Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008

Η συνέντευξη του Μητροπολίτη κ.κ. Αρτεμίου στο περιοδικό «ΝΙΝ»

(Σέρβικο Εβδομαδιαίο Πληροφοριακό Δελτίο)

ΝΙΝ: Σήμερα στο Κοσσυφοπέδιο και στην Μετόχια πόσοι είναι μοναχοί και μοναχές;- Στην Ιερά Μητρόπολη Ράσκας, Πριζρένης, Κοσσυφοπεδίου και Μετόχιας εν συνόλω υφίστανται 25 ιερές μονές, όπου μονάζουν 185 μοναχοί και μοναχές. Υπάρχει επίσης και η Σταυροπηγιακή Ιερά Μονή του Πεκίου, ήτοι το Πατριαρχείο του Πεκίου, το οποίο βρίσκεται υπό τη διοίκηση του Μεγαλειότατου Πατριάρχη της Σερβίας, κ.κ. Παύλου. Εκεί διαμένουν 18 μοναχές.

ΝΙΝ: Σεβασμιώτατε, ποια είναι η στάση σας απέναντι στο γεγονός ότι πολλοί σήμερα θέλουν να μονάσουν ακριβώς στις ιερές μονές του Κοσσυφοπεδίου και της Μετόχιας, ήτοι στην Ιερά Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης;
- Αυτό αποτελεί χωρίς καμία αμφιβολία ένα από τα θαυμάσια γεγονότα, τα οποία στέλνει ο Θεός στο λαό μας την εποχή αυτή των μεγάλων δοκιμασιών. Συγχρόνως, αυτό παριστάνει την εκπλήρωση του λόγου της Αγίας Γραφής: εκεί όπου πληθαίνουν οι αμαρτίες, εκεί σε αφθονία υπάρχει και η Θεία χάρις. Είναι σαφές ότι τα τελευταία χρόνια οι αμαρτίες, (επομένως και τα βάσανα του σερβικού λαού) πληθαίνουν στο έδαφος της Μητρόπολης Ράσκας και Πριζρένης, όσο στο Κοσσυφοπέδιο και στην Μετόχια, τόσο και στην περιοχή της Ράσκας. Άνθιση και ανάπτυξη του μοναχισμού στη Μητρόπολή μας τον τελευταίο καιρό (τις τελευταίες τρεις δεκαετίες), είχε ως αποτέλεσμα την πνευματική αναγέννηση του σερβικού λαού, χάριν στην οποία εκείνος δυναμώθηκε και άντεξε τους πειρασμούς και τα δεινά, μέσα στους οποίους περνούσε τα τελευταία 7–8 χρόνια. Είναι αληθινό το γεγονός ότι χάριν κατ’ εξοχήν στη δυνατή και σταθερή μοναχική πολιτεία και στους ιερείς στο Κοσσυφοπέδιο και στην Μετόχια, παρά τις εξόδους και τη γενοκτονία (την εθνική εκκαθάριση) του σερβικού λαού τα τελευταία 8 χρόνια, ένα μικρό ποσοστό των Σέρβων έμεινε στο Κοσσυφοπέδιο και στην Μετόχια, επιβιώνει και ζει, έστω και αν τού αφαίρεσαν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Κατ’ αρχάς το δικαίωμα να ζεις, να κινείσαι ελεύθερα ώς το δικαίωμα να προφυλάς την υγεία σου, το δικαίωμα των παιδιών στη μόρφωσή τους και το δικαίωμα στην εργασία. Κατά τη διάρκεια πολλών αιώνων, όπως και σήμερα, αυτή τη δύσκολη πέριοδο, όταν ο λαός μας έμεινε χωρίς κράτος και υπόλοιπους εθνικούς θεσμούς, η Σερβική Ορθόδοξος Εκκλησία συνεχίζει να εκπληρώνει το υψηλό καθήκον της. Στο Κοσσυφοπέδιο και στην Μετόχια αυτό κατορθώνουμε χάριν στους πολυάριθμους μοναχούς και αφιερωμένους ιερείς.

ΝΙΝ: Τι μόφωση έχει το μεγαλύτερο ποσοστό των μοναζόντων στην Ιερά Μονή Ράσκας και Πριζρένης;

- Πλέον του 90% των μοναζόντων είναι νέοι και μορφωμένοι άνθρωποι. Οι περισσότεροι απέκτησαν διπλώματα λυκείου, ενώ οι πολλοί τελείωσαν πανεπιστήμια. Μεταξύ αυτών υπάρχουν ιατροί, οδοντίατροι, κτηνίατροι, αρχιτέκτονες, πολιτικοί μηχανικοί, οικονομολόγοι, θεολόγοι... Όλοι εκείνοι εγκατέλειψαν τον κόσμο, τα επαγγέλματά τους, τη σταδιοδρομία τους... και έγιναν μοναχοί. Κανένας δεν έχει πρόβλημα με την αποκτημένη κοσμική μόρφωση, με την οποίαν ήλθαν στο μοναστήρι. Εντούτοις, παράλληλα με την εντρύφηση στο μοναχικό βίωμα, την υπακοή, τα εργόχειρα, οι πολλοί απ’ αυτούς βοηθάνε με τις αποκτημένες γνώσεις τους το μοναστήρι και τους αδελφούς, επίσης και το λαό, που μένει στα χωριά γύρω-γύρω από τα μοναστήρια.

NIN: Πόση παρμένη περιουσία επιστράφηκε στα μοναστήρια του Κοσσυφοπεδίου και της Μετόχιας, και πώς μπορεί η Εκκλησία να την χρησιμοποιήσει;
- Καμία. Στο μοναστήρι Ντέτσανι το έτος 1997 από τα περίπου 800 εκτάρια, που πάρθηκαν από την πλευρά των κομουνιστικών αρχών μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, 20 εκτάρια δόθηκαν προς εκμίσθωση (δεν τα μας γύρισαν πίσω). Οι σύγχρονοι προσωρινοί αλβανικοί (του Κοσσόβου) θεσμοί (στη νομό Ντέτσανι) αρνούνται να παραδώσουν αυτό το έδαφος. Όλα υπόλοιπα (πλέον των 500 εκταρίων), των οποίων η εκκλησία στερήθηκε, μέχρι στιγμής δεν έγινε ιδιοκτησία της. Ωστόσο τη μικρή αυτή περιουσία που παραχωρήθηκε στις εκκλησίες και τα μοναστήρια, πρακτικά δεν χρησιμοποιείται λόγω της επικίνδυνης κατάστασης, που επικρατεί τα τελευταία 8 χρόνια στο Κοσσυφοπέδιο και στην Μετόχια. Αυτό δεν αφορά μόνο την περιουσία της Εκκλησίας, αλλά και την περιουσία των σερβικών νοικοκυριών, από τα οποία τα περισσότερα σφετερίστηκαν, ενώ η γη που την κατέχει ο λαός δεν μπορεί να καλλιεργηθεί, διότι πολλές δολοφονίες και εγκλήματα εναντίων του λαού μας γίνονται ακριβώς την εποχή όταν η γη καλλιεργείται, ξεκινώντας από τη μαζική δολοφονία των χωριατών στο Στάρο Γκάτσκο στις 23 Ιουλίου 1999 ώς σήμερα
Ο άγιος βασιλιάς Μιλούτιν ανήγειρε το 1316 την Ιερά Μονή Μπάνισκα στο Κοσσυφοπέδιο. Εντυπωσιακή μονή ήταν μια από τις πιο περίφημες και τις μεγαλύτερες ιερές μονές της Σερβίας στον μεσαίωνα. Την κατέστρεψαν οι Τούρκοι και, αργότερα, στα ερείπια του καθολικού χτίστηκε τζαμί. Η αναζωογόνηση του μοναστηριού άρχισε το έτος 2004, και πολύ σύντομα μετά τα εγκαίνιά του στάθηκε πνευματικό κέντρο των Σέρβων στο Κοσσυφοπέδιο και την Μετόχια. Επειδή το μοναστήρι ανήγειρε ο άγιος βασιλιάς Μιλούτιν με την σύζυγό του, βυζαντινή πριγκίπισσα Σιμωνίδα, θεωρείται σύμβολο των σερβικό-ελληνικών σχέσεων και είναι δημοφιλής προορισμός όλων των Ελλήνων που επισκέπτονται την επαρχία Κοσσυφοπεδίου και Μετόχιας.

NIN: Πώς σας αντιλαμβάνεσθε το γεγονός, ως ηγούμενος της Ιεράς Μονής Μπάνισκα, ότι ο σερβικός μοναχισμός περισσότερο παρά ποτέ εκτείνεται ακριβώς εκεί όπου πάρα πολύ απειλούνται τα σερβικά ιερά και τα ιερά μας – στο Κοσσυφοπέδιο και στην Μετόχια.Ο ηγούμενος της Ιεράς μονής Μπάνισκα, Σιμεών:
- Η απάντηση σ’ αυτήν την ερώτηση θα μπορούσε να δοθεί ολοτελώς εμπνευσμένη με το Ευαγγέλιο. Όπως λέει η Αγία Γραφή «η δύναμις του Θεού στην ασθένεια εμφανίζεται» ή να αναφέρουμε τα λόγια του αγίου απόστολου Παύλου «όταν είμαι ασθενής, τότε είμαι δυνατός».Με τη βαθιά Θεία Πρόνοια, στο Κοσσυφοπέδιο και στην Μετόχια συγκεκριμένα αυτή την ιστορική στιγμή, κρίσιμη για την μελλοντική υπόσταση και την ύπαρξη αυτής της σερβικής περιοχής όσον αφορά τις σχέσεις της με το σερβικό κράτος, δημιουργήθηκαν συνθήκες για την απρόβλεπτη και πρωτάκουστη, για τις σύγχρονες ιστορικές περιστάσεις στις οποίες επιβιώνει για πολύ καιρό η Σερβική Ορθόδοξος Εκκλησία, αύξησης του μοναχισμού σε μια συγκεκριμένη Μητρόπολη. Εκείνος που αοράτως και για μας ακατάληπτα κυβερνά όχι μόνο τις κινήσεις των ορισμένων ανθρώπων, αλλά και ολόκληρων των λαών, και όλη την ιστορία, προετοίμασε το έδαφος όπου θα βλαστήσει και θα ανθίσει, στην κρίσιμη στιγμή για το Κοσσυφοπέδιο και την Μετόχια, το άνθος της Εκκλησίας και του λαού – ο μοναχισμός του.Ο ανθρώπινος παράγων, ο οποίος επέτρεψε, ή πιο σωστά να το πούμε, προετοιμάστηκε να χυθεί επάνω του το έλεος του Θεού ήταν η προσωπικότητα της Σεβασμιότητάς του, Μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης Δρ Αρτεμίου. Αυτός υπήρξε ο φάρος και ο μαγνήτης, οποίος έλκυσε πολλούς με την θεάρεστη ζωή του, με τη δύναμη της πίστης του, με τη δύναμη της αγάπης του, και την ομορφιά της ελπίδος του. Όταν ήταν ηγούμενος της Ιεράς Μονής Τσρνά Ρέκα πλήθυνε το εγκαταλειμμένο μοναστήρι με μοναχούς, και ύστερα ως Αρχιερέας τα μοναστήρια του Κοσσυφοπεδίου και της Μετόχιας πλήθυναν με μοναχούς, στα οποία προηγουμένως ζούσαν το περισσότερο ένα ή δύο μοναχοί ή μοναχές μεγάλης ηλικίας ή ήταν εγκαταλειμμένα. Εδώ δεν σταμάτησε η δραστηριότητά του. Για δεκαπέντε χρόνια της ποιμαντικής υπηρεσίας ως Αρχιερέα της Μητρόπολης Ράσκας και Πριζρένης αναζωογόνησε και ανακαίνισε πολλά εγκαταλειμμένα ή από παλιά καταστραμμένα μοναστήρια, π.χ. τους Αγίους Αρχαγγέλους κοντά στο Πρίζρεν, την Ιερά Μονή Μπάνισκα κοντά στο Ζβέτσαν, το μοναστήρι Ντουμπόκι Πότοκ κοντά στο χωρίο Ζούμιν Πότοκ, το μοναστήρι Σοτσάνιτσα πλησίον του χωριού Λέποσαβιτς, την Ιερά Μονή Τζούρτζεβι Στούποβι πλησίον της πόλης Νόβι Πάζαρ... Και ίδρυσε καινούργια – το Ουλγιέ κοντά στο Λέποσαβιτς, το Βράτσεβο κοντά στη Λέσκα… Εφόσον το ρεύμα μοναχών δεν μπόρεσε να χωρέσει στα ήδη πλήρη και ζωντανά μοναστήρια, διαχύθηκε και άρχισε να ποτίζει εκείνα που ήταν επί πολύ καιρό εγκαταλειμμένα, εισφέροντας σ’ αυτά το πνεύμα της αληθινής και αιώνιας ζωής.Μπορούμε μόνο με δέος να υποθέσουμε ποια θα ήταν η τύχη των σερβικών ιερών, του σερβικού λαού και ολόκληρου του Κοσσυφοπεδίου και της Μετόχιας, εάν δεν έγινε η αναγέννηση και άνθιση του μοναχισμού. Τα ιερά μας ώς τον ερχομό του Μητροπολίτη Αρτεμίου στον μητροπολιτικό θρόνο του Κοσσυφοπεδίου βρισκόταν στην παρακμή και σιγά-σιγά έσβηναν. Ποιος θα φυλασσόταν τις ιερές μονές τους Βισόκι Ντέτσανι, τους Αγίους Αρχαγγέλους, το Γκορίοτς…;Δεν πρέπει να ξεχαστούν οι παρεξηγήσεις και τις περιστάσεις, τις οποίες αντιμετωπίζει ο Μητροπολίτης Αρτέμιος στο ποιμαντικό έργο του, ειδικά τον τελευταίο καιρό το αυξανόμενο μίσος Αλβανών λόγω των προσπαθειών του Μητροπολίτη στο εθνικό πεδίο και στην πάλη του για να διαφυλάξει το Κοσσυφοπέδιου και την Μετόχια εντός των συνόρων του σερβικού κράτους.Αυτό μόνο επαληθεύει τα λόγια που αναφέραμε στην αρχή πως «η δύναμις του Θεού στην ασθένεια εμφανίζεται», καθώς και ότι η δύναμη της πίστεως και η ισχύς της αγάπης βοηθάνε στους ανθρώπους να κάνουν τα ακατόρθωτα.

Ο Ιωάννης Γιάνιτς

Δεν υπάρχουν σχόλια: