Για να διαμορφώσει η κοινωνία τις συνήθειες και τα «κατεστημένα» της πρέπει να περάσουν αρκετά χρόνια. Κάθε μικρή δραστηριότητα, είτε είναι σημαντική είτε όχι «χτίζει» την προσωπικότητα των ατόμων που την αποτελούν. Γνώμη μου είναι ότι στη διάπλαση του χαρακτήρα του καθενός, το σπουδαιότερο ρόλο τον παίζουν οι μικρές λεπτομέρειες της καθημερινότητά μας. Δηλαδή, από τη στιγμή που ξυπνάμε μέχρι την ώρα που θα κοιμηθούμε δεχόμαστε άπειρα ασήμαντα μηνύματα, τα οποία είναι ύπουλα επειδή ο εγκέφαλος δεν αντιδρά σε μηνύματα μικρής σημασίας ενώ αντίθετα στα βαρύγδουπα συγκεντρώνεται και προσπαθεί να τα αναλύσει. Το τραγούδι είναι ένα από τα μικρής σημασίας μηνύματα.
Ο Έλληνας από αρχαιοτάτων χρόνων αρεσκόταν σε είδη μουσικής που είχαν τις ρίζες τους στα ελληνικά ήθη και έθιμα, καταπώς φαίνεται από τους στίχους βυζαντινής και δημοτικής μουσικής. Η θρησκεία, η λεβεντιά, ο πόλεμος και ο έρωτας ήταν τα βασικά συστατικά μακροχρόνιας επιτυχίας των τραγουδιών αυτών. Στη συνέχεια, το ρεμπέτικο τραγούδι εξέφραζε κυρίως τα προβλήματα της φτώχειας και της καταπίεσης που δημιουργήθηκαν με τους πολέμους και με την αστυφιλία στην Ελλάδα. Το λαϊκό τραγούδι ήταν ο συνεχιστής του ρεμπέτικου εμπλουτίζοντας το με την είσοδο νέων οργάνων. Εκείνη τη χρονική στιγμή ήταν που εισήλθε μαζικά η ξενομανία. Νέοι και νέες είδαν μια ευκαιρία να «ξεφύγουν» από την «καταπίεση» των τραγουδιών που τους «επέβαλαν» οι παλαιότεροι. Πάνω σε αυτό το μοτίβο, δημιουργήθηκαν τραγούδια ελαφρυτέρων ηθών.
Ξαφνικά λοιπόν, «εξαφανίστηκε» ο πόνος του μέσου Έλληνα. Χάθηκε ο κοινωνικός προβληματισμός και τη θέση του πήραν οι ερωτικές καψούρες και ο σεξισμός. Νότες άτακτες και στίχοι μπερδεμένοι που δυσκολεύουν τις ζωές των Ελλήνων καθώς δε γαληνεύουν τη ψυχή του. Ξαφνικά, όλα τα προβλήματά μας λύθηκαν και προτεραιότητα στη ζωή μας είναι το… σεξ. Ο κάθε «καλλιτέχνης» από τα 10 και πλέον τραγούδια στον κάθε δίσκο του και ούτε ένα δεν αγγίζει κάποιον κοινωνικό προβληματισμό. Δημιουργήσαμε ανθρώπους που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η προσωπική τους άνοδο, όχι απαραίτητα πνευματική. Ακόμα και μορφωμένοι επικαλούνται το επιχείρημα: “Θέλουμε να ακούμε ελαφριά τραγούδια για να μη μας θυμίζουν τα προβλήματα της δουλειάς και της ζωής μας, ώστε να καταφέρνουμε να ξεφεύγουμε”. Πόσο ρηχά και πεζά είναι όλα αυτά! Πρέπει λοιπόν, να θεωρούνται και οι υποστηρικτές της παραπάνω ρήσης, υπεύθυνοι και υπόλογοι για την κατάντια της κοινωνίας μας. Πολιτισμικός ξεπεσμός!
Θυμηθείτε, ποια τραγούδια έχουν μείνει στην καρδιά σας, στη ψυχή σας και στο μυαλό. Τραγούδια που η μουσική «ντύνει» τόσο περίτεχνα τους στίχους και το θέμα που διαπραγματεύεται είναι είτε κοινωνικό είτε ο έρωτας στην εκλεπτυσμένη του μορφή. Καθίστε μερικά λεπτά και σκεφτείτε. Γιατί οι νέοι τραγουδιστές, όσο ψηλά και να φτάσουν κάνουν διασκευές τα παλαιά τραγούδια; Ποιος ο λόγος που τα παλαιά τραγούδια είναι διαχρονικά; Μήπως τελικά η καθαρεύουσα και κατ’ επέκταση τα αρχαία ελληνικά είναι το μέσο για τη δημιουργία όμορφων τραγουδιών, με απώτερο σκοπό να «ανακαλύψουμε» τη ψυχή μας;
Τα αρχαία ελληνικά είναι μια μέθοδος εξάσκησης της λογικής και της ανάπτυξης συναισθημάτων, καθώς είναι η μοναδική γλώσσα στον πλανήτη που μπορεί να εκφράσει με ακρίβεια έννοιες αόριστες. Ο αξιόλογος και δημοφιλής συνθέτης Διονύσης Σαββόπουλος δήλωσε μετά παρρησίας[1] στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Αντίβαρο» ότι η κατάντια του ελληνικού τραγουδιού είναι το αποτέλεσμα της κατάργησης της καθαρεύουσας. Ο ίδιος, παρόλο που ήταν υποστηριχτής της δημοτικής γλώσσας, διηγήθηκε ότι ψάχνοντας για την αιτία που τα παλαιότερα τραγούδια ήταν διαχρονικά, ανακάλυψε (ή καλύτερα επιβεβαίωσε) ότι τα πνεύματα, οι οξείες, οι δασείες έδιναν ταυτόχρονα και τη μουσική των στίχων με αποτέλεσμα οι συνθέτες να μη κοπιάζουν ιδιαίτερα στη μουσική επένδυση των ποιημάτων. Καταργώντας την καθαρεύουσα στην ουσία αποκόπτουμε τα κείμενα από μουσική και έτσι δημιουργούνται τραγούδια με μουσικές που δεν ταιριάζουν στους στίχους.
Το ελληνικό τραγούδι κράτησε άρρηκτα τους δεσμούς του τουρκοκρατούμενου γένους με την παράδοση και έτσι το έθνος μας δε χάθηκε στα 400 σχεδόν χρόνιας σκλαβιάς. Αλήθεια, είναι ικανά τα σημερινά τραγούδια να αποδειχθούν το ίδιο ευεργετικά για την Ελλάδα σε περίπτωση ενός πολέμου ή μιας δυστυχίας; Και βέβαια όχι. Η λεβεντιά και το υψηλό φρόνημα αντικατοπτρίζεται στα ποιοτικά παλιά δημοτικά και λαϊκά τραγούδια. Τραγούδια που κρατούν κλεισμένα στις νότες και τους στίχους τους όλο το «είναι» της ελληνικής φυλής.
Φαίνεται ότι τα τραγούδια πλέον είναι προϊόν εκμετάλλευσης. Έχει στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία για να κατευθύνει το είδος, τους στίχους και τη μουσική των τραγουδιών που θα ακούγονται ευρέως, με απώτερο σκοπό την λοξοδρόμηση της νεολαίας για να φτάσει στο σημερινό χάλι με την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά και την αμφισβήτηση στις διαχρονικές αξίες. Μερικοί, έχουν θεοποιήσει τους νέους με την αντίδραση και την πηγαία έκφραση της σκέψης τους. Κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με τον άλλο, όλοι έχουμε μικρές ή μεγάλες διαφορές μεταξύ μας. Και οι νέοι απέχουν από τη σκέψη ενός ενήλικα. Όμως, η παροιμία «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα» αν μη τι άλλο είναι διαχρονική και αληθινή ταυτόχρονα. Ας αλλάξουμε τα μικρά και ασήμαντα πράγματα στη ζωή μας, στιγμές που δεν τις δίνουμε σημασία, για να καταφέρουμε στο τέλος να αλλάξει ολόκληρη η ζωή μας, πάντα προς την τάξη και τη φύση.
Ορφεύς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου