Εκπλήσσει η ετοιμότητα των δυο συγγραφέων των αναφερόμενων κειμένων να αποδεχθούν, αναγνωρίσουν και δίνουν νομιμότητα στους παράνομους και έκνομους αλβανικούς θεσμούς, οι οποίοι δημιουργήθηκαν μετά από την προσπάθεια βιαίας αφαίρεσης μέρους του εδάφους του κράτους της Σερβίας με παράνομη διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου και των Μετοχίων στις 17 Φεβρουαρίου 2008. Στα κείμενά τους από σύνολο μερικές σελίδες ο βοηθός Επίσκοπος Θεοδόσιος Σίμπαλιτς και ο Σ. Γιάνιτς, μιλώντας περί της λειτουργίας του παράνομου δημιουργήματος που ονομάστηκε ανεξάρτητο Κόσσοβο, σε περισσότερα σημεία χρησιμοποιούν τις εκφράσεις «νέοι κοσσοβάρικοι θεσμοί», «τοπικοί κοσσοβάρικοι θεσμοί», «νέα κοσσοβάρικη εξουσία», «κοσσοβάρικα στελέχη», «επίσημοι θεσμοί του αυτοανακηρυγμένου κράτους Κόσσοβο», μην διστάζοντας (βοηθός Επίσκοπος Θεοδόσιος Σίμπαλιτς) να μιλάει περί «της επίσημης θέσης της νέας ανακηρυγμένης Κυβέρνησης του Κοσσόβου»), εκφράζοντας υποψία στη «δηλωτική ετοιμότητα της Κυβέρνησης να υποστηρίξει τη συνέχεια αναστύλωσης των κατεστραμμένων σερβικών ιερών τόπων» και δηλώνοντας (δικαιώνοντας έτσι και τον βεβαιωμένο εγκληματία πολέμου Χασίμ Θάτσι;) ότι η «Κυβέρνηση του Κοσσόβου δεν έχει έλεγχο πάνω στους δημοτικούς της θεσμούς»!Μέχρι τη διακήρυξη ανεξαρτησίας στις 17 Φεβρουαρίου οι αλβανικοί θεσμοί είχαν την επίσημη ονομασία – Προσωρινοί θεσμοί αυτοδιοίκησης (μην περιέχοντας στην ονομασία την επισήμανση εθνικότητας, χώρια του εδάφους), με αποτέλεσμα τώρα να τους δώσουν ο Θεοδόσιος Σίμπαλιτς και ο Σ. Γιάνιτς την ονομασία «κοσσοβάρικοι θεσμοί»! Δίνοντας τους την ονομασία η οποία έχει εδαφικό χαρακτήρα, οι ίδιοι άμεσα υπονοούν σε Κόσσοβο διαχωρισμένο από τη Σερβία, σε ένα χωριστό κράτος. Συνεπώς, η ονομασία «νέοι θεσμοί» σχεδόν ανεπαίσθητα υπαινίσσεται τη νομιμότητά και την εγκυρότητά τους, ενώ στα ίδια τα κείμενα των δυο συγγραφέων δεν μπορεί να βρεθεί ούτε μια λέξη ούτε έκφραση η οποία δείχνει ότι οι ίδιοι αυτοί οι θεσμοί είναι μη αναγνωρισμένοι, παράνομοι, έκνομοι, μη υφιστάμενοι, αντισερβικοί, ψεύτικοι... Είναι δύσκολο να καταριθμηθούν με ποιους τρόπους και σχήματα λόγου οι συγγραφείς υπονοούν και απευθύνουν στη νομιμότητα των αλβανικών παράνομων θεσμών, αφού σε μόνο μερικές σελίδες αυτό γίνεται ήδη 40 φορές, και είναι αδύνατο να μην αναφερθούν και οι εξής περιπτώσεις. Έτσι ο Σ. Γιάνιτς τολμηρά δηλώνει ότι «ο δήμος Τζακόβιτσα έχει πλήρες και νόμιμο δικαίωμα να αμφισβητεί την ιδιοκτησία της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας» επισημαίνοντας ότι «για κάτι τέτοιο υπάρχουν δικαστήρια και νόμιμες διαδικασίες, όπου στην άλλη πλευρά διασφαλίζεται να προστατέψει τα δικαιώματά της»! Από που έχει «ο δήμος της Τζακόβιτσας το πλήρες και νόμιμο δικαίωμα να αμφισβητεί την ιδιοκτησία της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας»; Ποιος του έδωσε το δικαίωμα αυτό, εκτός από τους Σ. Γιάνιτς και Θεοδόσιο Σίμπαλιτς; Αυτό το δεδομένο είναι, δυστυχώς, γνωστό. Και να ισχυρίζεται ότι στα δικαστήρια του ανεξάρτητου Κοσσόβου – η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία «διασφαλίστηκε να προστατέψει τα δικαιώματά της»! Ποιος είναι ο σκοπός των ισχυρισμών αυτών; Φαίνεται η νάρκωση της αυτοσυνείδησης του σερβικού λαού και η βαθμιαία συνήθιση στη «νέα πραγματικότητα» του ανεξάρτητου Κοσσόβου.Αφού ο Θεοδόσιος Σίμπαλιτς, μιλώντας με εκτίμηση περί του «προέδρου του δήμου Τζακόβιτσα», στην επιστολή του, με υποσχέσεις, δεν χάνει την ευκαιρία να τον προάγει σε «δήμαρχο»!
