ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ Η ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ:2 ΕΝΝΟΙΕΣ ΤΑΥΤΟΣΗΜΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ

Πολύς λόγος γίνεται και πολλά απίστευτα και τραγελαφικά ακούγονται τα τελευταία χρόνια περί Πατριωτισμού και Εθνικισμού, αν είμαστε πατριώτες, αν δεν πρέπει να είμαστε εθνικιστές, ότι ο πατριωτισμός είναι ... καλός, ενώ ο εθνικισμός είναι ... κακός, ότι ο πατριωτισμός είναι να αγαπάς την πατρίδα σου, ενώ ο εθνικισμός είναι να ... μισείς τους άλλους, και διάφορα τέτοια που απλά δείχνουν το επίπεδο της πολιτικής παιδείας που διέπει ανθρώπους που υποτίθεται επιθυμούν να υπηρετήσουν την πολιτική και την κοινωνία μας.

Και καλά οι μέντορες και τα τσιράκια της παγκοσμιοποίησης -πρώην διεθνισμού, κοσμοπολίτικου και προλεταριακού- αυτοί είναι λογικό να πολεμούν την έννοια του Έθνους και του Εθνικισμού αφού είναι και ήταν πάντα τα ιδεολογικά εμπόδια στα σχέδια των ισοπεδωτικών θεωριών με όποια μορφή και αν αυτές εμφανίζονται. Συμπάθεια και κατανόηση επίσης πρέπει να δείξει κανείς σε όσους ανιδιοτελείς και καλοπροαίρετους ανακάλυψαν και ανακαλύπτουν καθημερινά τα χαμένα και πεταμένα χρόνια πού σπατάλησαν κουβαλώντας νερό στο μύλο του προλεταριακού διεθνισμού στα κάθε λογής κομμουνιστικά κόμματα όπου η έννοια Έθνος και Εθνικισμός ήταν απαγορευμένες και δηλητηριώδεις ουσίες ταυτόσημες με ... φασισμούς, χούντες, δικτατορίες κ.λπ. στην προσπάθειά τους να κακοποιήσουν την διαχρονική αλήθεια του έθνους και της αγωνιστικής συνειδητότητας για αγώνα και ανιδιοτελή προσφορά στο Έθνος, όσων ξεχωρίζουν από το ... κοπάδι της αδράνειας και του φιλοτομαρισμού και ανυψώνονται σε αγωνιστές με αδιάκοπη καθημερινή προσφορά στο έθνος τους, κατακτώντας το υπέρτατο αξίωμα που ο αγώνας και μόνον αυτός, τους απονέμει, το αξίωμα δηλαδή του Εθνικιστή, του Επαναστάτη, του Ανατροπέα!

Εμ και κάποιοι που θέλουν να ξεχωρίσουν από το σύστημα και να υπηρετήσουν εθνικές και πατριωτικές αξίες; Άνοιξαν ποτέ να διαβάσουν Περικλή Γιαννόπουλο, Ίωνα Δραγούμη, Δημ. Βεζανή, Ιωάννη Συκουτρή κ.α., ώστε να ξεδιαλύνουν μέσα στα θολωμένα από την προπαγάνδα των παλαιοκομματικών φορέων που υπηρέτησαν κάποιες δεκαετίες, μυαλά τους, έννοιες που αποτελούν αξίωμα αγωνιστών αλλά και επιστημονικής αλήθειας αφού ο Εθνικισμός είναι όχι μόνο κοσμοθεωρία, αλλά στάση ζωής Ηρωικών ανθρώπων, που μπορεί να γεννιούνται από τα σπλάχνα της μάνας τους, το DNA τους όμως, τους προορίζει να ανήκουν στο Έθνος τους και μέσα από συνεχή αγώνα να υπηρετούν αδιάκοπα εθνικές αλλά και πανανθρώπινες διαχρονικές αξίες!

«Ο Πατριωτισμός είναι έμφυτος, και εγώ είμαι εθνικιστής!» έλεγε ο Εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς σε διάλογό του με επώνυμο τότε διεθνιστή, θέλοντας ακριβώς να καταδείξει την διαφορά ανάμεσα στον πατριωτισμό και τον πατριώτη που μπορεί να είναι βίωμα, μπορεί να είναι και παθητικός προσδιορισμός κ.ο.κ., αντίθετα εθνικιστής είναι μαχητικός προσδιορισμός, είναι στάση και τρόπος ζωής που καταξιώνει τον άνθρωπο μέσα από την συνειδητότητα της αποστολής του και απαραίτητα μέσα από τον καθημερινό, επίπονο και σπεισματικό αγώνα, αγώνα μέσα στον οποίο, άλλωστε, κρύβεται όλο το μεγαλείο του Εθνικισμού και του εθνικιστή! Και αλλού ο Κωστής Παλαμάς γράφει: «χρωστάμε σ' όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ’ρθούνε, θα περάσουν, κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί!»

Πόσοι αλήθεια συνειδητοποιούν αυτή την πραγματικότητα της διαχρονικότητας αφ’ ενός και της ευθύνης απέναντι στην διαχρονικότητα του Έθνους; Εκατομμύρια απλών ανθρώπων καθήμενοι μπροστά στους δέκτες της τηλεόρασης καλοί προφανώς πατριώτες, περιμένουν κάποιους να τους ... σώσουν για να μην χαθεί ... το Έθνος, αυτοί όμως που βγαίνουν από το «καβούκι» τους καί δίνουν καθημερινά μάχες για την εθνική τους υπόσταση καί συνέχεια, αρνούμενοι τα υλικά πρότυπα του συστήματος, αρνούμενοι να γίνουν βούτυρο στο ψωμί των επικυρίαρχων της παγκοσμιοποίησης, ε λοιπόν, αυτοί είναι οι άγριες φύτρες που ξεχωρίζουν όχι σαν επαναστατημένοι, αλλά σαν Επαναστάτες και συνεπώς Εθνικιστές!

Ας κάνουμε όμως και μερικές παραπομπές σε βιβλιογραφία επωνύμων Ελλήνων και με αριστερές και φιλελεύθερες αντιλήψεις και να δούμε τι γράφουν για τον Εθνικισμό, αναφέροντας εδώ μόνο λίγες λέξεις τελείως ενδεικτικά:

Αλεξ. Παπαναστασίου, πρωθυπουργού, «Ο Εθνικισμός» εκδ. Χαρίσης, σελ. 31: «Από ότι εξετέθη έως τώρα είναι φανερόν ότι ο Εθνικισμός είναι μία μορφή εκδηλώσεως του εθνικού αισθήματος. Αυτό πάλιν έχει την ρίζαν του εις το κοινωνιολογικόν ένστικτον, αποτελεί μίαν ανωτέραν εκδήλωσιν αυτού».

Ίωνος Δραγούμη, «Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες»: «Για να ζήσω περισσότερο πρέπει να συνδεθώ με το Έθνος μου. Συνδέομαι με το Έθνος μου όταν προσπαθώ να το δυναμώσω, διοχετεύοντας όλες τις δυνάμεις μου εκεί, δηλαδή σ’ αυτόν το σκοπό».

Δημητρίου Ευαγγελίδη, «Πολιτική Ορολογία» εκδ. Λάβρυς 1980 σελ. 39: «Εθνικισμός: όρος συνώνυμος του Πατριωτισμού, της Φιλοπατρίας. Αντίθετος του Διεθνισμού. Υποδηλώνει αφ’ενός μεν την στάσιν ενός ατόμου με ανεπτυγνένην εθνική συνείδησιν, το οποίον αγωνίζεται αδιακόπως δια την προκοπήν του Έθνους του, αφ’ ετέρου δε την κοσμοθεωρίαν εκείνην της οποίας θεμελιώδης αρχή είναι η άποψις ότι το συμφέρον του έθνους προέχει κάθε άλλου συμφέροντος ή επιδιώξεως ατομικής ή ομαδικής. Ο Εθνικισμός διαφέρει τόσον του Σωβινισμού όσον και του Ιμπεριαλισμού προς τους οποίους δεν πρέπει να συγχέεται».

Οι αναφορές σε αντίστοιχα παραδείγματα θα μπορούσαν να αποτελέσουν αφορμή για ολόκληρο βιβλίο, αξίζει όμως τελειώνοντας να αναφερθώ στο πολιτικό περιοδικό «Ρεσάλτο» του μηνός Ιανουαρίου 2007 το οποίο εκδίδεται και συντάσσεται κατ’ εξοχήν από πρώην ή και νυν αριστερούς στο οποίο στην σελ. 56 με τίτλο «Ο τεχνητός μπαμπούλας του Εθνικισμού», ο αρθρογράφος του κ. Ιάσων Αναγνώστου προς το τέλος του δισέλιδου δημοσιεύματος αναφέρει μεταξύ άλλων: «Είναι ξεκάθαρο πλέον, ότι στην εποχή της κατάργησης των εθνικών συνόρων, ο Εθνικισμός προβάλλει υπό την φυσιολογική του μορφή ως η μοναδική μορφή Αντίστασης στο κοσμοπολιτισμό της παγκοσμιοποίησης γι’ αυτό και σήμερα βρίσκεται στο στόχαστρο των υποτακτικών της. Εκείνο, ωστόσο, που είναι άδικο, είναι να «χρεώνουμε» στον Εθνικισμό τις συνέπειες των πράξεων του καπιταλιστικού Ιμπεριαλισμού (που στην ουσία και στις διακηρύξεις του είναι αντεθνικός). Όλα τα δεινά της ιστορίας προέρχονται, όχι από τον Εθνικισμό, αλλά από την προσβολή του. Όταν υπάρχει σεβασμός στην εθνική ιδιαιτερότητα και στην γη κάθε λαού, τότε ο Εθνικισμός γίνεται πηγή πνευματικών αξιών. Όσο δεν υπάρχει Ιμπεριαλισμός, ο Εθνικισμός δεν υποχρεώνεται σε αναμέτρηση. Κι όσο δεν υπάρχει εθνική αλλοτρίωση από εισροές ξένων, ο Εθνικισμός δεν αμύνεται».

Εμείς που βγήκαμε, γαλουχηθήκαμε και γαλουχήσαμε μέσα στο κίνημα του Ελληνικού Εθνικισμού τι άλλο να προσθέσουμε; Ίσως μόνον μία υπενθύμιση, ότι, η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια, καιρός λοιπόν κάποιοι να ανοίξουν κάποια βιβλιογραφία βοηθώντας το Πατριωτικό Κίνημα να κερδίσει τις ιδεολογικές μάχες που έρχονται και αυτές θα είναι πιο σκληρές από τις πολιτικές. Ο νοών νοείτο!