Την εμφάνιση αυτού του ασυνήθιστου βιβλίου στο φως της ημέρας διασφάλισε, πριν από όλα η Θεία Πρόνοια, η οποία εκδηλώθηκε μέσω ασυνήθιστου και πανένδοξου θαύματος του Θεού. Μετά από τα δεινά του σερβικού λαού και της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Κόσσοβο και τα Μετόχια από τον Ιούνιο του 1999, όταν με τον λαό μας εξοριστήκαμε από την καθέδρα μας στην Πριζρένη, στην επισκοπική μας κατοικία εγκαταστάθηκε η KFOR η οποία ανέλαβε και την γραπτή υποχρέωση να την προστατεύει, όπως και το κτίριο του Σερβικού Ορθόδοξου Σεμιναρίου και το μοναστήρι των Αγίων Αρχαγγέλων. Όλα τα αγαθά έμειναν στην επισκοπή, καθώς και το πλούσιο αρχείο της επαρχίας, και Εμείς την έδρα της Μητρόπολης εγκαταστήσαμε προσωρινά στην Ι.Μ. Γκρατσάνιτσα.
Το 2004, μην προμηνύοντας τίποτα, αισθανθήκαμε κάποια εσωτερική ανάγκη να μεταφέρουμε το Αρχείο μας από την Πριζρένη στην Γκρατσάνιτσα. Τη δουλειά αυτή την τελειώσαμε στις 15 Μαρτίου το 2004, άρα μόνο μια μέρα πριν το φρικτό Πογκρόμ του Μαρτίου, το οποίο στην παρουσία των διεθνών δυνάμεων της KFOR εκτέλεσαν οι Αλβανοί εγκληματίες. Στο πογκρόμ αυτό η Πριζρένη υπέστει αρκετά μεγάλη ζημιά. Ήδη στις 17 Μαρτίου πυρπολήθηκαν όλα τα ιερά στην Πριζρένη, και το ίδιο το κτίριο της επισκοπικής κατοικίας. Εάν το Αρχείο δεν είχε μετακινηθεί μια μέρα νωρίτερα, θα ήτανε σε φλόγα και για πάντα καταστραμμένο, και συνεπώς θα ήταν εξαλειμμένες όλες οι πράξεις και τα έγγραφα τα οποία μαρτυρούν περί των δεινοπαθημάτων του σερβικού λαού και της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Κόσσοβο και τα Μετόχια καθ’ όλον τον εικοστό αιώνα.
Την τακτοποίηση του Αρχείου, σε συμφωνία με Μας, ανέλαβε η Σλάβιτσα Ραντομίροβιτς, υπάλληλος του Υπουργείου Κοσσόβου και Μετοχίων με τους συνεργάτες της. Κατά την ανασκόπηση και τακτοποίηση του Αρχείου, σε πλήθος διάφορων εγγράφων, βρέθηκαν και φρικτές μαρτυρίες περί των δεινών των Σέρβων και της Εκκλησίας μας τόσο στους πολεμικούς όσο και στους ειρηνικούς, μεσοπολεμικούς καιρούς του εικοστού αιώνα. Αυτές οι μαρτυρίες περιγράφουν συνεχείς επιθέσεις και προσβολές των μελών της αλβανικής εθνικής μειονότητας κατά των Σέρβων, των ζωών τους, της τιμής και της εντιμότητάς τους, κατά των εκκλησιών και μοναστηριών και ειδικά κατά της μοναστηριακής περιουσίας.
Πρόκειται για ανοησία, ένα ιστορικό παράδοξο, η εθνική μειονότητα σε ένα κράτος να απειλεί την πλειονότητα του λαού, το οποίο φέρει το όνομα του λαού αυτού. Τα εγκλήματα αυτά, διαπραττόμενα από τους Αλβανούς κατά των Σέρβων στον εικοστό αιώνα, ποιος μπορεί να περιγράψει, ποιος μπορεί να τα μετρήσει; Αυτό το βιβλίο δεν έχει αυτή τη φιλοδοξία. Στο ίδιο αναφέρονται μόνο εκείνα τα εγκλήματα, τα οποία με την ασπλαχνία τους εξανάγκασαν τους συγχρόνους να αφήσουν περί τούτων γραπτή μαρτυρία στην Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης. Όλα αυτά τα εγκλήματα εν σύνολο, έχουν κοινό παρανομαστή: αυτό είναι η ενιαία γενοκτονία έναντι του σερβικού λαού την οποία έπρατταν και διέπρατταν όχι μόνο κατά τους οικτρούς πολέμους και κατοχές, αλλά και κατά τους ειρηνικούς καιρούς, κάτι που είναι άγνωστο στην ιστορία του κόσμου.
Στη Συνθήκη των ΗΕ περί γενοκτονίας στο άρθρο 2 γράφει: Σύμφωνα με τη Συνθήκη αυτή, η γενοκτονία σημαίνει πράξεις που έγιναν με πρόθεση την εξόντωση, εν ολω ή εν μέρει, οποιασδήποτε εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας:
- Ο φόνος μελών μιας ομάδας.
- Η πρόκληση σοβαρής σωματικής ή πνευματικής βλάβης σε μέλη της.
- Η εσκεμμένη επιβολή στην ομάδα συνθηκών ζωής που αποσκοπούν στο να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της , εν ολω ή εν γενεί.
- Η επιβολή μέτρων με σκοπό την παρεμπόδιση των γεννήσεων μέσα στην ομάδα.
- Η βίαιη μετακίνηση παιδιών από τη μια ομάδα στην άλλη.
Όλα αυτά που αναφέρονται στα εδάφια από τη Συνθήκη των ΗΕ τα οποία χαρακτηρίζουν τη γενοκτονία, εκτός από την τελευταία (για αυτή δεν βρήκαμε γραπτά ίχνη) έγιναν έναντι του σερβικού λαού στο Κόσσοβο και τα Μετόχια στον εικοστό αιώνα..
Οι μέθοδοι πιέσεων, εκφοβισμών, διωγμών, δολοφονιών, βιασμών, λεηλασιών, ψεμάτων ενώπιον των αρχών σε σπάνιες στιγμές όταν οι δράστες των εγκλημάτων αναγνωρίζονταν και φέρνονταν ενώπιον της δικαιοσύνης, οι συμβολικές ποινές, ματαίες προειδοποιήσεις ή απλά απαλλαγές από την ενοχή του δράστη, αποδόσεις των εγκλημάτων σε «μικρά παιδιά» (јер, шта зна „маљи деца“), επαναλαμβάνονται από έτος σε έτος, από μήνα σε μήνα, από μέρα σε μέρα. Διαβάζοντας τις πράξεις του ιερατείου και των διοικήσεων των μοναστηριών που διαβιβάζονταν στον αρμόδιο Μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης από το 1919 μέχρι το 1989, και ειδικά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποκομίζεται η εντύπωση πως περιγράφονται τα σύγχρονα γεγονότα τα τελευταία οκτώ χρόνια του Προτεκτοράτου των ΗΕ στο Κόσσοβο και τα Μετόχια. Όλα επαναλαμβάνεται πιστά όπως σε φωτοτυπία. Οι εγκληματίες είναι πάντα ίδιοι, μόνο με διαφορετικά προσωπικά ονόματα (και συχνά χωρίς τα ίδια), όπως και τα θύματα είναι πάντα ίδια – Σέρβοι με όνομα και επίθετο. Το δράμα επαναλαμβάνεται αμέτρητες φορές κατά το ίδιο σενάριο. Αλλάζουν μόνο οι συμμετάσχοντες και ο τόπος συμβάντος.
Το πλήθος του διαχωρισμένου υλικού, 216 διαφορετικά έγγραφα προβλεπόμενα για το βιβλίο αυτό, διαιρέθηκαν σε πέντε κεφαλαία και τρία ειδικά προσαρτήματα (βλέπε Περιεχόμενα), κατά την συγγένεια των θεμάτων και την προβληματική με τα οποία ασχολούνται τα έγγραφα, ή αλλιώς, χωρίστηκαν σε κάποιες χρονικές περιόδους, όπως ας πούμε τον καιρό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου από το 1941 μέχρι το 1945. Καταβλήθηκε προσπάθεια να μεταφερθούν όλα τα έγγραφα πιστά στο βιβλίο, να παραμείνουμε όσο πιο πιστά γίνεται στο πρωτότυπο. Για το λόγο αυτό, εάν ο αναγνώστης κάπου-κάπου βρει ορισμένα ορθογραφικά ή λάθη σε γράμματα, ας ξέρει ότι αυτό δεν είναι καρπός αμέλειας του συντάκτη και του εκδότη, αλλά ακριβώς η απόδειξη της επιθυμίας να παραμείνουμε όσο πιο πιστά στα αυθεντικά στοιχεία. Αυτό το δείχνει και ο αρκετός αριθμός πανομοιότυπων των σημαντικότερων εγγράφων, οι οποίοι εισαχθήκανε σε αυτή την τυπωμένη έκδοση.
Η προετοιμασία αυτού του βιβλίου διαρκούσε επί τρία ολόκληρα έτη. Καταβλήθηκαν πολύς κόπος, καλή θέληση, αλλά και κονδύλια. Δεν ήταν εύκολο να παρθεί απόφαση όσον αφορά το μέγεθος και τα περιεχόμενα αυτού του, σύμφωνα με όλα, μη καθημερινού βιβλίου. Προσπαθήσαμε να είναι το μέγεθός του σε εύλογες διαστάσεις, αλλά όχι σε βάρος της αλήθειας την οποία μαρτυρεί. Επιλέξαμε μόνο εκείνα τα έγγραφα τα οποία σαφέστατα και αναμφισβήτητα μαρτυρούν για τα τεράστιων διαστάσεων εγκλήματα διαπραττόμενα έναντι των Σέρβων από το Κόσσοβο και τα Μετόχια, της πνευματικής και πολιτιστικής τους κληρονομιάς, καθώς και της κινητής και ακίνητης περιουσίας, κατά τον εικοστό αιώνα.
Μπορεί να φανεί παράξενο ότι σε αυτό το βιβλίο δεν υπάρχουν έγγραφα τα οποία μιλούν για τα πιο πρόσφατα εγκλήματα στο Κόσσοβο και τα Μετόχια τα οποία διέπραξαν, και ακόμη τα πράττουν, οι Αλβανοί υπό την αιγίδα της διεθνούς κοινότητας, στην παρουσία της UNMIK και της KFOR, καθώς και για την προσπάθεια βιαίας απόσχισης του Κοσσόβου και των Μετοχίων από το κράτος της Σερβίας. Εδώ πρέπει να εξηγηθεί ότι αυτό γίνεται διότι η περίοδος (από το 1991 μέχρι...) που βρίσκομαι στην θέση του Μητροπολίτη στην Ιερά Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης δεν περιλήφθηκε στο βιβλίο αυτό για κατανοητούς λόγους. Αυτό θα το προετοιμάσει και τυπώσει, πιθανά, ως προσάρτημα στο βιβλίο αυτό, κάποιος άλλος όταν θα γράφεται περί των γεγονότων σε σχέση με την διάλυση της πρώην ΣΟΔ Γιουγκοσλαβίας, καθώς και περί της διακυβέρνησης της UNMIK στο Κόσσοβο και τα Μετόχια.
Η εμφάνιση αυτού του βιβλίου ακριβώς σήμερα όταν οι πολλοί ισχυροί από την παγκόσμια κοινότητα προσπαθούν όλα αυτά τα αλβανικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στους αιώνες, καθώς και αυτά τα πρόσφατα που διαπράχθηκαν έναντι του σερβικού λαού και των ιερών του από τον Ιούνιο του 1999 (γκρεμίστηκαν και βεβηλώθηκαν πάνω από 150 εκκλησίες και μοναστήρια, εκατοντάδες νεκροταφεία και άλλα μνημεία πολιτισμού), να αμείβουν δίνοντας την ανεξαρτησία στο Κόσσοβο και τα Μετόχια, ήτοι χωρίζοντας το Κόσσοβο και τα Μετόχια από τη Σερβία, δημιουργώντας έτσι ένα δεύτερο αλβανικό κράτος στα Βαλκάνια, αποτελεί φωνή της συνείδησης και της ποδοπατημένης δικαιοσύνης η οποία κραυγάζει στον ουρανό. Αυτό είναι ακόμη μια ισχυρή προειδοποίηση και δείκτης σε εκείνους που «στόμα ἔχουσι καὶ οὐ λαλήσουσιν, ὀφθαλμοὺς ἔχουσι καὶ οὐκ ὄψονται» (ψαλμός 134, 16), να «συνέλθουν» Λουκ 15, 17) και σταματήσουν να προσθέτουν ανομία σε ανομία, και στα εγκλήματα έγκλημα, ξεριζώνοντας την καρδιά από το στήθος της Σερβίας, ώστε σαν πτώμα να την «βραβεύσουν» με την «ένταξη στην Ευρώπη». Το μήνυμα αυτού του βιβλίου απευθυνόμενο σε όλους που τείνουν να αποσχίσουν το Κόσσοβο από τη Σερβία, θα μπορούσε να συνοψιστεί σε μια και μοναδική πρόταση: δεν υπάρχει τίμημα με το οποίο το Κόσσοβο μπορεί να πληρωθεί, και δεν υπάρχει καλό το οποίο μπορεί να αντικαταστήσει το Κόσσοβο στους Σέρβους.
Η ευγνωμοσύνη για την εμφάνιση αυτού του βιβλίου ανήκει σε όλους οι οποίοι δούλεψαν στο ίδιο, και οι οποίοι με την προσπάθειά τους διασφάλισαν η αλήθεια να βγει στο φως. Το μεγαλύτερο βραβείο σε όλους αυτούς θα είναι η συνείδηση και η γνώση ότι με την εργασία τους σε αυτό το βιβλίο έδωσαν τη συνεισφορά τους στην άμυνα του Κοσσόβου και των Μετοχίων ακριβώς στην τελική φάση της μάχης του Κοσσόβου η οποία άρχισε παλιά το 1389, και τελειώνει τις μέρες μας. Οι απόγονοι θα ξέρουν να εκφράσουν την οφειλόμενη ευγνωμοσύνη για τη συνεισφορά αυτή, και ο Θεός θα ξέρει να το βραβεύσει.
АΡΤΕΜΙΟΣ
Μητροπολίτης Ράσκας-Πριζρένης και Κοσσόβου-Μετοχίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου