Για άλλη μια φορά αποδεικνυεται οτι το ΔΝΤ... δεν ηταν μονόδρομος και υπήρχαν χιλιάδες λύσεις για να μην φτάσουμε εκεί. Το ΠΑΣΟΚ, όμως, πριν ακόμα αναλάβει διακυβέρνηση είχε προσυμφωνήσει να πάμε στο ΔΝΤ. Επί του θέματος μιλήσει στη Βουλή ο Αλέκος Χρυσανθακόπουλος.
Ας δουμε τι δήλωσε χθες:
Ας δουμε τι δήλωσε χθες:
Κύριε Πρόεδρε, σχεδόν ένα χρόνο πριν αναλάβει το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση της χώρας, ο κ. Καρατζαφέρης προανήγγειλε τον κίνδυνο χρεοκοπίας και είπε ότι πρέπει άμεσα να ληφθούν μέτρα. Έξι με επτά μήνες πριν έλθει η συμφωνία με την τρόικα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, προσπαθούσαμε να βρούμε εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης τις οποίες η Κυβέρνηση αρνούνταν. Από το Μάιο του 2009 πληροφορούμαστε ότι ο κ. Παπανδρέου είχε συμφωνήσει να πάμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Οι ομιλίες του σ’ αυτή την Αίθουσα επί Νέας Δημοκρατίας ήταν σαφείς. Ζητούσε μεγαλύτερο παρεμβατισμό από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ώστε να ελεγχθεί η οικονομική κατάσταση της χώρας, δηλαδή να λειτουργήσει ως ελεγκτικός μηχανισμός. Από το Μεξικό και από άλλες συναντήσεις της Σοσιαλιστικής Διεθνούς επικαλούνταν την ανάγκη της παγκόσμιας διακυβέρνησης και ξεκινούσε με την αναφορά στην οικονομική διακυβέρνηση.
Ήταν λοιπόν ιδεολογική επιλογή από το ΠΑΣΟΚ αυτός ο δρόμος. Δεν ήταν μονόδρομος. Ήταν μία επιλογή η οποία σήμερα οδηγεί στα συγκεκριμένα αδιέξοδα γιατί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σύμφωνα μ’ αυτά που έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, είναι μια δύναμη εισβολής στις χώρες όπου και καθεστώτα αλλάζει και τη δημοκρατία και τα πάντα απειλεί. Γιατί; Διότι αποσταθεροποιεί την κοινωνική συνοχή των χωρών αυτών. Δεν είναι τυχαίο ότι το παλαιό ΠΑΣΟΚ που είχε πατριωτικές προσεγγίσεις αναφερόταν αρνητικότατα σ’ αυτό το όργανο.
Επίσης πρέπει να πούμε ότι οι «συνταγές» του -οι οποίες είναι οι ίδιες για κάθε χώρα- δεν μπορούν να εφαρμοστούν το ίδιο και στην Ελλάδα. Είναι λάθος «συνταγές» -το είδαμε και στην Ουγγαρία, το είδαμε κι αλλού- διότι εμείς είμαστε χώρα του τριτογενούς τομέα. Δεν είχαμε δική μας εσωτερική δυναμική ώστε να ανακάμψει με εσωτερικούς αυτοματισμούς και ανακατατάξεις η παραγωγική δύναμη της χώρας. Αντίθετα, αυτό το οποίο βιώνουμε είναι ότι «βουλιάζουμε» σε διαρκή ύφεση. Γι’ αυτό όταν την πρώτη μέρα που ήλθαν, η δική μας κραυγή αγωνίας ήταν ότι μόνο με ανάπτυξη, μόνο με το ΑΕΠ θα σωθούμε, μόνο με την αύξηση της εσωτερικής κατανάλωσης παραγόμενων στην Ελλάδα προϊόντων, δεν μας ακούγατε.
Αυτή η τραγική διαχείριση οδηγεί στη σημερινή παραλυτική κατάσταση της Κυβέρνησης η οποία είναι διαχειριζόμενη ενός σαθρού συστήματος. Βέβαια η «τυφλή» εμπιστοσύνη στις εξωτερικές εντολές φέρνει αυτή τη λογική ότι με μονομερή φορολογικά μέτρα μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Δεν το έφερε. Εμείς εδώ επαναλαμβάναμε διαρκώς: «Ενώστε τις τράπεζές μας, δυναμώστε την εσωτερική δυναμική για να έχουμε εσωτερική ανάπτυξη και χρηματοδότηση». Έμειναν όλες σκόρπιες και χαμένες, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να αφελληνιστούν.
Άρα λοιπόν αυτό που κάνει η Κυβέρνηση είναι σπασμωδικές κινήσεις που δείχνουν ότι δεν έχει επεξεργαστεί εναλλακτικές λύσεις για την κάλυψη των ελλειμμάτων, 18,084 δισεκατομμύρια ευρώ –λέει- γιατί αυξήθηκε η ανεργία και μειώθηκαν οι εισφορές. Μα, το ήξερε και το περίμενε και τα «λουκέτα» «γιγάντωσαν» γιατί η αγορά δεν έχει κύκλο εργασιών, διότι αυτά ήταν αναμενόμενα. Σαφώς αυξήθηκαν και τα επιδόματα του ΟΑΕΔ. Όλα αυτά ήταν δεδομένα. Υπήρξε δραστική μείωση εξόδων, υπήρξε πραγματικός εξορθολογισμός σε δαπάνες οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν ελεγχθεί γιατί ήταν σε λάθος βάση στημένα τα Υπουργεία και οι οργανισμοί;
Με βάση λοιπόν αυτά τα δεδομένα, έρχεται τώρα να κάνει μία επίθεση που; Στα ακίνητα, στην ιδιοκτησία, στα σπίτια. Και βέβαια δίπλα σ’ αυτά τα μέτρα αποδέχεται και αυτό που ζητούν δήθεν οι αγορές, την «ανθρωποθυσία»: «Αποδείξτε μας πόσο σκληροί είστε για να σας πιστέψουμε». Ναι, η Κυβέρνηση απέτυχε να εφαρμόσει και το Μνημόνιο. Το Μνημόνιο βεβαίως περιλαμβάνει πολλές πτυχές. Ξέρετε πολύ καλά ότι εμείς είπαμε «ναι» μόνο για να πάρουμε το δάνειο. Καταψηφίσαμε όλους τους εκτελεστικούς νόμους.
Βέβαια υπάρχει κι ένα ενοχικό ζήτημα για τον ελληνικό λαό, ότι σε κάποιους τομείς δεν ήταν εναρμονισμένος –άλλοι λένε «εκσυγχρονισμένος»- με πρότυπα δυτικού τύπου. Αν συμφωνήσουμε σ’ αυτό, τότε γίνονται πολλές άδοξες μάχες και σε λάθος κατεύθυνση απέναντι σε κοινωνικές κατηγορίες που εξαιρούνται και του Μνημονίου και που σήμερα απεργούν. Βέβαια περιλαμβάνει και πολλές αντιλαϊκές και νεοφιλελεύθερες εντολές, προτροπές ταυτόχρονα για την αντιμετώπιση συντεχνιακών προνομίων, μέρος των οποίων νομίζω ότι η κοινή λογική θα συμμεριζόταν αν όλα αυτά γίνονταν μέσα από σχεδιασμό και σε μεταβατική αντίληψη για να μην καταστραφούν οι άνθρωποι που απασχολούνται εκεί.
Και βέβαια η συντεχνιακή αντίληψη που κρατάει το πάνω χέρι, είναι μόνο σε ένα κλάδο. Ο μόνος συντεχνιακός κλάδος που μας επέβαλλε λαθεμένους όρους ήταν οι τραπεζικοί παράγοντες.
Βέβαια, θα ήθελα να πω ότι ακούγονται πολλές προτάσεις εδώ μέσα και ενάντια στον κρατικό καπιταλισμό. Μερικοί μπερδεύουν –και έχει σημασία αυτό- τον σοσιαλισμό με τον κρατικό καπιταλισμό. Έχουν δίκιο, διότι η αναφορά της κοινωνικής ιδιοκτησίας έχει εκφύγει στις προσεγγίσεις και της παραδοσιακής αριστεράς. Επόμενο είναι να γίνονται αυτές ο συγχύσεις.
Βέβαια, εδώ θα ήθελα να πούμε ότι όπου επιχειρήθηκε η λογική της γενικευμένης κρατικοποίησης το αποτέλεσμα ήταν να φτιαχτεί προνομιούχο κοινωνικό στρώμα, άλλοι το λένε νομενκλατούρα, άλλοι το λένε αλλιώς, εμείς θα το πούμε απλά Σταλινισμό. Η παρακμή του ήταν σίγουρη.
Η άλλη νεωτερική προσέγγιση θα ήθελε κοινωνικές παρεμβάσεις. Βέβαια, όλοι ξεχνούν τον εθνικό χαρακτήρα μετά το ’21 της ιδιοκτησίας στη χώρα μας. Μετά έγιναν οι κατανομές, όχι μόνο καταπατήσεις. Έγιναν πολλές μεταρρυθμίσεις για αυτό.
Σήμερα, όμως, τι φταίει αυτός που είναι ιδιοκτήτης ενός σπιτιού; Είναι κάτι το αυτονόητο. Γιατί καλείται να πληρώσει, ας το πούμε, τέλος, ενοίκιο στο κράτος γιατί έχει αυτό το σπίτι, φόρος κατ’ ουσίαν ή εισφορά, για να μη θεωρηθεί ότι δεν είναι διαρκής; Αλλά όταν αποκτάει διάρκεια για μέχρι το 2014, τα πράγματα γίνονται πλέον πολύ σοβαρά. Και όλος αυτός ο κόσμος αισθάνεται να απειλείται.
Παίρνετε, λοιπόν, μία απόφαση η οποία στρέφεται απέναντι στα βασικότερα δημόσια αγαθά, το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό. Κακώς είχαμε δεχθεί τόσα χρόνια να περιλαμβάνονται στους λογαριασμούς της ΔΕΗ η εισφορά για την ΕΡΤ και τα δημοτικά τέλη σε σύμβαση με τους δήμους. Έτσι, όμως, ήταν. Τώρα φορτώνεται και με το νέο τέλος. Είναι τραγική αυτή η λογική.
Σαφώς δεν μπορεί κανείς να συμμεριστεί ότι αυτός ήταν ο δρόμος. Δεν μπορεί την ώρα που όλοι στο διεθνές στερέωμα, σε όλο τον κόσμο συζητάνε ότι θα κάνουμε το λεγόμενο «κούρεμα» των ομολόγων της Ελλάδας, να είναι αυτός ο στόχος, το να γονατίσει ακόμα περισσότερο ο Έλληνας που σήμερα βρίσκεται σε πάρα πολύ δυσμενή θέση.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα αντιφάσεων -και ολοκληρώνω με αυτό-σχετικά με κάποια ανήλικα, ορφανά που δεν περιλαμβάνονται στις διατάξεις για τις ευπαθείς ομάδες. Τέσσερα, λοιπόν, ανήλικα παιδιά, ορφανά, έχουν χάσει τη μητέρα τους, έχουν κληρονομήσει από τον παππού τους ένα σπίτι. Η μητέρα τους δεν υφίσταται. Ο πατέρας τους, όμως, δεν είναι ιδιοκτήτης του σπιτιού ώστε ως πολύτεκνος να τύχει του συντελεστή 0,5% και έτσι τα παιδιά δεν περιλαμβάνονται στις ευπαθείς ομάδες. Θα κληθούν στην ουσία να πληρώσουν άλλους συντελεστές και δεν θα έχουν καμία στήριξη, γιατί δεν προβλέπει ο νομοθέτης τη συγκεκριμένη αυτή περίπτωση.
Σας λέω την αντίφαση, ούτε πολύτεκνα είναι ούτε λογίζονται σε κατηγορία. Και όμως, εμείς καλούμαστε να ψηφίσουμε τον συγκεκριμένο νόμο, που εκ των θεμελίων του, στη βάση του είναι σε λάθος κατεύθυνση.
Είναι μία πρόταση που ειλικρινά δεν θα εφαρμοστεί στην πράξη, γιατί δεν θα πάρετε από τους μη έχοντες. Στην ουσία θα βρεθούν όλοι σε ένα αδιέξοδο. Και αν η κοινωνική αντίδραση και έκρηξη απαιτεί από την Κυβέρνηση ότι χάνει τη λαϊκή εμπιστοσύνη και βρίσκεται απέναντι σε δυσπιστία, σίγουρα ο δρόμος πλέον είναι εκλογές. Συναίνεση σε λάθος δρόμο δεν μπορεί να υπάρξει.
Όλος ο ελληνικός λαός θέλει λύση. Δεν είναι αυτή η λύση. Λάθος δρόμο πήρατε, σε αδιέξοδο φθάσατε και στο τέλος ο γυρισμός είναι ένα μεγάλο συγγνώμη στον ελληνικό λαό και η εγκατάλειψη του κυβερνητικού θώκου.
Το βιντεο με την ομιλία εδώ:
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Το ΔΝΤ και το Μνημόνιο δεν ηταν μονόδρομος.Υπήρχαν ένα σωρό ακόμα λύσες, τις οποίες τις απέρριπτε το ΠΑΣΟΚ. Με αυτή τη λογικη φτάσαμε σε σημείο μην μπορώντας να χρηματοδοτοθούμε από κάπου αλλού, στις 6-5-10 να αναγκασούμε να ψηφίσουμε σα ΛΑ.Ο.Σ. το μηχανισμό στηριξης από το μνημόνιο και μόνον αυτόν, καθώς μόνο έτσι θα αποφευγαμε την χρεοκοπία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου