Γιατί άραγε τόσο καιρό, όταν σε τακτικότατη βάση συνέβαιναν έκτροπα από ομάδες κουκουλοφόρων και ακροαριστερών, οι σχετικές ειδήσεις περνούσαν στα ψιλά; Καθημερινά διαβάζαμε για ξυλοδαρμούς καθηγητών, κλοπές εξοπλισμού, καταστροφή της πανεπιστημιακής περιουσίας, βανδαλισμούς αιθουσών και βιαιοπραγίες κατά άλλων φοιτητών. Και όμως, παρά τη συχνότητα και τη σφοδρότητα των κρουσμάτων αυτών, οι ειδήσεις πέρναγαν στα ψιλά. Με μικρότερα γράμματα, ακόμα και από τα διανυκτερεύοντα φαρμακεία!
Το όμως άλλαξε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και ανάγκασαν τα ΜΜΕ να μιλήσουν για «έκτροπα» και «πρωτοφανείς καταστάσεις»; Η απάντηση είναι μάλλον απλή: (παραδόξως) επήλθε μια ανατροπή του κατεστημένου βίας. Δηλαδή, η «ειρήνη» στα πανεπιστήμια, δε βασιζόταν στο διάλογο ή στη συνεννόηση μεταξύ των φοιτητικών παρατάξεων, αλλά στην «ισορροπία του δυνατού». Δηλαδή, οι ακροαριστερές παρατάξεις, με φανατισμένα μέλη, με υποδειγματική οργάνωση, με παραστρατιωτική δομή και με «πλάτες» από άλλους φορείς (συγκεκριμένα κόμματα, ομάδες κουκουλοφόρων κ.α.) είχαν καταφέρει να επιβληθούν απόλυτα στις υπόλοιπες παρατάξεις, παρότι οι ίδιοι αποτελούσαν μια μειοψηφία που ουδέποτε υπερέβη το 5%.
Συνεπώς, με τις υπόλοιπες κομματικές νεολαίες ανήμπορες να αμυνθούν ή να αντιδράσουν, ο «ισχυρός της υπόθεσης» (δηλαδή οι ακροαριστερές παρατάξεις) είχαν επιβάλει μια «ηρεμία» που εδραζόταν αποκλειστικά στο φόβο. Η δε νεολαία του κυβερνόντος κόμματος (Δ.Α.Π.) αν και σημείωνε εντυπωσιακά αποτελέσματα στις φοιτητικές εκλογές, στην πράξη αποτελούσε μια πολυπληθή ομάδα καρπαζοεισπρακτόρων, που ανά τακτικά χρονικά διαστήματα, έβλεπε τις οργανώσεις της άκρας αριστεράς, να σπάνε τα γραφεία τους, να διαλύουν τις εκδηλώσεις τους, να τους επιβάλλονται ποικιλοτρόπως και ενίοτε να τους ρίχνουν και ένα χέρι ξύλο (έτσι για υπενθύμιση του ποιος κάνει κουμάντο).
Όμως παραδόξως, έστω και για μία μόνο μέρα, οι νεολαίοι της ΔΑΠ είπαν να απαντήσουν με το ίδιο νόμισμα. Αποφάσισαν να υπερασπίσουν σθεναρά την πολιτική τους γραμμή, αντιγράφοντας απόλυτα τις μεθοδεύσεις και τις πρακτικές των αντιπάλων τους. Έτσι είδαμε τους φοιτητές νεολαίους της Νέας Δημοκρατίας, να οργανώνουν ομάδες περιφρούρησης, με κράνη και καδρόνια. Είδαμε να φέρνουν «εξωσχολικούς» και γενικώς να υιοθετείται ένα οργανωμένο και αποτελεσματικότατο πλαίσιο δράσεως που έφερε τα ποθητά (για αυτούς) αποτελέσματα. Για μια και μοναδική μέρα, οι φοιτητές της άκρας αριστεράς (και οι δικοί τους «εξωσχολικοί») βίωσαν πως είναι το να «εισπράττεις βία» ενώ τόσα χρόνια οι ίδιοι απλώς «μοίραζαν βία».
«Δίκαιη αντίδραση» θα σκεφτόταν κάποιος για τη νεολαία της ΔΑΠ. Τόσα χρόνια τρώγανε ξύλο, όντας δειλοί και ανοργάνωτοι. Η ΔΑΠ «έσκιζε» στη διοργάνωση πάρτυ, αλλά σε όλα τα άλλα, το ξύλο το τρώγανε βροχηδόν. Ε, ας αλλάξουν και μια φορά ρόλους!
Όμως να που αυτή η αντίδραση, «κατέλυσε τη δημοκρατία και την τάξη, στα Πανεπιστήμια». Ή τουλάχιστον αυτό θέλησαν να μας περάσουν ως κεντρικό νόημα, οι διάφορες αριστερολάγνες εφημερίδες και κανάλια. Όσο η βία ήταν μονομερής, όλα πηγαίνανε ρολόι. Τώρα που τα χτεσινά θύματα μετεβλήθησαν σε θύτες, «πάει το σύστημα, ταρακουνήθηκε»!
Γελοιωδέστεροι όλων, ήσαν ασφαλώς οι ΣΥΝασπιστές. Που ξαφνικά ανακάλυψαν «Ροπαλοφόρους, κρανοφόρους, και μη-πανεπιστημιακά στοιχεία». Όταν βέβαια τα προαναφερόμενα αποτελούσαν αποκλειστικό «προνόμιο» των «δικών τους παιδιών», τότε η δημοκρατία «κυλούσε μια χαρά» στα πανεπιστήμια. Όταν οι «δεξιοί» νεολαίοι αντέδρασαν, τότε τους έλουσε κρύος ιδρώτας. Φοβούμενοι μη χάσουν τη (βασιζόμενη στη βία) πρωτοκαθεδρία στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, επιτέθηκαν με σθένος καταδικάζοντας… τις πρακτικές που οι ομοϊδεάτες τους χρησιμοποιούσαν εδώ και χρόνια. Η ειρωνεία, σε όλο της το μεγαλείο!
Να θυμίσουμε ότι ανάλογο σκηνικό είχα συμβεί και προ αρκετών μηνών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Την εποχή εκείνη, οι πράξεις βίας και καταστροφής από «νεαρούς» ήταν καθημερινό φαινόμενο στο Πάντειο, αλλά ουδείς το θεωρούσε αξιομνημόνευτο θέμα. Εν μέσω της γενικευμένης ακροαριστερής τρομοκρατίας, συνέβη και το εξής: ομάδα «νεαρών», συνέλαβε εθνικιστή φοιτητή. Στη συνέχεια οι «νεαροί», ανέλαβαν ρόλο ανταρτών Ταλιμπάν και αφού πήραν όμηρο τον εθνικιστή φοιτητή, τον «ανέκριναν», τον φωτογράφισαν και του απέσπασαν προσωπικά αντικείμενα. Έλα όμως που ο συγκεκριμένος νεολαίος, δεν ήταν κανένας φλώρος από τους ανήκοντες εις τα «κυβερνώντα κόμματα». Έτσι, όταν αντιλήφθηκαν το συμβάν, μέλη της εθνικιστικής οργάνωσης στην οποία άνηκε ο νεαρός φοιτητής, έσπευσαν στο Πάντειο για να τον απελευθερώσουν. Τελικά οι «άγριοι» ακροαριστεροί και αναρχικοί νεολαίοι, αφού εισέπραξαν κάποιες «ψιλές» έγιναν λαγοί και ο νεαρός εθνικιστής απελευθερώθηκε. Πάλι τότε, την επόμενη μέρα τα ΜΜΕ «έσκουζαν»: «Έκτροπα στα πανεπιστήμια»! «Χάος από βίαιες ομάδες»! «Καταλύθηκε η δημοκρατία»! Βλέπετε για άλλη μια φορά, οι «νταήδες» της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και των Εξαρχείων, δοκίμασαν μια γεύση από το «φάρμακό τους» και η «ηρεμία» (δηλαδή η ακροαριστερή τρομοκρατία), ταρακουνήθηκε!
Και καλά να «σηκώνουν κεφάλι» οι εθνικιστές. Αυτοί είναι και «άγριοι». Επίσης, μέσω της προπαγάνδας, τους πολεμάει άνετα το σύστημα, αν το θελήσει. Αλλά να «σηκώσουν κεφάλι» και οι «κυριλέδες» της ΝΔ; Αυτό πάει πολύ για τους αριστερούς! «Αυτοί είναι και πολλοί» θα σκέφτηκαν έντρομοι οι αναρχοαριστεροί. «Έχουν και κυβερνητική κάλυψη και δεν μπορούμε να τους σέρνουμε σε δίκες, όπως κάνουμε με τους εθνικιστές». «Άσε που αν γίνει συνήθεια η αντίδραση, θα γκρεμιστεί το καθεστώς τρόμου που χτίσαμε με τόσο κόπο τα τελευταία χρόνια»!
Χώρια ότι (όπως οι ίδιοι οι αναρχοαριστεροί αναφέρουν σε ανακοινώσεις τους), οι «δεξιοί» νεολαίοι, φώναζαν συγκεκριμένα εθνικιστικά συνθήματα! Εκεί πρέπει να έλουσε κρύος ιδρώτας τους αριστεριστές. Θα σκέφτηκαν μια οργάνωση με πλειοψηφία, εθνικιστική σκέψη και δράση και κομματική υποστήριξη και θα ένοιωσαν την «καρέκλα τους να τρίζει»!
Βεβαίως εμείς οι δεδηλωμένοι πατριώτες και εθνικιστές, σε καμία περίπτωση δεν ταυτιζόμαστε με νεολαίες κομματικών μαντριών. Όμως ταυτόχρονα, δε μπορούμε να κάνουμε ότι δε βλέπουμε και κάποια οφθαλμοφανή γεγονότα. Ότι δηλαδή, παρά την όποια «αδράνεια» και το «φόβο» τους, ένα συντριπτικό ποσοστό των νεολαίων του κυβερνόντος κομματικού μαντριού ασπάζεται σε μεγάλο βαθμό τις ιδέες μας. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε «μπλε νεολαίους» να μας «δικαιολογούνται» λέγοντας ότι «πιστεύουν τα ίδια με εμάς, αλλά ανήκουν σε κομματικό μαντρί καθαρά για λόγους συμφέροντος και επαγγελματικής αποκατάστασης».
Αλλά και ασχέτως ιδεολογικών πεποιθήσεων, η θέση μας έναντι οποιωνδήποτε φοιτητών αποφασίζουν να πατάξουν την αναρχοαριστερή τρομοκρατία στα Πανεπιστήμια δε μπορεί παρά να είναι αυτή, και μόνο αυτή:
ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΠΑΙΔΙΑ! ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΩΤΕΡΑ!
K.K.
ΠΗΓΗ:ΣΤΟΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου