Πέμπτη 30 Απριλίου 2009
Τετάρτη 29 Απριλίου 2009
Η Αγωγή των Νέων
Μόλις γεννιόταν το παιδί, η μητέρα του το έπλενε με κρασί, για να πιστοποιήσει αν η κράση του ήταν γερή. Εάν το παιδί ήταν αδύναμο, πέθαινε. Αργότερα ο πατέρας του το πήγαινε στην Λέσχη, το μέρος όπου συνεδρίαζε το κρατικό συμβούλιο των γερόντων, οι οποίοι το εξέταζαν προσεκτικά. Αν εύρισκαν ότι το παιδί ήταν ελαττωματικό ή κακόμορφο, με εντολή των Εφόρων το πέταγαν στον Καιάδα, τον επονομαζόμενο Αποθέτη, μια σχισμή στο βουνό Ταΰγετο.
Μέχρι την ηλικία των επτά ετών, το παιδί μεγάλωνε με την μητέρα του, η οποία δεν χρησιμοποιούσε φασκιά, για να μη παραμορφωθεί το σώμα του, γίνει νευρικό ή πεισματάρικο. Απομάκρυναν δε κάθε τι από κοντά του, το οποίο θα έκανε το παιδί να νιώσει φόβο, να κλάψει ή να αισθανθεί άσχημα.
Οι Σπαρτιάτισσες ήταν τόσο φημισμένες, ώστε πολλές πλούσιες οικογένειες τις προσλάμβαναν για την ανατροφή των παιδιών τους, όπως την Σπαρτιάτισσα Αμέλια που ανέθρεψε τον Αθηναίο Αλκιβιάδη.
Όταν το παιδί συμπλήρωνε τα επτά του χρόνια, η πολιτεία το έπαιρνε από την μητέρα. Μια αυστηρή σε πειθαρχία και στρατιωτικού τύπου κυρίως εκπαίδευση, η ονομαζόμενη Αγωγή, άρχιζε και τελείωνε μετά από δώδεκα χρόνια. Τα αγόρια τα έβαζαν σε μια από τις πολλές ομάδες τις Αγέλες, οι οποίες ήταν υπό την επίβλεψη ενός ηλικιωμένου Σπαρτιάτη.
Στα δεκατρία τους χρόνια συμπλήρωναν την εκπαίδευση τους κάτω από την αρχηγία ενός συνετού και γενναίου νέου, τον επονομαζόμενο Είρενα, όλοι υπό την επίβλεψη του Παιδονόμου και εκπαιδεύονταν στην γυμναστική, το τρέξιμο, το πήδημα, το πέταγμα ακοντίου και δίσκου και επίσης μάθαιναν να υποφέρουν στον πόνο και στις κακουχίες, στην πείνα, δίψα, το κρύο, την κούραση και την έλλειψη ύπνου. Περπατούσαν ξυπόλυτα, πλένονταν στα κρύα νερά του Ευρώτα και ντύνονταν με το ίδιο ένδυμα καλοκαίρι και χειμώνα, που τους έδινε η πολιτεία μια φορά τον χρόνο. Δεν χρησιμοποιούσαν κλινοσκεπάσματα και κοιμόντουσαν πάνω σε καλαμιές και άχυρα, που τα έκοβαν χωρίς μαχαίρια, από τις όχθες του ποταμού Ευρώτα.
Το κύριο φαγητό τους ήταν ο μέλανας ζωμός, αλλά τα ενθάρρυναν να κλέβουν τροφή, για να συμπληρώνουν την ελάχιστη που ελάμβαναν, αν όμως συλλαμβάνονταν επ΄ αυτοφώρω τα τιμωρούσαν. Επίσης έτρωγαν πολύ μέλι. Επί ένα ολόκληρο μήνα, πριν να τελειώσουν τα γυμνάσια, επροπονούντο και έτρωγαν αποκλειστικά μέλι (εξ' ου και μήνας του μέλιτος).
Γράμματα μάθαιναν λίγα, ίσα να διαβάζουν και να γράφουν. Τα συμβούλευαν να μη σπαταλούν τις λέξεις, αλλά να μιλάνε επί της ουσίας (Λακωνίζειν). Μάθαιναν επίσης στρατιωτικά ποιήματα και τραγούδια πολεμικά, πώς να χορεύουν, και να απαγγέλλουν αποσπάσματα από τον Όμηρο.
Ο κύριος σκοπός της Αγωγής ήταν να πειθαρχήσουν τους νέους. Μια φορά τον χρόνο τα δοκίμαζαν για την αντοχή τους μπροστά στον βωμό της Ορθίας Αρτέμιδος, στο παιχνίδι που έκλεβαν τυριά και τα μαστίγωναν αλύπητα. Ήταν όμως τόσο σκληρή η δοκιμασία του εθίμου, που πολλά πέθαναν στην προσπάθεια τους να αποδειχτούν άξια. Αυτά τα οποία υπέφεραν χωρίς γογγυσμούς και κλάματα, τα στεφάνωναν.
Όσον αφορά τα κορίτσια, τα εκπαίδευαν σε ομάδες όπως και τα αγόρια, αλλά όχι με τόση σκληρότητα και αυστηρότητα. Έπαιρναν μέρος σε δημόσιους συναγωνισμούς, όπως αυτά, αλλά η εκπαίδευσή τους τελείωνε μόλις παντρεύονταν.
Στην ηλικία των είκοσι ετών, όταν η Αγωγή τελείωνε, άρχιζε η στρατιωτική θητεία του νέου. Υποχρεωτικά γινότανε μέλος στα κοινά γεύματα (συσσίτια), σε μια ομάδα από δεκαπέντε άτομα περίπου, που ζούσαν και δειπνούσαν μαζί σε δημόσιους καταυλισμούς, μέχρι τα εξήντα τους χρόνια (ένας από τους νόμους του Λυκούργου). Σ' αυτήν την ηλικία των είκοσι ετών, οι περισσότεροι άνδρες και οι γυναίκες, παντρεύονταν.
Στην ηλικία των τριάντα ετών, ώριμοι πια άνδρες, οι Σπαρτιάτες γίνονταν πολίτες με πλήρη δικαιώματα και υποχρεώσεις. Είχαν δικαίωμα να παίρνουν μέρος στην συνέλευση του λαού (Απέλλα) και να ασκούν δημόσια αξιώματα.
Τρίτη 28 Απριλίου 2009
Αντιρατσιστές κατά... facebook
Καταλάβατε τώρα τον τρόπο που σκέπτονται αυτοί οι διάφοροι “αντιφασίστες”; Τον τρόπο με τον οποίο θέλουν να επιβάλλουν “δημοκρατικά” πάντα την δική τους άποψη. Και ζητούν από τους διαχειριστές του facebook να αντιμετωπίζουν με “δραστικά” μέτρα, όποιον δεν έχει τις δικές τους απόψεις.
Το δε “λογύδριο” του συγκεκριμένου κυρίου θα μπορούσε άνετα να συμπεριληφθεί στο 1984. Η προσπάθεια ελέγχου της ανθρώπινης σκέψης είναι τρομακτική. Αφοπλιστική όμως είναι και η ειλικρίνειά του...
Πέμπτη 2 Απριλίου 2009
ΟΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΑΛΩΝΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ! Ο ΔΗΜΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ ΠΑΡΑΧΩΡΕΙ ΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ!!!
Μα.. θα μπορούσε ο δήμαρχος να αντισταθεί σε αυτό; Γιατί δε θα μπορούσε, θα τον πείραζε μήπως το νέφος; θέλει να κάνει δεκάδες συντριβάνια μέσα στην κωμόπολη, και δε φροντίζει για τίποτα άλλο σε αυτην την κοινωνία.... Ασφαλώς και θα μπορούσε να αντισταθεί και θα γινόταν ενας ήρωας στα μάτια όλων μας. Και αν είχαμε ενστάσεις απο τους αντιχρίστους, ακόμη καλύτερα. Να ερχόταν στην Αγχίαλο τα κανάλια όλης της Ελλάδος και να το έκαναν θέμα, και να γινόταν ο δήμαρχος γνωστός σε όλη τη χριστιανοσύνη για το ζήλο του και για το πάθος του για την Ορθοδοξία, να ανέβαινε στα μάτια των πιστών.
Και ρωτάω τώρα:Εσύ ο Χριστιανός, μετά απο τόσα που άκουσες και είδες, θα αφήσεις τους αντιχρίστους-όπως το ίδιο το Ευαγγέλιον τους ονομάζει-να αλωνίζουν και να κάνουν και συγκεντρώσεις!Αν έχουμε νεώτερα θα σας ενημερώσουμε με νέα δημοσίευση. Το Δράγνειο δημαρχειακό Μέγαρο, βρίσκεται στην εθνική Οδό Βόλου-Αλμυρού, της Νέας Αγχιάλου, προς το λιμανάκι (στην κατεύθυνση προς βόλο)˘ Μπορούμε να το εντοπίσουμε και στο Google Earth
Στο ίδιο τετράγωνο με το Δημαρχείο υπάρχει και το μικρό Εκκλησάκι της Αναλήψεως που βρίσκεται και στο λογότυπο της εφημεριδάς της Νέας Αγχιάλου ''Νέα Αγχίαλος'', του συλλόγου των Αγχιαλιτών της Αθήνας. Και επίσης απέναντι απο το Δράγνειο φαίνεται και η Εκκλησιά μας του Αγίου Γεωργίου. Αυτό και μόνο να σεβαστείτε βρε! Αλίμονο, που θα φτάσουμε!!!