«Στην διάρκεια της δίκης (Βέρνη 1937) κάποια γυναίκα ονόματι Kolb, ήδη καταδικασθείσα για απάτη και πλαστογραφία ανέφερε ότι τα «Πρωτόκολλα» γράφτηκαν στο Παρίσι το 1905 από τρεις πράκτορες της Ρώσικης μυστικής αστυνομίας. Εν τούτοις το κείμενο ήταν στην κατοχή κάποιου ονόματι Stepanoff από το 1895 και του Nilus από το 1902 και είχαν δημοσιευθεί ολόκληρα στην Ρώσικη εφημερίδα Znamja το 1903 δηλαδή δύο χρόνια πριν την υποτιθέμενη συγγραφή τους στο Παρίσι!»
Δύο διαστάσεις απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή στα «Πρωτόκολλα». Η πρώτη αφορά το Εβραϊκό ζήτημα άμεσα. Η δεύτερη έχει μία γενικότερη σημασία και μας οδηγεί στο να ασχοληθούμε σοβαρά με το πρόβλημα των αληθινών κινητήριων δυνάμεων της ιστορίας. Κατ’ αρχάς είναι αναγκαίο να εξετάσουμε το διάσημο πρόβλημα της «αυθεντικότητας» του εγγράφου. Το βαρυσήμαντο και αναμφισβήτητο συμπέρασμα της όλης μέχρι τώρα αντιπαράθεσης, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι τα «Πρωτόκολλα» δεν είναι «αυθεντικά» με την στενή έννοια, συμπίπτει με αυτό σαν να ήταν, για δύο καίριους και αποφασιστικούς λόγους:1. Επειδή τα γεγονότα δείχνουν ότι περιγράφουν την κατάσταση των πραγμάτων με πιστότητα.2. Επειδή η αντιστοιχία τους με τις ιδέες περί εξουσίας του παραδοσιακού όσο και του σύγχρονου Ιουδαϊσμού είναι αδιαμφισβήτητη.
Η δίκη της Βέρνης (1937) για τα «Πρωτόκολλα» ήταν στην πραγματικότητα ένας ελιγμός εκ μέρους του διεθνούς Εβραϊσμού που προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την Ελβετική δικαιοσύνη για να πετύχει ένα μάλλον επίσημο νομικό προσδιορισμό της μη αυθεντικότητας του ντοκουμέντου. Το δικαστήριο της Βέρνης εξέτασε την καταγγελία κάποιων Εβραϊκών κοινοτήτων εναντίον του Silvio Schnell, ο οποίος διένειμε μερικά αντίτυπα της Γερμανικής έκδοσης των «Πρωτοκόλλων» σε ένα εθνικιστικό συνέδριο, βάσει του άρθρου 14 του νόμου του καντονιού της Βέρνης περί ανατρεπτικών και ανήθικων εντύπων.Ο Εβραϊσμός έδωσε μια άλλη διάσταση σε αυτήν την δίκη. Ο μεγάλος ραβίνος της Στοκχόλμης δήλωσε γι’ αυτήν:«Αυτή δεν είναι μία δίκη εναντίον του Schnell και των φίλων του, αλλά όλων των Εβραίων του κόσμου κατά όλων των δυσφημιστών τους. Δεκαεφτά εκατομμύρια Εβραίων έχουν τα μάτια τους στην Βέρνη.»Μετά από ένα χρόνο διαδικασιών το δικαστήριο καταδίκασε πρωτόδικα τον Schnell. Ήταν όμως ένας σύντομος θρίαμβος. Τον Νοέμβριο του 1937 το Εφετείο της Βέρνης ακύρωσε την προηγούμενη απόφαση, αθώωσε τον Schnell, διέταξε τις ενάγουσες Εβραϊκές κοινότητες να πληρώσουν τα δικαστικά έξοδα. Στην διάρκεια της δίκης κάποια γυναίκα ονόματι Kolb, ήδη καταδικασθείσα για απάτη και πλαστογραφία σαν «Πριγκίπισσα Radziwill» ανέφερε, σε μία μαρτυρία έντεχνα επινοημένη από κοινού με μία φίλη της και κάποιον Comte du Chayla - έναν κάτι παραπάνω από ύποπτο τύπο, ένα παρανοϊκό τυχοδιώκτη και προδότη, που είχε κάποτε καταδικασθεί σε θάνατο και μετά πήρε χάρη- ότι τα «Πρωτόκολλα» γράφτηκαν στο Παρίσι το 1905 από τρεις πράκτορες της Ρώσικης μυστικής αστυνομίας με σκοπό να προκαλέσουν μία δημόσια αντισημιτική εκστρατεία.
Εν τούτοις το κείμενο φαίνεται ότι ήταν στην κατοχή κάποιου ονόματι Stepanoff από το 1895 και του Nilus από το 1902 και ότι είχαν δημοσιευθεί ολόκληρα στην Ρώσικη εφημερίδα Znamja το 1903 δηλαδή δύο χρόνια πριν την υποτιθέμενη συγγραφή τους στο Παρίσι! Επιπροσθέτως, αποδείχθηκε ότι από τους τρεις Ρώσους που κατονομάσθηκαν, δηλαδή τους Ratchkovsky, Manuellov και Coloninsky, κανένας δεν ήταν στο Παρίσι το διάστημα που κατά την Kolb υποτίθεται ότι «επινόησαν» τα «Πρωτόκολλα»…
Χ.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου