Μεγαλομάρτυς Δημήτριος, γόνος της ένδοξης πόλης Θεσσαλονίκης, ήταν στρατιωτικός στα χρόνια του Διοκλητιανού (284-305). Γενναίος και ατρόμητος στρατιώτης του Χριστού και κήρυκας της χριστιανικής πίστης, είναι παράδειγμα χριστιανού μάρτυρος. Θα λέγαμε ότι υπήρξε ό πρώτος κατηχητής της Εκκλησίας μας. Διότι χωρίς τον παραμικρό φόβο κατηχούσε τους νέους της πόλης, εμπνέοντος σ' αυτούς τη χριστιανική ^ πίστη. Ή δραστηριότητα του Δημητρίου καταγγέλθηκε στο Διοκλητιανό, ό όποιος τον κάλεσε στα ανάκτορα. Ό Δημήτριος δήλωσε στο Διοκλητιανό ότι πράγματι είναι χριστιανός, διότι μόνο ή θρησκεία του Χριστού παρέχει ηθική λύτρωση και αιώνια ζωή. Τότε ό Διοκλητιανός διέταξε και τον έκλεισαν στη φυλακή. Άλλα τις ήμερες εκείνες γίνονταν στη Θεσσαλονίκη αγώνες. ΟΙ ειδωλολάτρες, εκμεταλλευόμενοι τη δύναμη κάποιου Λυαίου, προκαλούσαν τους χριστιανούς να τον αντιμετωπίσουν. Τότε ένας νεαρός χριστιανός, ό Νέστωρ, αφού πήρε την ευχή του Δημητρίου μέσα από τη φυλακή, μπήκε στο στάδιο και νίκησε το σωματώδη Λυαίο. Ό Διοκλητιανός όταν έμαθε την αίτια της ήττας του Λυαίου έστειλε στρατιώτες στη φυλακή και με τη λόγχη σκότωσαν το Δημήτριο και το Νέστορα. Ή δε μητέρα Εκκλησία περιβάλλεται "ως πορφύραν και βύσ-σον τα αίματα των μαρτύρων της", διότι αυτά τα τέκνα της αποτελούν το καύχημα της.
Άπολυτίκιον. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.Μέγαν εύρατο, εν τοις κινδύνοις, σε ύπέρμαχον, ή οικουμένη, Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως συν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν, εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα, ούτως Άγιε Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημιν το μέγα έλεος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου