε πολεμικές επιχειρήσεις σαν εκρηκτικό.

Τα Κινέζικα "ρουκετοβόλα" με χωρητικότητα από 40 μέχρι 100 πολεμικά βέλη, μπορεί να χρησιμοποιήθηκαν από το 1232 μ.Χ. Όπως διακρίνουμε και στην φωτογραφία είχαν και φορητά μοντέλα ώστε να μπορεί να τα χειρισθεί και ένα άτομο μόνο του. Αυτές οι "ρουκέτες" λέγεται ότι είχαν απόσταση βολής 120 μέτρα.

O Roger Bacon πέρα από καλόγερος και επιστήμονας είχε και γνώσεις αλχημείας μιας και στα γραπτά του βρέθηκε μεταξύ άλλων και συνταγή για πυρίτιδα!

πυρηνικά όπλα

Στα Ινδικά έπη συναντάμε περιγραφές πυρηνικών καταστροφών και στην Ινδία περιοχές με ασυνήθιστα ψηλή ραδιενέργεια. Μάλλον οι πρόγονοί μας δεν κατάφεραν να αποφύγουν τον πειρασμό χρήσης της καταστροφικής τους ικανότητας...

Στα Ινδικά έπη κάποιος με το όνομα Αουλουκούγια τον 8ο αιώνα π.Χ. κάνει μια περιγραφή που μόνο σήμερα γίνεται κατανοητή ταιριάζοντας σε μεγάλο βαθμό με την σημερινή θεωρία για την πυρηνική μορφή της ύλης, την αντιστοιχία ατομικών συστημάτων με το σύμπαν, σχετικότητα χωροχρόνου, κοσμικές ακτίνες, παγκόσμια έλξη κ.α.

Κάποια ενδιαφέροντα σημεία στα Ινδικά έπη (Maharabata, Ramagiana και Mahavira) αναφέρονται με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες σε κάτι που θυμίζει έντονα πυρηνική έκρηξη, και πρόσφατα σε κάποιο σημείο της Ινδίας παρατηρήθηκαν ασυνήθιστα αυξημένες ποσότητες ραδιενέργειας. Στο Πακιστάν στην κοιλάδα του Ινδού ποταμού βρέθηκαν τα ερείπια των αρχαίων πόλεων Mohenjo Daro και Harapa μεγέθους τέτοιου που θα μπορούσαν να χωρέσουν από ένα εκατομμύριο ανθρώπους η κάθε μία. Το άγνωστο είδος γραφής που βρέθηκε εκεί είναι ίδιο με των νησιών του Πάσχα που βρίσκονται απομονωμένα στην άλλη άκρη της γης. Ανασκαφές σ' αυτές τις πόλεις οδήγησαν στην ανακάλυψη ανθρώπινων σκελετών με ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό ραδιενέργειας. Δείτε και το τμήμα για τα Βιμάνα.

Όταν οι πόλη Rishi City στο Mohenjo-Daro εκτάφηκε από τους αρχαιολόγους τον τελευταίο αιώνα, βρήκαν σκελετούς απλά να κείτονται σε δρόμους, μερικοί κρατημένοι χέρι με χέρι, σαν να είχε βρει την πόλη μια στιγμιαία καταστροφή. Αυτοί οι σκελετοί είναι από τους πιο ραδιενεργούς από όσους έχουν βρεθεί, σε επίπεδα αντίστοιχα μιας Χιροσίμα και ενός Ναγκασάκι. Αρχαίες πόλεις με τείχη λιωμένα και υαλοποιημένα βρίσκονται στην Ινδία, Ιρλανδία, Σκοτία, Γαλλία, Τουρκία και άλλα μέρη. Κάποια άλλη πιθανή εξήγηση για την υάλωση πέτρινων τειχών, εκτός από την πυρηνική έκρηξη δεν υπάρχει. Στο Mohenjo Daro ανακαλύφθηκε επίσης και ένα τεράστιο υδραυλικό - αποχετευτικό δίκτυο ανώτερο από το σημερινό της Ινδίας και του Πακιστάν. Οι δρόμοι της πόλης είναι γεμάτοι με "μαύρες γυάλινες μάζες" και οι έρευνες απέδειξαν ότι αυτά ήταν πήλινα κατασκευάσματα που έλιωσαν σε κάποια τρομερή θερμοκρασία.

Περιγραφές στα σανσκριτικά κείμενα αναφέρουν την διάρκεια ενός πολέμου "μία έκρηξη που έλαμψε σαν 100 χιλιάδες ήλιους". Το όπλο αυτό 'έκανε στάχτη όλη την πόλη Vrishnis, και τις Andhakas. Τα πτώματα ήταν τόσο καμένα που ήταν αγνώριστα. Έκαιγε ελέφαντες, άλογα, στρατιώτες και άρματα με αόρατη φωτιά. Έκανε να πέφτουν τα νύχια και τα μαλλιά, άσπριζε τα φτερώματα των πουλιών, κοκκίνιζε τα πόδια τους και τα τύφλωνε Μετά από λίγο όλα τα τρόφιμα μολύνθηκαν. Οι στρατιώτες έτρεχαν να πλυθούν προσπαθώντας να αποφύγουν τις θανατηφόρες συνέπειες του όπλου. Οι φυλές Vrisnis και Andakas έγιναν στάχτη σχεδόν το 1300 π.Χ.

Φαίνεται σαν η Mahabharata να περιγράφει ένα πυρηνικό πόλεμο! Τέτοιες αναφορές δεν είναι μεμονωμένες, τα ινδικά έπη είναι γεμάτα από τέτοιες περιγραφές με τρομερά όπλα και ιπτάμενα οχήματα. Ένα από τα έπη περιγράφει, δε, πόλεμο στη Σελήνη.

αποσπάσματα από τα Ινδικά Έπη

"Μια φορά όταν ο βασιλιάς Citaketu ταξίδευε στο εξώτερο διάστημα με ένα σκάφος που του έδωσε ο Vishnu, είδε τον Σίβα..."

"Τα βέλη που εκτόξευσε ο Siva έμοιασαν με ακτίνες που βγαίνανε από την σφαίρα του ήλιου και κάλυψαν τα τρία σκάφη που είχαν μείνει, και μετά αυτά χάθηκαν".

Srimad Bhagasvatam, Sixth Canto, Part 3

"... ανάμεσα σε ρουκέτες, πυραύλους, φλογοβόλα χωρίς διακοπή. Ο ουρανός φαινόταν να έχει εκατό ήλιους, εκατό φεγγάρια και εκατό εκατομμύρια άστρα."

The Mahabharata

"Το αεροπλάνο που καθόταν ο Σάλβα ήταν πολύ μυστήριο. Ήταν τόσο παράξενο που μερικές φορές πολλά αεροπλάνα φαίνονταν στον ουρανό και μερικές φορές κανένα. Μερικές φορές το αεροπλάνο ήταν ορατό και μερικές όχι και οι πολεμιστές της δυναστείας του Yadu μπερδεύονταν. 'Αλλοτε βλέπανε το σκάφος στη γη, άλλοτε να πετάει στον ουρανό, άλλοτε στην κορφή ενός λόφου και μερικές φορές να πλέει στο νερό."

Bhaktivedanta, Swami Prabhupada, Krsna

Έχουμε λοιπόν κατά σειρά την αναφορά ακτινοβόλου (λέιζερ;), ταξιδιού στο απώτερο διάστημα, πυραύλους και το... πρώτο Stealth της εποχής.

Κατά την βασιλεία του Λουδοβίκου του 15ου κάποιος Ντυμπρέ που ειδικευόταν σε χημικά, παρουσίασε στον βασιλιά και στην αυλή της οπλαποθήκης του Παρισιού ένα όπλο που η δύναμη της φωτιάς του δεν είχε κανένα εμπόδιο στην καταστροφή της. Ο Λουδοβίκος τρομαγμένος απ' την καταστροφική ικανότητα του όπλου απαγόρευσε την χρήση του.

ΤΟ ΠΑΡΩΝ ΙΣΤΟΙΛΟΓΙΟ ΘΑ ΞΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΤΙΣ 22/6 ΛΟΓΩ ΠΕΝΘΟΥΣ ΕΝΟΣ 12ΧΡΟΝΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ

Σήμερα το απόγευμα στις 6 περίπου η ώρα ο νεαρός μαθητής πήγε για μπάνιο με τους φίλους του στην παραλία της Ν.Αγχιάλου.Το 12χρονο αγόρι πριν πάει για μπάνιο είχε πιει σοκολάτα.Έπειτα πήγε και έπαιζε με τους φίλους μέσα στη θάλασσα.Δυστυχώς το μοιραίο περιστατικό δεν άργησε να συμβεί.Όλοι οι κάτοικοι της Αγχιάλου θρηνούν για αυτό το μοιραίο περιστατικό.Η κηδεία του μικρού άτυχου αγοριού θα γίνει αύριο.
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ ΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΤΥΧΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ

ΤΑΛΩΣ

Ο Τάλως ήταν μυθικός φύλακας της Κρήτης. Ήταν γιγάντιος, ανθρωπόμορφος και με σώμα από χαλκό. Σχετικά με την προέλευσή του, υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές. Η πιο γνωστή, από τον Απολλόδωρο, λέει πως τον κατασκεύασε ο θεός Ήφαιστος και τον χάρισε στο βασιλιά Μίνωα για να φυλάει την Κρήτη. Ο Πλάτωνας τον θεωρεί υπαρκτό πρόσωπο, αδελφό του Ροδάμανθυ. Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος αναφέρει ότι ήταν δώρο του Δία στην Ευρώπη, η οποία μετά τον χάρισε στο γιο της Μίνωα. Μεταγενέστερα ο Ι. Κακριδής, βασιζόμενος στο ότι ο Ησύχιος γράφει πως ταλῶς σήμαινε ήλιος (ενώ Ταλαιός είναι το όνομα του Δία) στην Κρήτη ^[1] και με βάση και άλλα στοιχεία, εκφράζει την άποψη ότι ήταν ηλιακή θεότητα που αργότερα μεταπλάστηκε σε ήρωα.

Ο Τάλως κατά τον Πλάτωνα ήταν επιφορτισμένος με το καθήκον να επιτηρεί την εφαρμογή των νόμων στην Κρήτη, κουβαλώντας τους μαζί του γραμμένους σε χάλκινες πλάκες. Οι περισσότερες πηγές αναφέρουν ότι ήταν άγρυπνος φύλακας της Κρήτης που γύριζε τις ακτές του νησιού τρεις φορές τη μέρα.^[2][3][4][5] Κατά άλλους ήταν φτερωτός και το καθήκον αυτό το εκτελούσε πετώντας. Κρατούσε σε απόσταση τα άγνωστα πλοία που πλησίαζαν την Κρήτη πετώντας τους τεράστιες πέτρες. Αν οι άγνωστοι είχαν ήδη αποβιβαστεί, τους έκαιγε με την ανάσα του ή πυράκτωνε το χάλκινο σώμα του σε κάποια φωτιά, τους αγκάλιαζε σφιχτά πάνω του κι έτσι τους έκαιγε.

Το τέλος του Τάλω ήρθε όταν συναντήθηκε με τους Αργοναύτες που γύριζαν από την Κολχίδα. Θέλοντας να δέσουν οι Αργοναύτες στο νησί αντιμετώπισαν τον γίγαντα που τους κρατούσε σε απόσταση. Τότε η Μήδεια, που ταξίδευε μαζί τους, μάγεψε με τα λόγια της τον Τάλω, υποσχόμενή του αθανασία, κι έτσι μπόρεσε ο Ιάσωνας να του αφαιρέσει το καρφί στη φτέρνα του που έκλεινε τη μια και μοναδική φλέβα που διέτρεχε όλο το κορμί του και περιείχε ιχώρα, θανατώνοντάς τον. Άλλη εκδοχή αναφέρει ότι τον σκότωσε ο πατέρας του Φιλοκτήτη Ποίας, χτυπώντας τον με βέλος στο ίδιο μοναδικό αδύνατο σημείο του.

Η ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ

Ολοι μας έχουμε θαυμάσει τις πυραμίδες της Αιγύπτου και όμως ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι στην Ελλάδα δημιουργήθηκε η πρώτη πυραμίδα πριν από αυτή του Χέοπα που βρίσκεται στην Αίγυπτο και όμως αυτό είναι μια πραγματικότητα. Στον Ελλαδικό χώρο οι πυραμίδες δεν ξεπερνούν τις 20 η μονή από όλες αυτές που δεν χωρά καμιά αμφισβήτηση είναι η πυραμίδα του Ελληνικού η οποία φαίνεται παρακάτω :

Συμφωνα με εργαστηριακές έρευνες που έχουν γινει στην πυραμίδα ανακαλύφθηκε ότι κατασκευάστηκε στο 2720π.χ με κάποια απόκλιση, σε αντίθεση με του Χέοπα που κατασκευάστηκε στο 2550π.χ. Βρίσκεται στο σημερινό Κεφαλάρι και είναι κατασκευασμένη από μεγάλους λιθοπλινθους. Η κύριά είσοδος του μνημείου βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του μνημείου. Είναι διαστάσεων 7,03 Χ 9.07 μ και οι τοίχοι έχουν κλίση 60 μοίρες. Να λοιπόν που και σε αυτόν τον τομέα το πάνω χέρι είχαν οι Αρχαίοι Έλληνες.

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ

D

1.000.000 υπογραφές για την Αγιά Σοφιά

Το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο πιέζει την Τουρκία να επανασυστήσει την Αγία Σοφία από μουσείο σε Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία. Απαιτούνται 1.000.000 υπογραφές στη σχετική αίτηση, πριν αυτός ο διάλογος γίνει ένα προαπαιτούμενο για την εισδοχή της Τουρκίας στην Ε.Ε. Εαν συμφωνείτε στο site http://www.hagiasophiablog.com/ <http://www.hagiasophiablog.com/> υπάρχει ένα LINK, για να ψηφίσετε, ώστε να ξαναλειτουργήσει η Αγία Σοφία στην Κων/πολη ως χριστιανική εκκλησία και όχι ως μουσείο. Για να ξεκινήσει η διαδικασία συζήτησης και άσκησης πίεσης από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προς την Τουρκία χρειάζονται 1.000.000 ηλεκτρονικές υπογραφές.

If you believe in the just case that Hagia Sophia should be restored to its proper religious role as a church, for which it was built in the first place, then please support this petition to the EU Parliament that Turkey should not be admitted as a member of the European Union until it restores Hagia Sophia to its original purpose as a church and not a museum.
A minimum of 1.000.000 signatures are needed in order to persuade the European Union to consider this proposal seriously.
As you know, Turkey is doing everything it can today to convince the European Union that it is a worthy country to join it. If you believe that Turkey should not be admitted to the EU before restoring justice to Hagia Sophia, please click on "Your Signature" and send your message.

ΡΗΤΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΕΡΙ ΑΝΑΡΧΙΑΣ

Σοφοκλής
<<Η αναρχία είναι το μεγαλύτερο κακό.Καταστρέφει πόλεις, αναστατώνει τα σπίτια και οδηγεί στην καταστροφή σε καιρό πολέμου>>
Αριστοτέλης
Η ΓΑΡ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ Ο,ΤΙ ΑΝ ΕΘΕΛΗ ΤΙΣ ΟΥ ΔΥΝΑΤΑΙ ΦΥΛΑΤΕΙΝ ΤΟ ΕΝ ΕΚΑΣΤΩ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΦΑΥΛΟΝ
<<Το να κάνει κάποιος ο,τι θέλει είναι κακό,γιατί δεν μπορεί να διαπιστωθεί το πόσο διεφθαρμένος είναι>>.
Αίσχυλος
ΤΟ ΜΗ ΑΝΑΡΧΟΝ ΜΗΔΕ ΔΕΣΠΟΤΟΥΜΕΝΟΝ ΣΕΒΕΙ
<<Να εκτιμάς τον αρχοντά σου που δεν είναι τυρρανικός και άναρχος>>
Αίσωπος
<<Όσο κακή και αν είναι μια κυβέρνηση δεν είναι χειρότερη από την αναρχία>>
Δημοσθένης
<<Αν οι νόμοι καταλυθούν και δοθεί στον καθένα η εξουσία να κάνει ό,τι θέλει,όχι μόνο θα καταστραφεί η πόλη,αλλά η ζωή μας δε θα διαφέρει σε τίποτα από αυτή των ζώων>>
Λουκιανός
<<Η δύναμη είναι το μέτρο του δικαίου σε κατάσταση αναρχίας>>

Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Επί αιώνες οι Έλληνες έπλεαν στον χώρο της Μεσογείου,του Εύξεινου,της Ερυθράς και του Ινδικού Ωκεανού .Πρώτος Έλληνας που έπλευσε στον Ατλαντικό ωκεανό ,κατά τους ιστορικούς χρόνους ήταν,ήταν ο Κόλαιος από τη Σάμο.

Όταν πλέουμε μετά την Μεσόγειο στον Ατλαντικό,βρισκόμαστε σε μια απέραντη θάλασσα με ομίχλες,ρεύματα παλίρροιες και τεράστιο κυματισμό. Αυτόν τον ωκεανό γνώριζαν οι Έλληνες από πληροφορίες κατά τους προϊστορικούς χρόνους από την εποχή του Ομήρου ,που ομιλεί για τους Κιμμερίους που ζούσαν στις ακτές του Ατλαντικού.

Αργότερα περί το 630π.Χ. ως αναφέρει ο Ηρόδοτος,ο Κολλαίος ο Σάμιος ήταν ο πρώτος που ανοίχθηκε στον Ατλαντικό ωκεανό και έφτασε στην Ταρτησσό,στη νότιο Ισπανία,στην περιοχή του σημερινού Κάδιξ. Εκεί ο Κολλαίος ο Σάμιος με ανταλλαγή φόρτωσε το πλοίο του με 600 τάλαντα του αργυρού και θησαύριζε. Ήταν το πιο πλούσιο φορτίο της εποχής.

Αργότερα ανώνυμος Έλληνας ναυτικός ταξίδεψε στον Ατλαντικό,ως γράφει ο Αβίκνος,το 525π.Χ., προφανώς για να μετραφέρει κασσίτερο από την Βρεταννία ,τις Κασσιτερίδες νήσους.

Μέχρι τότε οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν κοντόφαρδα φορτηγά σκάφη <<γαύλους>> και ολκάδες που εκινούντο κυρίως με την δύναμη των ανέμων. Είχαν και λίγα κουπιά που όμως χρησιμοποιούσαν κατά τις άπνοιες καθώς και τις μανούβρες στα λιμάνια. Οι <<ολκάδες>> είχαν εκτόπισμα μέχρι 200 τόνους και ήταν βραδυκίνητες .Με ευνοϊκούς καιρούς μπορούσαν να διανύσουν περί τα 50 ναυτικά μίλια ημερισίως.

Κατά το 500π.Χ. Οι Φωκαιοίς έκανα τακτικό εμπόριο με την Ισπανία (Ταρτησσό) και αυτό γιατί είχαν δημιουργήσει φιλικές σχέσεις με τον βασιλιά αυτού του λιμανιού.όμως τότε οι Φωκαιείς χρησιμοποιούσαν εξελιγμένα σκάφη,τις πεντηκοντόρους ,πιο γερά και πιο γρήγορα πλοία από τις <<ολκάδες>> ,με πανιά,με 50 κουπιά σε μια σειρά δεξιά και αριστερά του σκάφους και δύο φαρδιά κουπιά ως πηδάλια ,το πλήρωμά τους ήταν πολυάριθμο .

Η πεντήκορος ήταν το πλοίο που κυριάρχησε επί αιώνες στην Μεσόγειο,τόσο ως εμπορικό όσο και ως πολεμικό πλοίο.(Στην ναυμαχία της Ελευσίνος έλαβαν μέρος πεντήκοντοροι,γιατί τοτε είχαν κυριαρχήσει οι τριηρείς). Φυσικά για να γίνει πολεμική η πεντηκοντόρος χρειαζόταν ορισμένος τροποποιήσεις.

Τα πλοία της εποχής εκείνης έκαναν έκαναν πολλά ταξίδια από την Ελλάδα στον Ατλαντικό ,που διαρκούσαν έναν η περισσότερα χρόνια. Συνήθως πήγαιναν το ένα καλοκαίρι και επέστρεφαν το επόμενο καλοκαίρι και αυτό γιατί το χειμώνα με τους θυελώδεις και παγωμένους άνεμους καθώς και τις μεγάλες νύχτες,ήταν επικύνδινα.

Συνήθως τα πλοία ατοπλοούσανόχι μόνο για να είναι ασφαλή ,αλλά και γιατί αγκυροβολούσαν πριν σκοτεινιάσει και τα πληρώματα με τους πολυάριθμους κωπηλάτες και το άλλο πλήρωμα των πεντηκοντόρων κυρίως έβγαιναν στη ξηρά. Εκεί άναβαν,φωτιές,μαγείρευαν,έτρωγαν,έπιναν δυναμωτικό κρασί και κοιμόντουσαν. Ξεκινούσαν την επόμενη μέρα αν ο καιρός ήταν καλός. Το ίδιο γινόταν και με τις τριηρείς.

¨Ομως όταν έπρεπε ,τα πλοία έπλεαν στην ανοιχτή θάλασσά ,όταν λ.χ. Περνούσαν το στενό του Ότράντο,μεταξύ Κέρκυρας και Ιταλίας.Για να γίνει αυτό,οι πλοίαρχοι περίμεναν καλούς καιρούς .Τότε τις νύχτες χρησιμοποιούσαν τα άστρα για τον προσανατολισμό τους,ιδίως της Μεγάλης Άκτρου.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι πρόγονοί μας κατείχαν μεθόδους ναυσιπλοΐας,που δυστυχώς ,σήμερα μας είναι άγνωστες. Πάντως είναι βέβαιο πως χρησιμοποιούσαν αστρολάβους,που ήταν πρόγονοι του έξαντος. Γνώριζαν τους αστερισμούς ,καθώς και τα άστρα Α μεγέθους . Ο Όμηρος αναφέρει πως ο Οδυσσέας στα ταξίδια του παρακολουθούσε για την πορεία του κατά κατά τις νύκτες τον Ακτούρο ,τον Α του Βοιώτου. Είναι γνωστό πως για να οδηγούνται από τα άστρα οι Αργοναύτες ,ο σοφός κένταυρος Χείρων έδωσε στον μαθητή του τον Ιάσονα τον χάρτη του ουρανού ,που είχε απεικονίσει στο καβούκι μεγάλης χελώνας , ώστε να δίνει την εντύπωση της καμπυλότητας του ουράνιου θόλου . Ήταν ο πρώτος ουράνιος χάρτης του κόσμου.

Οπωσδήποτε πάντως όσα γνωρίζουμε σήμερα για τον τρόπο ναυσιπλοΐας των προγόνων μας προέρχονται από αφηγήσεις ναυτικών για τα ταξίδια τους με τις <<περίπλοες>>,<<σταδιάσμους>> κ.τ.λ.

Πολλά προβλήματα αντιμετωπίζοντας οι παλαιοί ναυτικοί κατά τα μεγάλα τους ταξίδια τους ,ιδίως κατά τους πλόες στον Ατλαντικό . Έπρεπε να έχουν εξασφαλίσει διατροφή για το πολυπληθές πλήρωμά ,δυναμωτικό κρασί ,και το σπουδαιότερο ,νερό,που ανέκαθεν ήταν το μεγάλο πρόβλημα των πλοίων .Οι ναυτικοί πλέοντας μόνο σε θαλάσσιο νερό και παρά την οικονομία του πόσιμου ύδατος , ωδηγούντο κάποτε στην δίψα κυρίως , όταν οι φουρτούνες τους απομάκρυναν από τις στεργιές ή ωκεανοπλοούσαν .

Το νερό διητηρείτο σε αμφορείς ώστε να παραμένει δροσερό , λόγω των τοιχωμάτων τους που ήταν πορώδη. Όμως ,επειδή οι αμφορείς είχαν μεγάλο βάρος και ήταν εύθραστοι, χρησιμοποιούσαν <<υδροθήκες>> ξύλινες που ήταν αλειμμένες με πίσσα -όμως εκεί ήταν το νερό δε διητηρείτο για πολύ.

Το πρόβλημα του νερού ήταν μεγάλο και κατά την εποχή των εξερευνήσεων , με τα μεγάλα ιστιοφόρα που έπλεαν στους απέραντους ωκεανούς ,τότε που τα βαρέλια του νερού φυλάγονταν από οπλισμένους ναύτες .

Άλλο τεράστιο πρόβλημα κατά την ωκεανοπλοΐα ήταν η αποβιταμίνωση των πληρωμάτων ,το σκορβούτο που τα οδηγούσε σε μαρτυρικό θάνατο. Στο αγγλικό ναυαρχείο γνώριζαν πως τα φρούτα και τα λαχανικά έσωζαν τους ναυτικούς από το σκορβούτο. Έτσι γέμιζαν τα βαρέλια με χυμούς λεμονιών που όμως... έβραζαν πρώτα για να διατηρούνται. Έτσι κατέστρεφαν τις βιταμίνες!!! Οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν ποτέ το πρόβλημα αυτό γιατί γιατί συνήθως έπλεαν στη Μεσόγειο και ακτοπλοούσαν στον Ατλαντικό-οπότε εξασφάλιζαν υγιεινή διατροφή.

Όμως ας γυρίσουμε στο θέμα μας.

Μεγάλη ήταν η προσφορά του Πυθέα του Μασσαλιώτη,στην εξερεύνηση του Ατλαντικού. Ήταν μεγάλος Έλληνας ναυτικός και εξερευνητής,που τον Ιανουάριο του 347π.Χ. Απέπλευσε από τη Μασσαλία για τον Β. Ατλαντικό Ωκεανό και έφτασε μέχρι το Βόρειο πολικό κύκλο.Για το ιστορικό αυτό ταξίδι ο Πυθέας χρησιμοποίησε πεντηκόντορο με με δύο τραπεζοειδή πανιά τα οποία ενίσχυσε με γραντιά (σκοινιά γύρω από την περίμετρο των ιστών)για να ν΄ ανατρέχουν στους σκληρούς καιρούς που προέβλεπε πως θα συναντούσε στα μεγάλα ταξίδια -όπως ακριβώς και έγινε.

Όταν, περνώντας το Γιβραλτάρ ανοίχθηκε στον Ατλαντικό ,έπλευσε βόρεια και αφού πέρασε το σημερινό Φινίστερο έφτασε ,έφτασε στον Βισκαϊκό κόλπο.Τέλος δεν στράφηκε ΒΑ για να φτάσει στο στενό της Μάγχης,αλλά στην ΝΔ Αγγλία ,στην Κορνούαλλη .Εκεί οι άνθρωποι ήταν φιλόξενοι και αγαθοί γιατί είχαν έλθει σε επαφή με ξένους που τους πουλούσαν κασσίτερο παραγωγής τους.

Ύστερα στράφηκε ανατολικά προς την Μάγχη,πέρασε τον Τάμεση όπου είδε το μέγεθος των παλιρροιών .

Εκεί,ως σημειώνει ο Πυθέας , η ημέρα κρατούσε 16 ώρες και οι Άγγλοι έβαφαν μπλε τα προσωπά τους για να φαίνονται άγριοι ....Όμως ημέρευαν και γελούσαν όταν οι Έλληνες τους έδιναν κρασί. Τέλος ο Πυθέας έφτασε στην άκρη της Αγγλίας στα νησιά <<Ορκάδες>> όπου η ημέρα κρατούσε 19 ώρες καθώς και υπερβόρεια ως έλεγαν οι <<Βάρβαροι>> κάτοικοι των περιοχών αυτών <<ο ήλιος κοιμάται>> κατά την χειμερινή τροπή.

Όμως ο Πυθέας δεν σταμάτησε έπλευσε βορειότερα ,αλλά έπεσε σε πυκνές ομίχλες. Όλα γύρω του ήσαν υγρά και ο αέρας ήταν ένα είδος παγωμένου νερού -ενώ η θάλασσα έμοιαζε πηχτή λάσπη. Τέλεια περιγραφή πολικής περιοχής.

Μετά ο Πυθέας ολοκλήρωσε το ταξίδι στα παράλια της Βορείου Ευρώπης ,όπου φόρτωσε μεγάλες ποσότητες ηλέκτρου και επέστρεψε στη Μασσαλία,με το πολύτιμο φορτίο του, κασσίτερου και ηλέκτρο,που έκαναν πιο πλούσιους τους τιμιούχους της Μασσαλίας,που είχαν χρηματοδοτήσει τον Πυθέα με το άξιο πλήρωμά του για το ταξίδι αυτό.

Με τις όσες περιπέτειες ο Πυθέας έγραψε δύο βιβλία το <<Γης Περίοδος>> και τι <<Περί Ωκεανού>> που περιείχαν πολύτιμα στοιχεία,όμως ατυχώς χάθηκαν.

Ο Πυθέας ήταν ένας μεγάλος εξερευνητής,ναυτίλος,αστρονόμος και γεωγράφος που μας έδωσε πολύτιμες πληροφορίες για τον Ατλαντικό. Είναι εκείνος που θαυμάζονταν από τον Τσώρτσιλ και,κατά τον Μπουκεβίλ <<πρέπει να τον περιλάβουμε στον κατάλογο των Γκάμας Κολόμβου,και Μαγγελάνου>>.

Φυσικά μετά τον Πυθέα οι Έλληνες έκαναν πολλά εξερευνητικά ταξίδια στον Ατλαντικό.Όμως oi προγονοί μας για να κατακτήσουν τον Ατλαντικό είχαν αποκτήσει πολλές επιστημονικές γνώσεις.Εκτός από την εξελιγμένη ναυπηγίκη είχαν δημιουργήσει την Γεωγραφία,την Αστρονομία,Ναυσιπλοΐα κ.λ.π. που ήταν επιτεύγματα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος.

Χάρη στην στροφή τους προς την θάλασσα οι Έλληνες πλούτισαν ,γνώρισαν τον κόσμο και θεμελίωσαν ένα μεγάλο πολιτισμό.Όμως για να το πετύχουν αυτό,για να κατακτήσουν δηλαδή τις θάλασσες,πάλεψαν με τα στοιχεία της φύσεως και τα νίκησαν.Αλλά πλήρωσαν το θάρρος τους αυτό με πολλούς χαμούς .

Και το σπουδαιότερο:οι Έλληνες έκαναν κάτι ακόμα περισσότερο,τις ναυτικές τους για την Γεωγραφία και τόσες άλλες επιστήμες,δεν κράτησαν για τον εαυτό τους,όπως άλλοι λαοί,αλλά τις σκόρπισαν σαν φως σε ολόκληρο το κόσμο.

Ακριβώς για αυτό και ο Νίτσε έλεγε:<<Οι Έλληνες υπήρξαν οι δάσκαλοι της ανθρωπότητας>>

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:ΕΛΛΗΝΟΡΑΜΑ