Στο πνεύμα όλων των άνω αναφερόμενων, μπορεί εύκολα να κατανοηθεί η διαμαρτυρία την οποία και οι δυο συντάκτες επί περισσότερες φορές εκφράζουν, διότι ο «πρόεδρος του δήμου Τζακόβιτσα» ξεκίνησε την εκτέλεση έργων «χωρίς τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη», «χωρίς την άδεια του ιδιοκτήτη», «χωρίς συμβουλεύσεις με τον ιδιόκτητη της γης», «χωρίς τις συμβουλεύσεις με την Εκκλησία», καθώς και ότι μετά την επέμβασή τους «ο πρόεδρος του δήμου τόνισε ότι ο δήμος δεν θα αναλάβει περαιτέρω δραστηριότητες χωρίς τον συντονισμό με την Επιτροπή για εκτέλεση της αναστήλωσης και τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία». Οι συντάκτες, λοιπόν, αφού δώσουν νομιμότητα στο δήμο Τζακόβιτσα, θα συζητήσουν σε ισότιμη βάση μαζί του για τις δραστηριότητες οι οποίες θα σχεδιαζόταν. Δεν εκπλήσσει λιγότερα και το λεξιλόγιο το οποίο χρησιμοποιείται ώστε να περιγραφούν οι πιο πρόσφατες δραστηριότητες με σκοπό τη συστηματική εξολόθρευση οτιδήποτε είναι σέρβικο στο Κόσσοβο και τα Μετόχια. Έτσι επί περισσότερες φορές επαναλαμβάνονται οι εκφράσεις «μη εξουσιοδοτημένα έργα», «παράνομα έργα», «αυθαίρετα έργα» «άνομη εργασία», «αυτοβουλία των τοπικών ισχυρών», «νομική βία», «θεσμοθετημένη καταπίεση», «σφετερισμός της εκκλησιαστικής γης», «παραβίαση περιουσιακών δικαιωμάτων» και, φυσικά, «παραβίαση του Υπομνήματος (Memorandum) περί αναστήλωσης των κατεστραμμένων εκκλησιών στο Κόσσοβο». Περί ποιας «νομικής βίας» πρόκειται εδώ, και περί ποιας «θεσμοθετημένης καταπίεσης» αφού δεν αναφέρθηκε ούτε ζητήθηκε η παράδοση στη δικαιοσύνη των εγκληματιών οι οποίοι από το 1999 διέπρατταν εγκλήματα κατά της εκκλησίας της Αγίας Τριάδος, αφού οι ίδιοι δεν είναι άγνωστοι, και αφού τα εγκλήματα ήταν διοργανωμένα και κινητοποιημένα από την πλευρά των τότε τοπικών αρχών των Προσωρινών θεσμών αυτοδιοίκησης; Εάν ήδη ο τωρινός δήμος της Τζακόβιτσας παραδέχεται ως νόμιμος, και αναγνωρίζεται «η προστασία των δικαιωμάτων του» στα αλβανικά δικαστήρια, γιατί δεν απαιτείται, πριν από όλα, η ικανοποίηση της δικαιοσύνης για τόσα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στην Τζακόβιτσα (και σε όλο το Κόσσοβο και τα Μετόχια) από το 1999 μέχρι σήμερα; Πολύ χτυπητή είναι η προσπάθεια την οποία κάνουν οι δυο συντάκτες, να δημιουργήσουν εντύπωση στο σέρβικο κοινό πως τα θεμέλια της εκκλησίας «διασώθηκαν» και «μόνο» καλύφθηκαν με στρώση χώματος. Αναφέρθηκε και ο ισχυρισμός ότι ο Θεοδόσιος Σίμπαλιτς «μπόρεσε να πειστεί ότι τα θεμέλια του ναού καλύφθηκαν με στρώση 1 μέτρου χώματος». Παραμένει το ερώτημα, πως «μπόρεσε να πειστεί» ο βοηθός Επίσκοπος ότι «τα θεμέλια του ναού καλύφθηκαν» αφού δεν τα είδε, έχοντας υπόψη ότι η Μητρόπολη ειδοποιήθηκε προηγουμένως ότι τα θεμέλια απομακρύνθηκαν προ της επίχωσης, και ότι περί τούτου ενημέρωσε τον ίδιο τον Θεοδόσιο Σίμπαλιτς. Ήταν ο ίδιος «πεπεισμένος» μόνο από τη δήλωση του «προέδρου του δήμου Τζακόβιτσα» ο οποίος «τόνισε ειδικά ότι η δημοτικές αρχές δεν άγγιξαν τα θεμέλια του ναού»; Από πού προέρχεται τέτοια εμπιστοσύνη, διότι ο ίδιος «ο πρόεδρος του δήμου» επίσης «τόνισε ότι ο δήμος δεν θα αναλάβει περαιτέρω δραστηριότητες χωρίς τον συντονισμό με την Επιτροπή για εκτέλεση της αναστήλωσης και την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία», ενώ «ήδη την επόμενη μέρα οι μοναχοί της μονής Βίσοκι Ντέτσανι επισκέφθηκαν την τοποθεσία στην Τζακόβιτσα, όπου μπόρεσαν να δουν ότι τα έργα προχωρούν με εντατικούς ρυθμούς»! Στο τέλος του κειμένου του ο βοηθός Επίσκοπος Θεοδόσιος Σίμπαλιτς τόνισε ότι με το πιο πρόσφατο συμβάν στην Τζακόβιτσα διακινδυνεύτηκε η περαιτέρω εκτέλεση του Υπομνήματος (Memorandum), τονίζοντας στην ευθύνη των «κοσσοβάρικων αρχών, οι οποίες μέχρι τώρα έδιναν τη συμβολή τους στη διαδικασία αυτή». Τι άλλο παρά δυσπιστία μπορούν να προκαλέσουν τέτοιες δηλώσεις του Θεοδοσίου Σίμπαλιτς, όταν γνωρίζουμε τον χαρακτήρα της πραγματικής «συμβολής» την οποία έδιναν οι «κοσσοβάρικες αρχές» εκφραζόμενη στην προσπάθεια μετονομασίας της σερβικής πολιτιστικής κληρονομιάς σε «κοσσοβάρικη», «ιλλυρική», «βυζαντινή» και στην ακύρωση του επιθέτου «σερβικό», στην έκδοση έντυπων στα οποία τα σέρβικα κληροδοτήματα από την περίοδο των Νεμάνιτς παρουσιαζόταν ως «αλβανικά», στην καταβολή μεγάλων προσπαθειών να εμποδιστεί η έναρξη της αναστήλωσης του μοναστηριού των Αγίων Αρχαγγέλων στην Πριζρένη και της εκκλησίας της Αγίας Τριάδος στην Τζακόβιτσα (με το οποίο, δυστυχώς ο Θεοδόσιος Σίμπαλιτς, ως μέλος της Επιτροπής για εκτέλεση της αναστήλωσης, συμφωνούσε επί χρόνια, και κατά τον τρόπο αυτό διασφάλιζε την παράταση έναρξης της αναστήλωσης και τον περαιτέρω αφανισμό των χώρων και τοποθεσιών), στην τάση να διακηρύξουν το μοναστήρι των Αγίων Αρχαγγέλων για αρχαιολογικό χώρο, και να μετακινήσουν τη μοναχική αδελφότητα, σε μη διάπραξη εκείνου το οποίο είναι απαραίτητο ώστε να σταματήσει η καταστροφή και η λεηλασία των σερβικών εκκλησιών, στην παρότρυνση του τοπικού αλβανικού πληθυσμού να κάνει βία πάνω από τους ιερούς τόπους του σερβικού λαού... Η λίστα είναι πολύ μεγάλη και αχανή.Ανησυχεί ειδικά η δήλωση του Θεοδοσίου Σίμπαλιτς ότι «από πρόσφατα» στη λειτουργία της Επιτροπής για εκτέλεση της αναστήλωσης «στο όνομα των κοσσοβάρικων θεσμών» συμμετέχει η UNMIK, καθώς και το γεγονός ότι στις αρχές Ιουλίου έλαβε χώρα η πρώτη συνάντηση της Επιτροπής για εκτέλεση της αναστήλωσης στο 2008, με τη συμμετοχή, εκτός άλλων, και του αλβανικού Υπουργείου πολιτισμού και της UNMIK. Επιβάλλεται το ερώτημα, το οποίο με μεγάλη σοβαρότητα απαιτεί απάντηση, πως τόλμησε ο Θεοδόσιος Σίμπαλιτς, εναντίον της διαταγής του αρμόδιου Μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιου και της απόφασης της Συνόδου της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, να συνεχίσει τη συμμετοχή του στην Επιτροπή για την εκτέλεση της αναστήλωσης, στη οποία «στο όνομα των κοσσοβάρικων θεσμών» συμμετέχει η UNMIK, και οι ίδιοι οι «κοσσοβάρικοι θεσμοί;
Ίσως θα ξαφνιαστεί κάποιος από τέτοιες στάσεις του Θεοδοσίου Σίμπαλιτς; Αλλά, στους ενήμερους γνώστες των μέχρι τώρα στάσεών του και λειτουργίας του, δεν είναι άγνωστες οι δηλώσεις του σε παρόμοιο πνεύμα, από τις οποίες θα αναφέρουμε μόνο ορισμένες. Μερικές από τις εκφράσεις οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν πριν από τις 17 Φεβρουαρίου 2008 όπως – «άσχετα από την υπόσταση», «εγώ είμαι πολίτης του Κοσσόβου»... – ήταν συχνά χρησιμοποιημένες ειδικά κατά τις επισκέψεις του στην Αμερική, με την ιδιότητα του μέλους της αντιπροσωπείας της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου: «οποιαδήποτε να είναι η υπόσταση, τα δύσκολα προβλήματα θα συνεχίσουν να υπάρχουν»«το ζήτημα της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου για τον μέσο Σέρβο στο Κόσσοβο και τα Μετόχια δεν είναι τόσο το ζήτημα της εθνικής υπερηφάνειας, αλλά θέμα της βασικής διαβίωσης – πως να μείνει και επιβιώσει στην κοινωνία στην οποία επί χρόνια δεν υπάρχει ουσιώδης πρόοδος»«έχω βαθιά επίγνωση ότι το μέλλον μας ως πολιτών του Κοσσόβου είναι ακριβώς στο Κόσσοβο και τα Μετόχια, άσχετα από το ποια θα είναι η μελλοντική τους υπόσταση και τι χρώματος θα είναι η σημαία»«αυτές τις λέξεις δεν λεω μόνο ως Σέρβος, αλλά ως ανήσυχος πολίτης του Κοσσόβου και των Μετοχίων»Ειδικά εκφοβιστική είναι η δήλωση ότι ο Απελευθερωτικός Στρατός Κοσσόβου «είναι οργάνωση η οποία είναι υπεύθυνη για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων όχι μόνο των Σέρβων, αλλά και των Αλβανών και άλλων πολιτών του Κοσσόβου και των Μετοχίων “«στις διαπραγματεύσεις περί της μελλοντικής υπόστασης του Κοσσόβου και των Μετοχίων το πιο σημαντικό είναι να αντιλαμβανόμαστε ρεαλιστικά την κατάστασή μας και να μην ζητάμε περισσότερο από εκείνο που ρεαλιστικά μπορούμε να αποκτήσουμε».Και στην πρόσφατη επιστολή του στον Ιωακείμ Ρίκερ από τον Ιούνιο του 2008 εξαιτίας απόρριψης του δήμου Ντέτσανι να πραγματοποιήσει την απόφαση της UNMIK περί επιστροφής της γης στο μοναστήρι Ντέτσανι, ο Θεοδόσιος Σίμπαλιτς αναφέρει ότι η απόφαση του δήμου Ντέτσανι «υποσκάπτει βαθιά την τάξη, ασφάλεια και ειρήνη στην περιοχή»! Περί ποιας «τάξης, ασφάλειας και ειρήνης» στο Κόσσοβο και Μετόχια μιλάει ο Θεοδόσιος Σίμπαλιτς; Δεν είναι αυτό κυνισμός, σε σχέση με τις 150 καταστραμμένες εκκλησίες, 250.000 διωγμένους Σέρβους, πάνω από 2000 δολοφονημένους και απαγμένους Σέρβους, δεκάδες χιλιάδες κατεδαφισμένα και σφετερισμένα σερβικά σπίτια, την διακηρυγμένη ανεξαρτησία στις 17 Φεβρουαρίου...;
Και στο τέλος, όχι λιγότερο εκφοβιστικά στα κείμενα των αναφερόμενων συντακτών ακούγονται οι δηλώσεις περί παράλυσης και αδυναμίας της διεθνούς παρουσίας στο Κόσσοβο και τα Μετόχια – της UNMIK, πίσω από τις οποίες, όχι με λιγότερη δύναμη, αντηχείτε η πρόσκληση της διεθνούς αποστολής η οποία θα μπορέσει να καθιερώσει την τάξη – την EULEX. Εάν ήδη ήταν δυνατό να δοθεί νομιμότητα και βαθμιαία να εθιστούν και αποδεχθούν οι «νέοι κοσσοβάρικοι θεσμοί» και η «νέα διακηρυγμένη Κυβέρνηση του Κοσσόβου», γιατί δεν θα ήταν δυνατό να δικαιολογηθεί και αποδεχθεί η άφιξη της EULEX; Έτσι στα κείμενα διαβάζουμε ότι στο Κόσσοβο και τα Μετόχια υπάρχει «ταχεία κατάρρευση του διεθνούς κύρους στην Περιοχή», «εξευτελισμός της διεθνούς παρουσίας στο Κόσσοβο» η οποία «δεν είναι ικανή να ελέγχει την κατάσταση στον τόπο»,«πλήρες διεθνές κενό στο Κόσσοβο»,«πλήρης απουσία διεθνούς ελέγχου και εποπτείας»ότι οι «κοσσοβάρικες αυτοανακηρυγμένες αρχές.... δεν αναγνωρίζουν πλέον την UNMIK, η οποία βαθμιαία μετατρέπεται σε βουβό παρατηρητή»....
Δεν ισχυρίζεται αυτό το ίδιο κι ο Μπαν Κι Μουν, δικαιολογώντας την απόφαση του για τον ανασχηματισμό της UNMIK και τη μεταφορά των αρμοδιοτήτων στην EULEX;
«Η UNMIK δεν μπορεί πλέον αποτελεσματικά να εκπληρώνει το ρόλο της μεταβατικής διοίκησης, τόσο αποτελεσματικά όπως ήταν η περίπτωση νωρίτερα»Ο Μπαν εκτιμάει ότι η «ικανότητα της UNMIK να εκτελεί τις λειτουργίες της όπως νωρίτερα, έχει κλονιστεί από τις ενέργειες των αρχών στην Πρίστινα και των Κοσσοβάρων Σέρβων», και ότι στην Πρίστινα οι Προσωρινοί θεσμοί της αυτοδιοίκησης ξεκίνησαν μέτρα κατευθυνόμενα στην ανάληψη της αρμοδιότητας της UNMIK, ότι το Σύνταγμα του Κοσσόβου, το οποίο τέθηκε σε ισχύ στις 15 Ιουνίου, δεν προβλέπει το πραγματικό ρόλο της UNMIK, ότι η βουλή στην Πρίστινα ψήφισε μια σειρά νόμων με τους οποίους οι πολυάριθμες αρμοδιότητες, τις οποίες προηγουμένως είχε ο επικεφαλής της UNMIK μεταφέρονται στα χέρια των επαρχιακών αρχών...
Υπηρεσία Τύπου της Μητρόπολης Ράσκας και Πριζρένης
ΦΙΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΚ ΜΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου